Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2005

Mort Pour Rien?

by lkrory21
 
Τα γκέτο των γαλλικών μεγαλουπόλεων εξεγείρονται. Λεηλασίες, εμπρησμοί, καταστροφές, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, συζητήσεις για επέμβαση του στρατού. Και μιλάμε για το κέντρο της Ευρώπης και για μια από τις πιο ισχυρές χώρες της Ε.Ε. η οποία είναι και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πολλοί άλλοι θυμήθηκαν  ή ονειρεύονται νέους Μάηδες του 68 και Κομμούνες ενώ απορίας άξιον είναι πως δεν είδαμε τον βλακέντιο Κον Μπετίτ να εξηγήσει σε εμάς τον "λαουτζίκο" τα πως και γιατί ως πρώην "μέγας επαναστάτης".

Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, η άσκοπη βία και ειδικά εις βάρος της περιουσίας συμπολιτών τους και γειτόνων τους που ουσιαστικά είναι στην ίδια μοίρα (δεν είδαμε πχ επιθέσεις σε high class γειτονιές) των "επαναστατημένων" στην Γαλλία δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Μόνο σε άνοδο των ξενοφοβικών αισθημάτων και σε πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα οδηγούμαστε ενώ ο Λεπέν και οι ομοιοί του πανευρωπαϊκώς ήδη χαμογελάνε. Η απλή δίεξοδος της δικαιολογημένης οργής σε εμπρησμούς αυτοκινήτων, καταστημάτων και σχολείων δεν αρκεί. Χωρίς στόχους, πολιτική συνείδηση (που δεν φαίνεται να υπάρχει αυτή την στιγμή) και (αυτό)οργάνωση, η πυρκαγιά θα σβήσει τόσο γρήγορα όσο γρήγορα άναψε και το τίμημα θα είναι βαρύ.

Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο όμως είναι μια θαυμάσια ευκαιρία. Τα φαινόμενα αυτά (που σε περιορισμένο βαθμό επεκτάθηκαν σε Βέλγιο και Γερμανία) δεν πρέπει να αποτελέσουν το "τέλος της πολυπολιτισμικής κοινωνίας" (όπως γράφουν διάφοροι όπως o Χιδίρογλου στο χθεσινό Metrorama). Θα πρέπει να αποτελέσουν την πραγματική αρχή. Γιατί ακόμα και σε χώρες όπως η Γαλλία που φαινομενικά έδειχνε να "δουλεύει", στην πραγματικότητα ήταν σαθρό από την αρχή το μοντέλο. Γιατί δεν βασίστηκε και δεν βασίζεται στην πραγματική ισότητα, αποδοχή και στήριξη αλλά στην ανάγκη για φθηνά εργατικά χέρια κλεισμένα και κρυμμένα στα γκέτο και στα μπλοκ πολυκατοικιών των δυτικών μεγαλουπόλεων. Το όλο σύστημα "κρύφτηκε" πίσω από κάποια κοινωνικά μέτρα πολλές φορές αμφιβόλου επιτυχίας.

Το σημερινό  καπιταλιστικό μοντέλο τύπου "ελεύθερη αγορά" με ολίγον ή καθόλου κοινωνικό κράτος (ανάλογα την περίπτωση και τις νοοτροπίες) και λογικές τύπου "η παλίρροια θα σηκώσει όλες τις βάρκες", δεν δουλεύει. Και δεν πρόκειται ποτέ να δουλέψει όσο οι λίγοι έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι. Όσο οι "λίγοι" και οι "έχοντες" σε αυτόν τον κόσμο έχουν στο έλεγχο τους τόσο τον πλούτο όσο και τα μέσα εναντίον των πολλών και "μη εχόντων" για να τον κρατήσουν (ψευδο-δημοκρατία και δήθεν κοινοβουλευτισμό, ΜΜΕ, αστυνομία, στρατό, καταναλωτισμός, lifestyle, φόβος), φαινόμενα όπως τα τωρινά στην Γαλλία όχι μόνο δεν θα σταματήσουν αλλά, κατα τη γνώμη μας, θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια και θα επεκταθούν και στον υπόλοιπο "Τέταρτο κόσμο".

Τι μπορεί όμως να γίνει; Προς το παρόν τίποτα και δυστυχώς δεν προβλέπουμε καμμία ουσιώδη αλλαγή προς το καλύτερο ούτε τώρα ούτε στον καιρό των παιδιών μας ούτε στον καιρό των παιδιών των παιδιών μας ίσως. Όμως κάποια στιγμή θα βρεθεί ο καταλύτης ("You can't fool all the people all the time" λέει σε έναν στίχο ο Bob Marley) που θα διαλύσει (βίαια ή μη βίαια) το τωρινό καθεστώς των κοινωνικών σχέσεων και πλέον δεν θα υπάρχει εξουσία ή εκμετάλλευση ανθρώπου από ανθρώπο αλλά πραγματική ελευθερία, ισότητα και αποδοχή.

Η διαπίστωση ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ουσιαστικά πέρα από ημίμετρα, δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει μοιρολατρικά να οδηγηθούμε στον πεσσιμισμό ή τον μηδενισμό. Αξίζει κανείς να παλεύει πάντα και παντού για το καλύτερο και για βελτίωση. Δεν πρέπει όμως να ξεχνά ότι όλα αυτά θα είναι ημίμετρα όσο θα παραμένει προσκολλημένη η κοινωνία στο καπιταλιστικό μοντέλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου