Πέμπτη 31 Αυγούστου 2006

(Un)known Pleasures: The Eraser

by lkrory21
Thom Yorke - The Eraser (2006, XL Recordings)

Ποιός είναι ο Thom Yorke, ξέρετε (εκτός και αν ζείτε σε άλλο πλανήτη τα τελευταία 10 χρόνια): φωνή και ψυχή των Radiohead - σημαντικότερη μπάντα των 90's - μπλα-μπλα-μπλα - OK Computer - μπλα-μπλα-μπλα, κλπ, κλπ, κλπ.

Υποψιαζόμαστε επίσης ότι γνωρίζετε ήδη πως προσφάτως ο κύριος Thom Yorke κυκλοφόρησε το πρώτο του solo άλμπουμ με τίτλο The Eraser. O ίδιος βέβαια θα σιχαινόταν τον όρο "solo", βλέπε τμήμα δηλωσής του: "...and i don't wanna hear that word solo. doesnt sound right."


Σχεδόν εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικό και συνθετικό, φτιαγμένο από τον ίδιο και τον παραγωγό Nigel Godrich σε laptops (αν και χρησιμοποιήθηκαν και κάποιες παραπεταμένες λούπες από το stock των Radiohead), χαμηλών τόνων αλλά ισορροπημένο (δεν έχουμε τις κλασσικές μεταστροφές και αυξομειώσεις της έντασης των ραδιοκεφαλικών τραγουδιών και άλμπουμς), μελωδικό, με την φωνή του Thom στα καλύτερα του, και τελός πάντων to cut a long story short, το προσφάτως κυκλοφορημένο The Eraser και αφιερωμένο στην μικρή του κόρη Agnes Mair, βάζει από τώρα σοβαρή υποψηφιότητα ως το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς, κατά την ταπεινή μας γνώμη.

Μόλις εννέα tracks με συνολική διάρκεια 41 λεπτά περίπου με αδιαμφισβήτητο highlight το "Harrowdown Hill" (παρακάτω το videoclip), το πιο άμεσο και ευθύ στιχουργικά "πολιτικό" τραγούδι του Thom Yorke, το οποίο αναφέρεται στην αυτοκτονία του David Kelly (περισσότερα για την υπόθεση εδώ), υπαλλήλου του βρεττανικού υπουργείου αμύνης μετά απο σκάνδαλο σε σχέση με τις πληροφορίες για τα όπλα μαζικής καταστροφής που (υποτίθεται ότι) κατείχε το Ιράκ επί Σαντάμ Χουσσεϊν.

Στα συν και το εντυπωσιακό
εμπνευσμένο από πλημμύρες artwork από τον Stanley Donwood που έχει επιμεληθεί το artwork σε όλες σχεδόν τις κυκλοφορίες των Radiohead.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τσεκαρετέ το οπωσδήποτε!



"The more you try to erase me, the more that I appear"

Tracklist:
1. The Eraser
2. Analyse

3. The Clock

4. Black Swan

5. Skip Divided

6. Atoms For Peace
7. And It Rained All Night
8. Harrowdown Hill
9. Cymbal Rush


Links:
The Eraser.net
XL Recordings ('The Eraser")


Φώτο 1: Το εξώφυλλο του The Eraser.
Φώτο 2: Από διαφημιστική εκστρατεία στην Μ.Βρεττανία (από το site της XL Recordings)

Τρίτη 29 Αυγούστου 2006

As Seen On DVD: Jarhead

by lkrory21
Jarhead (2005, 123')
Σκηνοθεσία: Sam Mendes

Παίζουν: Jake Gyllenhaal, Scott MacDonald, Peter Sarsgaard, Jamie Foxx, Lo Ming, Lucas Black, Kevin Foster, κλπ.

Το Jarhead (slang για τους πεζοναύτες) είναι βασισμένο στο βιβλίο του πεζοναύτη Anthony Swofford όπου αναφέρεται στις αναμνήσεις από την θητεία του κατα την διάρκεια του πρώτου πόλεμου στο Ιράκ (Επιχείρηση "Καταιγίδα της Ερήμου") το 1991.

Πλοκή:

Ο πεζοναύτης με ειδικότητα ελεύθερος σκοπευτής Anthony Swofford (Jake Gyllenhaal), που κατάγεται από οικογένεια βετεράνων, μετά την περιπετειώδη και σκληρή εκπαιδευσή του στέλνεται στην Σαουδική Αραβία (στα σύνορα με το Κουβέιτ) τις παραμονές του πρώτου πολέμου στο Ιράκ. Εκεί αυτός και η υπόλοιπη ομάδα του, περιμένουν για μήνες μέσα στην έρημο κάτω από τον καυτό ήλιο, για έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν σε μια χώρα που δεν γνωρίζουν εναντίον ενός εχθρού που δεν θα δουν ποτέ. Οι πεζοναύτες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την όλη κατάσταση μέ καυστικό χιούμορ και ειρωνία.

Σχόλια:

Το Jarhead δεν είναι ούτε κωμωδία ούτε αντιπολεμικό δράμα ούτε πολεμική περιπέτεια ούτε τίποτε άλλο. Είναι η απλή αλλά εμπνευσμένη στην σύλληψη και ρεαλιστικότατα δοσμένη από τον Sam Mendes (American Beauty, κλπ) παρουσίαση της προσωπικής ιστορίας ενός πεζοναύτη και της ψυχολογικής του κατάστασης εν μέσω της επιχείρησης "Καταιγίδα της Ερήμου" το 1991. Κινείται από τα καψόνια και τις δυσκολίες της εκπάιδευσης πίσω στις Η.Π.Α., στην σωματικά και ψυχολογικά εξοντωτική αναμονή επί μήνες στην έρημο, στην μάχη που έρχεται τελικά αλλά και που δεν θα πέσει ούτε μια ντουφεκιά μιας και δεν θα δει σχεδόν ποτέ τον εχθρό, στις σχέσεις του με τους συντρόφους του και τους ανωτέρους και επικεντρώνεται την προσπάθεια κατανόησης όλων αυτών που συμβαίνουν γύρω του.

Το έργο, αν και με μάλλον υπερβολικά αργούς ρυθμούς, αναπτύσσεται κινούμενο πότε σε κωμικές πότε σε τραγικές και πότε σε απλά περιγραφικές σκηνές αλλά το συνολικό συναίσθημα είναι η μελαγχολία. Πολλές φορές δε το κωμικό και τραγικό στοιχείο συνυπάρχουν στην ίδια σκηνή. Ο Sam Mendes έχει σκηνοθετήσει υποδειγματικά το Jarhead.

Xαρακτηριστική είναι η σκηνή όπου σκοτώνεται από λάθος ένας πεζοναύτης κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης. Ενώ μας δείχνει μια θεωρητικά απλή σκηνή στρατιωτικής εκπαίδευσης με την ένταση, τις υπερπροσπάθειες, τις φωνές, τις βρισιές των εκπαιδευτών, του πυροβολισμούς, κλπ, να κυριαρχούν, μετά το ατυχές γεγονός ξαφνικά όλα παγώνουν, ο ήχος χάνεται, η κάμερα παραμένει εκεί παγωμένη, λες και συνέβει ζωντανά και ούτε ο σκηνοθέτης δεν το περίμενε.

Ο πρωταγωνιστής Jake Gyllenhaal (Brokeback Mountain, κλπ) ενσαρκώνει πειστικά τον ήρωα ενώ παρα πολύ καλοι και οι Peter Sarsgaard (Garden State, κλπ, στον ρόλο του συγχυσμένου Troy που πρόκειται να αποταχθεί λόγω ποινικού μητρώου) και Jamie Foxx (στο ρόλου του επικελευστή Sykes).

Πολύ καλή η φωτογραφία ειδικά στις σκηνές με φόντο τις καιόμενες πετρελαιοπηγές (όταν αποχωρούσε ο ιρακινός στρατός ηττημένος, είχε βάλει φωτιά στις πετρελαιοπηγές του Κουβεϊτ οι οποίες καίγανε επι μήνες προκαλώντας τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή. Περισσότερα εδώ).

Έξοχη και η χρήση της μουσικής όπου χρησιμοποιούνται τραγούδια εκείνης της εποχής κυρίως όπως Public Enemy - "Fight The Power", Naughty By Nature - "O.P.P.", Nirvana - "Something In The Way", κλπ.

Συμπερασματικά, αξίζει να δείτε το Jarhead σε DVD ειδικά αν το χάσατε όταν παίχθηκε στις αίθουσες (όπως εμείς!). Απλά μην περιμένετε να δείτε μια καθαρόαιμη (αντι)πολεμική ταινία.

Links: Official Site / All Movie Guide / IMDB

Φώτο: Χαρακτηριστική σκηνή της αναμονής στην έρημο (από το επίσημο site).


Κυριακή 27 Αυγούστου 2006

Kaleidoscopic Sunsets II

by lkrory21
Η δική μας Summer Tape για το καλοκαίρι 2006:


01. Architecture in Helsinki - Souvenirs

02. The Raconteurs - Call It A Day

03. Cat Power - The Greatest
04. The Decemberists - Grace Catherdral Hill
05. Spacemen 3 - Come Down Easy

06. Amorphous Androgynous - The Witchfinder

07. The Pink Mountaintops - Slaves

08. Espers - Mansfield and Cyclops

09. Delia Gonzalez & Gavin Russom - 13 Moons
10. Kaito - Awakening

11. Boards Of Canada - Satellite Anthem Icarus

12. Thom Yorke - Black Swan

13. Telefon Tel Aviv - TTV

14. Shigeru Umebayashi - La Saison De Vent (Vocal: Natalia Romero)

15. Devendra Banhart - Dragonflys



Υ.Γ. 1. Δυστυχώς αν και βόλταρε δεόντως στις Μικρές Κυκλάδες το cd, δεν έπαιξε ποτέ μιας και το φορητό του Α. δεν έπαιζε κάποια CD-R! Nevermind!
Υ.Γ. 2. Φώτο: Θέα από το χωριό Θολάρια (Αμοργός). Photo by C.G.

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2006

A Little Bit Of This, A Little Bit Of That

by lkrory21
Σχεδόν μια βδομάδα ήδη στο "κλείνον άστυ"... δυστυχώς μετά από 2 εβδομάδες Αμοργό, Ηρακλειά και Κουφονήσια (οκ οκ κάποιες τυχερές πήγαν και Σχοινούσα αλλά επιφυλασσόμεθα για του χρόνου!) και το μόνο που μπορεί κανείς να πει είναι: κουράγιο! Το χειρότερο ήταν ότι στην επιστροφή πέσαμε πάνω στον μέγα καύσωνα αλλά τουλάχιστον πάει, πέρασε και αυτό!





Αμοργός.
Μαγευτική όπως πάντα ως τοπίο, η Αιγιάλη θορυβώδης και ολίγον... Πλατεία Μαβίλης (μην πάτε αν ψάχνετε ησυχία, εμάς μας αρέσει πάντως!), το camping (αν καταφέρεις να μπεις, συνήθως είναι πλήρες!) βελτιωμένο από άποψη καθαριότητας, το "Κιού" (Disco The Que) παραμένει το αγαπημένο μας bar/κλπ στο Αιγαίο όπου μπορείς να ακούσεις από 40λεπτους βουδιστικούς ύμνους (Ου-μα-μα-μα-ε!) μέχρι σκληρό psychedelic στις 6 το πρωί με τον ήλιο να ανατέλει σιγά σιγά πίσω από την Λαγκάδα, η επιβεβλημένη επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγιάς Χοζοβιώτισσας και στην παραλία της Αγ.Άννας (Le Grand Bleu) από κάτω, μπάνιο στην Νικουριά, Ψιλή Άμμο, Καλοταρίτισσα, Γραμβούσα, Μούρου, φαγητό και βόλτα στα Θολάρια ή στην Λαγκάδα, πανηγύρια και γιορτές στην Λόζα στην Χώρα Αμοργόυ, κλπ, κλπ. Ότι δηλαδή μας τραβάει εδώ και αρκετά συναπτά έτη στο νησί...

Ηρακλειά.
Δεύτερη επίσκεψη στο μικρό και ήσυχο νησί. Εδώ τα λόγια περιττεύουν! Αν και γίνονται κάποιες κινήσεις ανάπτυξης (χτίζονται μαγαζία και πιθανώς rooms to let στην παραλία Λιβάδι) που, από ότι φαίνεται, τα επόμενα χρόνια θα αλλάξουν τον χαρακτήρα του νησιού (αν και δεν πιστεύουμε ότι θα καταλήξει ...Κουφονήσι - ότι και αν σημαίνει αυτό!) προς το πιο τουριστικό, προς το παρόν διατηρείται ως ένα από τα λίγα (πια) νησιά που δεν έχουν αλωθεί από τις σειρήνες του τουρισμού. Λίγος κόσμος, λίγα πράγματα να κάνεις( 4-5 ταβέρνες και ένα μπαρ), λίγες αλλά πολυ ωραίες και καθαρές παραλίες, επίσκεψη στο σπήλαιο πάνω από την Παναγιά (μία ώρα περπάτημα για ένα μοναδικό σπήλαιο στις Κυκλάδες με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, πάρτε φακό μαζί σας!), ηρεμία και χαλάρωση και χωρίς τις ορδές είτε νεοελληνικών οικογενειών (Μιχάλακη, καπέλοοοο! Και έλα να φάς την μπριζόλα σου!)ή των δήθεν lifestyle-αναρχο-εναλλακτικών τσουτσουμπρούτσου (Φιλαράκι, άραξε, καλή φάση! Μήπως έχεις και τίποτα να στρίψουμε;) να σου χαλάνε την ησυχία. Προλάβατε όσο είναι καιρός! Για διαμονή, περάστε μια βόλτα από τον Benny. Λιτό, χωρίς καθόλου ανέσεις αλλά πεντακάθαρο και ήσυχο νεοσύστατο camping στην παραλία Λιβάδι.

Κουφονήσια.
Η φράση "Μύκονος των μικρών Κυκλάδων" τα λεέι όλα και πολύ εύγλωττα. Αν σε δύο - τρία χρόνια όλη η διαδρομή από το λιμάνι στον "Φοίνικα" (αν έχετε πάει, ξέρετε!) είναι πλέον χτισμένη, μην σας κάνει εντύπωση. Ήδη σε σχέση με πέρυσι έχουν χτιστεί επιπλέον δύο μπαρ και κάτι δωμάτια! Οι παραλίες (δεν έχει και τίποτα άλλο να δεις ή να επισκεφτείς άλλωστε) παραμένουν εντυπωσιακές και από τις καλύτερες του Αιγαίου (ειδικά το Πορί και το Γάλα) αλλά το ότι έχει γίνει πολύ της μοδός ως νησί και ότι παραέχει κόσμο σε σχέση με το μεγεθός του είναι δύο ιδιαίτερα αρνητικά στοιχεία. Αποφύγετε οπωσδήποτε την περίοδο 20/7 - 20/8 αν θέλετε να περάσετε ωραία. Επιβάλλεται και η επίσκεψη στο ακατοίκητο Κάτω Κουφονήσι και ειδικά στην παραλία Νερό. Το camping δυστυχώς παραμένει ως ένα από χειρότερα που έχουμε επισκεφθεί. Ιδιαίτερα βρώμικος ο χώρος, οι τουαλέτες και τα ντους σε απαράδεκτη κατάσταση, αδιάφορο και αγενές προσωπικό και γενικώς μια κατάσταση αποκαρδιωτική.
Αυτά τα ολίγα από τις διακοπές...

Εδώ στην Αθήνα προς το παρόν δεν κινείται φύλλο. Το μόνο ενδιαφέρον από μουσικής απόψεως είναι το νεοσύστατο φεστιβάλ Mama Africa Art Festival που θα πραγματοποιηθεί στις 2 και 3 Σεπτέμβρη στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» στο Ίλιον (Λεωφ. Δημοκρατίας στο ύψος του Carrefour) εκεί που παλαιότερα είχε πραγματοποιηθεί η έκθεση Μπιενάλε και πιο παλιά ακόμη ένα Rockwave Festival (με Oasis, Supergrass, Apollo 440, Moby, κλπ). Συμμετέχουν Alpha Blondy, Omar Faruk Tekbilek, Majek Fashek, Locomondo, Ρόδες, κλπ. ενώ θα υπάρχουν και αρκετές παράλληλες εκδηλώσεις, περίπτερα με αφρικάνικη κουζίνα, κλπ, κλπ. Στα συν και το ιδιαίτερα φθηνό εισιτήριο (μόλις 20€ το διήμερο ή 15€ ανα ημέρα) μέρος του οποίου θα διατεθεί για την βοήθεια των Αφρικανών γυναικών θυμάτων trafficking μέσω της ΜΚΟ Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης (link). Περισσότερα για το Mama Africa Art Festival δείτε εδώ.

Αυτά προς το παρόν...

...See Ya In The Pit!



Φώτο: Θέα μέσα από το μοναστήρι της Παναγιάς Χοζοβιώτισσας - Αμοργός. Photo by C.G.

Τρίτη 22 Αυγούστου 2006

Wish I was (still) there...

by lkrory21

1. Παραλία Αιγιάλης (Αμοργός)
2. Αιγιάλη (Αμοργός)
3. Τοπίο στην Ηρακλειά
4. Δρομάκι στο χωριό Παναγιά (Ηρακλειά)
5. Σχοινούσα (όπως φαίνεται από την Ηρακλειά)
6. Λιμάνι - Άνω Κουφονήσσι
7. Τοπίο στο Κάτω Κουφονήσσι (στο βάθος η παραλία 'Νερό')
[All photos by V.C.]

Παρασκευή 4 Αυγούστου 2006

Κλειστόν λόγω διακοπών...

by lkrory21
Το παρόν blog θα παραμείνει κλειστό μέχρι τις 20 Αυγούστου (περίπου!) Ευχόμεθα εκ βάθους καρδίας(!!!), καλές διακοπές σε όλους - ες!


This blog will remain closed until 20th of August (more or less!).
Have fun, see you soon!

Τετάρτη 2 Αυγούστου 2006

(Wanted Dead Or A)Live: Depeche Mode

by lkrory21
Depeche Mode
The Raveonettes
Schiller

1/8/2006 Terravibe - Μαλακάσα.

Όλα ρολόι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πήγαν εχθές το βράδυ στο Terravibe (Μαλακάσα) στην τελευταία μεγάλη συναυλία του καλοκαιριού εκτός (φυσικά) από την αποχώρηση που συνέβησαν τα γνωστά ευτράπελα ( περπάτημα χιλιομέτρων, ουρές χιλιομέτρων, κλπ ). Άλλωστε, κατά την δική μας εκτίμηση πρέπει να είχε γύρω στους 20.000 παρά το γεγονός ότι είναι περίοδος διακοπών για την Ελλάδα και παρά το πανάκριβο και υπερτιμημένο εισιτήριο! Επίσης μεγάλη εντύπωση μας έκανε η ακριβής τήρηση του προγράμματος. 18:30 - 19:30 Schiller, 20:00 - 21:00 The Raveonettes 21:30 - 23:00 το βασικό σετ των D.M. έλεγε το πρόγραμμα, έτσι έγινε! Αυτό πρέπει να συνέβει για πρώτη φορά σε συναυλία επι ελληνικού εδάφους!

Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή!

Στο χώρο (εννοείται μετά το παρκάρισμα και την ...πεζοπορία!) φτάσαμε κατά τις 7 παρά και είχε παρα πολύ κόσμο ήδη (σχεδόν όσους είχε στους Franz Ferdinand στο peak της βραδιάς!). Επι σκηνής ο Schiller με full μπάντα παίζοντας ένα καλούτσικο σετάκι που απογειώθηκε όταν βγήκε ο Peter Heppner (οκ,φωνάρα!) των Wolfsheim επι σκηνής για τα γνωστά και μη εξαιρετέα χιτάκια τα οποία ξύπνησαν κάπως τον κόσμο...

... ενώ στην συνέχεια την σκηνή ανέλαβαν οι Raveonettes με το 60's garage / rock ήχο τους που σίγουρα ταιριάζει καλύτερα σε ένα κλειστό κλαμπάκι με τους δικούς τους οπαδούς παρά σε ανοιχτό χώρο και μπροστά σε 15000+ κόσμο που περιμένει τους Depeche Mode. Παρ' όλα αυτά έπαιξαν πολύ ωραία, ξεσήκωσαν λίγο τον κόσμο με το Love In A Trashcan αλλά γενικά συνάντησαν παγερή αδιαφορία...

...διότι κατά τις 9:30 και μετά από ένα όμορφο ημιώρο σετάκι ηλεκτρονικό-εισαγωγή επι σκηνής ανέβαιναν οι απόλυτοι stars της βραδιάς! Κάτω από την γενική αποθέωση του κοινού που χόρευε και τραγουδούσε (τι τραγουδούσε, ξελαρυγγιάστηκε!) συνέχεια, έπαιξαν για μιαμισή ώρα + ένα 15λεπτο encore. Αν και μας είχε φύγει η μεγάλη κάψα να δούμε τους Depeche το 2001, και πάλι απολαύσαμε το σετ που ήταν βασισμένο στην μετά - Violator εποχή κυριώς αν και μας κέρασαν και ένα Photographic... έτσι για να γουστάρουμε!

Άλλωστε τι σημασία έχει ποιο έπαιξαν και ποιο δεν έπαιξαν αφού έχουν μια τεράστια γκάμα από χιτς και crowd favorites που θα μπορούσαν να παίξουν αλλά και πάλι κάποιοι θα μέναμε δυσαρεστημένοι! Το visual show αρκούντως ταιριαστό αν και το αντίστοιχο του 2001 στο ΟΑΚΑ ήταν μάλλον καλύτερο. Ο ήχος πεντακάθαρος ευτυχώς και οι D.M. σε μεγάλα κέφια αν και τελευταία βραδιά της περιοδείας τους (είχαν αλλη μία συναυλία στο Tel Aviv στις 3/8 αλλά ακυρώθηκε λόγω των εξελίξεων). Είναι γεγονός ότι όταν τα πραγματικά μεγάλα συγκροτήματα αποφασίζουν να παίξουν δυνατά και καλά, τα πραγμάτα είναι τελείως διαφορετικά από ένα μικρό γκρουπάκι που παίζει σε 300 νοματαίους σε ένα κλαμπάκι. Η δυναμική είναι τελείως διαφορετική όπως αποδείχθηκε και πριν δύο μήνες στους New Order.

Στο τέλος μας ανέβασαν και τους τεχνικούς τους για να τους ευχαριστήσουν και τέλος καλό - όλα καλά...

...περίπου μιας και άρχιζε ο γολγοθάς της επιστροφής στην Αθήνα!


Τρίτη 1 Αυγούστου 2006

It's 1982 all over again in Lebanon...

by lkrory21
 
Τσεκάρετε το πολύ ενδιαφέορν blog ενός Λιβανέζου αναρχικού* (κατα δήλωση του)... που γράφει καθημερινά από μικρή πόλη του Λιβάνου μεταφέροντας πληροφορίες, ειδήσεις, προσωπικά του σχόλια, κλπ. Επιπλέον, στα links του εν λόγω blog μπορείτε να βρείτε πλήθος blogs, ΜΜΕ και άλλων πηγών ενημέρωσης απευθείας από Μέση Ανατολή (λιβανεζικα, εν γένει αραβικά και ισραηλινά)  για πιο up to date πληροφορίες πέρα και έξω από τα δυτικά ΜΜΕ (BBC, CNN, κλπ)...
 
 
Link:
 
 
 
*Αναρχικοί στον Λίβανο! Αυτοί και αν θα είναι μειοψηφία μεταξύ σιιτών μουσουλμάνων, δρούζων μουσουλμάνων, χριστιανών, φιλοσυριανών, Χετζμπολλάχ, παλαιστινίων προσφύγων κλπ και όλων των άλλων εθνοτήτων / θρησκειών / πολιτικών κομμάτων κλπ. που ζουν στον Λίβανο!