Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Eins]

by lkrory21


*
You’re Dead! [Warp]

Για το αισίως πέμπτο του άλμπουμ ως Flying Lotus o Steve Ellison μεταμορφώνεται σε "dark magus" της LA Beats σκηνής (τα "στενά" όρια της οποίας έχει αφήσει εδώ και πολύ καιρό πίσω του) και οικοδομεί με την βοήθεια παλαιών και νέων συνεργατών μια θεματική jazz-fusion-broken-beats-hip-hopera με θέμα τον θάνατο. Με την απαραίτητη δόση υπερβολής φυσικά, μπορούμε να πούμε πως αν το Cosmogramma και τo Until The Quιet Comes ήταν η Coltrane-ική περίοδος του, τότε το You're Dead! είναι το δικό του Bitches Brew. Όχι και άσχημα για έναν παραγωγό που ξεκίνησε πριν οκτώ χρόνια ως intern της Stones Throw και σκαρώνοντας τζινγκλάκια για το [adult swim]. [lkrory21]

*
Strand of Oaks
HEAL [Dead Oceans]

Συναισθήματα. Η αγάπη, η στοργή, η ευτυχία, η λαγνεία, ο έρωτας, το πάθος, το δέος, ο θαυμασμός, η περηφάνεια, η έκσταση, η έξαψη, η χαρά, η συμπόνια, το έλεος, η γαλήνη, η ευχαρίστηση, η ικανοποίηση, η πληρότητα, η αρμονία, η αυτοπεποίθηση, η εμπιστοσύνη, η ανακούφιση, η απορία, η συγκίνηση, η αμηχανία, η αδιαφορία, το άγχος, η ανυπομονησία, η έκπληξη, ο φόβος, ο τρόμος, η φρίκη, ο θυμός, η ντροπή, η συστολή, η ενοχή, οι τύψεις, η απόρριψη, η δυστυχία, η απελπισία, το πένθος, η λύπη, η θλίψη, η μοναξιά, η εχθρότητα, το μίσος, ο φθόνος, η δυσπιστία, η απογοήτευση, η περιφρόνηση, η αηδία, η ανία, η αγωνία, η ζήλεια. Το HEAL του Strand of Oaks είναι μια μουσική κιβωτός συναισθημάτων. [Vicky]

*
A U R O R A (Mute/Bedroom Community)

Δίσκος της χρονιάς για εμένα είναι το συγκλονιστικό Α U R O R A, ένα album φτιαγμένο ειδικά για τα αυτιά μου. Είναι μια ηχητική εμπειρία που για να βιώσεις πρέπει να αποβάλλεις το όποιο κόλλημα για φωνητική επένδυση, καθώς ο δίσκος είναι ο Ben Frost και τα παιχνίδια του απογυμνωμένα από το ανθρώπινο (φωνητικό) στοιχείο. Μinimal τοπίο θα βρεις και εδώ που όμως εμπλουτίζεται με πανίσχυρες εκρήξεις ήχου, σχεδόν θυμωμένες. Γρήγορος και κοφτός παραπέμπει σε ένα πλαίσιο αισθητικής Blade Runner, με κεραυνούς, αστραπές και όλου του κόσμου τα κακά να μαίνονται και αυτός σαν μαχητής του σύμπαντος με όπλα του synthesizer, software και διαφόρων ειδών μπλιμπλίκια κερδίζει τους κακούς like a boss. Το A U R O R A είναι μια δωρεάν (ή πολύ φτηνή) βόλτα στη στρατόσφαιρα, μην χάσει κανείς την ευκαιρία. [EveofDes]

 ****
Εδώ θα βρείτε όλα τα posts μας για την φετεινή Blogovision (και εδώ το Flickr album με όλα τα covers), εδώ όλα τα posts από τους 100+ συμπαίκτες μας και εδώ το προσωπικό blog του ακούραστου διοργανωτή της Blogovision από το 2007 και δώθε Gone4Sure. Thanx all, it was a blast as always!  

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Zwei]

by lkrory21

**
Our Love [City Slang/Merge]

Δεν θα υπερέβαλα καθόλου εάν έλεγα ότι όλο το 2014 είναι ένα ξημέρωμα σε μια παραλία της Εύβοιας να ακούμε το 'Can’t Do Without You' και να χορεύουμε αγκαλιασμένοι. Ο Caribou αποδεικνύει πως ξέρει πολύ καλά να μας διασκεδάζει αλλά και να μας κάνει να νιώθουμε βαθιά. Το Our Love περιέχει τόσο τις απαραίτητες οργασμικές στιγμές του, όσο και τις ήρεμες. Είναι ένα πολυμορφικό album που μεταμορφώνεται και αλλάζει συναισθηματική παλέτα πολύ εύκολα όσο και αβίαστα. Για ακόμη φορά (βλέπε Swim) έπαιξε στα δάχτυλα του τη διάθεσή μας και το αποτέλεσμα είναι άψογο. [EveofDes]

**
Run The Jewels 2 [Mass Appeal/Sony RED]

Αν το hip-hop του 2014 χρειάζεται δύο 40άρηδες για να του δείξουν πάλι πως γίνεται, τότε ίσως έχουμε πρόβλημα.Το RTJ2 είναι ένα πολιτικά και κοινωνικά οργισμένο άλμπουμ που δεν ξεχνά ποτέ όμως τι σημαίνει και fun. Γι' αυτό μπορούν και χωράνε μέσα του ως guests και ο Zack De La Rocha των Rage Against The Machine και η Gangsta Boo των θρύλων του νότιου hip-hop Three 6 Mafia και γ' αυτό οι ρίμες μπορούν να εναλλάσουν με περίσση ευκολια τις αναφορές στο Anarchist Cookbook με σεξουαλικες περιγραφές που θα έκαναν τους 2 Live Crew να κοκκινίζουν. [lkrory21]

**

 Ο δεύτερος δίσκος της Angel Olsen είναι ένας από τους πρώτους δίσκους που άκουσα το 2014. Και από τότε έγινε μια πολύτιμη συντροφιά. Είναι σαν ένα βουνίσιο τοπίο με πεντακάθαρο αέρα και παγωμένα ρυάκια να το διασχίζουν. Καθαρό, αναζωογονητικό, σου δίνει χώρο και χρόνο να αναπνεύσεις, να πάρεις δύναμη από αυτό και να σκεφτείς. Η δημιουργός δεν έχει την αιθέρια, βουκολικότητα μια εύθραυστης φολκ ηρωίδας αλλά την αυτάρκεια και τη γήινη δύναμη μια γυναίκας που μπορεί να παλέψειμε τη μοναξιά και τους δαίμονες της και να μη βγει ηττημένη. [Vicky]

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Drei]

by lkrory21


***
Ex Hex
Rips [Merge]

Όλοι οι άλλοι για κάποιο λόγο τα έχουν όλα λυμένα. Δουλειές, παιδιά, σκυλιά, γατιά. Εσύ απλά έχεις μείνει μια δεκαετία πίσω. Τότε που όλα ήταν απλά και καθόλου ψηφιακά. Γράφεις τη μουσική που θα έγραφες και στο γυμνάσιο όταν έκανες πρόβες στο υπόγειο των γονιών σου με δυο φίλες σου που τώρα οδηγούν SUV και πηδιούνται με το δάσκαλο της yoga όταν βαριούνται πολύ. Γράφεις τη μουσική που θα άκουγε ο μεγαλύτερος αδερφός σου κλεισμένος στο δωμάτιο του και η δεκαεξάχρονη baby sitter σου στα 90s. [Vicky]

***
Ruins [Kranky/Yellow Electric]

Ένας δίσκος πραγματικά φτιαγμένος από μέταλλο και αέρα (οι μεταλλικές χορδές ενός πιάνου και μια φωνή), εμπνευσμένος από τα χαλάσματα που συναντούσε στις βόλτες της στην ύπαιθρο της Πορτογαλίας και από τα χαλάσματα μιας πολύχρονης σχέσης και το μικρόφωνο, εκτός από τα πιο προσωπικά, απογυμνωμένα τραγούδια της Liz Harris μέχρι σήμερα, “πιάνει” και τους περιβάλλοντες ήχους (τι μας θυμίζει αυτό;): καταιγίδες, βατράχια, το περιβόητο πια -μέχρι και η Wikipedia το αναφέρει!- "μπιπ" στο τέλος του 'Labyrinth' από τον φούρνο μικροκυμάτων. Υπάρχει unplugged υποείδος στους μουσικούς χώρους που κινείται η Grouper; Αν ναι, αυτό είναι το καλύτερο του δείγμα του. [lkrory21]

***
Benji [Caldo Verde]

Ελάτε αδέλφια, βγάλτε τις πλερέζες. Το Benji είναι ένας βαθιά ανθρώπινος δίσκος που μιλάει για ανθρώπινα πράγματα. Εκεί μέσα θα βρεις ιστορίες για αγάπη και θάνατο -πολύ θάνατο-, θα βρεις ανθρωπιά και καταστάσεις με τις οποίες θα ταυτιστείς. Για να μην το κουράζω, το Benji είναι ένα ηχητικό βιβλίο, από τα καλά, που σου λέει συνέχεια ‘νιώσε, νιώσε σαν άνθρωπος, νιώσε σα να είναι αλήθεια’. Η καρδιά μου σφίγγεται σε κάθε νότα, κάθε αλλαγή στην εθιστική φωνή του Mark Kozelek. Πονάω και εγώ μαζί του αλλά μετά τον ακούω ξανά, όπως συμβαίνει συνήθως με τα αριστουργήματα. [EveofDes]

[Season 6 Episode 11]

by lkrory21

lkrory21 | Season 6 Episode 11
Thursday 18.12.2014 | 11pm EET | Poplie Webradio

#midseasonfinale #lastshowfor2014

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Vier]

by lkrory21


****
Baby Guru
Marginalia [Inner Ear]

Πόσους δίσκους μπορείς να τους ακούς πάντα και για πάντα, ό,τι και να γίνει, όπως και να είσαι, όπου και να βρίσκεσαι. Βaby Guru στην πόλη, Βaby Guru και στην εξοχή, Μarginalia στο βουνό, Μarginalia και στην παραλία, είτε χαρούμενος, είτε λυπημένος, είτε αναίσθητος, είτε πριν πέσεις για ύπνο, είτε μόλις ξυπνήσεις, είτε για απεριτίφ, είτε για χωνευτικό, είτε μέσα σε έναν πίτα προαστιακό, είτε σε ένα ασθμαίνον τρόλευ και πάντα όταν τρέχεις; Εκατό χιλιόμετρα είναι πολλά πολλά repeat. [Vicky]

****
Ghettoville [Werk Discs /Ninja Tune]

"I wanted this record to sound brittle, as if you were an addict and you feel like the world is crumbling around you" δηλώνει ο Darren Cunningham για το φημολογούμενο ως τελευταίο του άλμπουμ ως Actress και όντως η βόλτα στην δύστοπική Ghettoville είναι γεμάτη δύστροπους και δυσοίωνους ήχους και beats. Μετά την μέση, από το 'Gaze' και έπειτα, αρχιζουν και μπαίνουν αχτίδες φωτός ενώ το πράγμα μπερδέυεται ακόμα περισσότερο στο κλείσιμο με τα μεταλλαγμένα r'n'b/hip-hop θραύσματα των 'Don't', 'Rap' και 'Rule' που φέρνουν στο μυαλό τα βιντεάκια που σκάρωνε κάποτε ο Daniel Lopatin (aka Oneohtrix Point Never) στο Youtube ως Sunset Corp. [lkrory21]

****
Lykke Li
I Never Learn [LL Recordings/Warner Music]

Θα μας πει και η Lykke Li ότι τα θελε και τα παθε. H χωρισμένη της χρονιάς βγάζει ένα δίσκο που ξεπερνάει τα πάντα (σε αντίθεση με αυτή, πόσο αγαπώ τα παράδοξα) και δημιουργεί το ιδανικό soundtrack των απανταχού πονεμένων ανά τη γη. Ακόμη και να μη πονάς, η Lykke Li είναι τόσο καταπληκτική σε αυτό το δίσκο που θέλεις να πονάς για να κλάψεις λίγο με τα κομμάτια της. Και για να παραθέσω και την προσωπική μου ιστορία, εμένα μου έδωσε απάντηση σε κάτι που ερωτήθηκα πρόσφατα: ‘Πως είναι να σε τρώει κάτι μέσα σου μόνιμα; Τhere’ll be no rest for the wicked, αγαπητοί μου φίλοι. [EveofDes]

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Fünf]

by lkrory21


*****
Piñata [Madlib Invazion]

Σε μια "so and so" χρονιά για το είδος, την σημαία του Hip-hop κράτησαν ψηλά δύο φαινομενικά αταίριαστα ζευγάρια. Το πρώτο -το πρωτοπαλίκαρο των beats της Stones Throw συναντά τον ανερχόμενο gangsta rapper με καταγωγή απ' το Gary της Indiana- μας παρέδωσε ένα απολαυστικότατο και καταιγιστικό και “gangster Blaxploitation film on wax” (το λες και Only Built 4 Cuban Linx του 2014 όπως ισχυρίζονται αρκετά reviews; Discuss) γεμάτο λαχταριστά samples και με κερασάκι guest verses από την αφρόκρεμα του χτες και του σήμερα (Raekwon, Danny Brown, Earl Sweatshirt, κλπ). Το δεύτερο θα το δούμε πιο κάτω. [lkrory21]

*****
The Future’s Void [City Slang/Matador]

Θέλω να φαντάζομαι πως η EMA ξυπνάει και προτού πιει τον καφέ της αρπάζει ένα βέλος από τη φαρέτρα και όποιον πάρει ο χάρος έτσι και έχει κάνει μαλακία. Θέλω περιγράφοντας αυτή και τη μουσική της να βάζω παντού υπερθετικό βαθμό, ακόμη και όταν η ίδια σκίζει τις σάρκες της για να μην είναι τέλεια. Και ενώ το album έχει μερικές αδύναμες στιγμές εγώ με την ΕΜΑ συναντιόμαστε στο 5 καθώς οι δυνατές στιγμές (λέγε με και '3Jane' για παράδειγμα) στέκονται ικανές να υπερκαλύψουν το όποιο κενό (See what I did there?). [EveofDes]

*****
July [Sacred Bones/Bella Union]

Η ιστορία της Annabel Lee είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους στο Τσάρλεστον. Ο πατέρας δεν άφηνε την ακριβή του κόρη να ενωθεί με τον ταπεινό ναύτη αγαπημένο της. Οι εραστές συναντιόνταν κάθε βράδυ στο Πρεσβυτεριανό νεκροταφείο κρυφά μέχρι που ο ναύτης ξαναγύρισε στη Βιρτζίνια. Σύντομα η Annabel θα πεθάνει από κίτρινο πυρετό κι ο ναύτης θα ξαναγυρίσει τρελαμένος ψάχνοντας τον τάφο της αγαπημένης του. Δεν τον βρήκε πότε και η Αnnabel στοίχειωσε το μέρος των μυστικών τους συναντήσεων και έγινε ύστερα ποίημα του Poe. [Vicky]

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Sechs]

by lkrory21

****
Divide and Exit [Harbinger Sound]

Αsda, halal, cunts, minimum wage, benefits, council flats, baked beans, legal drinking age, cider, CCTV, Nigel Farage, NHS, innit, bacon, off-licence, Wetherspoons, wanker, tube, six-pack, Simon Cowell, Wonderwall, royal baby, pot noodle, piss, quid, binge, tesco, loo, bloke, bollocks, divvy, gherkin, Kerry Katona, WAGs, Russell Brand, Midlands, lad, I Love My Country, raves, daily star, Wayne Rooney, dodgy, sod off, hoodies, poppers, chap, C of E, chav, nicked, dip stick, high street, tea with milk, SLEAFORD MODS. [Vicky]

****
Solens Arc [Raster-Norton]
Αφου σε έχει καθηλώσει από την αρχή με τα βλοσυρά beats του εναρκτήριου 'Serendipity March', σου πετάει μια synth μελωδία που μοιάζει σαν να έχει βγει από το Amber των Autechre και αρχίζεις και την ψυλλιάζεσαι. 50 λεπτά μετά το έχεις επιβεβαιώσει: είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ πειραματικής techno (ενίοτε beatless) που στην πραγματικότητα, όπως εύστοχα παρατηρεί το FACT, μοιάζει περισσότερο με live set. Ένα απίθανο live set που (δεν) έζησες να παίζει εκκωφαντικά σε κάποιο τσιμεντένιο υπόγειο club ευρωπαϊκής μητρόπολης περικυκλωμένος από ιδρωμένα κορμιά και τεράστια χαμόγελα. [lkrory21]

****
Picture Υou Staring [Arbutus Records]

Η συναισθηματική bedroom pop, είδος που παίζουν οι TOPS όπως διάβασα και σε γνωστό site, είναι το νέο αγαπημένο μου είδος. Ακούγοντας το Picture Υou Staring μια λέξη μου καρφώθηκε στο μυαλό: απαλά. Πόσο όμορφο είναι όταν τα πράγματα, υλικά και μη, είναι απαλά (σαν απαίσιο τσιτάτο σε τοίχο, το ξέρω, τέτοια είμαι). Ένα συνονθύλευμα mellow 80’s κομματιών ιδανικών για blues, καπνισμένης φωνής (έξοχη η Jane Penny) και ξεγνοιασιάς συνθέτουν έναν υπέροχο, αυθεντικά ποπ δίσκο. [EveofDes]

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Sieben]

by lkrory21

****
Ultraviolence [Polydor/Interscope]

Εδώ είμαστε, νούμερο 7 εσύ και εγώ. Είστε έτοιμοι; Θα το πω. Η Lana γράφει κομματάρες. Η Lana έχει ταλέντο. Παρά τα μύρια όσα της έχουν σούρει κατά καιρούς, παρά το γεγονός ότι τα ρεμιξ της τα παίζουν μέχρι και στα γυμναστήρια, παρά το ότι η μουσική της είναι ο ποιοτικός φερετζές του λαϊκού, η Lana καταφέρνει να παράγει μουσική που είναι ερωτική και καμμένη ταυτόχρονα, ένας συνδυασμός που με κάνει να αψηφώ το ‘’mainstream’’ πλέον προφίλ της.[EveofDes]

****
Nikki Nack [4AD]

Nόμιζες πως ξεχάσει πώς ήταν να είσαι παιδί. Στην πραγματικότητα ποτέ δε σου άρεσε και δεν απόλαυσες την παιδική σου ηλικία, ήταν ένα στάδιο που περίμενες να περάσει για να πας στο επόμενο. Για να μην μιλήσω για τον εκφοφισμό στο σχολείο. Περίμενες πώς και πώς να μπεις στον κόσμο των ενηλίκων, της ωριμότητας και της σοβαρότητας που φαίνεται σαν να την είχες από τη στιγμή που γεννήθηκες. Για να ξαναγυρίσεις μετά στην παιδική ηλικία σου με έναν ιδιοφυώς πειραγμένο τρόπο.[Vicky]

****
Angels & Devils  [Ninja Tune]

Έξι ολόκληρα χρόνια μετά το London Zoo, o Kevin Martin μάζεψε "αγγέλους" από την μία (Liz Harris aka Grouper -θα την ξανασυναντήσουμε παρακάτω-, Gonjasufi, Inga Copeland, Miss Red) και "διαβόλια" απ' την άλλη (Flowdan, Manga, Death Grips, Warrior Queen), τους έριξε στο δικό του ιδοσυγκρασιακό bass music χωνευτήρι και έτσι πρόσθεσε ακόμα έναν σπουδαίο σταθμό στην 20χρονη και βάλε πορεία του στα μουσικά δρώμενα με οδηγούς την dancehall, το industrial, το dub, την ambient, το hip-hop, κλπ, [lkrory21]

[Sugah Daddy]

by lkrory21


D'Angelo and The Vanguard - 'Sugah Daddy'
Black Messiah, TBA

Έρχεται το Black Messiah, τρίτο άλμπουμ για τον D'Angelo, 14 χρόνια μετά το Voodoo; Έτσι φαίνεται! Και αυτό παραπάνω είναι το πρώτο δείγμα. Να δεις που στο τέλος θα δούμε να κυκλοφορεί ακόμα και το Detox του δόκτορα!

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Acht]

by lkrory21

****
Wait 'Til Night [Hyperdub]

H κάτα κόσμον Merissa Campbell δίνει την δική της γυναικεία απάντηση στους απανταχού The Weekend και Jeremih. Άλλωστε για το Wait 'Til Night ουσιαστικά φταίει ένα tweet του δεύτερου που ζήταγε beats από νέους παραγωγούς. Ξεκίνησε να σκαρώνει το 'Want' και στο τέλος είπε, γάμα τον Jeremih, θα το κρατήσω για μένα, θα στείλω τα παιδιά μου στην μάνα μου για 2 βδομάδες (true story!) και θα φτιάξω την δικιά μου lo-fi bedroom music. Και έτσι έφτιαξε ένα απίθανο r'n'b άλμπουμ γεμάτο με τις δικές της σεξουαλικές φαντασιώσεις. Το ώραιο είναι ότι, όπως είδαμε και στο καλοκαιρινό Plissken, στα dj set της όμως δεν ξεχνάει καθόλου και τις club/UK Funky ρίζες της. [lkrory21]

****
Bécs [Editions MEGO]

Δεν ξέρω γιατί το θέτω τόσο παιδιάστικα αλλά μετά από χρόνια παθιασμένης μουσικής ακρόασης, νομίζω πως η μουσική είναι εκεί για να μας κάνει να νιώθουμε σαν να καβαλάμε ένα μαγικό χαλί και να βγαίνουμε από την πραγματικότητα. To Becs του Fennesz, o oποίος εμμένει στο εμβληματικό του στυλ, πληροί το σκοπό του και σε βάζει σε ένα τριπάκι, σε αυτό το ταξίδι που θα πας να πάρεις μαζί σου κιθάρες, πετάλια, θεϊκές μελωδίες και distortion ως το θεό.[EveofDes]
****
Total Strife Forever [Stolen Recordings]

Όσες ωραίες μουσικές και να ακούσεις με τα φώτα χαμηλωμένα, όσες μπύρες και να πιεις για να μπορέσεις να κοιμηθείς, όσο τρυφερή και αν σου φαίνεται η φωνή του William Doyle και όσο ζεστές οι νότες από το MIDI του, είναι γεγόνος ότι μια αίσθηση ματαίωσης και μια μίνι απόγνωση θα είναι πάντα εκεί. Ε, μάλλον θα είναι πάντα εκεί, οπότε πάρ' το απόφαση και βάλε τουλάχιστον ωραίο σάουντρακ στη μελαγχολία σου. [Vicky]

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Neun]

by lkrory21

****
Lykke Li
I Never Learn [LL Recordings/Warner Music]

Όταν σε μερικά χρόνια θα αναρωτιούνται ποιο μουσικό είδος ήταν δημοφιλές το 2014, η απάντηση θα είναι η μουσική για χωρισμό. Αμέτρητα τα άλμπουμ χωρισμού που κυκλοφόρησαν και το είδος πρέπει να αποκτήσει δικιά του ταμπέλα στη rough trade: Breakup records. Το καλύτερο σίγουρα όμως ήταν αυτό της Lykke Li που εκσυγχρονίζει το 'Άνοιξε Πέτρα' της Μαρινέλλας σε 'Love me like I'm not made of stone'. [Vicky]

****
Bécs [Editions MEGO]

Ακόμα και ο τίτλος το υποδεικνύει (Bécs σημαίνει Βιέννη στα ουγγρικά). O Fennesz επέστρεψε. Επέστρεψε στην εταιρεία που ουσιαστικά μας τον σύστησε. Επέστρεψε στον ήχο που τον έφερε στην πρώτη γραμμή της πιο πειραματικής πλευράς της ηλεκτρονικής μουσικής. Εκεί που ο θόρυβος συναντά μελίρρυτους αρπισμούς στην κιθάρα και οι σχεδόν pop μελωδίες παραμένουν ατόφιες ακόμα και κάτω απο το feedback και to digital processing συνεχίζοντας να αποπνέουν νοσταλγία, ζεστασία και συναισθηματικότητα. [lkrory21]

****
You’re Dead! [Warp] 

Eγώ παραμιλάω, εσύ παραμιλάς, μόνο η κυρα Νίτσα από την έβγα απέναντι δεν παραμιλάει με το You’re Dead! Και ενώ είμαστε πλέον πεπεισμένοι πως ο Flying Lotus είναι από τα κορυφαία σύγχρονα ταλέντα, αυτό το album φλερτάρει με τη jazz, κυρίως, αλλά και με ένα ακόμη εκατομμύριο μουσικά είδη σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Το You’re Dead! είναι, χωρίς καμία υπερβολή, το σύγχρονο μουσικό τσαντάκι του Σπορτ Μπίλυ και σε αφήνει στο τέλος κάθε κομματιού να μονολογείς "χριστέ μου, τι έχει κάνει". [EveofDes]

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

[Season 6 Episode 10]

by lkrory21

[#Blogovision2014: Zehn]

by lkrory21

****
Xen [Mute]

Άμα έχεις ήδη συμμετάσχει ως παραγωγός στο πιό αμφιλεγόμενο LP του Kanye, εν πολλοίς είσαι υπεύθυνος για την ανακύρηξη της FKA Twigs ως πρωθιέρειας του πειραματικού r'n'b και η Bjork σε έχει ήδη καβατζάρει για το νέο της άλμπουμ τότε εύλογα ο πήχης των προσδοκιών για το ντεμπούτο σου ανεβαίνει ψηλά. Και εσύ ρε Arca πας και τον ξεπερνάς με τον τελείως συνθετικό, βαθιά απόκοσμο (τα reviews επαναλαμβάνουν ως mantra τον χαρακτηρισμό "εξωγήινο") ηλεκτρονικό σου ήχο;!

****
Lost In The Dream [Secretly Canadian]

Πόλεμος στα Ναρκωτικά. Ο ειρωνικός τίτλος της χρονιάς πάει στους War on Drugs που έβγαλαν ένα δίσκο πιο εθιστικό και από κοκαΐνη (I wouldn't know βέβαια -ελπίζω να μη διαβάζεις μαμά). Από τις πρώτες νότες του 'Under the pressure' μέχρι και το τέλος αυτού του υπέροχου δίσκου, λιώνω και χάνομαι και θέλω να στροβιλιστώ σαν τη Stevie Nicks. Οργασμικά μελωδικός ή μελωδικά οργασμικός μπαίνει στο ράφι in the long run - πράγματα που θα ακούω σε 10 χρόνια.

****
Nausea [Captured Tracks]

Για να είναι κανείς ευτυχισμένος χρειάζεται λίγα/απλά πράγματα και άλλα τέτοια. Δεν ξέρω αν πιστεύει κανείς τέτοια κοέλικά τσιτάτα της χαμηλότερης υποστάθμης αλλά είναι γεγονός ότι για να βγουν μερικά πολύ όμορφα τραγουδάκια χρειάζονται λίγα πράγματα. Μερικοί νεανίες με πολύ διάθεση, μέτριες προς καλές μουσικές γνώσεις αλλά και αρκετές παραπάνω από το μέσο όρο εμπνεύσεις στο σκάρωμα γλυκών και όχι γλυκερών κιθαριστικών μελωδιών που -συνοδευόμενες από απλούς, εύληπτους στίχους- ακούγονται  όμορφα ντυμένες με τη φωνή του Justin Vallesteros.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Elf]

by lkrory21
Heartleap [FatCat/DiChristina] 

Εκείνες τις ώρες τις μαύρες, ξέρεις ποιες λέω, εκείνες που κλείνεις την πόρτα του σπιτιού σου, απελπισμένος, πεπεισμένος πως όλα είναι σκατά και τίποτα ξανά δεν θα πάει καλά, βάλε να ακούσεις την Vashti να σου τραγουδά. Να σου χαϊδεύει το μάγουλο νοητά με την φωνή και τις μελωδίες της. H συγκλονιστική φωνή της μπορεί να σου φέρει από δάκρυα μέχρι κύματα χαράς και αισιοδοξίας. Ένας δίσκος ήσυχος αλλά παντοδύναμος, σαν μια αγκαλιά από αγαπημένο. [EveofDes]

****

Το κορίτσι με την κιθάρα απο το St. Louis μπήκε στο ραντάρ πολλών (και το δικό μου) με το Half Way Home του 2012 (και σε αρκετές λίστες της χρονιάς τότε, βλέπε π.χ. #19 τότε από την συμπαίκτρια εδώ και τρείς μπλογκοβιζιόνς Βίκυ). Τώρα μεγάλωσε, δυνάμωσε, εξηλεκτρισε και κάθάρισε τον ήχο της χωρίς όμως να χάσει ουτε τόσο δα απο την εξαιρετική της τραγουδοποιιά της. Ίσα ίσα στο νέο αυτό βελτιωμένο ήχο της Angel Olsen, τα όμορφα τραγούδια της αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο. [lkrory21]

****
Rhythm [Leaf]

Πώς μοιάζουν τα γκόσπελ και οι αφρικανικοί ρυθμοί αν τους περάσεις από ένα art-pop φίλτρο; Πώς γίνεται ακριβώς πράξη η πολιτισμική επιμειξία στη μουσική; Μήπως οι κυρίαρχοι προσπαθουν ακόμα να αφομοιώσουν και να ισοπεδώσουν τη μουσική παράδοση όλων των υπόλοιπων πολιτισμών; Yπάρχει και αν ναι με τι μορφή ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός στην ψηφιακή χίπστερ εποχή; Δύο δίσκοι της λίστας μου θέτουν και απαντούν αυτά και άλλα “καυτά” ερωτήματα. Tο Rhythm των Σουηδών Wildbirds & Peacedrums είναι ο ένας.


#Blogovision2014

[Apparently]

by lkrory21

J. Cole - 'Apparently'
2014 Forest Hills Drive, 2014, Roc Nation

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Zwölf]

by lkrory21

****
St. Vincent [Loma Vista/Republic]

Οι εξωγήινοι κατέβηκαν στη γη. Ή μάλλον η πριγκήπισσα μιας εξωγήινης φυλής είπε να μας επισκεφθεί και να μας μυήσει στη μουσική του πλανήτη της. Μοιάζει με τη γήινη μουσική αλλά είναι ταυτόχρονα και “πέραν του κόσμου τούτου”. Ή μήπως είναι μια από μας που είδε τον κόσμο αλλιώς; Ξύπνησε μια μέρα και ξαναγεννήθηκε και τα είδε όλα διαφορετικά, λίγο πιο πειραγμένα με ένα μονίμως σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη, σαν αποστασιοποιημένη παρατηρήτρια της ύπαρξής της. [Vicky]

****
Black Metal [Rough Trade]

Το δεύτερο "κανονικό" σόλο άλμπουμ του εκκεντρικού τραγουδοποιού Dean Blunt έχει στο κέντρο του ένα απο τα πιο όμορφα κομμάτια του 2014 και το χωρίζει στα δύο. Πριν το δεκατριάλεπτο, σχεδόν ψυχεδελικό, 'Forever' εχουμε σχεδόν "στρωτό", κιθαριστικό indie rock που περιλαμβάνει μέχρι samples-αναφορές στους The Pastels και τους Big Star. Μετά, το πράγμα θολώνει, μπερδεύεται, χαώνεται: πειραγμένες hip-hop στιγμές, θόρυβος, dub μπάσο, synths, ατμοσφαιρικές σαξοφωνιές, ακόμα και techno. Δεν σταματάει όμως σε καμία στιγμή να είναι ενδιαφέρον. [lkrory21]

****
"What is this Heart?" [Weird World]

O συναισθηματικός How to Dress Well επιστρέφει με τρίτο album, γεμάτο ερωτικές εξομολογήσεις και λοιπές ευαισθησίες. Η πανέμορφη φωνή του δεν χρειάζεται καμία επεξεργασία, είναι το βασικό και καλύτερο του όργανο και το ξέρει. Το μίνιμαλ ηχητικό τοπίο που ‘χτίζει’ γύρω από την φωνή του είναι η συνταγή της επιτυχίας του και αυτό που μας κρατά να γυρνάμε γύρω από την μουσική του σαν μαγεμένοι.[EveofDes]

[Téléphérique]

by lkrory21


Menta - 'Téléphérique' 
Téléphérique, 9/2/2015, tba

Πρώτο single απο το επερχόμενο νέο άλμπουμ των Μέντα, στο οποίο κάνουν μια ωραία στροφή σε εναν αμιγώς instrumental 70 synth ήχο. Αποκλειστικά για stream μέσω της σελίδας του Poplie Webradio στο soundcloud και φυσικά στις εκπομπές του σταθμού.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Dreizehn]

by lkrory21

****
High Life [Opal/Warp]

If at first you don't succeed, try, try, try again! Και έτσι δύο μήνες μετά την πιο "τυπική" (και σχετικά ανέμπνευστη) avant pop τραγουδοποιία του Someday World, ο Karl και ο Brian έβγαλαν το High Life όπου επιδίδονται σε 40 και βάλε λεπτά λαχταριστού, επαναλαμβανόμενου, τζαμαριστού κιθαρίστικου funk -με παραπάνω απο προφανείς τις αφρικάνικες επιρροές και βάσεις απο τον τίτλο ακόμα- που σε υπνωτίζει. Όχι, δεν είναι το νέο My Life In The Bush Of Ghosts αλλά είναι ένα περιπετειώδες μουσικά άλμπουμ, αντάξιο του μεγάλου ειδικού βάρους των ονομάτων των δημιουργών του. [lkrory21]

****
Are We There [Jagjaguwar]

Όλα τα αληθινά, συνηθισμένα κορίτσια που έχουν καστανά μαλλιά και όχι πυρόξανθη κόμη, δε μυρίζουν άνοιξη και γιασεμί  και δεν τους ταιριάζει η λέξη αιθέρια μπορούν να ταυτιστούν με τη Sharon. Δεν αφήνουν πτώματα στο πέρασμά τους αλλά έχουν ζήσει έστω μια φορά μια (μελο)δραματική ιστορία για την οποία  θα έλεγαν 'Your Love Is Killing Me'. Με μια (μεγάλη) δόση υπερβολής έστω, αλλά είπαμε, δεν είμαστε ούτε Τίλντα, ούτε Σκάρλετ, ούτε καν για τον Παπακαλιάτη εδώ που τα λέμε. [Vicky]

****
Shriek [Merge/City Slang]

Ένας δίσκος που καταφέρνει και πετυχαίνει μία υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στο indie και στο synth pop, έτσι όπως πάντα το ονειρευόμουν. Βοηθά και η φωνή της Jenn Wasner η οποία ακούγεται πιο πανέμορφη από ποτέ. Το 'Glory' δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές μπήκε στο repeat, εγώ έγινα η πρωταγωνίστρια στο δικό μου video clip δρόμου (δεν το κάνουμε όλοι αυτό; Ε; ναι;). Δυναμικός, ονειρικός και ιδανικό soundtrack για μακρινές βόλτες με το αμάξι για να τα αφήσουμε όλα πίσω. [EveofDes]

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Vierzehn]

by lkrory21

****
Are We There [Jagjaguwar]

Sharon, εγώ το ήξερα ότι έχεις άστρο από τότε που άκουσα και ερωτεύτηκα το One Day. Το ήξερα ότι θα τα καταφέρεις μια μέρα να βγάζεις μικρά αριστουργήματα. Η βελούδινη φωνή σου και οι συνθέσεις σου κατέκτησαν επιτέλους τον κόσμο. Για αυτό πολύ απλά θα παραθέσω εδώ τα πιο σπαρακτικά λόγια σου, αναμένοντας να τα ουρλιάξω την επόμενη φορά που θα μου πατσαβουριάσουν την καρδιά: "Break my legs so I won't walk to you, Cut my tongue so I can't talk to you, Burn my skin so I can't feel you, Stab my eyes so I can't see". [EveofDes]

****
Love [Sacred Bones]

H Elizabeth Siddal, κόρη της εργατικής τάξης και το πιο όμορφο πλάσμα στη γη, αρρώστησε όσο πόζαρε για την Οφηλία του John Everett Millais. Έγινε μούσα του Dante Gabriel Rosetti, ιδρυτή της αδερφότητας των Προ-Ραφαηλιτών. Οι στίχοι της απλοί σαν αρχαίες μπαλάντες, οι πίνακες της έχουν μια μεσαιωνική αύρα. Ο Rosetti ψάχνει να την αντικαταστήσει με μια νεότερη μούσα, αυτή αρρωσταίνει, παθαίνει κατάθλιψη, αυτοκτονεί με λάβδανο και ο Rosetti τη θάβει με τα ποίηματά του ανάμεσα στα κόκκινα μαλλιά της. [Vicky]
****
FKA twigs
LP1 [Young Turks]

Τι θα βρείς μέσα στο πιο ενδιαφέρον πειραματικό r'n'b ντεμπούτο εδώ και καιρό; Δέκα μικρά κομψοτεχνήματα μέσα απο τα οποία η Tahliah Debrett Barnett προσπαθεί να εξερεύνησει όλες τις πλευρές μιας ερωτικής σχέσης, από την καύλα και την θαλπωρή μέχρι την ανασφάλεια, την αδυναμία και την απόγνωση. Τα εκφέρει με τη πιο καθηλωτικά απαλή και αέρινη φωνή που άκουσες πρόσφατα και τα ντύνει ηχητικά με την βοήθεια των πιο ταλαντούχων παραγωγών του σήμερα (Arca, Sampha, Devοnte Hynes, κλπ). [lkrory21]

[#Blogovision2014: Fünfzehn]

by lkrory21

****
Tycho
Awake [Ghostly International]

Ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο, τα τελευταία χρόνια έχω κάνει στροφή σε πιο ηλεκτρονικά ακούσματα (περιμένετε για το νο1 για την τρανή απόδειξη). Ο Tycho χρησιμοποιεί τα αγαπημένα του synths και τις ζεστές του μελωδίες και οι συνθέσεις του παραπέμπουν σε ηλιόλουστες λεωφόρους, ζαλισμένα από το κρασί μεσημέρια και νωχελικά ποτά σε κάποια ταράτσα. Το Awake, χωρίς να το πολυκαταλάβω, με καλημέριζε το πρωί, μου έκανε παρέα στο μαγείρεμα και έγινε, ανεπαίσθητα, κομμάτι της ζωής μου το 2014.  [EveofDes]

****
The Silver Globe [Bird/Finders Keepers]

Το τσξίδι μου προς την Ασημένια Σφαίρα ξεκίνησε με την διάσχιση του Ηλεκτρικού Βουνού, έχοντας ως οδηγό ένα ξεχάσμένο ριφάκι των Hawkwind, και κατέληξε στην μετά-αποκαλυπτική ηλεκτρική Εδέμ που οικοδόμησε με πολύ μεράκι η βρετανίδα μουσικός/τραγουδίστρια Jane Weaver. Μια εδέμ γεμάτη λιβάδια από synth μελωδίες, δάση από κιθαριστικά riffs, ποτάμια από motorik ρυθμούς και folk ξέφωτα. [lkrory21]

****
Atlas [Domino]

Μισώ τα προάστια. I don't do suburbs, πώς το λένε. Η ομοιομορφία και η αίσθηση ότι δε συμβαίνει τίποτα προκαλούν αισθήματα που εκτείνονται από τη βαρεμάρα μέχρι την καθαρή ασφυξία. Το σαββατόβραδο στα προάστια θες να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα, όπως λέει και αυτός από τους Mad Men. Oι Real Estate, ένα “βαθιά προαστιακό συγκρότημα”, είναι μάλλον το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχει βγει από το Ridgewood του New Jersey, η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.[Vicky]

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Sechzehn]

by lkrory21

 ****

Η δικιά του κοντινή Αμερική. Η δικιά μας εικόνα για την Αμερική όπως τη φανταζόμαστε από το Nebraska, το The Straight Story, το Winter's Bone, το August: Osage County. H μουσική που θα ακούς στα Great Plains της Οκλαχόμα, στη γραμμή τoυ Μason και του Dixon, η μουσική που θα συντρόφευε τη διαβόητη οικογένεια των Άγριων και Υπέροχων Whites της Δυτικής Βιρτζίνια και τους κατοίκους μιας πόλης στα Απαλάχια που από Oceana τη λένε "χαιδευτικά" Oxyana. [Vicky]

****
Unfidelity [Planet Mu]

Από το 2010 και δώθε, ενας Bρετανός που διανύει την πέμπτη δεκαετία της ζωής του και έχει τρία παιδιά στέκεται, μετά από ένα διαλλείμα 14 χρόνων απο την μουσική, πίσω απο ένα τραπέζι γεμάτο samplers, effects, κονσόλες και αλλα τετοια τζιτζιμπλίκια και παράγει την πιο ενδιαφέρουσα αποδομημένη electronica των καιρών μας σε ρύθμο και όγκο κυκλοφοριών και συνεργασιών που είναι σχεδόν αδύνατο να τον ακολουθήσεις. Το Unfidelity είναι ο καλύτερος τρόπος για να εισέλθεις στον θαυμαστό νέο μουσικό κόσμο του κύριου Nick Edwards. [lkrory21]

****
V [Yours Sincerely/Secretly Canadian]

Αν κάποιος με ρώταγε αν πέρασα το καλοκαίρι του 2009 ακούγωντας μόνο jj (τότε με πεζά ακόμη) θα έλεγα, ναι, ένοχη. Αλλά οι JJ που πλέον μεγάλωσαν και γράφονται και με κεφαλαία δεν βρίσκονται εδώ εξαιτίας της αδυναμίας μου. Το V, το τρίτο album τους είναι και το καλύτερο και το πιο συνεκτικό μπορώ να πω. Ώριμοι, δοκιμάζουν καινούρια πράγματα, με πιο σφιχτές και περίπλοκες συνθέσεις και κάνουν και ένα ωραιότατο κωλοδάχτυλο στους haters. Και κάπου εκεί μέσα κρύβουν και το 'Always, All Ways' που φέρνει δάκρυα στα κουρασμένα μου μάγουλα. [EveOfDes]

[Replay: Season 6 Episode 9 @ Poplie Radio]

by lkrory21



Το χθεσινοβραδυνό ένατο επεισόδιο της έκτης σεζόν εκπομπών του παρόντους blog στον Poplie -που ξεκίνησε με Iggy Pop και έκλεισε με ...hip-hop!- είναι πλέον διαθέσιμο ολόκληρο, με τα σαρδάμ του και τα λαθάκια του και όλα, στο mixcloud προς ακρόαση. Απολαύστε υπεύθυνα πατώντας "play" παραπάνω. 

Εναλλακτικά, υπάρχει η spotify playlist παρακάτω με τίτλο Selections From Season 6 @ Poplie που μπορείτε να ακούσετε/να κάνετε follow και η οποία περιλαμβάνει επιλογές από όλες τις εκπομπές του 6ου κύκλου ως τώρα και ανανεώνεται/εμπλουτίζεται διαρκώς! Έχει φτάσει ήδη τα 99 κομμάτια και διαρκεί σχεδόν επτάμιση ώρες αρά μπορεί π.χ. να συνοδέψει ωραία μια μέρα στο γραφείο ή όπου αλλού εργάζεστε (σας δίνω και μισή ώρα διάλλειμα για το σαντουϊτς/καφέ και λοιπά, :-D ).

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

[Season 6 Episode 9]

by lkrory21

lkrory21 | Season 6 Episode 9
Thursday 04.12.2014 | 11pm EET | Poplie Webradio

Poster contains part of the image Wind Turbine by Flick user Erik Schepers.

[#Blogovision2014: Siebzehn]

by lkrory21

****
Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything [CST Records]

"Ζούμε σε ένα νησί που ονομάζεται Μοντρεάλ και κάνουμε πολύ θόρυβο γιατί αγαπάμε ο ένας τον άλλο!" αναφωνεί το πιτσιρίκι στην εισαγωγή του δίσκου και ξεκινά το καλύτερο ίσως soundtrack για τα χρόνια της κρίσης. Τα "μπλουζ της λιτότητας" είναι θορυβώδη, ενθουσιώδη, ανακατεύουν μουσικά είδη, κιθάρες, εγχορδα, παράφωνα φωνητικά, ξεσπάνε βίαια, επιστρέφουν σε λυρικές μελωδίες, αφιερώνουν (τελείως απροσδόκητα!) τραγούδι στον μόλις 19 ετων ραπερ απο την Νέα Υόρκη Capital Steez που εβαλε τέρμα στην ζωή του μεσάνυχτα παραμονής Χριστουγέννων πριν δύο χρόνια βουτώντας στο κενό απο μια ταράτσα στο Μανχάταν και παρακαλάνε τον θεό τουλάχιστον τα παιδιά τους να δουν αυτό το "βουνό" να καταρρρέει. [lkrory21]

****
Cosmic Logic [Weird World/Domino]

Το κέφι συνεχίζεται και στο νούμερο 17 αυτής της λίστας όπου βρίσκουμε τους Peaking Lights με το Cosmic Logic, ένα album πολύ πιο εξωστρεφές και ευανάγνωστο από τις προηγούμενες δουλειές τους. Ο ήχος τους είναι σαφέστατα καθαρότερος εδώ αλλά διατηρεί ανά φάσεις το haziness που πρέπει ώστε να χαθείς και λίγο. Ψυχεδελικά και cosmic στοιχεία δε λείπουν ενώ τα φωνητικά της Indra Dunis πατάνε πολύ ωραία πάνω στις μελωδίες. Στην τελική, έχουμε 50% κέφι 50% χάσιμο, μια ιδανική ισορροπία για σχιζοφρενείς μουσικά ακροατές όπως η υποφαινόμενη. [EveOfDes]

****
Asiatisch [Hyperdub]

Ενώ στο σαλόνι παίζουν στη διαπασών τα νέα του CNN για την Καταιγίδα της Ερήμου, η μικρή Φάτιμα με την αδερφή της περνούν ώρες ολόκληρες στο δωμάτιο τους παίζοντας Desert Strike και αγνοοώντας τα ανακοινωθέντα του Σαντάμ. Χρόνια μετά, η Φάτιμα γράφει τα δικά της σάουντρακ για όλα τα βιντεογκέιμς που δεν έχει παίξει, όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που δεν έχει δει και για ένα ταξίδι στην Κίνα που έκανε με τη φαντασία της. [Vicky]

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

[#Blogovision2014: Achtzehn]

by lkrory21

****
Run The Jewels 2 [Mass Appeal/Sony RED]

Ο τύπος με το κόκκινο φούτερ περιδιαβαίνει μέρα νύχτα τους δρόμους, σαν άλλος ιεροκήρυκας που ψάχνει το ποίμνιο του, σαν τον Radio Raheem, τον ήρωα του Σπάικ Λι με το boombox που στο τέλος τον σκοτώνουν οι μπάτσοι, σαν άλλος Robert Johnson που πούλησε την ψυχή του στο διάβολο για τις ρίμες του. Αρπάζει τους περαστικούς απ΄ το μανίκι και τους λέει για τότε που έσπρωχνε κόκα και εξαιτίας του έχασε ένα παιδί το μυαλό του.[Vicky]

****
White Women [Atlantic/WEA]

Does anybody remember laughter? Ή και ελληνιστί: ποιός άνοξε το παράθυρο και μπήκε έτσι το κέφι; Οι Chromeo φτιάχνουν ένα δίσκο με ένα all star συμμετοχών (Toro Y Moi, Solange, Ezra Koenig, κ.α.) που στην καρδιά του βρίσκεται ένας και μόνο σκοπός: η διασκέδαση. Μελωδίες που σε πάνε σε κάποια παρακμιακή disco των 80's, cosmic στοιχεία αλλά και η απαραίτητη μελαγχολία συνθέτουν ένα δίσκο με πολυφορεμένα μεν στοιχεία που δεν παύει όμως να είναι τρομερά διασκεδαστικός και εθιστικός. Αναρωτιέμαι πόσο ποδαράκια κουνήθηκαν κρυφά κάτω από τα γραφεία, πόσοι γοφοί κουνήθηκαν φανερά σε μπαρς. Αν ήταν slogan θα ήταν, ακούστε Chromeo, κάνει καλό! [EveOfDes]

****
Divide and Exit [Harbinger Sound]

O Andrew Fearn στήνει το πιο υπέροχα ωμό και μονότονο ηχητικό background από τους Suicide κ δώθε και ο James Williamson απαγγέλει στίχους που βρωμοκοπάνε φτηνή μπύρα, βρεγμένο  πεζοδρόμιο, κατρουλιό και Tesco noodles με 30 πένες το πακέτο στον φούρνο μικροκυμάτων και περιγράφουν -χωρίς ίχνος διδακτισμού- όλα τα κακώς κείμενα και αδιέξοδα της Μ.Βρετανίας του σήμερα, από το celebrity culture μέχρι τις κακοπληρωμενες δουλειές και την ζωή μερά με την μέρα χωρίς ίχνος ελπίδας στον ορίζοντα. Και σε όποιον δε αρέσει η απάντηση είναι ένα μεγάλο, δυνατό "Fook off, you wanker" στην χαρακτηριστική βαριά προφορά απο τα East Midlands του Williamson. [lkrory21]

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

[Poplie - Best Of 2014]

by lkrory21

Παραδοσιακά ο Δεκέμβρης είναι ο μήνας μουσικής ανασκόπησης (βλέπε π.χ. Blogovision, τις λίστες που ανεβάζουν/παρουσιαζουν όλα τα έγκριτα και μη μουσικά περιοδικά/sites/blogs, κλπ) και ο Poplie δεν θα μπορούσε να μείνει εκτος. 

Ουκ ολίγοι Popliars συμμετέχουν έτσι και αλλιώς στην blogovision -την οποία διοργανώνει ο Gone4Sure (aka Μάρκος Φράγκος), ο οποίος είναι επίσης popliar εδώ και καιρό (βλ. Diggin' My Scene, κάθε Κυριακή 16:00 - 18:00)-, όπως ήδη θα ξέρετε: Φαντασμένιος, Κώστας Καραμιχάλης, Papadicki (aka Vinyl Traffic aka "Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο"), Στράτος Μπακάλης (aka Sandman), Nikisot (aka Retrofuturista), Inverted A, η αφεντιά μου με τις Eve & Vicky. Ξεχνάω κάποιον-α; Ελπίζω όχι.

Επιπλέον, στο τελευταίο newsletter του διαδικτυακου ραδιοσταθμού (διαβάζεις αυτό το μπλογκ και δεν έχεις γραφτεί ακόμα να το λαμβάνεις λαχταρίστο και ωραίο μια φορά το μήνα;! Μπούκα τώρα!), θα βρείς -μεταξύ άλλων πολύ ενδιαφέροντων πραγμάτων όπως δισκοκριτικές, την στήλη Inner View, κλπ- την λίστα με τα καλύτερα τραγούδια του 2014 όπως τα διάλεξαν οι παραγωγοί του Poplie και την οποία μπορείς να την ακούσεις μέσω tapely (πατώντας την εικόνα πάνω ή στο embedded FB post παρακάτω με τα πολυ εγκωμιαστικα σχόλια από το ίδιο το tapely):

[#Blogovision2014: Neunzehn]

by lkrory21

****
After The Disco [Columbia/Sony]

Πολύ εύστοχα ο τίτλος του album περιγράφει τι θα γινόταν μουσικά αν ο James Mercer και ο Danger Mouse συνέθεταν στα 80's και ήθελαν να γυρίσουν πίσω στα 70's. Δυο από τους καλύτερους σύγχρονους μουσικούς στον -λίγο πιο αδύναμο από τον πρώτο- δεύτερο δίσκο εστιάζουν σε επιρροές από τις προηγούμενες δεκαετίες χωρίς όμως να γίνονται κουραστικοί. Στο After the Disco, αναδεικνύεται το ταλέντο και η τελειομανία και των δυο μουσικών άμεσα από την απλότητα. Και αυτό είναι πραγματικά μεγαλειώδες.. [EveofDes]

****
Syro [Warp]

Περίμενε κανείς ο Richard D. James ότι θα βγάλει κάτι ανώτερο από τα 90s άλμπουμ του που μας παίρναν το σκαλπ και μας το έδιναν στο χέρι; Όχι βέβαια. Αυτό που θέλαμε ήταν ενά κανονικο αφεξτουηνικό άλμπουμ με τα όλα του, απο "κακόφωνα" synth riffs μέχρι μινιμαλιστικά πιανο-αρπίσματα. Και αυτό ακριβώς μας έδωσε το μεγαλύτερο τρολ (βλ. τις συνεντεύξεις του) στην ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής. [lkrory21]

****

Βλέπεις μια ταινία και δεν καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.  Είναι γκροτέσκα και σπλάτερ, είναι lo-fi και arty-farty, έχει χιούμορ κι άλλη τόση δηθενιά ενώ ο σκηνοθέτης φαίνεται πως έχει κουμπώσει ό,τι ληγμένο ψυχεδελικό βρήκε μπροστά του. Σκέφτεσαι πως εσύ δεν πλήρωσες για αυτό, στην πραγματικότητα θα έπρεπε να σε πληρώνουν για να το δεις αλλά παρόλα αυτά κάθεσαι και μπουκώνεσαι με ποπ κορν και haribo και τη βλέπεις μέχρι τέλους. Τα ‘θελες και τα ‘παθες. [Vicky]

[#Blogovision2014: Zwanzig]

by lkrory21


****

Τον λες και μετενσάρκωση του τιτανοτεράστιου Waylon, τον ανακάλυψα μόλις πριν 1-2 βδομάδες (χάρις στο Poplie φυσικά!) αλλα θέση στην εικοσάδα βρήκε αμέσως και δικαίως αφού μάλλον έβγαλε τον καλύτερο outlaw country δίσκο που δεν κυκλοφόρησε στα 70s. Δεν έχω ιδέα τι γίνεται στην υπόλοιπη σύγχρονη country αλλά αν υπάρχουν και άλλα τέτοια καμάρια, θέλω να τα βρω οπωσδήποτε. [lkrory21]

****
Voices (Universal/Republic)

Ακούω Φωνές. Mια γυναικεία φωνή να ζητά προσοχή και συναίσθημα και να απευθύνει ένα ερωτικό κάλεσμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ζητά αγάπη, που όμως θα την εξαντλήσει και θα την αρρωστήσει, θυμάται με τον αδερφό της τα παιδικά χρόνια τους και τελικά παραδίδεται αμαχητί στην απάθεια που νιώθουν οι γύρω της. Ονειρεύεται μάταια ότι είναι το alter-ego του Bill Murray και γιορτάζει τη μοναξιά της στην κακοφωτισμένη Πατησίων αντί για τους δρόμους του Τόκιο. [Vicky]

****  
Everyday Robots (Parlophone/Warner)

Ποιος θα περίμενε εν ετει 2014 ο χαρακτηριστικός ήχος του Damon Albarn να ακούγεται τόσο φρέσκος; Και όμως, ίσως είναι η μελαγχολία στις μελωδίες του -στοιχείο που έχει τελειοποιήσει-, ίσως η ευκαιρία να δουλέψει solo, το ζεστό και δυνατό Everyday Robots είναι η αρτιότερη δουλειά του. [EveofDes]