Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους - ες!
Μετά από διακοπή μιας εβδομάδας και κάτι το Hauptpunkte blog επανέρχεται με μια σύντομη αναδρομή στα σημαντικότερα σημεία της χρονιάς όσον αφορά την μουσική:
(χωρίς αξιολογική σειρά)
Είκοσι Δίσκοι:
Thom Yorke - The Eraser
Αν μιλάμε με όρους "καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς", ε αυτό είναι...
Beirut - Gulag Orkestar
Αν σας άρεσε τσεκάρετε και το Nisht Azoy των Black Ox Orkestar (CST Records)
Shigeru Umebayashi - The World Of Shigeru Umebayashi
Λειτουργεί άψογα και χωρίς την εικόνα... Να και μια ελληνικής εμπνεύσεως συλλογή με νόημα.
Glissandro 70 - Glissandro 70
Και μόνο για τον ύμνο 'Analogue Shantyτown' βρίσκει θέση εδώ...
Dabrye - Two/Three
Φρέσκο και πραγματικά "indie" hip-hop!
Lullabye Arkestra - Ampgrave
Κακόφωνη και εκκωφαντική post garage/psych/soul χωρίς ταίρι!
Various Artists - The DFA Remixes Vo.1 & Vol.2
Τι να λέμε τώρα... Μίδες! Ότι πιάνουν στα χέρια τους, χρυσός γίνεται...
Fujiya & Miyagi - Transparent Things
Τελικά οι Neu! δεν διαλύθηκαν ποτέ. Απλά μετακόμισαν στην Μ.Βρετανία των mid - OO's...
The Raconteurs - Broken Boy Soldiers
Get behind me, Meg!
The Flaming Lips - At War With The Mystics
Χατ-τρικ από την παρέα του Wayne Coyne
Peeping Tom - Peeping Tom
To "pop άλμπουμ" (λέμε τώρα) του Mike Patton (ex - Faith No More)
Cat Power - The Greatest
Η πρώτη κυρία της indie εσωστρέφειας ανακαλύπτει τις "νότιες" ρίζες της και μπολιάζει τον ήχο της με μπόλικη Memphis soul...
Various Artists - Chrome Children
Stones Throw Records rules... Αν κρίνουμε από εδώ, they will rule for 10 more years!
The Pink Mountaintops - Axis Of Evol
Εκεί στον Καναδά, κάτι καλό πίνουνε!
Hot Chip - The Warning
Μη εφήμερη electro pop και με νόημα!
Four Tet - Remixes
Ρεμιξάρονται και ρεμιξάρουν (άτιμη ελληνική γλώσσα!) με εντυπωσιακά αποτελέσματα!
Rhythm & Sound - See Mi Yah Remixes
Σταθερές αξίες από Βερολίνο μεριά...
The Junior Boys - So This Is Goodbye
Ο Καναδάς φετος τίναξε την μπάνκα σε όλα τα είδη!
Boards Of Canada - Trans Canada Highway
Υπάρχει ποτέ περίπτωση να βγάλουν κάτι "απλά καλό"; Δύσκολο...
The Black Dog - Riphead EP
Οι πρωτομάστορες της IDM / Ambient House σε νέες περιπέτειες! Ετοιμάζουν και άλμπουμ για το 2007!
Από κοντά...
Willard Grant Conspiracy - Let It Roll, Matisyahu - Youth, Cut Chemist - The Audience's Listening, Neko Case - Fox Confessor Brings the Flood, Brightblack Morning Light - Brightblack Morning Light,Kasabian - Empire, Sufjan Stevens - The Avalanche, Gnarls Barkley - St.Elsewhere, κλπ.
Δέκα Τραγούδια:
Tiga - 'Far From Home' [DFA Remix]
Hot Chip - 'Over And Over'
Lady Sovereign - 'Love Me Or Hate Me'
James Dean Bradfield - 'Say Hello To The Pope'
Kelis ft. Too Short - 'Bossy'
The Raconteurs - 'Steady As She Goes'
Espers - 'Mansfield and Cyclops'
Tool - 'Wings For Marie (Part I)' / '10000 Days (Wings pt.2)'
Peeping Tom ft. Dan the Automator & Rahzel - 'Mojo'
Glissandro 70 - 'Analogue Shantytown'
Πέντε Συναυλίες:
Architecture In Helsinki, 4/5/2006, Donau Festival(Korneuburg, Αυστρία)
Pearl Jam, 30/9/2006, OAKA
The Editors, 11/7/2006, Rockwave Festival
Tool, 16/12/2006, Γήπεδο Ξιφασκίας
Devendra Banhart, 4/7/2006, Underworld
Netlabels' Corner:
Tape Tum - EP (Merzbau)
Segue - Capitalist Hippies (Kyoto_Digital)
Dubosmium - Horiozontal Plane Polar Dub (Fresh Poulp)
Chenard Walcker - The Pusher (Free Sample Zone)
Revolution Void - Thread Soul (self-released)
Αυτά προς το παρόν... To παρόν blog θα συνεχίσει την χειμερία νάρκη του (εκτός αν υπάρξει κάτι άξιον σχολιασμού!) και θα επανέλθει δριμύτερον το σωτήριον έτος 2007... Καλή χρονιά σε όλους-ες και...
See Ya In The Pit!
Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2006
Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2006
(Wanted Dead Or A)Live: Tool + Mastodon
by lkrory21
Tool
Mastodon
Γήπεδο Ξιφασκίας
16/12/2006
Για να τελείωνουμε με τα εξω-μουσικά:
Η όλη οργάνωση χθες ήταν για γέλια (ή μήπως κλάματα?) και η διοργανώτρια εταιρεία για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της! Χώρια που η king size παράγκα - πρώην toll αεροπλάνων - δήθεν (αδιανόητα πως) Γήπεδο Ξιφασκίας αποδείχθηκε ο ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ χώρος για συναυλίες και ειδικά με τις απαιτήσεις ενός show σαν των Tool.
Έχουμε και λέμε:
Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-O-Σ ήχος - ειδικά στους Mastodon οι οποίοι όχι απλά αδικήθηκαν, είναι σαν να μην έπαιξαν! Ένας σκέτος βόρβορος ακουγόταν. Αλλά και στους Tool, παρά την εμφανή βελτίωση, μόλις στα τελευταία τρία τραγούδια ακούσαμε καθαρά την φωνή του Maynard...
Mηδενικός εξαερισμός - να και μια φορά που η μάσκα του Maynard χρειαζόταν πραγματικά...
Crowd control / έλεγχος εισιτηρίων - κομμένα και ραμμένα για τραγωδία...
Τραγικές ανακοινώσεις - που προκαλούσαν το γέλιο ή το γιουχάϊσμα αντί για σεβασμό στις (μάλλον υπερβολικές πάντως) απαιτήσεις των Tool για να μην καπνίζουμε και να μην τραβάμε φώτο / video...
Σκηνή απομακρυσμένη από το κοινό και χαμηλά σε ύψος - μόνο παίκτες καλαθοσφαίρισης μπορούσαν να απολαύσουν τα τεκταινόμενα επί σκηνής...
Ε τι θέλετε και άλλο;
Επιπλέον κάπου διαβάσαμε ότι δεν πουλάγανε ούτε μπουκαλάκια για νερό αλλά ποτηράκια προς 50 λεπτά! Δεν γνωρίζουμε αν είναι αληθές καθώς το μπαρ και οι τουαλέτες ήταν απλησιάστα εκτός αν ήθελες να χάσεις την συναυλία καθώς αμφότερα είχαν συνεχώς άνω των 200 ατόμων ουρά! Τι να πει κανείς...
Αποτέλεσμα: για να απολαύσει κανείς το show και να βυθιστεί στον κόσμο των Tool χρειαζόταν τιτάνια προσπάθεια καθώς εκτός όλων των παραπάνω είχε να ανεχτεί και τον "κλεφτοπόλεμο" σεκιουρίταδων - επίδοξων φωτογράφων καθώς όποτε έβγαζε φωτογραφική ο διπλάνος σου κινδύνευες να κάνεις μπάνιο! (Ναι! Στις πρώτες σειρές οι σεκιουριτάδες πετάγανε νερό ή φωτίζανε με φακούς σε όποιον προσπαθούσε να τραβήξει φώτο ή βίντεο με κινητό ή κάμερα!).
Στα καθαρά μουσικά δρώμενα:
Οι Mastodon που θεωρούνται από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα σήμερα (ακόμα και η βίβλος του indie Pitchfork τους εκθειάζει!) αδικήθηκαν κατάφωρα από τον ήχο - όπως προείπαμε. Αν και συνάντησαν τρομακτικά ζεστή υποδοχή από το ελληνικό κοινό (στις συναυλίες στην Ευρώπη το κοινό των Tool αδιαφορούσε πλήρως και πολλές φορές παίζανε σε 300 άτομα μπροστά σε στάδια που γέμιζαν στη συνέχεια για τους Tool), ο βόρβορος δεν άφησε παρά να φανούν ψήγματα από τις ικανότητες τους δυστυχώς. Το ελληνικό μεταλλικό κοινό, που ξέρει άλλωστε από καλό λάδι... εεε... metal, πάντως τους τίμησε δεόντως με ένα "σοκ και δέος" mosh pit! Ως γνωστόν το ελληνικό metal κοινό είναι πολύ πιο ένθερμο και πολύ πιο ζεστό με τους καλλιτέχνες από ότι το indie - alternative κοινό με τις φρατζούλες και τα κοκκάλινα γυαλάκια που χαζεύουν σαν στέκες τους κάθε λογής Franz Ferdinand και μετά πάει για cocktails στο κέντρο για να πουν πόσο cool και trendy ήταν ο Alex! Το σωστό σωστό!
Στις 10 παρά κάτι όμως και μετά από ένα 15λεπτο εισαγωγικής trance μουσικής κλείνουν τα φώτα και ...all bets are off! H στιγμή που πολλοί (όχι τα indie τσουτσούνια που μαζεύτηκαν γιατί οι Tool είναι το OK σκληρό γκρουπ που πρέπει να ακούει κανείς ούτε οι 15χρονοι μεταλλάδες με τις Mayhem / Metallica / Manowar, κλπ μπλούζες που ήρθαν για head banging - εκτός κλίματος αμφότεροι!) περίμεναν 10 και βάλε χρόνια έφτασε. Το εισαγωγικό riff του "Stinkfist" και ο πανικός που επακολούθησε θα ανέσταινε και νεκρούς. Όλα τα κακώς κείμενα της διοργανώτριας εταιρείας που αναφέρθηκαν παραπάνω ξεχάστηκαν και με το παραπάνω! Οι όχι αδίκως χαρακτηρισμένοι ως "νέοι Pink Floyd" στα live Tool για 2 ώρες παρά 15 λεπτά παρέδωσαν ένα απίστευτο show που συνδύαζε μουσική, video προβολές και light - laser show από άλλο πλάνητη βασισμένο κυρίως στο 10,000 Days. Τι και αν ξέραμε εκ των προτέρων την setlist - σχεδόν απαράλλακτη σε όλες τις ευρωπαϊκές συναυλίες; Τι και αν ξέραμε ότι εν γένει έχουν το τελείως μίνιμουμ της επαφής και επικοινωνίας με το κοινό;
To highlight της βραδιάς hands down ήταν το μέρος "Wings For Marie" / "10,000 Days" που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό! Σχεδόν 20 λεπτά οπτικοακουστικής ψυχεδελικής - ονειρικής μαγείας! Απίστευτο! Μόνο οι Tool θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο σήμερα! Δεν είναι τυχαίες οι σκόρπιες φράσεις που άκουσαμε γύρω μας μετά: "Σαν προσγείωση διαστημόπλοιου", "σαν ενθρόνιση ενός θεού"(!) και σύγκρισεις με την λήψη LSD (!). Κλείσανε με τα "Lateralus" (όπου ανέβηκαν οι Mastodon μαζί τους επί σκηνής σε ένα παρεϊστικό διάλειμμα), "Vicarious" (όπου διακόψανε ακριβώς στην μέση για να πιουν κρασί και να γιορτάσουν το τέλος της περιοδείας) και φυλάξανε το "AEnima" για το καλύτερο φινάλε που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Παρεπιπτόντως πολύ ενδιαφέροντα τα space - ambient περάσματα ανάμεσα στα τραγούδια.
Έν κατακλείδι:
Η παθογένεια της κάκιστης διοργάνωσης συναυλιών στην Ελλάδα δεν έχει εξαλειφθεί ούτε στο ελάχιστο καθώς οι διοργανώτριες εταιρείες συνεχίζουν την τακτική της κάκιστης παροχής υπηρεσιών σε κάκιστους χώρους σε συχνά (όχι στην προκείμενη περίπτωση πάντως) υψηλότατες τιμές. Κρίμα!
Από την άλλη οι Tool, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, κατάφεραν να μας εισάγουν στον σκοτεινά ψυχεδελικό και ηχητικά σκληρό progressive rock κόσμο τους - τουλάχιστον για όσους - ες από εμάς κατέβαλλαν την προσπάθεια να αγνοήσουμε τα κακώς κείμενα και να προσλάβουμε αυτό που ήθελαν να μεταδώσουν. Φανταζόμαστε ότι σε συναυλίες στο εξωτερικό όπου υπάρχει πολύ καλή διοργάνωση και σεβασμός στον "πελάτη", το show των Tool πρέπει να είναι αυτό που περιγράφουν όλοι: απόκοσμη εμπειρία και mindfuck. Τουλάχιστον πήραμε μια πολύ καλή δόση!
Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!
Mastodon
Γήπεδο Ξιφασκίας
16/12/2006
Για να τελείωνουμε με τα εξω-μουσικά:
Η όλη οργάνωση χθες ήταν για γέλια (ή μήπως κλάματα?) και η διοργανώτρια εταιρεία για άλλη μια φορά έκανε το θαύμα της! Χώρια που η king size παράγκα - πρώην toll αεροπλάνων - δήθεν (αδιανόητα πως) Γήπεδο Ξιφασκίας αποδείχθηκε ο ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΣ χώρος για συναυλίες και ειδικά με τις απαιτήσεις ενός show σαν των Tool.
Έχουμε και λέμε:
Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-O-Σ ήχος - ειδικά στους Mastodon οι οποίοι όχι απλά αδικήθηκαν, είναι σαν να μην έπαιξαν! Ένας σκέτος βόρβορος ακουγόταν. Αλλά και στους Tool, παρά την εμφανή βελτίωση, μόλις στα τελευταία τρία τραγούδια ακούσαμε καθαρά την φωνή του Maynard...
Mηδενικός εξαερισμός - να και μια φορά που η μάσκα του Maynard χρειαζόταν πραγματικά...
Crowd control / έλεγχος εισιτηρίων - κομμένα και ραμμένα για τραγωδία...
Τραγικές ανακοινώσεις - που προκαλούσαν το γέλιο ή το γιουχάϊσμα αντί για σεβασμό στις (μάλλον υπερβολικές πάντως) απαιτήσεις των Tool για να μην καπνίζουμε και να μην τραβάμε φώτο / video...
Σκηνή απομακρυσμένη από το κοινό και χαμηλά σε ύψος - μόνο παίκτες καλαθοσφαίρισης μπορούσαν να απολαύσουν τα τεκταινόμενα επί σκηνής...
Ε τι θέλετε και άλλο;
Επιπλέον κάπου διαβάσαμε ότι δεν πουλάγανε ούτε μπουκαλάκια για νερό αλλά ποτηράκια προς 50 λεπτά! Δεν γνωρίζουμε αν είναι αληθές καθώς το μπαρ και οι τουαλέτες ήταν απλησιάστα εκτός αν ήθελες να χάσεις την συναυλία καθώς αμφότερα είχαν συνεχώς άνω των 200 ατόμων ουρά! Τι να πει κανείς...
Αποτέλεσμα: για να απολαύσει κανείς το show και να βυθιστεί στον κόσμο των Tool χρειαζόταν τιτάνια προσπάθεια καθώς εκτός όλων των παραπάνω είχε να ανεχτεί και τον "κλεφτοπόλεμο" σεκιουρίταδων - επίδοξων φωτογράφων καθώς όποτε έβγαζε φωτογραφική ο διπλάνος σου κινδύνευες να κάνεις μπάνιο! (Ναι! Στις πρώτες σειρές οι σεκιουριτάδες πετάγανε νερό ή φωτίζανε με φακούς σε όποιον προσπαθούσε να τραβήξει φώτο ή βίντεο με κινητό ή κάμερα!).
Στα καθαρά μουσικά δρώμενα:
Οι Mastodon που θεωρούνται από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα σήμερα (ακόμα και η βίβλος του indie Pitchfork τους εκθειάζει!) αδικήθηκαν κατάφωρα από τον ήχο - όπως προείπαμε. Αν και συνάντησαν τρομακτικά ζεστή υποδοχή από το ελληνικό κοινό (στις συναυλίες στην Ευρώπη το κοινό των Tool αδιαφορούσε πλήρως και πολλές φορές παίζανε σε 300 άτομα μπροστά σε στάδια που γέμιζαν στη συνέχεια για τους Tool), ο βόρβορος δεν άφησε παρά να φανούν ψήγματα από τις ικανότητες τους δυστυχώς. Το ελληνικό μεταλλικό κοινό, που ξέρει άλλωστε από καλό λάδι... εεε... metal, πάντως τους τίμησε δεόντως με ένα "σοκ και δέος" mosh pit! Ως γνωστόν το ελληνικό metal κοινό είναι πολύ πιο ένθερμο και πολύ πιο ζεστό με τους καλλιτέχνες από ότι το indie - alternative κοινό με τις φρατζούλες και τα κοκκάλινα γυαλάκια που χαζεύουν σαν στέκες τους κάθε λογής Franz Ferdinand και μετά πάει για cocktails στο κέντρο για να πουν πόσο cool και trendy ήταν ο Alex! Το σωστό σωστό!
Στις 10 παρά κάτι όμως και μετά από ένα 15λεπτο εισαγωγικής trance μουσικής κλείνουν τα φώτα και ...all bets are off! H στιγμή που πολλοί (όχι τα indie τσουτσούνια που μαζεύτηκαν γιατί οι Tool είναι το OK σκληρό γκρουπ που πρέπει να ακούει κανείς ούτε οι 15χρονοι μεταλλάδες με τις Mayhem / Metallica / Manowar, κλπ μπλούζες που ήρθαν για head banging - εκτός κλίματος αμφότεροι!) περίμεναν 10 και βάλε χρόνια έφτασε. Το εισαγωγικό riff του "Stinkfist" και ο πανικός που επακολούθησε θα ανέσταινε και νεκρούς. Όλα τα κακώς κείμενα της διοργανώτριας εταιρείας που αναφέρθηκαν παραπάνω ξεχάστηκαν και με το παραπάνω! Οι όχι αδίκως χαρακτηρισμένοι ως "νέοι Pink Floyd" στα live Tool για 2 ώρες παρά 15 λεπτά παρέδωσαν ένα απίστευτο show που συνδύαζε μουσική, video προβολές και light - laser show από άλλο πλάνητη βασισμένο κυρίως στο 10,000 Days. Τι και αν ξέραμε εκ των προτέρων την setlist - σχεδόν απαράλλακτη σε όλες τις ευρωπαϊκές συναυλίες; Τι και αν ξέραμε ότι εν γένει έχουν το τελείως μίνιμουμ της επαφής και επικοινωνίας με το κοινό;
To highlight της βραδιάς hands down ήταν το μέρος "Wings For Marie" / "10,000 Days" που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό! Σχεδόν 20 λεπτά οπτικοακουστικής ψυχεδελικής - ονειρικής μαγείας! Απίστευτο! Μόνο οι Tool θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο σήμερα! Δεν είναι τυχαίες οι σκόρπιες φράσεις που άκουσαμε γύρω μας μετά: "Σαν προσγείωση διαστημόπλοιου", "σαν ενθρόνιση ενός θεού"(!) και σύγκρισεις με την λήψη LSD (!). Κλείσανε με τα "Lateralus" (όπου ανέβηκαν οι Mastodon μαζί τους επί σκηνής σε ένα παρεϊστικό διάλειμμα), "Vicarious" (όπου διακόψανε ακριβώς στην μέση για να πιουν κρασί και να γιορτάσουν το τέλος της περιοδείας) και φυλάξανε το "AEnima" για το καλύτερο φινάλε που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς. Παρεπιπτόντως πολύ ενδιαφέροντα τα space - ambient περάσματα ανάμεσα στα τραγούδια.
Έν κατακλείδι:
Η παθογένεια της κάκιστης διοργάνωσης συναυλιών στην Ελλάδα δεν έχει εξαλειφθεί ούτε στο ελάχιστο καθώς οι διοργανώτριες εταιρείες συνεχίζουν την τακτική της κάκιστης παροχής υπηρεσιών σε κάκιστους χώρους σε συχνά (όχι στην προκείμενη περίπτωση πάντως) υψηλότατες τιμές. Κρίμα!
Από την άλλη οι Tool, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, κατάφεραν να μας εισάγουν στον σκοτεινά ψυχεδελικό και ηχητικά σκληρό progressive rock κόσμο τους - τουλάχιστον για όσους - ες από εμάς κατέβαλλαν την προσπάθεια να αγνοήσουμε τα κακώς κείμενα και να προσλάβουμε αυτό που ήθελαν να μεταδώσουν. Φανταζόμαστε ότι σε συναυλίες στο εξωτερικό όπου υπάρχει πολύ καλή διοργάνωση και σεβασμός στον "πελάτη", το show των Tool πρέπει να είναι αυτό που περιγράφουν όλοι: απόκοσμη εμπειρία και mindfuck. Τουλάχιστον πήραμε μια πολύ καλή δόση!
Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!
Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006
Killer Quote #5
by lkrory21
"I saw The Clash at New York's Palladium... ...It was at this show that I made my dream to be, one day, myself in a band. It also was the show in which Paul Simonon smashed his bass, documented on the cover of the London Calling LP."
Mike D, The Beastie Boys
Από το booklet του εκπληκτικού The Singles Box Set που περιλαμβάνει όλα τα UK singles + b sides των The Clash σε 19 δισκάκια με ανατυπώσεις των αυθεντικών εξώφυλλων και επιπλέον bonus tracks από κυκλοφορίες τους στην Αργεντινή, Ισπανία, Ολλανδία, κλπ (Thanks Β., Α. και Ε.!)
Mike D, The Beastie Boys
Από το booklet του εκπληκτικού The Singles Box Set που περιλαμβάνει όλα τα UK singles + b sides των The Clash σε 19 δισκάκια με ανατυπώσεις των αυθεντικών εξώφυλλων και επιπλέον bonus tracks από κυκλοφορίες τους στην Αργεντινή, Ισπανία, Ολλανδία, κλπ (Thanks Β., Α. και Ε.!)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.