(Wanted Dead Or A)Live: Last Drive, Ducky Boys

Last Drive, The Ducky Boys
Gagarin 205, 11/5/2007

Πανικός χθες (Παρασκευή 11/5) στο ευαγές κατάστημα της οδού Λιοσιών (Gagarin) καθώς ήταν η πρώτη από τις τρεις (+ μια στην Θεσ/νίκη) των επανασυνδεμένων και θρυλικών Last Drive. Παρά την κλασική παραφιλολογία εκτός (έχουν πουλήσει 300 επιπλέον εισιτήρια, θα πεθάνουμε από την ζέστη και άλλα τέτοια γλαφυρά), μέσα ήταν ΟΚ από άποψη ζέστης και εξαερισμού και έτσι δεν χρειάστηκαν οι αστείες (με την κακή έννοια!) διαφημιστικές ...πλαστικές βεντάλιες του Red 96.3 που μοιράζανε απ' έξω (καλά ποιανού ιδέα ήταν αυτή η βλακεία;).

Sold-out από ημέρες φυσικά παρ' όλα αυτά υπήρχε αρκετός επιπλέον κόσμος απ' έξω που προσδοκούσε την είσοδο του με την αγορά εισιτηρίου ή τσάμπα! Αρκετοί πάντως τα καταφέρανε. Anyway, για αρχή οι Ducky Boys στον άχαρο ρόλο του support group. Και άχαρος διότι η προσμονή 12+ ετών για τους headliners και με την υπερπροβολή / υπερπροώθηση σε αφύσικες διαστάσεις που πήρε (διαβάστε και μια διαφορετική άποψη στο blog του Mic), δεν άφηνε πολύ χώρο και περιθώριο ανοχής για τo support group. Πρωτόλειο σπινταριστό garage punk από το τρίο των Ducky Boys, κατά διαστήματα ξεσηκωτικό, όμως το set τους ταλανίστηκε από λάθη και το "σταμάτα-ξαναξεκίνα" σε πολλά τραγούδια. Πιθανότατα έφταιγε το γεγονός ότι είχαν καινούργιο drummer. Το κοινό, αναμενόμενο, δεν ενδιαφέρθηκε και πολύ για αυτούς πέρα από τις λίγες πρώτες σειρές...

...όταν όμως τα φώτα ξαναέσβησαν μετά την απαραίτητη αναμόνη (σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα) για τις αλλαγές, κλπ επι σκηνής, σοκ και δέος! "Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα" φωνάζει ο Α.Καλοφωλιάς και για τρεις ώρες παρά κάτι καταιγιστικές ώρες μια απίστευτη αναδρομή σε όλο το εύρος της μουσικής ιστορίας των Last Drive έλαβε χώρα. Δύο σελίδες Α4 setlist είχε μπροστά του ο καθένας, οπότε καταλαβαίνετε τι διεμείφθει: τρεις παρά κάτι ώρες με τους ενισχυτές στην τσίτα σε ένα όργιο κιθαρίστικου θορύβου τέτοιας έντασης που φύγαμε με προβλήματα ακοής από το Gagarin (αυτά παθαίνει όποιος κάθεται κοντά σε ηχεία!). Εμφανώς συγκίνημένοι οι ίδιοι και εντυπωσιασμένοι από την ανταπόκριση του αρκούντως παθιασμένου κοινού (κατά το ήμισυ και βάλε πιτσιρικαρία που αποκλείεται να τους είχε προλάβει ηλικιακά!), το αποτέλεσμα ήταν το συναίσθημα της συναυλίας να εκτοξευθεί στην στρατόσφαιρα.

Ως γνωστόν δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδος παρελθοντολαγνείας. Τους Last Drive τους πρόλαβα στα "τελευταία" τους (όταν είχαν σκληρύνει, αδικαιολόγητα κατ' εμέ, το ηχητικό τους μείγμα) στους δύο τελευταίους δίσκους και τους είχα δει σε μια - δύο συναυλίες. Έτσι υπήρχε μια σχετική επιφύλαξη (που διατηρώ για όλες τις επανασυνδέσεις σε κάθε περίπτωση) για αν θα είναι παρωχημένοι ή ακόμα και αν θα είναι καμιά αρπαχτή. Ευτυχώς διαψεύστηκαμε καθώς μετά από ένα τέτοιο διαχρονικό rock 'n' roll show που δώσανε οι "παππούδες" (χαϊδευτικά, ούτε εμείς είμαστε στην πρώτη νιότη!), είναι να αναρωτιέται κανείς πως θα κάνουν κουράγιο να ανέβουν ξανά στο "σανίδι" όλες αυτές οι "πορδές" (επίσης χαϊδευτικά!) της νέας ελληνικής myspace σκηνής(!). Σήμερα (Σαβ.12/5, sold out δυστυχώς) και αύριο (Κυρ. 13/5) θα επαναληφθεί το πανηγύρι, μην το χάσετε!

Περιττό να πούμε ότι η επανέκδοση του πρώτου τους 7ίντσου EP Midnite Hop από την Blind Bastard Records έφευγε σαν ζεστό κέικ μετά το τέλος της συναυλίας, αν θέλετε να το αγοράσετε βιαστείτε! Μήπως είναι ώρα και για μια φροντισμένη επανέκδοση της δισκογραφίας τους από κάποια εταιρεία;

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!