Αρκετά ενδιαφέρον εντέλει το ντοκυμαντέρ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου με τίτλο Ταξιδιάρα Ψυχή για τον Γιάννη Αγγελάκα. Από το υπότιτλο και μόνο ("στα χρόνια της All Together Now" καταλαβαίνει κανείς ότι ασχολείται ελάχιστα με τις Τρύπες (αν και στην αρχή έχει ενδιαφέρον footage από το backstage και την συναυλία από την εμφάνιση τους στο Marquee του Λονδίνου το 1994) και πολύ περίσσοτερο με τους Επισκέπτες αλλά και τις συνεργασίες του με τον Νίκο Βελιώτη.
Χωρίς να προσφέρει και τίποτα καινούργιο σε αυτά που ήδη ξέραμε και χωρίς να λειτουργεί ως χρονολογική - εγκυκλοπαιδική καταγραφή της μουσικής του πορείας (όπως σχολίασε εύστοχα και ο @theskyetc, κάποιος που δεν ξέρει ποιος είναι ο Αγγελάκας δεν θα το μάθει από το εν λόγω ντοκυμαντέρ) η Ταξιδιάρα Ψυχή -ανάμεσα σε πολύ ωραίες εικόνες στην φύση, αυτοσχέδια κρητικά γλέντια με ριζίτικα, αποσπάσματα από πρόβες ή συναυλίες των Επισκεπτών και αλλά πολλά γυρισμένα στην διάρκεια 2 χρόνων- απλά επιβεβαιώνει το πόσο σημαντική φιγούρα παραμένει ο Αγγελάκας μέσα στο πολύπαθο "ελληνικό" "ροκ".
Κυρίως γιατί επικεντρώνοντας στην μετά-τις-Τρύπες πορεία δείχνει το γιατί ως μουσικός του αξίζει μεγάλος σεβασμός (και τον εισπράττει!) αφού δεν επαναπαύθηκε στις "δάφνες του" (ο ίδιος με πέντε σεσσιονάδες να παίζουν τα τραγούδια από τις Τρύπες θα γέμιζαν εύκολα Λυκαβηττούς κάθε καλοκαίρι και τα κάθε είδους Gagarin τους χειμώνες. Μιλάμε για easy money. Όχι;) αλλά πειραματίστηκε και εξελίχθηκε πολύ όμορφα μουσικά. Νομίζω ότι αυτό μπορούν να του το αναγνωρίσουν ακόμα και αυτοί-ες που δεν τον αντέχουν ούτε λεπτό στα ηχεία τους. Και δεν είναι και λίγο αυτό όταν η τελευταία μόδα είναι επανασυνδέσεις - "αρπαχτές" να τα μαζέψουμε.
Κυρίως γιατί επικεντρώνοντας στην μετά-τις-Τρύπες πορεία δείχνει το γιατί ως μουσικός του αξίζει μεγάλος σεβασμός (και τον εισπράττει!) αφού δεν επαναπαύθηκε στις "δάφνες του" (ο ίδιος με πέντε σεσσιονάδες να παίζουν τα τραγούδια από τις Τρύπες θα γέμιζαν εύκολα Λυκαβηττούς κάθε καλοκαίρι και τα κάθε είδους Gagarin τους χειμώνες. Μιλάμε για easy money. Όχι;) αλλά πειραματίστηκε και εξελίχθηκε πολύ όμορφα μουσικά. Νομίζω ότι αυτό μπορούν να του το αναγνωρίσουν ακόμα και αυτοί-ες που δεν τον αντέχουν ούτε λεπτό στα ηχεία τους. Και δεν είναι και λίγο αυτό όταν η τελευταία μόδα είναι επανασυνδέσεις - "αρπαχτές" να τα μαζέψουμε.
Η Ταξιδιάρα Ψυχή προβάλλεται από τις 30 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους Μικρόκοσμος (Αθήνα) και Ολύμπιον (Θεσ/νίκη) και σας προτείνω να πάτε να την δείτε.
Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!
Οι φωτογραφίες είναι από το επίσημο blog του ντοκυμαντέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου