The 1+1 Project, Vol.4: Stephan Mathieu VS Nas

[The 1+1 Project: Ένα παιχνιδάκι ακρόασης νεών και παλαιότερων δίσκων. Κάθε βδομάδα (ή περίπου κάπου τόσο) θα παρουσιάζονται μια καινούργια και μια παλαιότερη κυκλοφορία που μπορεί να συνδέονται, μπορεί και όχι - συνήθως όχι! Παίζουν επίσης: Inverted_A, Green Onion, Spiral, Mean Mr. Mustard's Sister, Silentcrossing. Μπορείς να βρίσκεις τα αντίστοιχα posts όλων "όλα σε ένα νοικοκυρεμένα"(!!!) σε αυτό εδώ το feed: http://bit.ly/1plus1project]

[The new one]

Stephan Mathieu

A Static Place (12k)

O αυτοδιδακτος γερμανός Stephan Mathieu εδώ και αρκετά χρόνια έχει την δική του ιδιαίτερη και πλούσια πορεία στο χώρο της ηλεκτρακουστικής μουσικής και των sound installations.To A Static Place δε είναι ο ένας από τους δύο δίσκους που μόλις κυκλοφόρησε (ο άλλος είναι το Remain στην Line).

Για το A Static Place o Stephan χρησιμοποίησε δυο γραμμόφωνα με βελόνες από αγκάθια κάκτου και δίσκους 78 στροφών από τις δεκαετίες του '20 και του '30 (ο ίδιος είναι μανιώδης συλλέκτης τέτοιων) που περιλαμβάνουν μπαρόκ, αναγεννησιακά, κλπ κομμάτια. Ηχογράφησε τα αποτελέσματα και τα επεξεργάστηκε ψηφιακά με διάφορους μαθηματικές μεθόδους καταλήγοντας στα πέντε αργά σε ανάπτυξη, μακροσκελή κομμάτια του άλμπουμ (τα 4 από τα 5 κρατάνε 10 λεπτά και το άλλο 20 εξ ου και η συνολική διάρκεια μίας ώρας που αναφέρεται και στο εξώφυλλο!).

Το αποτέλεσμα μετά την επεξεργασία και αφαίρεση όλων των διακριτών στοιχείων των ηχογραφήσεων από τον Stephan είναι μια φαινομενικά και μόνο "στατική" μουσική πρόταση. Σε ένα πρωτο επίπεδο δηλαδή ίσως να μην διακρίνει κανείς ότι συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο στα κομμάτια που απαρτίζουν το A Static Place και κινούνται κάπου μεταξύ ambient και ηλεκτρακουστικών μουσικών πειραματικών. 

Προσεκτικές ακροάσεις (και ειδικά με καλά ακουστικά) όμως φανερώνουν το ιδιόμορφο παιχνίδι που γίνεται  από τους απομονωμένους τόνους και μοτίβα που άλλοτε φθάνουν σε πιο drone καταστάσεις και άλλοτε σε πιο μελωδικά παιχνιδίσματα (π.χ. 'Minuet', 'Dawn'). Παρά την διαδικάσια της παραγωγής του A Static Place και την πήγη των ήχων του, ο Stephan δεν καταλήγει σε μια απεικόνιση ανάμνησεων όπως καταλήγουν συνήθως αντίστοιχα "πειράματα" στην hauntological πλευρά της σύγχρονης μουσικής σκηνής όπου οι πρωτόλειοι ήχοι αιωρούνται σαν φαντάσματα αλλά σε ένα ξεχωρίστο, καινούργιο αποτελεσμα. 

Σε κάθε περίπτωση δεν είναι δίσκος που ενδείκνυται για το "fast scan" (που λέει και ο φίλτατος @theskyetc) της post-napster κουλτούρας ακρόασης δίσκων ("μια και έξω και πάτα το download κουμπί να κατέβει ο επόμενος") ούτε επίσης πρέπει να θεωρήθει ως "τυπικό" ambient άλμπουμ που λειτουργεί και στο background. Αυτοί-ες πάντως που θα αιωρηθούν στο στατικό χώρο του για αρκετή ώρα θα ανακαλύψουν πολλά ωραία πράγματα.

(Μπορείτε να ακούσετε δείγματα στην αντίστοιχη σελίδα της 12k)

[The old one]

Nas

Illmatic (1994) 

"Ι ain't the type of brother made for you to start testin'

Gimme a Smith & Wesson an' I'll have niggers undressin'"

To ντεμπούτο του Nasir Βin Olu Dara Jones a.k.a Nas όχι μόνο μας γνώρισε έναν από τους superstars της hip-hop στα 90s & 00s αλλά έμελλε να αποδειχθεί εντέλει ένα από τα πιο εμβληματικά και επιδραστικά άλμπουμ του εν λόγω είδους (συχνά - πυκνά πλέον εμφανίζεται στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών - ό,τι και αν σημαίνει και αυτό) συμβάλλοντας και στην γενικότερη αναγέννηση της σκηνής της Νέας Υόρκης. Δεν είναι δύσκολο το να καταλάβει κανείς γιατί το Illmatic διατηρεί ατόφια τα χαρισμάτα του δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του και δεν έχει "παλιοκαίρισει" στο ελάχιστο.

Δεν είναι μόνο η όποια,  αναμφισβήτητη πια, ιστορική αξία του. Από την μια η παραγωγή των τραγούδιων όπου "απλά" αλλά λειτουργικότατα beats συνδυάζονται με πανέξυπνη χρήση από jazz και soul / funk samples από τους DJ Premier, Q-Tip, Large Professor, Pete Rock, κλπ για την δημιουργία μιας σχεδόν πηχτής, συνεκτικής -παρά τους διαφορετικούς παραγωγούς- ατμόσφαιρας στην οποία βοηθά και η οικονομία στην φόρμα του άλμπουμ. Μόλις δέκα τραγούδια (αν μετρήσει κανείς και το σχεδον δίλεπτο intro 'The Genesis') -χωρίς ανευ ουσίας interludes, skits και ...διμοιρίες από guest rappers- περιλαμβάνονται στο Illmatic και πραγματικά δεν περισσεύει κανένα!

Από την άλλη η όλη παραγωγή και ατμόσφαιρα του άλμπουμ δεν θα έλεγε και πολλά από μόνη της χωρίς τους στίχους και το rapping του Nas. Η εκφορά του Nas άνοιξε νέους δρόμους στο ραπινγκ όπου το βάρος δεν πέφτει πλέον μόνο στην ταχύτητα ή στην  απόλυτη ομοιοκαταληξία αλλά σε μια ιδιόμορφη χρήση των φράσεων που "πέφτουν" πάνω στο όλο flow και στα beats του εκαστοτε τραγουδιού (xαρακτηριστικό παράδειγμα το καταιγιστικό 'N.Y. State Of Mind'). 

Η ρεαλιστική απεικόνιση της δύσκολης ζώης στις "κακόφημες" γειτονιές της Νέας Υόρκης, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, κλπ αποδίδονται μέσα από έξυπνα φτιαγμένα στιχουργικά μοτίβα που διηγούνται ιστορίες και περιγράφουν χαρακτήρες χωρίς να ωραιοποιούν, χωρίς να καταλήγουν σε ανούσιους κομπασμούς (και όταν φτάνουν εκεί, το κάνουν έξυπνα - βλέπε το δίστιχο πάνω) και gangsta rap γραφικότητες και χωρίς να αυτοπαγιδεύονται στο "σκοτάδι" αφηνοντας ενιότε να διαφανούν και αχτίδες φωτός και αισιοδοξίας.

Εχουν γραφτεί και ειπωθεί πάρα πολλά (και όχι άδικα!) για το Illmatic αλλά νομίζω ότι ένα από τα μεγαλύτερα "κοπλιμέντα" προς αυτό είναι κατά την γνώμη μου η χρήση του 'Life's A Bitch' στην σκηνή που κλείνει την ταινία Fish Tank (2009). Από τα housing projects του Queensbridge στα council estates της Μ.Βρετανίας και χωρίς να χάνεται στο ελάχιστο το νόημα του.

Nas - 'N.Y. State Of Mind'

Αυτά προς το παρόν... 
...See Ya In The Pit!