(Wanted Dead Or A)live: Oneohtrix Point Never

Πάντα θα μου διαφεύγει το γιατί events όπως το χθεσινό στο Bios αποδεικνύονται εντέλει υπόθεση 20-30 ατόμων στην Αθήνα ενώ σε οποιαδήποτε άλλη μεγάλη πόλη της Ευρώπης θα σχηματιζονταν ουρές γύρω απο το τετράγωνο (όπως έχει σχολιάσει εύστοχα ο φίλτατος Haunted Dancehall για άλλο event). Έφταιγε οτι ήταν Πέμπτη βράδυ; Ότι ταυτόχρονα έπαιζαν οι Swans στο Gagarin; Μπα. Μάλλον ότι τέτοιου είδου μουσική και ηχοι δεν έχουν κανένα πραγματικό έρεισμα στο μουσικόφιλο κοινό της πόλης. Anyway...

Στο ρόλο των support acts τόσο ο ΔΔ όσο και η Manekinekod αποδείχθηκαν παρα πολυ καλοί. Ο πρώτος αρκετά πιο ρυθμικός (με beats που έφταναν ενίοτε στα όρια των hypnagogic 80s) και πιο πολύ σε jam φάση αντίστοιχη σύγχρονων αμερικάνικων σχημάτων / καλλιτέχνων, η δεύτερη σε πιο "τυπικής μορφής" αλλά πάρα πολύ καλό πειραματικό electronica set ενώ τόσο η χρήση του φλάουτου όσο και η φωνή της σε ένα τραγούδι έδωσαν ποικιλία στο σετ της. Ας σημειώσω εδώ και τα πολύ ωραία συνοδευτικά visuals και στα δύο σετ.

Η συνέχεια βέβαια μας έστειλε (τουλάχιστον εμένα προσωπικά) στο ...υπερπέραν! Ο Oneohtrix Point Never (real name: Daniel Lopatin) μας χάρισε ένα μ-α-γ-ι-κ-ό 45λεπτο - 50λεπτο σετ που επιβεβαίωσε στο 1000% όλους τους διθύραμβους που διαβάζω κατά καιρους σε ξένα blogs / sites / περιοδικά. 

Μπλεγμένοι αναλογικοί ηχοι που σε κατέκλυζαν ολοκληρωτικά και σε "βύθιζαν" μέσα τους. Μια ζωντανή απόδειξη ότι η ηλεκτρονική μουσική τέτοιου ύφους δεν είναι κατ' ανάγκην (ή μόνο) "ψυχρή" αλλά απιστευτα συναισθηματική. Είχα πολύ καιρό να ζήσω τέτοια εσωτερική έκρηξη συναισθημάτων με αφορμή μια ζωντανη εμφανιση. Όταν δε το βλέμμα σου "κλείδωνε" στις διάσπαρτες στον χώρο τηλεοράσεις που έδειχναν πρωτόλεια digital γραφικά σε λούπες (υποθέτω του ίδιου του Daniel καθώς μοιάζουν πολύ με αυτά που ανεβάζει στο Youtube ως sunsetcorp), το "χάσιμο" και το "κόλλημα" παίρνανε πραγματικά απίστευτες διαστάσεις!

Η συνέχεια δε τελείως διαφορετική αλλά εξίσου ωραία! O παιδικός φίλος του Daniel, Joel Ford (βλ.επίσης και Tigercity) και 1/2 των Games / Ford & Lopatin, ειχε ήδη αναλάβει τα decks όταν ανεβηκαμε στον πάνω οροφο του Bios για ένα χορταστικότατο 80s-inspired dj-set μεν, καθόλου κιτς δε! Έπαιξε από Sandra ('Maria Magdalena', oh yes!) μέχρι Depeche Mode, Keep Shelly In Athens και άλλα πολλά σε ενα σετ με ειρμό και με τα κομμάτια όχι αυτούσια αλλά ωραία μιξαρισμένα και ενίοτε σε edits, extended versions ή/και pitched down. 

Υπο κανονικές συνθήκες αυτό το σετ (έργο κυρίως του Joel, προς το τέλος ασχολήθηκε ενεργά ο Daniel αφού κυρίως άραζε πινοντας το ποτάκι του και στέλνοντας μυνήματα στο κινητό του!) θα έβαζε φωτιά στην πίστα και θα έστελνε τον κόσμο σε ξέφρενο χορό μέχρι πρωϊας. Μπα... Ευτυχώς δύο πανύψηλες, όμορφες κοπέλες που έμοιαζαν να έχουν βγει κατευθείαν από την ταινία Modern Girls έβγαλαν την πόλη μας ασπροπρόσωπη...

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!


Φωτος; 1.Manekinekod 2,3: Oneohtrix Point Never 4: (Joel) Ford & (Daniel) Lopatin (a.k.a. Games)