Δεν ξέρω γιατί αλλά τα πρόσφατα άλμπουμ των Eno • Hyde και του Albarn μου φέρνουν στο μυαλό -ως αναλογία όχι ως ήχος, να ξηγιόμαστε- τις πρσπάθειες στα 80s από rawk/prog rock/κλπ σταρς των σιξτοσέβεντυς να παραμείνουν στην επικαιρότητα και στα charts με καλογυαλισμένα AOR/MOR άλμπουμ. Και αυτό δεν το λες καλό.
Και αν τουλάχιστον ο Damon τα πήγε καλά -το Everyday Robots (Warner) είναι όντως ένα όμορφο άλμπουμ-, δυστυχώς, και παρά το μεγάλο ειδικό βάρος των ονομάτων τους, το Someday World (Warp) των Brian και Karl ήταν ελαφρώς τουλάχιστον "meh" (βεβαια δεν του έριξα πολλές ακροάσεις αλλα και αυτό δεν με κερδισε έστω κάπου για να του τις αφιερώσω).
Δεν το βάζουν κάτω πάντως και ετοιμάζουν, λέει, δεύτερο άλμπουμ με τίτλο High Life (μπλα, μπλα, μπλα, ...experiment drew inspiration from the repetitive minimalism of composers like Steve Reich and Phillip Glass, and from the polyrhythmic music of Fela Kuti and funk, as well as continuing the work that Eno and Hyde have done separately..., μπλα, μπλα, μπλα).
Το πρώτο δείγμα 'DBF' είναι πάντως πολύ πολύ καλό και αν είναι τόσο καλό και το υπόλοιπο High Life, ε, θα τους δώσουμε άφεση αμαρτιών για το Someday World.
Δεν το βάζουν κάτω πάντως και ετοιμάζουν, λέει, δεύτερο άλμπουμ με τίτλο High Life (μπλα, μπλα, μπλα, ...experiment drew inspiration from the repetitive minimalism of composers like Steve Reich and Phillip Glass, and from the polyrhythmic music of Fela Kuti and funk, as well as continuing the work that Eno and Hyde have done separately..., μπλα, μπλα, μπλα).
Το πρώτο δείγμα 'DBF' είναι πάντως πολύ πολύ καλό και αν είναι τόσο καλό και το υπόλοιπο High Life, ε, θα τους δώσουμε άφεση αμαρτιών για το Someday World.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου