[Disruptive Muzak]

Sam Kidel - Disruptive Muzak

8/4/2016, The Death Of Rave

"Hello?"

"...you're having a laugh... Sorry I'm gonna have to release the call"

"Is anybody there? All I can hear is sound or background noise..."

"Well the music's very nice but is anyone there?"

Περσινή κυκλοφορία μέσω της The Death Of Rave/Boomkat του βρετανού παραγωγού Sam Kidel (βλ.επίσης Young Echo και Killing Sound) που χαλαρά πήρα χαμπάρι στις αρχές της τρέχουσας χρονιάς. Τίποτε το περίεργο βέβαια εδώ ακόμα προσπαθούμε να πάρουμε χαμπάρι δίσκους που κυκλοφόρησαν πριν 2 και 3 και 4 δεκαετίες στις περσινές κυκλοφορίες θα κολλήσουμε;

Τέλος πάντων το Disruptive Muzak είναι μια χαμηλών τόνων κυκλοφορία που χοντρικά θα κατέτασσε κανείς (αν έπρεπε) στον χώρο της ambient/πειραματικής μουσικής όμως παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς το concept τους και τις ιδέες που προσπαθεί να εξερευνήσει. 

Σε πρώτο και πιο ακαδημαικό επίπεδο ο Sam συνθέτει ένα 20+ κομμάτι βασισμένο σε ακαδημαϊκή έρευνα που έκανε πάνω στην muzak μουσική ("familiar, predictable, and non-disruptive sounds the company provides to offices and public places to ensure people are co-operative").και αντιστρέφοντας τους όρους με τους οποίους φτιάχνεται  αυτή η ανώδυνα ευχάριστη μουσική που συνήθως ακούμε σε δημόσιους χώρους, κατά τη αναμονή σε κλήση σε τηλεφωνικό κέντρο, κλπ σκαρώνει ένα 20λεπτο κομμάτι δυστοπικής παλμικής ambient μουσικής. 

Στην συνέχεια όμως προχωρά ακόμα περισσότερο ως προς το "disruptive" μέρος της δημιουργίας του και αντιστρέφει και την λειτουργία και χρήση της muzak μουσικής (εκτός της μορφής της) -έτσι η ηχητική κρτική αποκτά διπλή διάσταση στο έργο- καλώντας call centers βρετανικών κυβερνητικών υπηρεσιών (κυρίως το Department for Work and Pension) και αφήνει το κομμάτι να παίζει καταγράφοντας τις αντιδράσεις τόσο των αυτοματοποιημένων συστημάτων αναγνώρισης φωνής που προσπαθούν να αναγνωρίσουν το αίτημα που γίνεται  και μιας σειράς εργαζομένων σε μια φαινομενικά ατελειώτη σειρά "Hello?" και "I΄m gonna have to end the call" (θανάσιμο αμάρτημα σε τηλεφωνικό κέντρο όπως αντιλαμβάνεστε) απο γυναίκες και άντρες με διάφορες προφορές,από ολα τα μέρη της Μ.Βρετανίας με διαφορετική διάθεση για δουλειά και ενίοτε απρόσμενες αντιδράσεις (βλ. quotes στην αρχή).

Ο δίσκος περιλαμβάνει δύο κομμάτια: στην πρώτη πλευρά έχει το κομμάτι μαζί με τις προαναφερθείσες ηχογραφήσεις από τις κλήσεις ενώ στην δεύτερη πλευρά είναι το κομμάτι αυτούσιο ως "D.I.Y Version" και με την προτροπή του Kidel οι ακροατές να το χρησιμοποιήσουν παρόμοια σε κλήσεις και να ηχογραφήσουν τις αντιδράσεις.

Προσωπικά, και έχοντας δουλέψει και σε τηλεφωνικό κέντρο, δεν θα το συνέστηνα με τίποτα το δεύτερο αλλά σε κάθε περίπτωση το Disruptive Muzak αποτελεί έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους πειραματικής μουσικής της περασμένης χρονιάς όχι μόνο προς το μουσικό του κομμάτι αλλά και ως προς την κριτική που προσπαθεί να ασκήσει μέσω του concept του.