There Ain't No Cure For Love...

...and music, θα προσθέταμε εμείς μετά την μ-α-γ-ι-κ-ή χθεσινοβραδινή εμφάνιση του Leonard Cohen στην Μαλακάσα (Terravibe).

Ναι, περιμέναμε ότι θα είναι πολύ καλά και, ναι, ο ξένος τύπος και τα διάφορα μουσικά sites δεν αναφέρανε τίποτα άλλο από διθυράμβους οπότε κάτι είχαμε ψυλλιαστεί αλλά και πάλι ο 73χρονος Καναδός μας άφησε άφωνους. Με την φωνή να κρατιέται ακόμα και με ένα κέφι που έβαζε κάτω πολλά ..."εγγόνια" του, την αψεγάδιαστη συνοδευτική μπάντα + τις αδελφές Webb και την Sharon Robinson στα δεύτερα φωνητικά (που σε έστελναν στα ουράνια) και ένα τρίωρο σετ γεμάτο ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, χθες ήταν μια πραγματικά μεγάλη γιορτή της ΜΟΥΣΙΚΗΣ.
Και, ναι, δεν είχε πολύ κόσμο (κρίμα!), ο χώρος και η εποχή δεν βοήθησαν μάλλον στην προσέλευση, αλλά αυτό είναι πρόβλημα της διοργανώτριας ...αρχής - πάντως το αποτέλεσμα ήταν όλα να λειτουργούν στην εντέλεια στο Terravibe ενώ πρέπει να είχαμε την ταχύτερη αποχώρηση ever από τον συγκεκριμένο χώρο - τόσα χρόνια που πηγαίνουμε για συναυλίες και φεστιβάλς εκεί.

Setlist
(με μεγάλη επιφύλαξη... διορθώσεις / συμπληρώσεις δεκτές!)
Dance Me To The End Of Love
The Future
Ain't No Cure For Love
Bird On The Wire
Everybody Knows
In My Secret Life
Who By Fire
Hey That's No Way To Say Goodbye
Anthem

{Διάλειμμα}

Tower Of Song
Suzanne
The Gypsy's Wife
Boogie Street
Hallelujah (Η μεγάλη ανατριχίλα)
Democracy
I'm Your Man
Take This Waltz

Encore

So Long Marianne
First We Take Manhattan
Sisters Of Mercy
If It Be Your Will (στα πρώτα φωνητικά οι αδελφές Webb)
Closing Time
I Tried To Leave You
Famous Blue Raincoat (κατ' απαίτηση του κοινού!)
Whither Thou Goest (Acapella όλη η μπάντα)

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Φώτος:
1. Leonard Cohen.
2. "..the sublime Webb sisters" και "...collaborator Sharon Robinson". Στο βάθος ο "...our musical director Roscoe Beck".
3. Tour banner.

First We Take Malakasa...

...Then We Take Berlin!

O Leonard Cohen απόψε στο Terravibe - για το επίσημο κλείσιμο της καλοκαιρινής σεζόν συναυλιών του παρόντος blog! Απ' ότι αποδεικνύουν bootlegs (να 'ναι καλά το dimeadozen) και videos (να 'ναι καλά το youtube) της καλοκαιρινής περιοδείας (πρώτης μετά από 15 χρόνια) του φίλτατου Καναδού, βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα και όπως θα έλεγαν και οι άγγλοι "we 're in for a treat".

Leonard Cohen - 'Hallelujah' (Various Positions, 1984) - απόσπασμα από την εμφάνιση του στο φετινό Glastonbury ενώ δύει ο ήλιος στο βάθος. Μαγεία!


Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Tinariwen @ Sani Festival

Δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάμε ως την Χαλκιδική να τους απολαύσουμε στα πλαίσια του Sani Festival και δυστυχώς κανένας π...... διοργανωτής συναυλιών / δημοτικό φεστιβάλ (καλά αυτοί περιορίζονται μεταξύ έντεχνου και Χατζηγιάννη - δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο ή πιο διαφορετικό) / κλπ δεν εδέησε να τους φέρει και στην Αθήνα να τους απολαύσουμε και εμείς.

Ευτυχώς ο χρήστης του Youtube Nikosdena έχει καταγράψει το encore της εμφάνισης των Tinariwen στην Σάνη και το έχει κάνει upload, οπότε μπορέσαμε να πάρουμε τουλάχιστον μια μικρή ιδέα...

Tinariwen - 'Matadjem Yinmixan' (Live At Sani Festival 2008)
(από το Aman Iman: Water Is Life, 2007)



Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

So You Τhink You Can ...Produce & Mix?

Δέκα χρόνια πριν κατέβαζες αρχεία mp3 128kbits (ή και υψηλότερης συμπίεσης / χαμηλότερης ποιότητας).

Σήμερα, αν θες, μπορείς να κατεβάσεις ολόκληρες "δισκογραφίες" συγκροτήματων / καλλιτεχνών σε mp3 320kbits ή ακόμα και σε FLAC (χωρίς καμία απώλεια στην ποιότητα).

Απ' ότι φαίνεται, ούτε αυτό είναι αρκετό πια. Τελευταία, έχουν διαρρεύσει και έχουν γίνει διαθέσιμα στα διάφορα "γνωστά και μη εξαιρετέα" σημεία ακόμα και οι master πολυκάναλες ηχογραφήσεις διαφόρων τραγουδιών μεγάλων συγκροτημάτων / καλλιτεχνών. Εκτός από την περίπτωση που οι εν λόγω πολυκάναλες ηχογραφήσεις παρέχονται από τους ίδιους τους καλλιτέχνες για να γίνονται remix (βλέπε π.χ. Nine Inch Nails ή κατά καιρούς μεμονωμένα tracks διαφόρων καλλιτεχνών) για τις ανάγκες διαγωνισμών, κλπ, μιλάμε φυσικά για το άκρον άωτον της παραβίασης των νόμων περί πνευματικών δικαιωμάτων καθώς εδώ φτάνουμε στον πυρήνα του πρωτογενούς προϊόντος.
Anyway, αφήνοντας προσωρινά στην άκρη τις -υπαρκτές πάντως- ηθικές και νομικές διαστάσεις του ζητήματος, ας πάμε σε λίγα τεχνικά στοιχεία. Αυτές λοιπόν οι πολυκάναλες ηχογραφήσεις αρχείων χωρίζονται σε 2 κατηγορίες ανάλογα με την πηγή προέλευσης τους και σε ποια μορφή αρχείων μπορείτε να τα βρείτε.

Στην πρώτη κατηγορία (και πιο περιορισμένη αριθμητικά), φαίνεται να προέρχονται από τα αυθεντικά master tapes (άγνωστο πως διέρρευσαν) και έρχονται σε μορφή 16 ή 24 ξεχωρίστων wav αρχείων που το καθένα περιλαμβάνει ένα από τα κανάλια της αρχικής ηχογράφησης (π.χ. στο 1ο τα φωνητικά, στο 2ο η ρυθμική κιθάρα, κλπ) και μπορεί να ξεπερνούν σε μέγεθος συνολικά το μισό GB ανά τραγούδι.

Η δεύτερη και πολυπληθέστερη κατηγορία multitrack masters έρχεται σε μορφή αρχείων mogg (δλδ. multitrack ogg) και η πηγή τους είναι το παιχνίδι για Xbox / PS3 Rock Band. Κάποια 'γατόνια' προφανώς καταφέρνουν να τα ξεκλείδωσουν και να τα μεταφέρουν στο PC. Αυτές οι ηχογραφήσεις προέρχονται επίσης από τα αυθεντικά master tapes αλλά είναι ελαφρά τροποποιημένα από τους παραγωγούς για τις ανάγκες του παιχνίδιου και σε ένα και μοναδικό αρχείο περίλαμβανονται συνήθως 8 ή 16 μονοφωνικά κανάλια ήχου με τα διακριτά όργανα, φωνές, κλπ. Όχι ακριβώς τα "αυθεντικά" Masters (ας μην ξεχνάμε ότι έρχονται και συμπιεσμένα ουσιαστικά) όπως στην πρώτη περίπτωση αλλά ομολογουμένως ότι κοντύτερο μπορεί να φτάσει κανείς που δεν είναι μέλος μεγάλου γκρουπ ή παραγωγός σε μεγάλα στούντιο των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας! Ανάλογα με τον αριθμό των καναλιών, την διάρκεια του τραγουδιού, κλπ ένα αρχείο mogg ξεκινά από τα 20ΜΒ.

Για να τα ακούσετε ολοκληρωμένα και να "παίξετε" μαζί τους, θα πρέπει να τοποθετήσετε τα wav αρχεία σε κάποιο audio πρόγραμμα (Audacity, Adobe Audition, Sony Soundforge ή ακόμα και Ableton Live, Sonar, κλπ) σε ξεχωριστα κανάλια ή στην περίπτωση των mogg αρχείων να τα ανοίξετε από το Audacity.Πιστεύω αντιλαμβάνεστε τι δυνατότητες δίνουν αυτά τα αρχεία. Μπορείς να κάνεις τα πάντα. Από το να ξεκλειδώσεις τα μυστικά μιας ηχογράφησης (από το τι ακριβώς παίζει ο κιθαρίστας μέχρι το πως το κλασικό riff στο clavinet του 'Superstition' του Stevie Wonder βασίζεται σε 8 διαφορετικά κανάλια!!!), να ακούσετε τα λαθάκια ή ακόμα - για τους τολμηρούς που έχουν και λίγες γνωσεις και τα κατάλληλα προγράμματα στο PC- να το παίξετε George Martin, Jimmy Miller ή Roy Thomas Baker (ναι, είναι hints για το τι μπορείτε να βρείτε!) από την καρέκλα του σπιτιού σας και με τον φραπέ ανά χείρας! Για να μην πάμε καν στις δυνατότητες για χρήση στοιχείων των τραγουδιών σε mashups, remixes, κλπ. So you think you can produce and mix?

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Links:
Τρελλοί θα είστε που θέλετε και Links! Να πάμε φυλακή καλοκαιριάτικα? Όσοι επίδοξοι παραγωγοί θέλετε να φαντασιωθείτε ότι το σπίτι σας στην Άνω Κυψέλη ή στις Κουκουβάουνες είναι τα ...Abbey Road Studios, χρησιμοποιώντας έξυπνα τον Γούγλη θα βρείτε τις πληροφορίες που θέλετε!

Nevermind The Beatles ...Here’s Exile 61 and Nico!

Τελικά η πρόσβαση σε online πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, κλπ μπορεί να φέρει στο δρόμο σου και άρθρα / δημοσιεύσεις / κλπ που δεν θα φανταζόσουνα ότι υπήρχαν και τα οποία σε απομακρύνουν από τον αρχικό στόχο σου, πχ να βρεις άρθρα για το πως επηρέασαν οι γαλλογερμανικές σχέσεις το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ή για την «κοινοτική μέθοδο» και άλλα τέτοια! (don't ask!)

Έτσι λοιπόν σε μια πολυσέλιδη εργασία που έπεσε πριν από καιρό ο υποφαινόμενος με το αρκούντως ενδιαφέρον (για nerd μουσικόφιλους!) λογοπαίγνιο για τίτλο, Nevermind The Beatles Here’s Exile 61 and Nico, οι συγγραφείς Ralf Von Appen and Andre Doehring συγκεντρώνουν συνολικά 38 λίστες (είτε αναγνωστών είτε συντακτών, που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα μουσικά περιοδικά διαφόρων χωρών μεταξύ 1985 – 2005) με τα «καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών» και φτιάχνουν μια «μετά-λίστα» την οποία στην συνέχεια αναλύουν κοινωνιολογικά και αισθητικά και αρκετά επιτυχημένα μπορούμε να πούμε!

Ορίστε το Top30 αυτής της 'μετα-λίστας':

01 Revolver - The Beatles, 1966
02 Sgt. Pepper’s Lonely Hearts . . . - The Beatles, 1967
03 Nevermind - Nirvana, 1991
04 The Beatles - The Beatles, 1968
05 Pet Sounds - The Beach Boys, 1966
06 Abbey Road - The Beatles, 1969
07 Dark Side Of The Moon - Pink Floyd, 1973
08 The Velvet Underground & Nico - The Velvet Underground, 1967
09 Blonde On Blonde - Bob Dylan, 1966
10 OK Computer - Radiohead, 1997
11 Astral Weeks - Van Morrison, 1968
12 Exile On Main St. - Rolling Stones, 1972
13 What’s Going On - Marvin Gaye, 1971
14 Never Mind The Bollocks . . . - The Sex Pistols, 1977
15 Highway 61 Revisited - Bob Dylan, 1965
16 The Joshua Tree - U2, 1987
17 The Bends - Radiohead, 1995
18 The Stone Roses - The Stone Roses, 1989
19 London Calling - The Clash, 1979
20 Blood On The Tracks - Bob Dylan, 1975
21 Are You Experienced? - Jimi Hendrix Experience, 1967
22 The Queen Is Dead - The Smiths, 1986
23 Automatic For The People - R.E.M., 1992
24 Rumours - Fleetwood Mac, 1977
25 Achtung Baby - U2, 1991
26 Ten - Pearl Jam, 1992
27 Born To Run - Bruce Springsteen, 1975
28 Rubber Soul - The Beatles, 1965
29 Let It Bleed - Rolling Stones, 1969
30 (What’s The Story) Morning Glory? - Oasis, 1995

Μερικά μόνο από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία & συμπεράσματα που εξάγουν από αυτήν την μετά-λίστα και σχολιάζουν από αισθητικής και κοινωνιολογικής απόψεως οι Von Appen & Doehring είναι:

...Σε όλα τα άλμπουμ της λίστας τα τραγούδια έχουν κατά κύριο λόγο γραφτεί και παιχθεί από τους ίδιους τους καλλιτέχνες , σπάνια ξεπερνούν τα 4 λεπτά , είναι στα 4/4 και χρησιμοποιείται κατεξοχήν το κλασικό rock σχήμα (κιθάρα / ντραμς / μπάσο / ενίοτε keyboards / φωνή)...

...Όλα τα άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει μετά το 1964 σε κάποια από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και είναι αγγλόφωνα...

... το 43% των καλλιτεχνών είναι Αμερικάνοι, το 52% είναι Βρετανοί (συμπεριλαμβάνεται εδώ και ο Van Morrison ως βορειοιρλανδός) ενώ στο 5% που περισσεύει βρίσκουμε τους U2 (Ιρλανδία) και τους Fleetwood Mac (ως mixed μιας και είχαν μέλη με καταγωγή τόσο από την Αγγλία όσο και από τις Η.Π.Α.)...

…Στα 100 πρώτα άλμπουμ της μετά-λίστας υπάρχουν μόλις 5 άλμπουμ από γυναίκες, εκ των οποίων μόλις ένα στο Τop-50 (Patti Smith – Horses) και κανένα στο Top 30. Υπάρχει βέβαια η Nico ως μέλος των Velvet Underground και οι φίλτατες Christine McVie και Stevie Nicks των Fleetwood Mac…

…Μόλις 16 καλλιτέχνες δεν είναι λευκοί στους 100 πρώτους ενώ στους 30 πρώτους υπάρχουν μόλις 2 μαύροι (Marvin Gaye, Jimi Hendrix)…

...το 40% των άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει στην «χρυσή δεκαετία» του 1960, 30% στα '70s, 20% στα '90s και μόλις το 10% που περισσεύει στα '80s (τελικά ήταν τόσο κακή δεκαετία για την μουσική; discuss) και αυτό χάρις σε βρετανούς (The Smiths, Stone Roses) και ιρλανδούς (U2) καλλιτέχνες…

…Είδη μουσικής όπως hard rock / heavy metal, country, soul, blues, hip-hop, electronica / dance, κλπ έχουν ελάχιστη (ή και καθόλου) παρουσία στην λίστα, παρόλο που σε μια αντίστοιχη λίστα που παραθέτουν με τα 15 άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, τα παραπάνω είδη βασιλεύουν (ειδικά η country και το hard rock) και μόλις 2 από τα άλμπουμ της συγκεντρωτικής Τοπ-30 λίστας (The Beatles – The Beatles, Rumours – Fleetwood Mac) μπορούν να βρεθούν σε εκείνη. Κάποια άλμπουμ από τα "καλύτερα όλων των εποχών" μάλιστα έχουν σχετικά χαμηλές πωλήσεις (πχ Astral Weeks – Van Morrison, μόλις 500.000 αντίτυπα)...

... και άλλα πολλά εξίσου ενδιαφέροντα!

Όμως όλα αυτά δεν είναι και τόσο ανεξήγητα αισθητικά και κοινωνιολογικά: ο κύριος όγκος των αναγνωστών (και συντακτών!) των διαφόρων μουσικών περιοδικών ή άλλων μέσων που δημοσιεύουν τέτοιες λίστες είναι λευκοί άντρες μεταξύ 20 – 40, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, οι οποίοι κατοικούν στο δυτικό ημισφαίριο και προσπαθούν συνήθως να διαχωρίσουν την θέση και στάση τους από το επονομαζόμενο mainstream, αναφέρουν οι Appen & Doehring. Εσείς; Τι λέτε για όλα αυτα;

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Υ.Γ. Όλα τα στοιχεία και οι πληροφορίες πάρθηκαν από την εργασία Nevermind The Beatles, Ηere’s Exile 61 and Nico: ‘The top 100 records of all time’ – a canon of pop and rock albums from a sociological and an aesthetic perspective των Ralf Von Appen και Andre Doehring όπως δημοσιεύθηκε στο journal Popular Music, τ.25/1, 2006, Cambridge University Press.

Φώτο: από το δισκάδικο Fox Music Company στην Watertown, Winsconsin, μέσω flickr.

Notes From The Digital Underground #46

Dubosmium
Green Element (Fresh Poulp Records, 2008)

Νέα, δεύτερη κατά σειρά, κυκλοφορία από τον μαροκινό μουσικό / παραγωγό Dubosmium (τον οποίον έχουμε ξαναδεί φυσικά στο N.F.T.D.U. #23) από την Καζαμπλάνκα με τίτλο Green Element (FPR020, 2008) μας έρχεται από την γαλλική netlabel Fresh Poulp.

Από το ψευδώνυμο του ως καλλιτέχνη αλλά και τους τίτλους των τραγουδιών, κλπ σίγουρα αντιλαμβάνεστε σε τι ύφος κινείται μουσικά και αυτό είναι Ambient - ethno dub. Τρία νέα tracks -'7Heavens', 'Walla Mma' και 'Treeeternity'- και πέντε ρεμίξ σε tracks από αυτήν αλλά και την προηγούμενη κυκλοφορία του (Horiozontal Plane Polar Dub, 2006) από άλλους ομόσταβλους στην Fresh Poulp παραγωγούς όπως o Silent Bells (από την Nantes, μόλις κυκλοφόρησε το δικό του Mozaic - πολύ ωραίο επίσης).

Χωρίς φυσικά να ανακαλύπτεται μουσικά ο τροχός, το Green Element είναι μια ενδιαφέρουσα και καλοφτιαγμένη κυκλοφορία που θα σας κρατήσει καλή συντροφιά. Από τα καινούργια tracks ξεχωρίζει το αργόσυρτο χαλαρωτικό 'Treeeternity' και από τα remix to σχεδόν drum'n'bass remix της Xena Supermoog στο 'Istandub'.

Όπως συμβαίνει φυσικά με όλες τις καλές net κυκλοφορίες μπορείτε να κατεβάσετε (το δωρεάν εννοείται έτσι;) ολόκληρο το άλμπουμ σε Rar αρχείο ή μεμονωμένα tracks για δοκιμή από την αντίστοιχη σελίδα της Fresh Poulp.

Tracklist:
1. 7Heavens
2. Wala Mma
3. Treeeternity
4. Tuvadelic Odyssey (7heavens / rmx by Rafiralfiro's)
5. Overdub Da Dub (Overeastern / rmx by Yarkouy)
6. Balanced Power (Waragine A Ragine / rmx by Duck)
7. IstanDub (Istandub / rmx by Xena Supermoog)
8. FamilyTree (Treeeternity / rmx by Silent Bells)

Links:
Dubosmium (Myspace)
Dubosmium (Fresh Poulp page)
Green Element (Fresh Poulp page)
Green Element (rar file, 83mb)

Summer Long...

Σε περίπτωση που αναρωτιόσαστε (λέμε τώρα...) το παρόν blog δεν έχει κλείσει (ακόμα) για τις καλοκαιρινές του διακοπές, απλά έχει πέσει σε κάτι μεταξύ μουργέλας και ...θερινής νάρκης. Αλλά ακόμα δεν έχει πει την τελευταία του λέξη...

Οπότε ας ρίξουμε μια κλισεδούρα - καλοκαιρινή φωτό όπως η παραπάνω και ένα τραγουδάκι με την λέξη 'Summer' στον τίτλο όπως αυτό παρακάτω (όμορφο πάντως και ιδανικό για νωχελικά απογεύματα του καλοκαιριού... Ουπς! Και άλλο κλισέ!) και τα λέμε συντόμως.

The Papercuts - 'Summer Long' (mp3)
Από το Can't Go Back (2007, Gnomosong)

Περισσότερα για τους Papercuts εδώ (Myspace).

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Φώτο: Παραλία στην Σχοινούσα - CG 2006.

Με έναν βόμβο στα αυτιά μας, παίζουμε ατελείωτα....

Ελληνική μετάφραση της αγγλικής μετάφρασης ενός ισλανδικού τίτλου δίσκου; Χμ...

Anyway, το άρτι κυκλοφορηθέν Med Sud I Eyrum Vid Spilum Endalaust των Sigur Ros δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημο. Οι ακροάσεις δεν έχουν αποκαλύψει ακόμα όλα τα μυστικά του (και δεν μπαίνουμε καν στο παιχνίδι είναι καλύτερο / χειρότερο από τα προηγουμενά τους πονήματα) αλλά νομίζουμε ότι η φράση που συνοψίζει περίφημα το άλμπουμ από όσα διαβάσαμε για αυτό είναι αυτή:

"And their new album... more playful, less ethereal, but still Sigur Ros as we've always known them." (από σχόλιο χρήστη στην αντίστοιχη σελίδα για τους Sigur Ros στο Last.fm).

Με την βοήθεια του Youtube ορίστε το 'Gobbledigook' ως δείγμα:


Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Υ.Γ. #1: Εκείνο το 'σφύριγμα' στο τέλος του επικού 'Festival' μας προκαλεί ανατριχίλα όποτε το ακούμε... άγνωστο γιατί!

(Un)Known Pleasures: Pacific Ocean Blue

Dennis Wilson
Pacific Ocean Blue (2008, Legacy Recordings)

Χα! Θα ήταν μέγιστο ψέμμα να ισχυριστούμε ότι πχ ότι γνωρίζαμε εκ των προτέρων αυτό το εν λόγω σόλο άλμπουμ του Dennis Wilson (βλέπε Beach Boys) ή ότι το ψάχναμε τόσα χρόνια που ήταν 'out of print', είχαμε τα bootlegs, κλπ, κλπ. Αλλά πρόσφατα επανεκδόθηκε σε διπλό cd / τριπλό (μπλε) βινύλιο από την Legacy μαζί με ένα σωρό ακυκλοφόρητα tracks + τα sessions για ένα δεύτερο σόλο άλμπουμ με τίτλο Bambu που δεν ευοδώθηκε ποτέ και οι κριτικές ήταν υπέρ του δέοντος θετικές οπότε μας κίνησε πολύ το ενδιαφέρον.

Και οι ακροάσεις αποκάλυψαν όντως ένα πανέμορφο άλμπουμ με πολύ ενδιαφέρον ήχο -το All Music Guide το χαρακτηρίζει 'California Gospel Soul'- που μπορεί να πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 (και με σχετικά καλές πωλήσεις, γύρω στις 300.000 αντίτυπα) και μπορεί να ήταν "χαμένo" επί τόσα χρόνια (minus μια ανατύπωση σε cd το 1991 που επίσης ήταν 'out of print') αλλά πρώτον "κρατάει η μπογιά του" (αν και ομολογουμένως φαίνεται η ηλικία του) και δεύτερον περιλαμβάνει πραγματικά ωραία τραγούδια γεμάτα περιέργες αλλαγές (ακούστε και τα δείγματα παρακάτω) περιτυλιγμένα σε μια εντυπωσιακά καλή παραγωγή και ενορχήστρωση και στο προσκήνιο φυσικά η ίσως όχι τεχνικά άρτια αλλά σε κάθε περίπτωση αισθαντική, σπασμένη από τις καταχρήσεις, φωνή του Dennis Wilson.

Και μεν το Pacific Ocean Blue είναι άψογο πραγματικά, το Bambu καθώς είναι "μισοτελειωμένο" δεν έχει την ίδια αίσθηση αλλά παρ' όλα αυτά περιλαμβάνει τραγούδια που αποδεικνύουν τις δυνατότητες του Dennis Wilson και το τι στέρησε ο θανατός του το 1983 απο την μουσική πέρα από την συνεισφορά του φυσικά στους Beach Boys.

Πάντως, γενικά μιλώντας εκτός από το πολύ εύστοχο σχόλιο του Another Day Full Of Dread για το Pacific Ocean Blue που συνοψίζει περίφημα: "Προσωπικά μου θύμισε και το On The Beach του Neil Young - το τέλος του California dreamin' και τον ωκεανό ως σύμβολο αποξένωσης ..." θα προσθέταμε και ότι ως ένα βαθμό φέρνει στον νου η ατμόσφαιρα του άλμπουμ και την κοκαϊνάτη pop / rock late 70s περίοδο των Fleetwood Mac (Fleetwood Mac, Rumours, Tusk) - ας μην παραλείψουμε εδώ ότι η Cristine McVie είχε συνδεθεί με τον Dennis Wilson ενώ συμμετέχει στα sessions του Bambu- με τις περίπλοκες υπερπροσεγμένες παραγωγές που μπορεί από την μια να ήταν ότι ακριβώς στάθηκε το punk απέναντι αλλά από την άλλη στέκεται άψογα ως καλλιτεχνικό δημιούργημα.

Anyway, παρακάτω μπορείτε να βρείτε δύο δείγματα (ένα από το Pacific Ocean Blue και ένα από τα Bambu Sessions) ώστε να πάρετε μια ιδέα για του τι μιλάμε:

Dennis Wilson - 'Time' (mp3)
Dennis Wilson - 'Are You Real' (mp3)

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Links:
Dennis Wilson (All Music Guide)
Dennis Wilson (Wikipedia)
Pacific Ocean Blue (All Music Guide)
Pacific Ocean Blue (Off. Site for reissue)

Manu + Patti...

Με σχεδόν όποιον-α ξέρουμε, μένει στην Αθήνα μιλάει ελληνικά να έχει ξεκινήσει προς ή έχει σκοπό να ανέβει τ' απόγευμα ως την Μαλακάσα για το δίδυμο Manu Chao / Patti Smith -μιας και ποιος θα ανέβαινε από τις 12:15 για τα schoolwave συγκροτήματα, ούτε οι σεκιουριτάδες δεν θα ήτανε εκεί φαντάζομαστε!- και αγνοώντας φυσικά τους ...Locomondo (χάθηκε κανένα έτσι μοντέρνο μικρό Indie γκρουπάκι της αλλοδαπής να προθερμάνει το έδαφος?), αναμένεται ένας μικρός χαμός. Άλλωστε με τα νούμερα που ακούγονται ότι έχει προπώληση το σημερινό πακέτο του Rockwave...

Οι πιο σοβαροι (γκουχ γκουχ) μουσικόφιλοι σνομπάρουν σφόδρα Manu αλλά ο "ένα και τυρόπιτα" γαλλοϊσπανός δεν φαίνεται να πτοείται και αναμένεται να κάνει τα δικα του, κοινώς να στήσει το πάρτυ που έστησε και στις άλλες δύο εμφανίσεις του στην Ελλάδα, έστω και αν το περυσινό La Radiolina είναι μάλλον η επιτομή της φράσης "μια από τα ίδια". Από την αειθαλή και ιέρεια του rock'n'roll Patti δεν αναμένουμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα άψογο σετ αντάξιο της ιστορίας της. Άρα...

Let the ceremonies begin!

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The (Terravibe) Pit!


Υ.Γ. Καμια "απρόοπτη" συνεργασία επι σκηνής λέτε να έχουμε? Θα ήταν αν μη τι άλλο ενδιαφέρον...

As Seen On DVD: The Future Is Unwritten

Χα! Με αδικαιολόγητη και απρεπέστατη καθυστέρηση ενός χρόνου και σε DVD πια, είδαμε επιτέλους το ντοκυμαντέρ για τον John Graham Mellor, γεννημένο στην Άγκυρα και γιό διπλωμάτη, frontman της "only band that matters" επί περίπου 10 χρόνια, "χαμένος" επί άλλα 10 χρόνια ('The Wilderness Years' όπως τα αποκαλεί ο ίδιος) όπου ασχολήθηκε με soundtracks, την ηθοποιία, την techno(!) και τους Latino Rockabilly War για να επανέλθει, σημαντικότερος όσο πότε, με τους Mescaleros για τρια συνολικά άλμπουμ ενώ εδέησε ο θεός - ευθυγραμμιστηκαν τα αστέρια - γκρεμίστηκαν χιλιάδες φούρνοι και τον είδαμε και ζωντανά και εμείς εδώ στην Ελλάδα στο Σπόρτινγκ τον Νοέμβρη του 2001.

Περίπου ένα χρόνο μετά, προπαραμονές Χριστουγέννων του 2002, άφησε την τελευταία του πνοή από καρδιά αφού όμως πρόλαβε -στο τσακ!- να εμφανιστεί για μια τελευταία φορά με τον Mick Jones σε συναυλία για την ενίσχυση των απεργούντων τότε πυροσβεστών στο Λονδίνο και εν τέλει έμεινε ένα δυσαναπλήρωτο -με όλη την σημασία της λέξεως- κενό στην μουσική μας. Η φράση που συνοψίζει πιθανώς καλύτερα την ζωή και το έργο του Joe Strummer είναι ο παρακάτω στίχος των Hold Steady:

"Raise a toast to St.Joe Strummer
I think he might have been our only decent teacher"
από το 'Constructive Summer' (Stay Positive, 2008)
Από την άλλη ο Julien Temple έχει κάνει εκπληκτική δουλειά στο εν λόγω ντοκυμαντέρ στο να παρουσιάσει τον Joe και ευτύχως χωρίς να το ρίξει στην εύκολη αγιογραφία - "Δι' ευχών των αγιών και του Strummer ημών" (!!!). Έτσι δεν λείπουν και οι πιο "σκοτεινές" στιγμές της ζωής, του χαρακτήρα και της καριέρας του όπως η αυτοκτονία του ακροδεξιού αδελφού του, η πλάτη που γύρισε στους 101ers και τους φίλους-ες του μόλις είδε του Sex Pistols τότε και το γύρισε στο Punk, η αμφιλεγόμενη σχέση του αλλά και ο εν γένει ρόλος του μάνατζερ Bernie Rhodes, η απόλυση του Mick Jones και του Topper Headon νωρίτερα, κλπ, κλπ.

Πλήθος οπτικοακουστικού υλικού εναλάσσεται με συνεντεύξεις από μια στρατιά από ηθοποίους, φίλους-ες, μουσικούς, κλπ που γνώρισαν και σχετίστηκαν με τον Joe ενώ το context που έστησε για τα γυρίσματα ο Temple με τα campfires που στήθηκαν σε Λονδίνο, Δουβλίνο, Νέα Υόρκη και άλλου έγινε (και πολύ επιτυχημένα μάλιστα!) προς ανάμνηση αυτών που έστηνε ο Strummer στο Glastonbury ή άλλα βρετανικά φεστιβάλς. Η μόνη εντυπωσιακή απουσία είναι αυτή του Paul Simonon, ποιος ξέρει άραγες γιατί...

Anyway, το The Future Is Unwritten αποτελεί αδιαμφισβήτητο must see για οποιοδήποτε μουσικόφιλο-η ακόμα και μη fan (αν είναι δυνατόν - ιεροσυλία we say!) του μουσικού έργου του Joe. Το μέλλον είναι άδηλο λοιπόν...

Ορίστε και o Joe Strummer παρέα με τον Mick Jones (19 ολόκληρα χρόνια είχαν να βρεθούν στο ίδιο "σανίδι") στο Acton Town Hall στις 15/11/2002:



Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Links:
The Future Is Unwritten (off.site)
The Future Is Unwritten (IMDB)
Joe Strummer (Wikipedia)
Joe Strummer (All Music Guide)

Drinkin' With Jesus!

"I know you can walk on the water...
...But can you walk on this much beer?"

Για σήμερα, βρείτε απλά ένα διασκεδαστικότατο τραγουδάκι από το κοινό country rock LP (μάλλον άνισο αλλά με εντυπωσιακές στιγμές) του ανυπέρβλητου Mojo Nixon με τον Jello Biafra (δεν θέλει συστάσεις, βλέπε Dead Kennedys, κλπ) με τίτλο Prairie Home Invasion (1994, Alternative Tentacles).

Βασισμένο σε παλαιότερο folk / country τραγούδι των Lou & Peter Berrryman και με παραλλαγμένους στίχους από τους Mojo Nixon και Country Dick Montana (άλλη μεγάλη φιγούρα, βλέπε The Beat Farmers), o απόλυτος στιχουργικός συνδυασμός θρησκείας και ποτού! Απολαυστικότατο. Ορίστε λοιπόν....

Jello Biafra & Mojo Nixon - 'Are You Drinkin' With Me Jesus' (mp3, 5MB)

Και εδώ ένα σπάνιο στιγμιότυπο campfire εκτελεσης του εν λόγω τραγουδιού μέσα σε club(!) από τους Beat Farmers εν έτει 1992:



Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!