Έτσι λοιπόν σε μια πολυσέλιδη εργασία που έπεσε πριν από καιρό ο υποφαινόμενος με το αρκούντως ενδιαφέρον (για nerd μουσικόφιλους!) λογοπαίγνιο για τίτλο, Nevermind The Beatles Here’s Exile 61 and Nico, οι συγγραφείς Ralf Von Appen and Andre Doehring συγκεντρώνουν συνολικά 38 λίστες (είτε αναγνωστών είτε συντακτών, που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα μουσικά περιοδικά διαφόρων χωρών μεταξύ 1985 – 2005) με τα «καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών» και φτιάχνουν μια «μετά-λίστα» την οποία στην συνέχεια αναλύουν κοινωνιολογικά και αισθητικά και αρκετά επιτυχημένα μπορούμε να πούμε!Ορίστε το Top30 αυτής της 'μετα-λίστας':
01 Revolver - The Beatles, 1966
02 Sgt. Pepper’s Lonely Hearts . . . - The Beatles, 1967
03 Nevermind - Nirvana, 1991
04 The Beatles - The Beatles, 1968
05 Pet Sounds - The Beach Boys, 1966
06 Abbey Road - The Beatles, 1969
07 Dark Side Of The Moon - Pink Floyd, 1973
08 The Velvet Underground & Nico - The Velvet Underground, 1967
09 Blonde On Blonde - Bob Dylan, 1966
10 OK Computer - Radiohead, 1997
11 Astral Weeks - Van Morrison, 1968
12 Exile On Main St. - Rolling Stones, 1972
13 What’s Going On - Marvin Gaye, 1971
14 Never Mind The Bollocks . . . - The Sex Pistols, 1977
15 Highway 61 Revisited - Bob Dylan, 1965
16 The Joshua Tree - U2, 1987
17 The Bends - Radiohead, 1995
18 The Stone Roses - The Stone Roses, 1989
19 London Calling - The Clash, 1979
20 Blood On The Tracks - Bob Dylan, 1975
21 Are You Experienced? - Jimi Hendrix Experience, 1967
22 The Queen Is Dead - The Smiths, 1986
23 Automatic For The People - R.E.M., 1992
24 Rumours - Fleetwood Mac, 1977
25 Achtung Baby - U2, 1991
26 Ten - Pearl Jam, 1992
27 Born To Run - Bruce Springsteen, 1975
28 Rubber Soul - The Beatles, 1965
29 Let It Bleed - Rolling Stones, 1969
30 (What’s The Story) Morning Glory? - Oasis, 1995
Μερικά μόνο από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία & συμπεράσματα που εξάγουν από αυτήν την μετά-λίστα και σχολιάζουν από αισθητικής και κοινωνιολογικής απόψεως οι Von Appen & Doehring είναι:
...Σε όλα τα άλμπουμ της λίστας τα τραγούδια έχουν κατά κύριο λόγο γραφτεί και παιχθεί από τους ίδιους τους καλλιτέχνες , σπάνια ξεπερνούν τα 4 λεπτά , είναι στα 4/4 και χρησιμοποιείται κατεξοχήν το κλασικό rock σχήμα (κιθάρα / ντραμς / μπάσο / ενίοτε keyboards / φωνή)...
...Όλα τα άλμπουμ έχουν κυκλοφορήσει μετά το 1964 σε κάποια από τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και είναι αγγλόφωνα...
... το 43% των καλλιτεχνών είναι Αμερικάνοι, το 52% είναι Βρετανοί (συμπεριλαμβάνεται εδώ και ο Van Morrison ως βορειοιρλανδός) ενώ στο 5% που περισσεύει βρίσκουμε τους U2 (Ιρλανδία) και τους Fleetwood Mac (ως mixed μιας και είχαν μέλη με καταγωγή τόσο από την Αγγλία όσο και από τις Η.Π.Α.)...
…Στα 100 πρώτα άλμπουμ της μετά-λίστας υπάρχουν μόλις 5 άλμπουμ από γυναίκες, εκ των οποίων μόλις ένα στο Τop-50 (Patti Smith – Horses) και κανένα στο Top 30. Υπάρχει βέβαια η Nico ως μέλος των Velvet Underground και οι φίλτατες Christine McVie και Stevie Nicks των Fleetwood Mac…
…Μόλις 16 καλλιτέχνες δεν είναι λευκοί στους 100 πρώτους ενώ στους 30 πρώτους υπάρχουν μόλις 2 μαύροι (Marvin Gaye, Jimi Hendrix)…
...το 40% των άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει στην «χρυσή δεκαετία» του 1960, 30% στα '70s, 20% στα '90s και μόλις το 10% που περισσεύει στα '80s (τελικά ήταν τόσο κακή δεκαετία για την μουσική; discuss) και αυτό χάρις σε βρετανούς (The Smiths, Stone Roses) και ιρλανδούς (U2) καλλιτέχνες…
…Είδη μουσικής όπως hard rock / heavy metal, country, soul, blues, hip-hop, electronica / dance, κλπ έχουν ελάχιστη (ή και καθόλου) παρουσία στην λίστα, παρόλο που σε μια αντίστοιχη λίστα που παραθέτουν με τα 15 άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως, τα παραπάνω είδη βασιλεύουν (ειδικά η country και το hard rock) και μόλις 2 από τα άλμπουμ της συγκεντρωτικής Τοπ-30 λίστας (The Beatles – The Beatles, Rumours – Fleetwood Mac) μπορούν να βρεθούν σε εκείνη. Κάποια άλμπουμ από τα "καλύτερα όλων των εποχών" μάλιστα έχουν σχετικά χαμηλές πωλήσεις (πχ Astral Weeks – Van Morrison, μόλις 500.000 αντίτυπα)...
... και άλλα πολλά εξίσου ενδιαφέροντα!
Όμως όλα αυτά δεν είναι και τόσο ανεξήγητα αισθητικά και κοινωνιολογικά: ο κύριος όγκος των αναγνωστών (και συντακτών!) των διαφόρων μουσικών περιοδικών ή άλλων μέσων που δημοσιεύουν τέτοιες λίστες είναι λευκοί άντρες μεταξύ 20 – 40, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, οι οποίοι κατοικούν στο δυτικό ημισφαίριο και προσπαθούν συνήθως να διαχωρίσουν την θέση και στάση τους από το επονομαζόμενο mainstream, αναφέρουν οι Appen & Doehring. Εσείς; Τι λέτε για όλα αυτα;
Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!
Υ.Γ. Όλα τα στοιχεία και οι πληροφορίες πάρθηκαν από την εργασία Nevermind The Beatles, Ηere’s Exile 61 and Nico: ‘The top 100 records of all time’ – a canon of pop and rock albums from a sociological and an aesthetic perspective των Ralf Von Appen και Andre Doehring όπως δημοσιεύθηκε στο journal Popular Music, τ.25/1, 2006, Cambridge University Press.
Φώτο: από το δισκάδικο Fox Music Company στην Watertown, Winsconsin, μέσω flickr.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου