The Shape Of Things To Come?

Δύο διαφορετικά μεν αλλά εξίσου ενδιαφέροντα νέα "έσκασαν" σήμερα και αναρωτιόμαστε αν είναι σημάδια των καιρών που έρχονται όσον αφορά την μουσική και τον τρόπο διάθεσης της όσον αφορά το ψηφιακό / διαδικτυακό κομμάτι. Όσο και αν όλοι οι nerd μουσικόφιλοι είμαστε ολίγον τι φετιχιστές με τα ίδια τα φυσικά αντικείμενα (CD και κυρίως βινύλιο που ως γνωστόν γνωρίζει άνθηση και άνοδο πωλησεων τελευταίως εκεί που όλοι το είχαν ξεγραμμένο από τα mid-90s, τα έχουμε πει και από εδώ), το μέλλον ..."φυγείν αδύνατον"!

Πρώτα απ' όλα, σύμφωνα όσα "αναμεταδίδει" το βρετανικό Drowned In Sound, οι δύο από τις πιο δημοφιλείς πλατφορμες φιλοξενίας blogs (www.blogger.com και www.wordpress.com) έχουν αρχίσει και διαγράφουν "στεγνά" -με ή χωρίς προειδοποίηση- posts που περιλαμβάνουν mp3 links ακόμα και αν υπάρχει άδεια για "ανέβασμα" ή και αν πρόκειται για καλλιτέχνες / συγκροτήματα που δεν ανήκουν στους γνωστούς οργανισμούς αντιπροσώπευσης (RIAA, IFPI, ΑΕΠΙ για την Ελλάδα, κλπ). Χμ... για προσέχτε εκεί έξω!

Το δεύτερο και εξίσου ενδιαφέρον -αν όχι πιο πολύ- νέο, που μας έρχεται από την Guardian, είναι μια νέα υπηρεσία ψηφιακής διάθεσης μουσικής από τις EMI, Warner Music και Beggars Group με τίτλο Datz Music Lounge όπου με 99 λίρες Αγγλίας (=125 Euros) και μέσω ειδικού software και security USB Dongle θα έχει κάποιος απεριόριστη πρόσβαση download για έναν χρόνο σε έναν κατάλογο 2.500.000 κομματιών (αναμένεται να εμπλουτιστεί τόσο σε κομμάτια όσο και άλλες εταιρείες) σε μορφή mp3 (άγνωστο σε τι bitrate) χωρίς κανέναν περιορισμό ή/και DRM! Δεν ακούγεται και τόσο κακό και σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθεί μια μέση λύση και οι καλλιτέχνες να αποζημιώνονται και εμείς να έχουμε απεριόριστη πρόσβαση στην μουσική (να γυρίσουμε στις προ internet εποχές και καταστάσεις δεν γίνεται), ίσως αυτή να είναι μια αρχή.

Τώρα αν βρεθεί μια τέτοια υπηρεσία (το παραπάνω ποσό δεν είναι τραγικό μιας και ισούται με 10 CD περίπου) που θα περιελάμβανε όσο το δυνατό περισσότερες "μεγάλες" και ανεξάρτητες εταιρείας και θα έδινε την μουσική σε mp3 320kbps (ή ιδανικά σε lossless FLAC) και το artwork / liner notes (κυριότερο πρόβλημα των ψηφιακών τρόπων διάθεσης της μουσικής σήμερα εκτός από το χαμηλό bitrate) των άλμπουμ σε PDF, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κακή ιδέα, ε; Εσείς τι λέτε;

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!