The Days Of Wine And Roses

Δεν ξέρουμε αν ο τίτλος είναι παρμένος από το φιλμ του 1962 ή από τον έξοχο δίσκο των Dream Syndicate του 1982 (υποθέτουμε το 2ο!) αλλά η σειρά κειμένων υπό τον τίτλο Μέρες Κρασιού Και Τριαντάφυλλων που ανεβάζει ο motorcycle boy στο blog του Λευκός Θόρυβος αποτέλουν σκληρό ενίοτε και άλλοτε βαθιά πεσσιμιστικό αλλά παρ' όλα αυτά εντυπωσιακά καλογραμμένο και ενδιαφέρον ανάγνωσμα που σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα - αν δεν έχει πέσει φυσικά στην αντίληψη σας!

Η κύρια πλοκή (η αναζήτηση μιας κοπέλας) διαπλέκεται με την ιστορία τριών φίλων που εκεί στα τέλη των 80s τριγυρνάνε στην Πλατεία Εξαρχείων και τα μπαρ της, στα πάρτυ, στις συναυλίες της εποχής (που συνήθως κατέληγαν σε επεισόδια και ξύλο όπως ίσως θα θυμάστε οι μεγαλύτεροι), στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με χρυσαυγίτες ή/και την αστυνομία.

Αυτό που μας άρεσε περισσότερο στο Μέρες Κρασιού Και Τριαντάφυλλων είναι η παράλληλη ανάγνωση των κειμένων ως μια καταγραφή της κουλτούρας της "άγριας νεολαίας" των 80s - λίγο πριν η lifestyle τύπου ΚΛΙΚ βλαχογκλαμουριά σε συνδυασμό με την φτηνή αισθητική της ιδιωτικής τηλεόρασης (προ των πυλών τότε) φέρουν τα πάνω κάτω.

(Παρένθεση:)
Σημειώστε πάντως εδώ, όσον αφορά την μουσική τουλάχιστον, την έλευση επίσης λίγο μετά στο προσκήνιο του ελληνάδικου - λαϊκο ποπ που τα "πήδηξε" όλα και μας έφερε στην σημερινή κατάσταση όπου οι σημερινοί 15άρηδες ακούνε την ίδια μουσική και διασκεδάζουν στα ίδια μέρη με τους 45άρηδες δηλαδη Βίσσο - Τσαλικό - Πετρελο - Μαζωνάκηδες και το κακό συναπάντημα.

Δεν θα πούμε ότι τότε ήταν καλύτερα ή χειρότερα (αυτά είναι σχετικά!) αλλά στο Γυμνάσιο / Λύκειο που πήγαινε τα αρχαία χρόνια (τω καιρώ εκείνο, κλπ, κλπ, κλπ) ο γραφών, μόλις δύο (2 και δαχτυλοδειχτούμενα!) άτομα άκουγαν αποκλειστικά "ελληνική" μουσική (=σκυλο-καψουρο-λαϊκά) και όλοι-ες υπόλοιποι; πολλοί ήταν "Heavy metal or no metal at all" (και εμείς!!!), κάποιοι άλλοι στα "ανεξαρτητα" (είτε garage / punk / αυστραλέζικα είτε goth-άδικα - Cure, κλπ) και αρκετοί στον νέο τότε rave / dance ήχο που γεννιότανε.
(..κλείνει η παρένθεση!)

Τέλος πάντων κάντε την βόλτα από το blog του Motorcycle Boy για πολλές και ενδιαφέρουσες Μέρες Κρασιού Και Τριαντάφυλλων. Όλο το πρώτο μέρος με υπότιτλο Στο Ξέφωτο Βαδίζοντας Προς Την Κλειστή Πόρτα είναι διαθέσιμο, εκτός από σπασμένο σε αρκετά posts στο blog, και σε ένα Word αρχείο 117 σελίδων (μη σας τρομάζει, αμα "βυθιστείτε" διαβάζεται μονορούφι!) ενώ μόλις ξεκίνησε και το σταδιακό ανέβασμα του 2ου μέρους με τίτλο "Ποτέ Ξανά" Έγραφε Η Πόρτα Που Δεν Ήταν Εκεί (έχουν ήδη ανέβει 4 posts).

Συστήνουμε ανεπιφύλακτα επίσης ως παράλληλη και ταιριαστή μουσική υπόκρουση με την ανάγνωση τις μουσικές της εποχής που αναφέρονται διάσπαρτες στο κείμενο (Gun Club, Last Drive, Τρυπες, Peter Hammil, Dream Syndicate, New Model Army, κλπ) ή εναλλακτικά "κατεβάζετε" από το Internet Archive και βάζετε να παίζει -όσο πιο δυνατά τόσο πιο καλά!- το live των Dream Syndicate από το Βεάκειο Θέατρο το 1987 (links και ένα μίνι-review εδώ σε παλαιότερο post μας).

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Φώτο: Αρχές 1990, πορεία αντιεξουσιαστών ενάντια στην αθώωση του αστυνομικού Μελίστα - κατηγορούνταν για την δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά στα επεισόδια της 17ης Νοέμβρη 1985.