Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Barack Obama θα αποδειχθεί αντάξιος των προσδοκιών και της ελπίδας που έχουν εναποτεθεί πάνω του για αλλαγή της πολιτικής των Η.Π.Α. τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό (ας μην ξεχνάμε ότι εξαιρουμένων των δύο πόλεμων στο Ιράκ, οι περισσότεροι πόλεμοι έχουν γίνει επί προεδρίας Δημοκρατικών) αλλά το αίσθημα ευφορίας, ελπίδας και συγκίνησης που έχει συνεπάρει τις Η.Π.Α. (αλλά και την υφήλιο!) είναι δικαιολογημένο και η ιστορικότητα της εκλογής αφροαμερικάνου προέδρου αναμφισβήτητη.
Επιπλέον είναι άλλη μια απόδειξη ότι οι Η.Π.Α. δεν είναι μόνο μια χώρα πολεμοχαρών ηγετών, αιμοδιψών πολυεθνικών και στρατιών από οπλοφόρους ρατσιστές hillybilly rednecks που δεν μπορούν να δείξουν ούτε την ίδια τους την χώρα στην υδρόγειο αλλά μια εξαιρέτικα πολυδιάστατη και πολύπλευρη κοινωνία που μάλλον δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε όλοι όσοι ζούμε έξω άπο αυτή και την αντιλαμβανόμαστε χοντρικά και μόνο από τις συνέπειες της εξωτερικής της πολιτικής (και η χώρα μας έχει υποφέρει από αυτήν) και κυρίως -όσον αφορά το παρόν μικρό blog στην άκρη της βαλκανικής χερσονήσου- τις μουσικές της, τις ταινίες της και τα (καλά ή κακά) προϊόντα του πολιτισμού και της κουλτούρας της.
Μόνο αυτό το τραγούδι στην παρακάτω εκτέλεση έρχεται στο μυαλό μας ως κατάλληλο soundtrack των στιγμών που ζούμε:
από το άλμπουμ Naturally (2005).
UPDATE:
Διαβάστε επίσης...
Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!
Φώτο:
1. Halifax, Βόρεια Καρολίνα, 1938. Βρύση για "έγχρωμους" στην αυλή του δικαστηρίου της κομητείας.
2. Rome, Georgia, 1942. Πινακίδα για την είσοδο της ξεχωριστής για "έγχρωμους" αίθουσας αναμονής σταθμού λεωφορείων.
3. Διαμαρτυρία από λευκούς στο Little Rock, Arkansas (20/8/1959) ενάντια στα κοινά -desegragated- σχολεία λευκών - μαύρων.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου