[It's just a term...]

"Post-rock was the dominant form of experimental rock during the '90s, a loose movement that drew from greatly varied influences and nearly always combined standard rock instrumentation with electronics. 

Post-rock brought together a host of mostly experimental genres -- Kraut-rock, ambient, prog-rock, space rock, math rock, tape music, minimalist classical, British IDM, jazz (both avant-garde and cool), and dub reggae, to name the most prevalent -- with results that were largely based in rock, but didn't rock per se. 

Post-rock was hypnotic and often droning (especially the guitar-oriented bands), and the brighter-sounding groups were still cool and cerebral -- overall, the antithesis of rock's visceral power. 

In fact, post-rock was something of a reaction against rock, particularly the mainstream's co-opting of alternative rock; much post-rock was united by a sense that rock & roll had lost its capacity for real rebellion, that it would never break away from tired formulas or empty, macho posturing." 

[All Music Guide, Post Rock]

Ως γνωστόν, ο βρετανός δημοσιογράφος / μουσικοκριτικός Simon Reynolds θεωρείται  ο πατέρας του όρου "post rock" (ενίοτε και "post-rock") που πρωτοεμφανιστηκε στην κριτική του για το άλμπουμ Hex (1994) των Bark Psychosis για το περιοδικό Mojo (Μάρτιος '94).

Βεβαια αργότερα στο προσωπικό του blog θα εντοπίσει και παλαιότερες εμφανίσεις του όρου όπως σε ένα review για τους The Earthmen σε αυστραλέζικο περιοδικό του 1992 ("...transforms the pigeon-chested pop song buried underneath into a supersonic, post-rock noisefest.") ή και στο Rolling Stone ενίοτε ως συνώνυμο των όρων avant rock και out-rock.

Τελευταία ο Simon Reynolds συνεχίζει μέσω του blog του την πολύ ενδιαφέρουσα  (αν είσαι nerd μουσικόφιλος πάντα) αναζήτηση πρότερων εμφανίσεων του όρου post rock (με ή χωρίς την παύλα) και τον έχει εντοπίσει ως τώρα σε:

• Σε αφιέρωμα του περιοδικού TIME για τους Beatles(22/9/1967)
• Σε άρθρο της Ellen Willis για το The New Yorker (6/7/1968)
• Σε τίτλο βιβλίου (Gulcher: Post-Rock Cultural Pluralism in America 1649-1993, 1972)
• Σε αφιέρωμα για τον Todd Rundgren στο περιοδικό Circus (Ιούλιος 1975)
• Σε κριτικές του NME γύρω στο 1982 για τους Altered Image, Echo & The Bunnymen και The Method Actors από τους Paul Morley και Barney Hoskyns
• Στο βιβλίο Rolling Stone Album Guide του 1992 και συγκεκριμένα στο λήμμα για τους Public Image Ltd.

Περισσότερα και πιο αναλυτικά για αυτήν την αναζήτηση μπορείτε να διαβάσετε στα αντίστοιχα άρθρα (14/7/2005, 3/3/2010, 4/3/2010, 12/3/2010, κλπ) στο Bliss Blog του Simon Reynolds.

Αυτά προς το παρόν...

...See Ya In The Pit!

Image by Dan McCormick.