Priests - Nothing Feels Natural
27.01.2017, Sister Polygon Records
Πολυ αργοπορημένα, ...κλασικά, πήρα χαμπάρι το post punk παρεάκι απ' την Washington DC αλλά καλλιό αργά παρά ποτέ, έτσι και δεν λένε; Ας είναι καλά τα 'JJ' και 'Pink White House' (περισσότερα επ' αυτού παρακάτω) που τους έβαλαν στο ραντάρ μου.
Αλλά και εσείς να μην είχατε υπόψιν τι σκάρωνανε στις πρότερες κυκλοφορίες οι Priests (πρέπει να τσεκάρω και αυτά πάντως) το επίσημα πρώτο LP τους είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γνωριμίας και, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, έχει και τον πιο επίκαιρο και εύστοχο τίτλο που θα μπορούσε να έχει ένα άλμπουμ στην εποχή των executive orders του όρθιου Cheetos που στρογγυλοκάθεται στην θέση του προέδρου των Η.Π.Α.
Αλλά και εσείς να μην είχατε υπόψιν τι σκάρωνανε στις πρότερες κυκλοφορίες οι Priests (πρέπει να τσεκάρω και αυτά πάντως) το επίσημα πρώτο LP τους είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γνωριμίας και, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε, έχει και τον πιο επίκαιρο και εύστοχο τίτλο που θα μπορούσε να έχει ένα άλμπουμ στην εποχή των executive orders του όρθιου Cheetos που στρογγυλοκάθεται στην θέση του προέδρου των Η.Π.Α.
Η τετράδα, χωρίς αμφιβολία, παράδιδει το καλύτερο, πιο φρέσκο και ζόρικο Post punk που έχω ακούσει τελευταία και προλαβαίνει να ενσωματώσει τα πάντα μέσα στα 10 τραγούδα/33 λεπτά του Nothing Feels Natural, όμορφα και ωραία και, το σημαντικότερο, χωρίς να ακούγεται παραφορτωμένο. Δεν λείπει και δεν περισσεύει τίποτε:
Και ζόρικες κιθάρες που ξέρουν να μην πλατειάζουν, και στιβαρό μπάσο (τι κλισεδιά!), και στίχους που ξέρουν που και πως να πουν αυτά που θέλουν να πουν (και δεν τα μασάνε τα λόγια τους), και τα skronky/no wave σαξοφωνάκια (με αποκορύφωμα το πιο αγαπημένο μου απ' όλα κομμάτι 'Suck' που κλείνει τον δίσκο ), και τα πιανάκια εδώ και εκεί, και ...ιντερλούδιο με έγχορδα (χεχ, 'Interlude'), και κομμάτι ('Pink White House') που έχει κάτι από την στόφα τηςπαλιάς καλής (πάντα είναι καλή αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ, ε;) Patti Smith και το οποίο μπορεί να τους βγάλει ακόμα και σε μεγάλα ακροατήρια (μπορώ να φανταστώ ενα καταιδρωμένο τίγκα Six DOGS, μην πω Gagarin, να ξελαρρυγγιάζεται: "Anything you want, Anything you want, Anyτhing, Anywhere!").
Άλλωστε πως να μην αγαπήσεις με την πρώτη μπάντα που μέλος της (Katie Alice Greer) ξεκινά op-ed στo Pitchfork με αφορμή το πρόσφατο Women's March το Washington με την φράση: "Every single day is another opportunity to punch a neo-Nazi in the face, carpe diem to you on this Monday".
Υ.Γ. Σπάω το κεφάλι μου να βρω τι μου θυμίζει το ριφφάκι του ομώνυμου κομματιού 'Nothing Feels Natural'. Για πείτε...
Και ζόρικες κιθάρες που ξέρουν να μην πλατειάζουν, και στιβαρό μπάσο (τι κλισεδιά!), και στίχους που ξέρουν που και πως να πουν αυτά που θέλουν να πουν (και δεν τα μασάνε τα λόγια τους), και τα skronky/no wave σαξοφωνάκια (με αποκορύφωμα το πιο αγαπημένο μου απ' όλα κομμάτι 'Suck' που κλείνει τον δίσκο ), και τα πιανάκια εδώ και εκεί, και ...ιντερλούδιο με έγχορδα (χεχ, 'Interlude'), και κομμάτι ('Pink White House') που έχει κάτι από την στόφα της
Άλλωστε πως να μην αγαπήσεις με την πρώτη μπάντα που μέλος της (Katie Alice Greer) ξεκινά op-ed στo Pitchfork με αφορμή το πρόσφατο Women's March το Washington με την φράση: "Every single day is another opportunity to punch a neo-Nazi in the face, carpe diem to you on this Monday".
Nothing Feels Natural stream:
Υ.Γ. Σπάω το κεφάλι μου να βρω τι μου θυμίζει το ριφφάκι του ομώνυμου κομματιού 'Nothing Feels Natural'. Για πείτε...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου