Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2005

Notes From The Digital Underground #6

by lkrory21
The Conet Project
"To soundtrack της κατασκοπείας είναι η φωνή ενός μικρού κοριτσιού που εκφωνεί στα βραχέα μονότονες σειρές αριθμών"

Αν ασχολήστε ως ραδιοερασιτέχνης ίσως και να έχει τύχει κάποιο βράδυ να ακούσετε στα "βραχέα" μια αντρική ή γυναικεία φωνή να εκφωνεί μονότονα σειρές από φαινομενικά τυχαίους αριθμούς ή γράμματα: 542... 542 ... ή ...Yankee Foxtrot Hotel... Yankee Foxtrot Hotel... Αν όμως δεν έχει τύχει έχετε την ευκαιρία να τα ακούσετε σε μια από τις πιο ιδιότυπες συλλογές ηχητικών αποσπασμάτων από καταβολής δισκογραφίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Οι επονομαζόμενοι Number Shortwave Stations είναι σταθμοί στα βραχέα που εκπέμπουν σε συγκεκριμένες συνηθως ώρες και συχνότητες κωδικοποιημένα μυνήματα με την μορφή σειρών αριθμών ή γραμμάτων συνήθως στα αγγλικά αλλά υπάρχουν πολλοί στα γερμανικά και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η περίοδος που κυρίως εκπέμπαν ήταν κατά την διάρκεια του Ψυχρού πολέμου αλλά αρκετοί σταθμοί συνεχίζουν έως σήμερα. Το ποιοι εκπέμπουν, ποιοι τα λαμβάνουν αλλά και ποιο είναι το περιέχομενο των μεταδιδόμενων μυνημάτων είναι άγνωστο. Μετεωρολογικά δεδομένα, δεδομένα που αφορούν την ναυσιπλοϊα και κατασκοπεία είναι οι πιο διαδεδομένες υποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση καμία κυβερνητική υπηρεσία από κανένα κράτος δεν έχει παραδεχθεί την ύπαρξη των σταθμών. Η πιο πιθανή εξήγηση για αυτούς που παρακολουθούν το ζήτημα είναι αυτή της κατασκοπείας. Περισσότερα για το ζήτημα διαβάστε στο πλήρες επί του θέματος site του Simon Mason (Έχει γράψει και βιβλίο για το ζήτημα) και στην Wikipedia.

Η συλλογή "The Conet Project" της Irdial (κανονική εταιρεία ηλεκτρονικής μουσικής που διέθεσε τον καταλογο της δωρεάν στο Ίντερνετ πριν μερικά χρόνια) περιέχει τέσσερα cd (είτε προς πώληση ή ως δωρεάν download από το archive.com) με αποσπάσματα από τέτοιους σταθμούς από ιδιωτικές συλλογές ραδιοερασιτεχνών ενώ πολλά από αυτά είναι ηχογραφημένα έως και 25 χρόνια πριν. Πιθανόν να έχετε ακούσει samples σε ηχογραφήσεις των Stereolab, Porcupine Tree και Wilco. Σειρές αριθμών ή γραμμάτων στα αγγλικά, γερμανικά, ρωσσικά, μικρά μουσικά αποσπάσματα με γνωστές μελωδίες που συνήθως σηματοδοτούν την αρχή της μετάδοσης και πολλά ραδιοφωνικά παράσιτα αποτελούν το υλικό της συλλογής.

Ακούστε την συλλογή αργά το βράδυ στο σκοτάδι και ειναι σχεδόν σίγουρο ότι σκοτεινές εικόνες από γιγάντιαιες ραδιοφωνικές κεραίες, κατασκόπους, ιστορίες από τον Ψυχρό Πόλεμο θα κατακλύσουν τα όνειρα σας. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν έχει αποκρυπτογραφηθει κανένα από τα μυνήματα τόσα χρόνια λόγω και του πιθανολογούμενου τρόπου κρυπτογράφησης με one time pads που είναι σχεδόν αδύνατο να "σπάσει". Δεν ξέρει κανείς τα μυνήματα αυτά μεταφράζονται σε εντολές εκτέλεσης κάποιου "διπλού" κατάσκοπου, συντεταγμένες στατιωτικών εγκαταστάσεων ή απλά μετεωρολογικά δεδομένα από την Κρακοβία ή η θέση κάποιου δεξαμενόπλοιου στην Β.Θάλασσα.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και περίεργες ηχογραφήσεων που περιέχουν καλά κρυμμένα μυστικά...

UPDATE: Μπορείτε να βρείτε ένα mp3 από την συλλογή στην στήλη δεξία στο τμήμα "mp3 of the week"

Links:

Archive.com - Conet
Irdial

Irdial - Conet Project
Wikipedia article
Simon Mason


Φώτο: Το εξώφυλλο της συλλογής

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2005

As Seen On DVD: "Land Of The Dead"

by lkrory21
Land of the Dead (2005, 97’)
Σκηνοθεσία: George A. Romero
Παίζουν: Dennis Hopper, Asia Argento, Simon Baker, κλπ

Η επιστροφή του G.Romero στο είδος που τον έκανε διάσημο. Το LOTD είναι η συνέχεια στην τριλογία που περιλαμβάνει την «σημαντικότερη ταινία τρόμου των τελευταίων πενήντα χρόνων», κατά τον Stephen King, «Night Of The Living Dead”(1968) και τα “Dawn Of The Dead”(1978) και «Day Of The Dead”(1985).

Πλοκή:
Βρισκόμαστε στην σύγχρονη εποχή όπου οι «ζωντανοί νεκροί» έχουν επικρατήσει σχεδόν στο σύνολο του κόσμου. Επιζώντες έχουν καταφύγει σε μια θωρακισμένη πόλη καλά φρουρούμενη από εκπαιδευμένους μισθοφόρους όπου έχει τα χαρακτηριστικά κοινωνίας φεουδαρχικού τύπου. Η πόλη βρίσκεται υπό την διοίκηση του Kaufman (D.Hopper) και ορισμένων άλλων τυχοδιωκτών που ζουν πολυτελέστατα σε έναν τεράστιο ουρανοξύστη ενώ οι υπόλοιποι επιζώντες φυτοζωούν εντός των τειχών. Έξω από τα τείχη ορδές από ζόμπι αναπτύσσουν σιγά σιγά μια πρωτόγονη λογική και προσελκύονται από τα φώτα της πόλης. Μέσα από τα τείχη, η οργή, η απογοήτευση και η αναρχία εντείνονται. Ο τρόμος αρχίζει...

Σχόλια:
Το τέταρτο μέρος της σειράς του Romero δεν προσθέτει πολλά στη φήμη του σκηνοθέτη χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι το έργο δεν είναι απολαυστικό και δεν κρατάει σε υψηλό επίπεδο τα βασικά χαρακτηριστικά των προηγούμενων τριών. Τα έργα του Romero πέρα από τα (καλογυρισμένα) λουτρά αίματος και τις ακραίες σκηνές κανιβαλισμών και απόλυτου τρόμου δεν είναι απλά ανούσιες ταινίες τρόμου της σειράς με σκοπό απλά την πρόκληση. Η πολιτική αλληγορία καταρχήν είναι πάντα παρούσα, από την κριτική στην ρατσιστική Αμερική της πρώτης ταινίας μέχρι την κριτική στη σύγχρονη Αμερική και τον πόλεμο στο Ιράκ στο LOTD. Στο “Making Of” που περιλαμβάνεται στο DVD αναφέρεται ρητά ότι ως πρότυπο για τον αδίστακτο Kaufman (σε πολύ καλή ερμηνεία από τον D.Hopper), o Romero είχε τον υπουργό Άμυνας των Η.Π.Α. Donald Rumsfeld! Επιπλέον η γραφή σε όλα τα έργα δείχνει μια δυσπιστία για τον άνθρωπο και τις ικανότητες του να ανταπεξέλθει . Σαν ο Romero να θεωρεί σίγουρη ότι σε οποιαδήποτε στιγμή κινδύνου η ανθρωπότητα θα επιλέξει τον δρόμο που θα την φέρει σίγουρα στην καταστροφή. Αυτή η μηδενιστική τάση είναι φανερή στο ζοφερό τέλος όλων των ταινιών που αφήνουν ελάχιστες χαραμάδες ελπίδας.

Εν κατακλείδι, το LOTD είναι μια καλή και ενδιαφέρουσα συνέχεια της ιστορίας της επικράτησης των «ζωντανών νεκρών» χωρίς βέβαια να δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας σε σχέση με τα προηγούμενα τρία έργα και ειδικά με την συγκλονιστική πρώτη ταινία (δείτε εδώ παλαιότερη αναφορά μας σε αυτή).

Links:
Official Site
IMDB
All Movie Guide
Homepage Of The Dead
Άρθρο του Stephen King για την τετραλογία του Romero.

Φώτο: Εύγλωττη σκηνή από την ταινία! (Δεν σας θυμίζει την μικρή Καρεν που καννιβαλίζει τον πατέρα της στο NOTLD?)

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2005

Vienna Calling #6

by lkrory21
Το 6ο κατα σειρά V.C. από την Uma στην Βιέννη, αφιερωμένο στην σειρά εκδηλώσεων Wien Modern αλλά και σε επισκέψεις σε σημαντικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας....

Λοιπόν γεια σε όλους από την κρύα και χιονισμένη Βιέννη. Το τελευταίο πράγμα που έχει όρεξη κάποιος να κάνει με αυτόν τον καιρό είναι να πάει σε μαθήματα. Για εμάς τους ...μεσόγειους η όλη κατάσταση θυμίζει ήδη Χριστούγεννα. Έχουμε στο νου μας και την Ελλάδα όπου όταν χιονίζει όλα υπολειτουργούν, αλλά εδώ δεν είναι έτσι προφανώς.

Wien Modern:

Αυτό το μήνα λαμβάνει χώρα το Wien Modern, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην μουσική του παρόντος και του μέλλοντος. Πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις, αφιερώματα σε avant garde συνθέτες, παραστάσεις με συνδυασμό «ζωντανής» μουσικής με άλλες τέχνες όπως χορός ή κινηματογράφος. Δυστυχώς δεν είδα όλα όσα ήθελα να δω αλλά μόνο δύο events μέχρι τώρα. Πιο συγκεκριμένα είδαμε ένα live των To Rococo Rot, ένα τρίο από το Βερολίνο με έναν στα electronics, ένα στην κιθάρα – πλήκτρα και ένα drummer. To ύφος ηλεκτρονικό μεν αλλά με Pop προσανατολισμούς, θα το χαρακτηρίζαμε avant garde pop. Το πιο ωραίο στοιχείο τους ήταν πάντως ο συνδυασμός του καταιγιστικού drummer με το υπόλοιπο καθαρά ηλεκτρονικό σχήμα. Πριν τους To Rococo Rot, εμφανίστηκε ο αυστριακός καλλιτέχνης Robin Fox. Ήχος στα όρια του noise , βασισμένος στο παιχνίδι με τις συχνότητες (φαίνεται να έχει πολύ ακούσει Pan Sonic και τα συναφή) και με ενδιαφέρον οπτικό μέρος άρρηκτα συνδεδεμένο με την μουσική του. Μείον του live ήταν ότι έλαβε χώρα σε μια μικρή θεατρική αίθουσα, με αποτέλεσμα η μουσική να μην έχει χώρο να αναπνεύσει αλλά και οι θεατές να έχουν χώρο να εκδηλωθούν.

Το άλλο event που είδαμε στα πλαίσια της Wien Modern ονομαζότανε Welt Spiegel Kino (ελληνικά: Ο κόσμος καθρεφτίζει τον κινηματογράφο). Πρόκειται για ένα project σε τρία επεισόδια (εκ των οποίων είδαμε τα δύο) που αναφέρεται στον κινηματογράφο των αρχών του αιώνα. Κάθε επεισόδιο είχε δύο μέρη, ένα με πλάνα αρχείου έξω από κάποιον παλαιό κινηματογράφο κάποιας πόλης, με πολλές αναφορές φυσικά στην κοινωνία της εποχής, και ένα δεύτερο με σκηνές από ταινίες που είχανε προβληθεί στον κινηματογράφο αυτό με live μουσική από τους Christian Fennesz(πάλι αυτός!) στην κιθάρα και laptop, Burkhard Stangl(κιθάρα, electronics) και Jean Paul Dessy(τσέλλο). Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και μινιμαλιστικό το μουσικό μέρος. Τα δύο πρώτα επεισόδια που είδαμε αναφερόντουσαν στην Βίεννη και την Surabaya (Ινδονησία) αντίστοιχα.

Εικαστικά και άλλα:

Πέρα από την μουσική, συμβαίνουν τόσα πολλά στο πολιτιστικό τομέα εδώ στην Βιέννη που είναι αδύνατον να τα προλάβει κανείς όλα, δυστυχώς. Επιλέξαμε και επισκεφθήκαμε μια έκθεση φωτογραφίας στο West Licht Museum που ονομαζότανε “Secret Snapshots” και αποτελούταν από γυμνές φωτογραφίες γυναικών, αρκετά προσωπικές, από τις δεκαετίες 20 έως 60, μέρος της ιδιωτικής συλλογής κάποιου φωτογράφου. Ενδιαφέρουσα έκθεση, με ηδονοβλεπτικό χαρακτήρα αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Καλή ήταν και η έκθεση "Die Enzyklopaidie der Wahren Werte"(ελλην. Η εγκυκλοπαίδεια των αληθινών αξιών») στο Kunstlerhaus Wien, μια μεταμοντέρνα κριτική ματιά στην σύγχρονη ζωή.

Για να πάμε σε κάτι πιο ...κλασσικό, επισκεφθηκαμε το Leopold Museum, μουσείο που κανονικά φιλοξενεί την σημαντικότερη συλλογή αυστριακής ζωγραφικής δηλ. Klimt, Schiele, Kokotschka, κ.α. από την δωρεά της ιδιωτικής συλλογής της οικογένειας Leopold το 2000. Αυτό το καιρό φιλοξενείται σε ανταλλαγή της αυστριακής συλλογής η έκθεση “Iμπρεσσιονιστές από το μουσείο Orsay”. Δεν χρειάζεται καν να πω ότι η έκθεση είναι εντυπωσιακή με πασίγνωστους κλασσικούς πίνακες των Monet, Degas, Renoir, Van Gogh, κλπ και η δική μου κριτική είναι περιττή. Όποιος έχει πάει στο Orsay στο Παρίσι τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Μείον της όλης υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι πίνακες των Αυστριακών ζωγράφων του Leopold βρίσκονται στο Orsay οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε Klimt ή Kokotchka αλλά μόνο Schiele (Το Leopold έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του), τα έργα του οποίου είναι ιδιαίτερα σκοτεινά. Κατα την γνώμη μου, οι υπόλοιποι αυστριακοί ζωγράφοι δεν νομίζουν να εντυπωσιάζουν κανέναν μη αυστριακο και μπορώ να πω ότι τους είδα λίγο αδιάφορα! Τέλος στα πλαίσια της ...δίψας για τέχνη που με έχει πιάσει ξαφνικά, είδα και την έκθεση φωτογραφίας του Albert Watson, πολύ γνωστού φωτογράφου μόδας, με φωτογραφίες διασημοτήτων (Kate Moss, Mick Jagger, κλπ) αλλά και αγνώστων όπως πόρνες στο Λας Βέγκας, κλπ. Υπερτιμημένη (τσιμπημένο το εισιτήριο!) και πολυδιαφημισμένη αλλά τελικά καλή έκθεση.

Αυτά τα ...ολίγα προς το παρόν από την Βιέννη. Θα επανέλθουμε με τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες εδώ και τα σχετικά... Bye!

Uma

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2005

A Little Bit Of This A Little Bit Of That.

by lkrory21
Το blog κοντεύει να καταντήσει ταξιδιωτικός οδηγός εντυπώσεων το τελευταίο καιρό, το ξέρουμε, σιγά - σιγά όμως θα επιστρέψουμε στα ..."πάτρια εδάφη" της μουσικής και του σινεμά. Άλλωστε ο καίρος είναι πλέον χειμωνιάτικος και ενδείκνυται για ακροάσεις δίσκων ή παρακολουθήσεις DVD στη ζεστούλα! Άλλωστε και η "νυχτερινή" Αθήνα έχει λίγο ...βαλτώσει δεν νομίζετε?

Και μιας και αναφερθήκαμε στο ...Athens By Night ας δούμε τι είδαμε πρόσφατα από bar/clubs.Επισκεφθήκαμε το νέο "Stand" πριν καμμια δύο βδομάδες, το οποίο είναι κλάσεις ανώτερο αισθητικά από το προηγούμενο. O ...αειθαλής ιδιοκτήτης πάντα παρόν και εξυπηρετικός όπως και το υπόλοιπο προσωπικό. Μόνο παράπονο η μουσική που παραμένει αχταρμάς (μπορεί να ακούσεις Metallica και στο καπάκι ...Β.Γερμανό που λέει ο λόγος) όπως και στο παλαιότερο.

Το "Corto Maltese" με αλλαγές φέτος αλλά παραμένει, κατα τη γνώμη μας, το καλύτερο bar στην πόλη. Μείωσε τις ταπετσαρίες με τα κόμικς του ομώνυμου χαρακτήρα(κακώς!) και αύξησε λίγο το χώρο του αλλάζοντας την διαρρύθμιση στα τραπέζια. Τα ΠαρασκευοΣάββατα γίνεται ...της Πόπης από κόσμο ως συνήθως μιας και είναι σχετικά μικρό δυστυχώς. Στα μείον η μάλλον ακριβή είσοδος(8€!) τις Παρασκευές-Σάββατα.

O "Aλχημιστής" βλέπει τις μετοχές του να ανεβαίνουν συνεχώς. Έφτιαξε και νέο χώρο - club στο υπόγειο. Καλό swinging bar (πολύ της ...μοδώς η έκφραση!) και καλή μουσική.

Στην σειρά άρθρων "Notes From The Digital Underground" (που έχει μείνει πίσω, το ξέρουμε!) ετοιμάζουμε παρουσιάση της γερμανικής net label 2063 που κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Μέχρι τότε τσεκάρετε το album "Todo esta en descanso (63LP004)" του Ruben D' Hers. Ο Ruben είναι από την Βενεζουέλα, είναι κιθαρίστας και το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι από τα πιο ενδιαφέροντα net άλμπουμ που έχουμε ακούσει. Κάπου ανάμεσα στην ambient, jazz και το post rock τύπου Sigur Ros με φυσικά όργανα αλλά και πειραγμένους ήχους.

Επίσης η Kyoto_Digital από την Δανία, την οποία έχουμε παρουσιάσει σε παλαιότερο NFTDU, κυκλοφόρησε το KY_D10 με τέσσερα κομμάτια από τον μυστηριώδη Ρώσσο Mr.Cloudy. Tech House - Dub υψηλών αξιώσεων. Τσεκάρετε το link δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για να "κατεβάσετε" το αργόσυρτο "Night Dub".

Κυκλοφόρησε το Uncut του Δεκεμβρίου με αφιέρωμα στα 50 καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς όπου βρίσκεται "right on target" κατα τη γνώμη μας. Νούμερο 1, οι πολυσυζητημένοι Arcade Fire και το "Funeral" ενώ μες την δεκάδα θα βρείτε τους Franz Ferdinand, LCD Soundsystem, White Stripes, Black Mountain (εδώ review από την συναυλία τους που είδαμε στο Βερολίνο), κ.α. Μες την 50αδα και οι Bright Eyes, ο Josh Rouse με το "Nashville"(τσεκάρετε και το προηγούμενο του και εκπληκτικό "1972"), το πολύ καλό "Cripple Crow" του Devendra Banhart, το διπλό live "Μinimum Maximum" των Kraftwerk κ.α. Επίσης έχει αφιέρωμα στον Terry Gilliam αλλα και στον David Bowie. Συνοδεύεται από πολύ καλό cd με 15 τραγούδια από ισάριθμα άλμπουμ της 50άδας (Franz Ferdinand, John Cale, Black Mountain, Antony & The Johnsons, κλπ). Κάτι σαν greatest hits της χρονιάς δηλαδή!

Και μιας και είμαστε στον βρεττανικό μουσικό τύπο, έπεσε στα χέρια μας στην επιστροφή από το Βερολίνο το NME (βγαίνει από την ίδια εταιρεία με το Uncut). Το εν λόγω NME είναι κάτι σαν την Σουπερ Κατερίνα για την brit pop/indie scene και παγερά αδιάφορο. Αποφύγετε το!

Αύριο Πέμπτη 24/11 στο Bios (Πειραιώς 84) εμφανίζονται οι Orb, το θρυλικό ambient - electronica σχήμα του πρωτεργάτη της σύγχρονης ambient Dr.Alex Patterson. Κοστίζει 15€ και αρχίζει στις 22:30 ενώ στις 5/12 θα εμφανιστούν οι πολυσυζητημένες Cocorosie(επίσης 15€ είσοδος)

Αυτά προς το παρόν. Σύντομα (ίσως και απόψε) το 6ο "Vienna Calling".

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2005

Ausstieg Links (Berlin Calling Part.III)

by lkrory21
Κλείνουμε το αφιέρωμα στο Βερολίνο με αφορμή το ολιγοήμερο ταξίδι μας εκεί με την γενικότερη άποψη που μας δημιυργήθηκε.


Berlin.

Μια πόλη που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την επανένωση των δύο Γερμανιών. Μια πόλη σε ανακατασκευή, συνεχή διαμόρφωση και διαρκή ανανέωση. Μια πόλη 3,500,000 κατοίκων όπου Βερολινέζοι, μετανάστες, φοιτητές και επισκέπτες κινούνται ανάμεσα σε υπερμοντέρνα φουτουριστικά κτίρια, παλαιά πρωσσικά παλάτια, γοτθικού τύπου εκκλησίες, κλασσικά τούβλινα ευρωπαϊκά σπίτια, μπλοκ από σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες και μεγάλα πάρκα.

Μια πόλη που παραμένει ζωντανή στην ψυχή ακόμα και αν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν ή ζουν από εκεί από τα πρώτα χρόνια αφότου έπεσε το τείχος, αυτός ο αέρας ανανέωσης, καλλιτεχνικής ελευθερίας, κατάληψης χώρων, ελευθεριότητας και ατελείωτου πάρτυ έχει πια χαθεί.

Το Βερολίνο όμως δεν είναι μια τυπική γερμανική πόλη τύπου Ντίσσελντορφ και δεν θα γίνει μάλλον ποτέ. Ούτε θα καταλήξει σαν την Φρανκφούρτη, μια πόλη γεμάτη εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και γραφεία εταιρειών και τραπεζών αλλά χωρίς ψυχή. Ακόμα και το κλιμα αρχικής ευφορίας από την πτώση του τείχους χάθηκε πια, η πόλη είναι ολοζώντανη, προσφέρει ότι μπορεί να θέλει κάνεις και ξέρει να "καθηλώνει" τους επισκέπτες της.

Πολυπολιτισμικό, πολυάνθρωπο αλλά ταυτόχρονο ανθρώπινο, μεγαλούπολη μεν αλλά βατό και εύκολο. Διασκέδαση, τέχνη, σπουδές, ψώνια, δουλειά, απλή επίσκεψη, διαμονή ή για όποιον άλλο λόγο βρεθείτε εκεί σύντομα θα καταλάβετε ότι το Βερολίνο είναι η πραγματική καρδιά της Ευρώπης. Έχουμε επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, όλες όμορφες: Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες, κλπ. Το Βερολίνο "μυρίζει" πιο πολύ Ευρώπη από όλες.

Αυτά προς το παρόν

Υ.Γ. Ως αφορά την σύγκριση με την Αθήνα; Η Αθήνα έχει κάνει κάποια βήματα εδώ και μερικά χρόνια αλλά απέχει πολύ, μα πάρα πολύ τόσο σε υποδομές όσο και σε νοοτροπία σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Κάπου ειχαμε διαβάσει ότι η Αθήνα έχει περισσότερες ομοιότητες με την Δαμασκό, την Βυρηττό ή την Τρίπολη (Λιβύη!) παρά πχ με την Ρώμη. Δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαίωσουμε, ούτε μας πιάνει κρίση ξενομανίας ούτε πιστεύουμε ότι οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις είναι επίγειοι παράδεισοι. Παντού υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και η Αθήνα έχει πολλά πλεονεκτήματα με πρώτα και καλύτερα τον καιρό, την φθηνή σχετικά στέγη, κλπ. Στις ευρωπαϊκες πόλεις απλά υπάρχει επιπλέον το μίνιμουμ πολιτισμικού επιπέδου, νοοτροπίας και υποδομών για να μπορέσεις να ζήσεις ανθρώπινα. Μήπως όμως είναι στο χέρι μας να αποκτήσουμε και εμείς μια πόλη με ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρή, με οδηγούς που να σταματάνε μόλις πάει να διασχίσει πεζός τον δρόμο, με ανακύκλωση, με μεγάλα πάρκα, με ελάχιστη -στα όρια του απολύτως απαραίτητου- χρηση του αυτοκινήτου, ποδηλατόδρομους, εύχρηστα, γρήγορα και εξυπηρετικά ΜΜΜ, και, και, και που όλοι θαυμάζουμε όταν είμαστε έξω?

Μην περιμένετε από τις δημοτικές εκλογές που είναι απλά μια μικρογραφία των πολιτικών με γαλάζια και πράσινα (ε που και που και κανένα κίτρινο ή κόκκινο) ανθρωπάρια να εναλλάσσονται.. Εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε την αλλαγή αλλάζοντας καταρχήν την ίδια μας την νοοτροπία.

Φώτο: H οδός Schlossstrasse που οδηγεί στο παλάτι του Charlottenburg.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2005

Ausstieg rechts! (Berlin Calling Part.II)

by lkrory21
Συνεχίζουμε (Δείτε εδώ το πρώτο μέρος) την παρουσίαση των αξιοθέατων και κύριων σημείων που προλάβαμε και είδαμε κατά την διάρκεια της επισκεψής μας στο Βερολίνο.


Judisches Museum Berlin (Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου)
(Official Site)

Σύγχρονο και μοντέρνο στην σχεδίαση τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά μουσείο. Κύριο θέμα οι Εβραίοι και η πολυτάραχη ιστορία τους στην Γερμανία. Να το επισκεφθείτε οπωσδήποτε, αξίζει! Σχετικά κοντά (3-4 λεπτά με τα πόδια) βρίσκεται και το Berlin Gallery - μουσείο που ειδικεύεται κυρίως στην μοντέρνα τέχνη. Δεν προλάβαμε να το περιηγηθούμε λόγω χρόνου (όπως και πολλά άλλα και ενδιαφέροντα μουσεία του Βερολίνου) αλλά και μόνο εξωτερικά σε προδιαθέτει να μπεις.


Tiergarten
Τεράστιο πάρκο στην μέση περίπου του Βερολίνου. Στο κέντρο περίπου του πάρκου, απ' όπου φεύγουν ακτινωτά μεγάλες λεωφόροι που ενώνουν διάφορα σημεία του Βερολίνου, δεσπόζει η Siegessaule (ελληνικά: Η στήλη της νίκης) σε ανάμνηση διαφόρων νικών του παλαί ποτέ Πρωσσικού βασιλείου. Μια πολύ καλή βόλτα είναι να ξεκινήσετε από ανατολικά (πχ Πύλη Βρανδεμβούργου), να περάσετε από την "Στήλη Της Νίκης" και να καταλήξετε κάτω ακριβώς από τον σταθμό(είναι υπερυψωμένος) του S-Bahnhof "Tiergart
en", όπου ανάμεσα σε κάτι... συνεργεία υπάρχει μια πολύ ωραία μπυραρία (δεν θα σας γεμίσει το ...μάτι εξωτερικά αλλά μπείτε anyway) σε παλιό στυλ με φθηνό και καλό φαγητό και μπύρα. Μπροστά από τον σταθμό, κάθε Σ/Κ γίνεται κάποιο παζάρι οπού θα βρείτε αντίκες, δίσκους - cd, μικροέπιπλα και άλλα αντικείμενα σε καλές τιμές. Μια στάση μετά με τραίνο βρίσκεται ο σταθμός Zoologischer Garten (εν συντομία Zoo), κύριος σιδηροδρομικός σταθμός του Βερολίνου. Πίσω από το Zoo ξεκινά η περιοχή Charlottenburg.

Charlottenburg
Περιοχή στο (πρώην)Δυτικό Βερολίνο όπου δεσπόζει το ομώνυμο και εντυπωσιακό παλάτι, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στην πόλη. Πήρε το όνομα του (τόσο το κάστρο όσο και η περιοχή) από την πριγκήπισσα Sophie Charlotte . Υπάρχει και ομώνυμος σταθμος U-Bahn Sophie Charlotte από μπορείτε να περπατήσετε μια πολύ όμορφη οδό με πολλά δένδρα και να φθάσετε ακριβώς μπροστά στο παλάτι. Πίσω από το παλάτι υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κήπος με παρτέρια, δέντρα και λιμνούλες που αξίζει εξίσου για βόλτα. Στον δρόμο απέναντι διαγώνια από το παλάτι υπάρχει και μια καλή μεγάλη μπυραρία που προσφέρει μεταξύ άλλων και μπύρα με το... μέτρο (12 μικρά ποτήρια μπύρας σε μια ξύλινη τάβλα και κόστος περίπου 17€).


Kurfurstendamm
Στην νότια πλευρά του Charlottenburg βρίσκεται η
Kurfurstendamm (αποκαλείται και Ku' Damm προς χάριν συντομίας) και είναι ο κατεξοχήν εμπορικός δρόμος του Βερολίνου. Πάρα πολλά μαγαζιά (γερμανικά αλλά και διεθνή) για ψώνια μέχρι τελειωτικής πτώσης. Στο τέλος του δρόμου και δεξιά, κοντά στην Wittenberplatz βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα της Ευρώπης, το γνωστό KaDeWe.

Kreuzberg
Περιοχή δίπλα στο κέντρο όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας (Aletto JugendHotel). To ξενοδοχείο απλό, με τα βασικά και φθηνό. Ήταν 2 σταθμοί U-Bahn και 1 σταθμός S-Bahn σε απόσταση 200 -500 μέτρα, ενώ έκαναν κοντά και στάση δύο νυχτερινά λεωφορεία (Ν29, Ν84) οπότε ήταν εύκολη η πρόσβαση στα ΜΜΜ. Αλλά και με τα πόδια, σε δέκα λεπτά ήσουν στην Potsdamer Platz, ή στο Checkpoint Charlie, οπότε δεν ήταν και άσχημα. Στην ανατολική πλευρά του Kreuzberg και μέχρι τον OstBahnhof υπάρχουν αρκετά bars και clubs για όλα τα γόυστα. Στην νότια πλευρά εκτείνεται μέχρι το αεροδρόμιο Tempelhof και αν κάνετε βόλτα πορς τα εκεί, στην διαδρομή θα βρείτε το ομώνυμο πάρκο Kreuzberg με τον λόφο, τον καταράκτη και το μνημείο στην κορυφή και το δημαρχείο (Rathaus Kreuzberg) όπου στον δέκατο όροφο λειτουργεί υπερφθηνό (μπύρα ή καφέ 1€, πιάτα με 4€, κλπ) και καλό εστιατόριο με θέα μεγάλο μέρος της πόλης (λειτουργεί μόνο καθημερινές και μέχρι τις 15:30).

Φυσικά, υπάρχουν πολλά πολλά πράγματα να δει κανείς στο Βερολίνο που όχι μέρες, μήνες δεν φτάνουν. Kαλό θα ήταν να έχετε κάποιον οδηγό τύπου Lonely Planet ή Eyewitness Travel Guides (καλύτεροι μάλλον) μαζί σας γιατί σίγουρα θα ...χαωθείτε once you are there! Εμείς πάντως σας παρουσιάσαμε μερικά από όσα προλάβαμε να δούμε. Το αφιέρωμα στο Βερολίνο θα κλείσει σύντομα με την γενική αποψή μας για την πόλη.

(Συνεχίζεται)

Φώτο 1: Μέρος της εισόδου της Berlin Gallery.
Φώτο 2: Τμήμα από το πάρκο Tiergarten
Φώτο3: To παλάτι Charlottenburg από την πλευρά του κήπου το σούρουπο.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2005

Zuruck Bleiben Bitte (Berlin Calling Part 1)

by lkrory21
Εισαγωγή:
Μιας και βρεθήκαμε για λίγες ημέρες στο Βερολίνο, θα θέλαμε να σας δώσουμε μια γεύση από την πόλη. Καταρχήν πετάξαμε ως εκεί με ..."Κτελ με φτερά" της Easyjet αλλά εννοείται ότι συμφέρει οικονομικά ειδικά αν κλείσει κανείς νωρίς εισιτήρια στο site. Πάντως και νερό να θες να πιεις μέσα στο αεροπλάνο κοστίζει (1,5€ μπουκαλάκι 330ml!!!).


Αεροδρόμιο:
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Schoenefeld, το οποίο είναι μάλλον μικρό και θα έλεγε κανείς ότι ανήκει στην Easyjet μιας και τα περισσότερα αεροπλάνα που είδαμε εκεί είναι δικά της. Πάντως πετάνε και άλλες εταιρείες εκεί αλλά κυριώς τύπου budget (πχ GermanWings). Συμβουλή: όταν φθάσετε εκεί να πάρετε τα τραίνα με ένδειξη RE ή το ...διώροφο Airport Express τραίνο και όχι S-Bahn(S9) ή τα λεωφορεία (όπως π.χ. το 171 που σας πάει στον σταθμό Rudow του μετρό) μιας και κοστίζουν το ίδιο (2,10€) και σας πάνε κατευθείαν κέντρο (Alexanderplatz, OstBahnhof ή Ζοο Bahnhof) χωρίς ενδιάμεσες στάσεις και πολύ πιο γρήγορα.

Μετακινήσεις-ΜΜΜ:
Το δίκτυο των MMM είναι εντυπωσιακό τόσο σε πλήθος σταθμών, γραμμών και διαδρομών όσο και σε συχνότητα και εξυπηρέτηση. Τουλάχιστον 10 γραμμές μετρό(U-Bahn), άλλες τόσες προαστιακού(S-Bahn), πλήθος γραμμών λεωφορείων και tram (κυρίως στο πρώην Ανατολικό Βερολινό) σας πάνε κυριολεκτικά όπου θέλετε πολύ γρήγορα (σπάνια περιμέναμε πάνω από 1-2 λεπτά για κάποιο μέσο ενώ οι ανταποκρίσεις συνήθως άμεσες). Το μειονέκτημα είναι ότι οι σταθμοί και τα τραινά είναι πολύ πιο βρώμικα από τα αθηναϊκά (θυμηθήκαμε την παλιά Ομόνοια/Βικτώρια αλλά και τα παλιά ξύλινα βαγόνια του ΗΣΑΠ!!!) αν και αυτό δείχνει να αλλάζει σιγά σιγά (κάποιοι σταθμοί ανακαινίζονταν ενώ είδαμε και καινούργιους συρμούς).

Υπάρχουν πολλά νυχτερινά δρομολόγια λεωφορείων και τραμ τις καθημερινές (επιπλέον, κάποιες γραμμές τραίνων U και S λειτουργούν και την νύχτα Παρασκευή και Σάββατο) με εγγυημένες ανταποκρίσεις μεταξύ τους(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ???) οπότε είναι πολύ εύκολο και βολικό να κινηθείς και νύχτα με τα ΜΜΜ χωρίς κανένα πρόβλημα (Τα ταξί είναι λίγα σε σχέση με την Αθήνα και πιο ακριβά και τα χρησιμοποιούν ελάχιστοι).

Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι τουρίστες χρησιμοποιούν όλοι τα ΜΜΜ γιαυτό και αν και υπάρχει κάποια κίνηση ειδικά τις εργάσιμες ημέρες δεν συγκρίνεται με της Αθήνας ούτε στο ελάχιστο (αφήστε που το parking είναι πανάκριβο όπως και η βενζίνη οπότε δεν συμφέρει το αυτοκίνητο). Το "κανονικό" εισιτήριο κοστίζει 2,10€ και έχει διάρκεια 2 ώρες προς μια διαδρομή. Υπάρχουν όμως και ημερήσιες, 2ήμερες, 3ήμερες και εβδομαδιαίες κάρτες σε συμφέρουσες τιμές ειδικά αν πρόκειται να μετακινηθείτε πολύ. Ας κάνουμε όλοι κάτι να αποκτήσει και η Αθήνα ενά τέτοιο οργανωμένο συγκοινωνιακό σύστημα και να το χρησιμοποιούμε όλοι-ες ώστε να γλυτώσουμε από τα αυτοκίνητα που έχουν γίνει πιο πολλά από τους ανθρώπους αλλά και να καθαρίσουν και λίγο τα πνευμόνια μας!(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ και το Υπουργείο Μεταφορών, ε? ε?)

Αξιοθέατα που είδαμε και επισκεφθήκαμε:

Checkpoint Charlie:
Το κλασσικό σημείου ελέγχου και εισόδου-εξόδου όσο ήταν διαιρεμένο το Βερολίνο σε ανατολικό και δυτικό. Το φυλάκιο, κλπ είναι ανακατασκευασμένο και όχι το αυθεντικό. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μουσείο (με τσιμπημένη είσοδο 9€!) και πολλά souvenir shops εκατέρωθεν του δρόμου. Δυστυχώς η όλη φάση αποπνέει υπερβολική "τουριστίλα" (Μέχρι πετραδάκια από το τείχος πουλάνε οι αθεόφοβοι!) ενώ τριγυρνάνε και κάτι απίστευτοι τύποι φορώντας σοβιετικές, ανατολικογερμανικές ή αμερικάνικες στρατιωτικές στολές και μπορείς να βγεις φώτο μαζί τους με το αντίστοιχο αντίτιμο. Αξίζει όμως να κάτσετε για μπύρα ή καφέ στο πολύ καλό (θυμίζει βιεννέζικο καφέ) Cafe Adler.


Reichstag:
Η βουλή της Γερμανίας. Ένα πολύ όμορφο κλασσικό κτίριο κοντά στην περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου. Στην οροφή έχει έναν νέο γύαλινο μεταμοντέρνο θόλο (προσβάσιμος δωρεάν αλλά μπορεί να περιμένετε αρκετή ώρα στην ουρά) με θέα του Βερολίνου 360 μοιρών σε πέντε επίπεδα και ένα όμορφο εστιατόριο-καφέ στη βάση του θόλου, κάπως ακριβό σε σχέση με την μέση τιμή αλλά με πολύ καλό φαγητό. Καθίστε πάντως έστω και για μια μπύρα, αξίζει!



Potsdamer Platz:
Το νέο κτίριο γραφείων του DB (Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι), o υπερμοντέρνος θόλος (με τον ιδιαίτερο φωτισμό τα βράδια) και τα κτίρια της Sony(έδρα για όλη την Ευρώπη), ο ανακατασκευασμένος σταθμός τραίνων και άλλα παρόμοια μοντέρνα κτίρια δίνουν μια ιδιαίτερα φουτουριστική άποψη στην γνωστή πλατεία του Βερολίνου. Την περίοδο που είμασταν εκεί είχε events διαφήμισης του Salzburg και των παρακείμενων χιονοδρομικών κέντρων (Αυστρία) με μια τεχνητή πίστα χιονιού στην μέση της πλατείας, σπιτάκια που προσέφεραν τοπικές λιχουδιές, μπύρες, ένα είδος ζεστού κρασιού και άλλα πολλά.

Alexanderplatz:
Ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του Βερολίνου. Στη μέση της πλατείας δεσπόζει ο γνωστός πύργος τηλεόρασης (γερμ. Fernsehturm) με ύψος 368 μέτρα (δεύτερο ψηλότερο κτίσμα στην Ευρώπη). Σε ύψος περίπου 200 μέτρων υπάρχει restaurant / καφέ και χώρος για επισκέπτες. Λένε ότι σε καθαρή μέρα μπορείς να δεις τοπία σε ακτίνα 40 χιλιομέτρων και φυσικά ολόκληρο το Βερολίνο. Δεν καταφέραμε να πάμε απάνω (είσοδος: 7,5€) μιας και οι ουρές αναμονής για ανάβαση είναι μεγάλες (μπορεί να περιμένει κανείς έως και δύο ώρες) ενώ μια από τις ημέρες ήταν κλειστός για το κοινό. Χρεωστούμενο για επόμενη επίσκεψη στην πόλη.

Nikolaiviertel:
Είναι το ανακατασκευασμένο από τις υπηρεσίες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ιστορικό κέντρο του Βερολίνου σε μεσαιωνικό στυλ την δεκαετία του 70. Αξίζει για μια βόλτα αλλά μην φανταστείτε και τίποτα σπουδαίο. Μόλις πέντε λεπτά από την Alexanderplatz (ανάμεσα θα περάσετε και από το εντυπωσιακό "Κόκκινο Δημαρχείο")

Palast De Republik:
Κοντά επίσης στην Alexanderplatz και χτισμένο την δεκαετία του 70, βρίσκεται το Palast De Republik, Αρχιτεκτονικά μοντέρνο στην εποχή του, αποτέλεσε την έδρα της κυβέρνησης της πρώην Ανατολικής Γερμανίας . Το 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω του ότι χρησιμοποιήθηκε αμίαντος στην κατασκευή του, ουσιαστικά είναι ερείπιο εξωτερικά πια και αναμένεται το γκρέμισμα του και χτίσιμο ενός παλαιότερου πρωσσικού παλατιού(!!!) που ήταν στην ίδια θέση. Γίνονται διάφορες ενέργειες από αρχιτέκτονες και άλλες ομάδες για την διατήρηση του. Κατα καιρούς γίνονται επίσης εκθέσεις μοντέρνας τέχνης στην μεγάλη αίθουσα ενώ λειτουργεί και ένα club (Fraktalles Lounge) σε κάποιον όροφο.

(Συνεχίζεται)

Φώτο 1:Berlin By Night - Αριστερά το Dom, δεξιά τμήμα του Palast De Republik, κέντρο στο βάθος ο πύργος της τηλεόρασης.
Φώτο 2: Μοντέρνα κτίρια πίσω από την Potsdamer Platz
Φώτο 3: Λεπτομέρεια από την είσοδο του Reichstag. Η φράση σημαινει "Τω Γερμανικώ Λαώ" (Δοτική)

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2005

(Wanted Dead Or A)Live: Black Mountain - Dead Meadow

by lkrory21
14-11-2005
KNAACK Club Berlin.

Black Mountain /
Dead Meadow

Ένεκα της ολιγοήμερης επίσκεψης μας στο Βερολίνο (πολύ σύντομα θα έχετε και... Berlin Calling!), βρεθήκαμε στο Knaack Club που βρίσκεται στην περιοχή Prenzlauer Berg του Βερολίνου για να παρακολουθήσουμε το live των καναδών Black Mountain με support τους αμερικάνους (εκ της Washington, DC) Dead Meadow.


Το Knaack club είναι ένας μικρός συναυλιακός χώρος (μικρότερος πχ του ΑΝ Club) βόρεια του κέντρου του Βερολίνου και όχι και τίποτα ιδιαίτερο από άποψη αισθητικής ή καθαριότητας. Η είσοδος για την συναυλία κόστιζε μόλις 12 ευρώ ενώ οι μπύρες κόστιζαν η βαρελίσια 0,5λ 3€ (όσο και το μικρό μπουκάλι Heineken) και το μικρό μπουκάλι Beck's μόλις 2,5€. Αισθητή η διαφορά λοιπόν στις τιμές με αντίστοιχους συναυλιακούς χώρους στην Αθήνα.

Η συναυλία άρχιζε (σύμφωνα με το εισιτήριο) στις 9:30 αλλά οι Dead Meadow εμφανίστηκαν στην σκηνή μπροστά σε 50 άτομα περίπου μόλις στις 10:30 και για περίπου 35 λεπτά έπαιξαν ένα ωραίο σετ κάπου μεταξύ ψυχεδελικού ροκ και stoner rock με δυνατό και γεμάτο ήχο. Στην συνέχεια ακολούθησε διάλειμμα περίπου 20 λεπτών μέχρι να βγούν οι Black Mountain στη σκηνή. Εντύπωση μας έκανε το γεγονός ότι κατεβαίνοντας τα μέλη των D.M. από την σκηνή ανέλαβαν τον πάγκο(!!!) με τα cd και τα t-shirt που ήταν στημένος δίπλα στη σκηνή. Αξίζει να τσεκάρετε το τελευταίο άλμπουμ τους "Feathers" που κυκλοφορεί από την Matador Records.

Στην συνέχεια ανέβηκαν οι Black Mountain στη σκηνή με 5μελή σύνθεση και ξεκίνησαν με μια υπερδυνατή και σκληρή εκτέλεση του "Don't Drag Our Hearts Around" από το ομώνυμο πρώτο (και μοναδικό ως τώρα) άλμπουμ. Συνέχισαν παίζοντας τα τραγούδια του δίσκου τους ενώ παρουσιάσαν και δύο ολοκαίνουργια τραγούδια που κατα δήλωση τους θα είναι στο δεύτερο lp. Ένα μικρό σε διάρκεια (50 λεπτά) αλλά σφιχτό και δυνατό σετ από τους Black Mountain στο γνωστό ψυχεδελικό-ρετρό ήχο τους. Μόνη απογοήτευση το ότι δεν παίξαν το "χιτ" του δίσκου τους (και πολύ καλό) "Modern Music"..,

Συνομιλήσαμε μετά το πέρας της συναυλίας με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Jason Simon που μας διηγήθηκε τις περιπέτειες των Dead Meadow στην Νέα Υόρκη όπου είχαν μετακομίσει αλλά τελικά επέστρεψαν στην πατρίδα τους(Washington DC), για τα clubs που διευθύνουν οι ...συντοπίτες τους Thievery Corporation, για την επεικείμενη επανέκδοση των δύο πρώτων lp τους και άλλα πολλα. Είχαμε και μια μικρή συνομιλία με τον Stephen McBean των Black Mountain, ο οποίος ήταν εντελώς "χαμένος" και "κομμάτια", που μας είπε μεταξύ άλλων ότι σκοπεύουν να έρθουν την άνοιξη στην Αθήνα. Μην το πάρετε και τοις μετρητοίς βέβαια μιας και δεν ήξερε καλά καλά σε ποια πόλη βρίσκοταν ούτε που θα πήγαινε μετά (παρεπιπτόντως αύριο 17/11/05 παίζουν στο The Flex στην Βίεννη).

Εν κατακλείδι, μια καλή συναυλία από δύο μικρά νέα αλλά καλά γκρουπς στο Βερολίνο. Αν έρθουν ποτέ προς τα μέρη μας ή τους πετύχετε πουθένα έξω αξίζει να τους δείτε οπωσδήποτε αν είστε φανς του σκληρού ψυχεδελικού / space rock.

Links:
Dead Meadow
Black Mountain / Pink Mountaintops
Knaack Club

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2005

As Seen On DVD "Mean Creek"(2004)

by lkrory21
Mean Creek(2004, 90') (Ελλ. "Το ποτάμι του φόβου")
Σκηνοθεσία: Jacob Aaron Estes

Παίζουν: Rory Culkin, Josh Peck, Carly Schroeder, κλπ.


Μια πολύ καλή ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Estes που συνδυάζει την κλασσική ταινία με θέμα πάλι έφηβους, "Stand By Me"("Στάσου Πλάι Μου", 1986, σκην. Rob Reiner) με την περιπέτεια "Deliverance"(1972, σκην. John Boorman) όπου επίσης μια απλή βαρκάδα καταλήγει σε τραγωδία (σε άλλο τόνο και πολύ πιο βίαιο βέβαια το Deliverance). Η ταινία έχει ως πρωταγωνιστές παιδιά και νέοτατους ηθοποίους από τους οποίους κατάφερνει ο σκηνοθέτης να αποκομίσει το καλύτερο και με άξονα μια απλούστατη ιστορία γύρω από την οποία όμως αναπτύσσονται πολλά επίπεδα.

Πλοκή.
Ο μικρός Sam(Rory Culkin) έχει προβλήματα με τον George(Josh Peck), μπούλη του σχολείου που τον έδειρε κιόλας. Με τον μεγαλύτερο αδερφό του Rocky(Trevor Morgan) και δύο φίλους του αποφασίζουν να τον εκδικηθούν. Οργανώνουν ένα ταξίδι με βάρκα σε κάποιο κοντινό ποτάμι με σκοπό να τον γδύσουν και να τον πετάξουν μέσα. Στην βαρκάδα αυτή έρχεται η φίλη του Sam, η μικρή Millie(Carly Schroeder) η οποία δεν έχει ιδέα για το σχέδιο μιας και το μαθαίνει λίγο πριν μπει στην βάρκα και αναγκάζει τους υπόλοιπους να ακυρώσουν το σχέδιο. Όμως τα πράγματα δεν θα καταλήξουν και τόσο καλά...

Σχόλια.
Με φόντο λοιπόν το ποτάμι και με πλοκή αυτή την εφηβική και μάλλον απλή ιστορία εκδίκησης, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα έργο που γεννά πολλά ερωτήματικά για την εφηβεία, τα προβλήματα, τις σχέσεις μεταξύ των εφήβων και τις πιέσεις από τους συνομήλικους. Οι χαρακτήρες όμως που δημιουργεί δεν είναι μονοδιάστατα καλοί ή κακοί ή μπλεγμένοι από τύχη στην όλη ιστορία. Όλα τα παιδιά έχουν καλές και κακές πλευρές, αμφιταλαντεύσεις ενώ ακόμα και ο αντιπαθής στην αρχή μπούλης του σχολείου αποδεικνύεται απλά ένα προβληματικό παιδί που προσπαθεί να κρύψει τις αδυναμίες του. Αν κα
ι όλα τα παιδιά αποδίδουν πολύ καλά και εξαιρετικά πιστευτά τους ρόλους τους, η μικρή Carly Scroeder που παίζει την αθώα Millie που βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος ώρα είναι απίστευτα ρεαλιστική, ειδικά στις σκηνές μετά την τραγωδία, και ίσως αυτή τελικά να αποδειχθεί ότι θα έχει συνέχεια αντί της Dakota Fanning(War of The Worlds, Charlie And The Chocolate Factory). Οι σκηνές στο ποτάμι και αντιπαραβολή της ηρεμίας της φύσης με την "καταιγίδα" που έρχεται είναι καλογυρισμένες ενώ η μουσική, καταθλιπτική, τονίζει εύστοχα το κλίμα και την ατμόσφαιρα του έργου. Το τελευταίο μισάωρο όπου έρχεται η ώρα της συνειδητοποίησης αν και αργό στην ανάπτυξη πιθανότατα θα σας καθηλώσει και θα σας βάλει σε πολλές σκέψεις.


Εν κατακλείδι, ένα ενδιαφέρον "ανεξάρτητο" φιλμ με ήρωες παιδιά αλλά όχι και τόσο παιδικό θέμα.

Links:
Official Site
AMG
IMDB

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2005

(Un)Known Pleasures:"Jeff Wayne's Musical Version of The War Of The Worlds"(1978)

by lkrory21
Jeff Wayne & Various Artists
"Jeff Wayne's Musical Version Of The War Of The Worlds" (1978, Columbia Records)


Μιας και αναφερθήκαμε σε αυτό στο review του dvd της υπερπαραγωγής "War Of The Worlds" τις προάλλες ας δούμε αυτό την ιδίοτυπη μεταφορά του κλασσικού μυθιστορήματος σε διπλό δίσκο γεμάτο αφήγηση, τραγούδια και οργανικά περάσματα που πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας από τον βρεττανό παραγωγό / μουσικό Jeff Wayne.

O Jeff Wayne σχεδίαζε την μεταφορά κάποιου κλασσικού μυθιστορήματος σε κάποιου είδους μουσική παραγωγή αρκετά χρόνια πριν την δημιουργία του "WOTW". Όταν κατέληξαν αυτός και η γυναίκα του στο μυθιστόρημα του H.G.Wells, και πάλι το σχέδιο ήταν για μονό άλμπουμ με 10-12 τραγούδια χωρίς αφήγηση. Παρόλα αυτά η παραγωγή μεγάλωσε με τον καιρό και τελικά δημιουργήθηκε αυτό το εντυπωσιακό (ειδικά σε βινύλιο) έργο.

Το cast που συμμετέχει ήταν εντυπωσιακό για την εποχή και συμμετείχαν πολλοί σταρς . Gary Osborne(συνεργάτης του Elton John ) στους στίχους των τραγουδιών, ο "πολύς" Richard Burton στην αφήγηση, η ηθοποιός/τραγουδίστρια Julie Convington, o τραγουδιστής David Essex(θυμάστε το "Rock On"?), o Phil Lynott των Thin Lizzy (o οποίος είναι απίστευτος στον ρόλο του "τρελλαμένου" παπά που πιστεύει ότι οι εξωγήινοι είναι ο Διάβολος!), o Chris Thompson των Manfred Mann, κλπ και πολύ γνωστοί session μουσικοί όπως ο Chris Spedding στις κιθάρες, κλπ.

Οι ηχογραφήσεις και όλη η παραγωγή κράτησαν σχεδόν ένα χρόνο και κόστισαν 240.000 λίρες Αγγλίας (περίπου 1.000.000 σήμερα!) εκ των οποίων έβαλε 75.000 η βρεττανική εταιρεία CBS (και χωρίς υποχρέωση να το κυκλοφορήσει!) και τα υπόλοιπα ο ίδιος ο Jeff Wayne.

Στο μουσικό μέρος (τραγούδια και οργανικά περάσματα) το ύφος κινείται κάπου μεταξύ Progressive Rock και Hard Rock αλλά περιλαμβάνει και πιο "κλασσικά" περάσματα. Υπάρχει εκτεταμένη και εφυής χρήση των synthesizers της εποχής όπως ARP, Yamaha αλλά και το κατασκευασμένο για την περίσταση "Thunderchild"(Το όνομα σχετίζεται με την ιστορία). Να σημειώσουμε εδώ ότι πολλές από τις "μονομαχίες" κιθάρας / Keyboards καθώς κάποια εκτεταμένα περάσματα - "σόλο" από τα Keyboards είχαν ηχογραφηθεί "ζωντανά" χωρίς overdubbing!

Φυσικά το πέρασμα του χρόνου δεν έχει φερθεί καλά σε όλα τα τραγούδια και κάποια ακούγονται κάπως παιδικά ή ελαφρώς παρωχημένα σήμερα αλλά σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι εντυπωσιακός για τα δεδομένα της εποχής του και ακούγεται με άνεση ακόμα και σήμερα. Αυτό που ακούγεται ακόμα εντυπωσιακό είναι η στεντόρεια φωνή του Richard Burton που είναι στον ρόλο του αφηγητή / δημοσιογράφου. Η εκφορά του λόγου και το καλογραμμένο script σε βάζουν αμέσως στην ατμόσφαιρα του έργου και σε συνδυασμό με τα εφφέ στο background ή κάποια μικρά μουσικά περάσματα ανάμεσα στις αφηγήσεις, πείθει. Ειδική μνεία θα πρέπει να κάνουμε επίσης στο εκπληκτικό artwork στο βινύλιο που περιελάμβανε και 16σελιδο booklet με εντυπωσιακές εικονογραφήσεις στιγμιότυπων της ιστορίας.

O δίσκος είχε μεγάλη επιτυχία στην Βρεττανία όπου έμεινε στα charts για χρόνια αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου επανηχογραφήθηκε δύο φορές στα ισπανικά και μία στα γερμανικά. Στην Αμερική το άλμπουμ γνώρισε κάποια πρόσκαιρη επιτυχία, ειδικά η μπαλάντα "Forever Autumn" που σκαρφάλωσε στο Top40 αλλά κάποια καθυστέρηση στην τροφοδοσία των καταστημάτων δίσκων με αντίτυπα το οδήγησε στην λήθη. Παρ΄όλα αυτά, όπως αναφέρεται και στο All Music Guide, κίνησε το ενδιαφέρον πολλών DJs στο μεγάλο χωνευτήρι της Νέας Υόρκης λόγω των εκτεταμένων περασμάτων από synthesizers τα οποία χρησιμοποιούσαν στα dj sets στα clubs και για αυτό αναζητούσαν για χρόνια (αν και κατηργημένο) το συγκεκριμένο LP.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 80, ο δίσκος ξεχάστηκε. Το 1995 όμως επανακυκλοφόρησε σε 2πλο CD με έξτρα κομμάτια και άρχισε μια δεύτερη ζωή. Το 2001 κυκλοφόρησε και μια συλλογή με remixes σε τραγουδια ή instrumentals από καλλιτέχνες της electronica όπως οι Apollo 440. Πρόσφατα επανακυκλοφόρησε σε διπλό CD remastered αλλά και σε 7πλό(!!!) Box set με πολλά outtakes από τις τότε ηχογραφήσεις, remixes, ένα DVD με λήψεις από τις ηχογραφήσεις αλλά και το booklet με τις εικονογραφήσεις που κοσμούσε την αυθεντική έκδοση.

Εν κατακλείδι, μια ενδιαφέρουσα μουσική μεταφορά με τον Richard Burton στην αφήγηση, καλό progressive rock της εποχής και ωραίες φωνές στα τραγούδια. Ακούγεται βράδυ με ακουστικά και κλειστά φώτα... Coming Houston...

"The chances Of anything coming from Mars are a million to one", he said "The chances of anything coming from Mars are a million to one - but still they come!"

Tracklist(CD):
Disc 1
01 Eve of the War
02 Horsell Common and the Heat Ray
03 The Artilleryman and the Fighting Machine
04 Forever Autumn
05 Thunder Child
Disc 2
01 Red Weed, Pt. 1
02 The Spirit of Man
03 Red Weed, Pt. 2
04 Brave New World
05 Dead London
06 Epilogue, Pt. 1
07 Epilogue, Pt. 2

Links:
Official Site
AMG (Jeff Wayne)
AMG (album review)

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2005

Mort Pour Rien?

by lkrory21
 
Τα γκέτο των γαλλικών μεγαλουπόλεων εξεγείρονται. Λεηλασίες, εμπρησμοί, καταστροφές, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, συζητήσεις για επέμβαση του στρατού. Και μιλάμε για το κέντρο της Ευρώπης και για μια από τις πιο ισχυρές χώρες της Ε.Ε. η οποία είναι και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πολλοί άλλοι θυμήθηκαν  ή ονειρεύονται νέους Μάηδες του 68 και Κομμούνες ενώ απορίας άξιον είναι πως δεν είδαμε τον βλακέντιο Κον Μπετίτ να εξηγήσει σε εμάς τον "λαουτζίκο" τα πως και γιατί ως πρώην "μέγας επαναστάτης".

Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, η άσκοπη βία και ειδικά εις βάρος της περιουσίας συμπολιτών τους και γειτόνων τους που ουσιαστικά είναι στην ίδια μοίρα (δεν είδαμε πχ επιθέσεις σε high class γειτονιές) των "επαναστατημένων" στην Γαλλία δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Μόνο σε άνοδο των ξενοφοβικών αισθημάτων και σε πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα οδηγούμαστε ενώ ο Λεπέν και οι ομοιοί του πανευρωπαϊκώς ήδη χαμογελάνε. Η απλή δίεξοδος της δικαιολογημένης οργής σε εμπρησμούς αυτοκινήτων, καταστημάτων και σχολείων δεν αρκεί. Χωρίς στόχους, πολιτική συνείδηση (που δεν φαίνεται να υπάρχει αυτή την στιγμή) και (αυτό)οργάνωση, η πυρκαγιά θα σβήσει τόσο γρήγορα όσο γρήγορα άναψε και το τίμημα θα είναι βαρύ.

Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο όμως είναι μια θαυμάσια ευκαιρία. Τα φαινόμενα αυτά (που σε περιορισμένο βαθμό επεκτάθηκαν σε Βέλγιο και Γερμανία) δεν πρέπει να αποτελέσουν το "τέλος της πολυπολιτισμικής κοινωνίας" (όπως γράφουν διάφοροι όπως o Χιδίρογλου στο χθεσινό Metrorama). Θα πρέπει να αποτελέσουν την πραγματική αρχή. Γιατί ακόμα και σε χώρες όπως η Γαλλία που φαινομενικά έδειχνε να "δουλεύει", στην πραγματικότητα ήταν σαθρό από την αρχή το μοντέλο. Γιατί δεν βασίστηκε και δεν βασίζεται στην πραγματική ισότητα, αποδοχή και στήριξη αλλά στην ανάγκη για φθηνά εργατικά χέρια κλεισμένα και κρυμμένα στα γκέτο και στα μπλοκ πολυκατοικιών των δυτικών μεγαλουπόλεων. Το όλο σύστημα "κρύφτηκε" πίσω από κάποια κοινωνικά μέτρα πολλές φορές αμφιβόλου επιτυχίας.

Το σημερινό  καπιταλιστικό μοντέλο τύπου "ελεύθερη αγορά" με ολίγον ή καθόλου κοινωνικό κράτος (ανάλογα την περίπτωση και τις νοοτροπίες) και λογικές τύπου "η παλίρροια θα σηκώσει όλες τις βάρκες", δεν δουλεύει. Και δεν πρόκειται ποτέ να δουλέψει όσο οι λίγοι έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι. Όσο οι "λίγοι" και οι "έχοντες" σε αυτόν τον κόσμο έχουν στο έλεγχο τους τόσο τον πλούτο όσο και τα μέσα εναντίον των πολλών και "μη εχόντων" για να τον κρατήσουν (ψευδο-δημοκρατία και δήθεν κοινοβουλευτισμό, ΜΜΕ, αστυνομία, στρατό, καταναλωτισμός, lifestyle, φόβος), φαινόμενα όπως τα τωρινά στην Γαλλία όχι μόνο δεν θα σταματήσουν αλλά, κατα τη γνώμη μας, θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια και θα επεκταθούν και στον υπόλοιπο "Τέταρτο κόσμο".

Τι μπορεί όμως να γίνει; Προς το παρόν τίποτα και δυστυχώς δεν προβλέπουμε καμμία ουσιώδη αλλαγή προς το καλύτερο ούτε τώρα ούτε στον καιρό των παιδιών μας ούτε στον καιρό των παιδιών των παιδιών μας ίσως. Όμως κάποια στιγμή θα βρεθεί ο καταλύτης ("You can't fool all the people all the time" λέει σε έναν στίχο ο Bob Marley) που θα διαλύσει (βίαια ή μη βίαια) το τωρινό καθεστώς των κοινωνικών σχέσεων και πλέον δεν θα υπάρχει εξουσία ή εκμετάλλευση ανθρώπου από ανθρώπο αλλά πραγματική ελευθερία, ισότητα και αποδοχή.

Η διαπίστωση ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ουσιαστικά πέρα από ημίμετρα, δεν σημαίνει βέβαια ότι πρέπει μοιρολατρικά να οδηγηθούμε στον πεσσιμισμό ή τον μηδενισμό. Αξίζει κανείς να παλεύει πάντα και παντού για το καλύτερο και για βελτίωση. Δεν πρέπει όμως να ξεχνά ότι όλα αυτά θα είναι ημίμετρα όσο θα παραμένει προσκολλημένη η κοινωνία στο καπιταλιστικό μοντέλο.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2005

As Seen On DVD: "War Of The Worlds(2005)"

by lkrory21
War Of The Worlds(2005, 116')
Ελλ. O Πόλεμος Των Κόσμων
Σκηνοθεσία: Steven Spielberg
Παίζουν: Tom Cruise, Dakota Fanning, Miranda Otto, Tim Robbins, κλπ.

Εισαγωγή.
Το κλασσικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του H.G.Wells (μπορείτε να το βρέιτε ως e-book από το Gutenberg εδώ) που αναφέρεται σε επίθεση αρειανών στην γη στην βικτωριανή Αγγλία έχει μεταφερθεί σε διάφορα formats κατα καιρούς. Η αλληγορία και η υποννοούμενη αντιστοίχιση του πολέμου γήινων-αρειανών στο μυθιστόρημα με τις τακτικές της Μ.Βρεττανίας στις αποικίες της μπόρεσε επιτυχημένα να μεταφερθεί εύστοχα με τις κατάλληλες προσαρμογές κατα περίπωση και σε άλλα κοινωνικά περιβάλλοντα.

Παλαιότερες εκδόσεις
Υπάρχει η κλασική ραδιοφωνική μετάδοση με την προσαρμογή της στην μεσοπολεμική Αμερική από τον Orson Welles την παραμονή του Halloween το 1938 που προκάλεσε πανικό στους κατοικούς της Νέας Υόρκης και του New Jersey με την αληθοφάνεια της και έπαιξε έξυπνα με τους φόβους των Αμερικάνων για την ναζιστική Γερμανία. Το κλασσικό κινηματογραφικό έργο του 1953 λαμβάνει χώρα στην τότε Καλιφόρνια και στηρίζεται πάνω στο ψυχροπολεμικό κλίμα και την διαμάχη Η.Π.Α. - Ε.Σ.Σ.Δ. Τέλος υπάρχει και η μεταφορά σε διπλό δίσκο από τον Jeff Wayne στα τέλη της δεκαετίας του '70 με συνδυασμό αφήγησης από τον Richard Burton και μουσικής / τραγουδιών στα πλαίσια του Progressive rock της εποχής με εκτεταμένη και έξυπνη χρήση των synthesizers της εποχής και με συμμετοχές rock αστέρων της εποχής όπως ο Phil Lynott των Thin Lizzy. Εμείς θα ασχοληθούμε με την πρόσφατη μεταφορά από τον S.Spielberg που σημειωτέον κόστισε πάνω από 120.000.000 δολλάρια. Ο Spielberg είχε σχέδιασει να γυρίσει το "War Of The Worlds" πολλά χρόνια πριν αλλά όπως αναφέρει και το All Movie Guide περίμενε ώστε να καταλαγιάσει το κύμα ταινιών με εξωγήινους που ξεκίνησε με το μετριότατο "Independence Day"(ελλ. "Ημέρα Ανεξαρτησίας").

Πλοκή.
Ο τόπος και ο χρόνος σε αυτή την μεταφορά είναι η σύγχρονη Αμερική και πιο συγκεκριμένα το New Jersey. Ο Ray Ferrier(Tom Cruise) είναι ένας λιμενεργάτης που πρόκειται να κρατήσει τα παιδιά του με τα οποία έχει προβληματικές σχέσεις για το Σ/Κ, την μικρή και προβληματική(αλλεργίες, κλειστοφοβία, κλπ) Rachel (Dakotta Fanning) και τον "κλασσικό" κλεισμένο στον εαυτό του έφηβο Robbie (Justin Chatwin), μιας και η πρώην γυναίκα του Mary Ann (Miranda Otto) προκειταί να επισκεφθεί με τον νέο συζυγό της τους γονείς στην Βοστώνη. Τα περίεργα καιρικά φαινόμενα αρχικά δίνουν την θέση τους σε μια τρομακτική επίθεση εξωγήινων ενάντια στο ανθρώπινο γένος και ο Ray προσπαθεί με μάλλον αλλοπρόσαλλο τρόπο να σώσει την οικογένεια του ενώ όλα τριγύρω καταστρέφονται.




Σχόλια.
Θα μπορούσε εύκολα να το απορρίψει κανείς ως τυπικό blockbuster αλλά στην πραγματικότητα όμως είναι μια καλή και ιδιαίτερα σκοτεινή, αν και κάπως ελεύθερη, μεταφορά του μυθιστορήματος στη Αμερική της μετά 11/9 εποχής από τον "μάστορα" των υπερπαραγωγών S.Spielberg. "Είναι οι τρομοκρατές;" ρωτάει η κατατρομαγμένη στα όρια της υστερίας Rachel καθώς προσπαθούν να ξεφύγουν ενώ καταρρέει η υπερκείμενη γέφυρα πάνω στα φτωχόσπιτα (μεταξύ αυτών και το σπίτι του Ray).

Το κλίμα είναι σκοτείνο και ευτυχώς λείπουν τόσο το χιούμορ όσο και οι πολλές γλυκανάλατες σκηνές αναπόφευκτα συνήθως σε τέτοιες ταινίες. Τα εφφέ ως συνήθως εντυπωσιακότατα ενώ ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στον ήχο που είναι άψογα σχεδιασμένος και εκτελεσμένος (ειδικα το DTS στο DVD). Σημαντικό πάντως είναι και το γεγονος ότι κρατά και πολλά στοιχεία που εμφανίζονται σε όλες τις εκδόσεις όπως η μορφή των εξωγήινων σκαφών(τα γνωστά "Τρίποδα"), οι ακτινές θερμότητας, η αφαίμαξη ανθρώπων και τα "κόκκινα χόρτα".

Το έργο ξεκινά με την κλασσική αφήγηση προσαρμοσμένη στο σήμερα φυσικά (η φωνή του Morgan Friedman είναι δεόντως επιβλητική). O Tom Cruise παίζει ικανοποιητικά τον ρόλο του χωρισμένου πατέρα που κατατρομαγμένος και μπερδεμένος προσπαθεί να σώσει την οικογενειά του χωρίς σχέδιο όμως και με πολλαπλά προβήματα συννενόησης με τα παιδιά του. Ένας σχεδόν αντι-ήρωας σε μεγάλη σύγχυση και οι πράξεις του αμφιλεγόμενες. Είναι πειστικός στον ρόλο του και ευτυχώς αποφύγαμε έναν ήρωα τύπου "Bruce Willis με φανελλάκι σώζει τη γη" ή αστείες σκηνές στην "Ημέρα Ανεξαρτησίας" όπου ο Will Smith "κυβερνά" χωρίς εκπαίδευση ένα εξωγήινο σκάφος(!!!). Μεγάλο ατού της ταινίας είναι οι εξαιρετικές και πειστικές ερμηνείες τόσο από την μικρή Dakota όσο και από τον Justin Chatwin στους ρόλους των παιδιών. Πολύ καλή και η ερμηνεία του Tim Robbins στο ρόλο του στο τρίτο μέρος της ταινίας ως πρώην οδηγός ασθενοφορού που έχει ταμπουρωθεί στο κελλάρι του και "τρελλαίνεται".

Σύνοψη.
Φυσικά στο έργο αν και καλό δεν λείπουν οι ατέλειες. Κυριότερες ατέλειες είναι το μάλλον βεβιασμένο τέλος και κάποια ασυνέχεια στην πλοκή ή καλύτερα μη ικανοποιητική εξήγηση για το πως σώθηκε ο μικρός Robbie. Η ανάγκη να βαθμολογηθεί ως PG-13 για τις αμερικάνικες αίθουσες ώστε να μπορούν να το δουν και παιδιά άνω των 13 δυστυχώς κάνει σχετικά "ελαφριές"(είναι δυνατές πάντως) για έναν ενήλικα τις "τρομακτικές" σκηνές και τις επιθέσεις των εξωγήινων.Εν κατακλείδι μια πολύ καλή υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας που στέκεται καλύτερα από άλλες πρόσφατες υπερπαραγωγές. Ενδιαφέρον.

Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία αναφοράς(πχ ο τόπος που εξελίσσεται η ιστορία, ατάκες, κλπ) τόσο στην προηγούμενη κινηματογραφική εκδοχή(συμμετέχουν και ηθοποιοί από εκει σε διάφορους μικρούς ρόλους) όσο και στην ραδιοφωνική μετάδοση του 1938.
Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες μεταφορές, στο παρόν έργο δεν αναφέρεται πουθενά ρητά ότι οι εξωγήινοι είναι αρειανοί.

LINKS:
Official Site
AMG Review (2005 version)
IMDB (2005 Version)
AMG Review (1953 version)
IMDB (1953 Version)
Jeff Wayne's Musical Version
Mercury Theatre
(Περιλαμβάνει σε mp3 την αυθεντική ραδιοφωνική μετάδοση του 1938 από τον O.Welles)
War Of The Worlds (e-text)
(Το πλήρες κείμενο του βιβλίου σε txt ή html μορφή από Project Gutenberg)

Σημείωση: H φωτογραφία είναι από το επίσημο site της ταινίας και παρουσιάζεται εδώ για ενημερωτικούς / πληροφοριακούς σκοπούς και μόνο.


Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2005

An MP3 Of Our Choice

by lkrory21
Καλό απόγευμα σε όλους! Για όσους το παρατηρήσατε, στην δεξιά στήλη έχει προστεθεί ένα τμήμα που ονομάζεται "Mp3 Of The Week" και κάθε εβδομάδα θα υπάρχει κάποιο διαφορετικό mp3 για download της επιλογής μας από παλαιές ή νέες κυκλοφορίες και διάσημα ή άγνωστα γκρουπ. Την αρχή κάνουν οι pop "αναρχικοί" KLF όπου από το 1987(ως J.A.M.s, Timelords ή KLF) μέχρι το 1992 κατάφεραν να αναταράξουν τα νερά της pop στην Μ.Βρεττανία τόσο με τα τραγούδια τους όσο και με τα καμωμάτα τους. Το συγκεκριμένο track είναι ένα σπάνιο remix από τους Echo & The Bunnymen στο υπερ-classic "What Time Is Love?". O κλασσικός acid house ύμνος σε μια πειραγμένη λίγο πιο "rock" version λοιπόν. Κυκλοφόρησε το 1990 ως b-side στο 12" του "What Time Is Love(Live At Trancentral)".

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τους KLF διαβάστε εδώ. Επίσης εδώ θα βρείτε παλαιότερη παρουσιασή μας για το κλασσικό ambient LP "Chill Out" των KLF που είχαμε κάνει πριν μερικούς μήνες.

Αυτά προς το παρόν.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2005

Vienna Calling #5

by lkrory21
Η πέμπτη ανταπόκριση της Uma από την Βιέννη. Αυτή την φορά παρουσιάζει δύο φιλμς από την Viennale, μια συναυλία του Jamie Lidell στο Flex, μια βραδιά - περιπέτεια (πάλι) στο Flex και μας αφήνει με την προσμονή για ένα Prague Calling...

Καλό απόγευμα σε όλους-ες από την πολύ σκοτεινή σήμερα Βιέννη. Ο χειμώνας αρχίζει και πλησιάζει απειλητικά. Σε γενικές γραμμές όμως όλα πάνε πολύ καλά εδώ.

Η Viennale (φεστιβάλ κινηματογράφου) που αναφερθήκαμε σε προηγούμενα V.C. τελείωσε και θα αναφέρθουμε σε δύο ταινίες που καταφέραμε να δουμε μιας και πολλές προβολές ήτανε sold-out από ημέρες.

Happy Together(1997)

Από τον πολύ αγαπητό σε εμένα Wong Kar Wai ήρθε το 1997 αυτή η δημιουργία. Μια ομοφυλλοφυλική ερωτική ταινία με φόντο το Buenos Aires. Το "Happy Together" είναι κάπως πιο "underground" σε σχέση με τις επόμενες και πιο γνωστές ταινίες του (βλ. "In The Mood For Love" και "2046") και θυμίζει το Chungking Express σε ύφος (είχαμε γράψει παλάιότερα για αυτό. Βλ. εδώ). Είναι μια ταινία δρόμου που αναφέρεται στο περιθώριο, έχει ως φόντο το νυχτερινό Buenos Aires και διάφορες παρακμιακές τοποθεσίες και αφηγείται μια παθογενή ιστορία δύο ομοφυλόφιλων από την Ταϊβάν εκ των οποίων ο ένας περιστασιακά εκδίδεται.

Από το θέμα και μόνο καταλαβαίνετε ότι η ταινία δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την κομψότητα ας πούμε της "Ερωτικής Επιθυμίας". Τεχνικά μιλώντας, το φιλμ έχει πολλές ατέλειες και είναι γυρισμένο με πολύ απλά μέσα. Προσωπικά την βρήκα ενδιαφέρουσα αλλα καταλαβαίνω γιατί είναι μάλλον δύσκολο να αρέσει σε πολύ κόσμο. Στην Ελλάδα δεν είχε βρει κινηματογραφική διανομή αλλά είναι πιθανόν να μπορεί να βρεθεί σε DVD. Σε κάθε περίπτωση πάντως αξίζει να ανακαλύψει και τις υπόλοιπες ταινίες του σκηνοθέτη από το Ηong Kong πέρα από τις τελευταίες και πιο γνώστές, ώστε να δει την εξελιξή του στο χρόνο. Όπως και οι υπόλοιπες ταινίες του σκηνοθέτη, το "Happy Together" έχει πολύ καλή μουσική, κυρίως κλασσικά τανγκο κομμάτια, που δένουν με την ατμόσφαιρα του έργου. Το "Happy Together" προβλήθηκε στα πλαίσια αφιερώματος της Viennale για το Buenos Aires.

Between the devil and the wide blue sea

Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω το ίδιο καλά σχόλια για το μούσικό ντοκυμαντερ αυτό, του οποίου τον σκηνοθέτη δεν θυμάμαι καν. Ήταν μια από τις προτάσεις του φεστιβάλ για όσους θέλουν να δουν κάτι φρέσκο στο χώρο του ντοκυμαντέρ και αναφερόταν στους πρωταγωνιστές της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής σήμερα. Με μία λέξη: Απογοήτευση.

Ενενήντα λεπτά μόνο μουσική χωρίς σχόλια, ονόματα καλλιτεχνών ή πληροφορίες για τα διάφορα events. Όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα παρακάμψουμε αν ήταν τουλάχιστον αξιόλογο το περιεχόμενο. Το καλύτερο που είχε να επιδείξει ήταν οι Cobra Killers (φανταστείτε!). Όλοι οι υπόλοιποι ήταν διάφοροι τύποι που δεν δημιουργούσαν τίποτα σχεδόν live και με performances που βρίσκονται αποκλειστικά μεταξύ σεξουαλικής πρόκλησης και Kitch. Συνολικά κάτι σαν δευτεροκλασάτο rave party στην ελληνική επαρχία. Απίστευτα ανούσιο χάσιμο χρόνου (και δεν το λέω εύκολα αυτό!). Αν έρθει ποτέ προς τα κει απλά μην το δείτε αν δεν είναι "free" η προβολή σε καμία περίπτωση.

Στο ... Flex

Αντίθετα από αυτή την απογοήτευση και μένοντας πάντα στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή, είδαμε για δεύτερη φορά φέτος(η πρώτη ήταν στο Synch) τον Jamie Lidell στο Flex. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε απίστευτος performer και η μουσική του κινούνταν μεταξύ soul ερμηνείας στα φωνητικά από τον ίδιο και noise/techno ήχων από το laptop του. Ιδιαίτερο και το οπτικό μέρος της παράστασης όπου έτοιμα visuals αναμειγνύονται με live εικόνες μιας και πάντα στις συναυλίες του έχει κάποιον συνεργάτη που "τραβάει" με κάμερα την όλη performance ζωντανά. Περάσαμε μια καταπληκτική μιάμιση ώρα με τον Jamie Lidell όπως και οι υπόλοιποι στο Flex όπως φάνηκε.

Εδώ θα ήθελα να αναφέρω άλλο ένα ωραίο βράδυ που περάσαμε στο Flex. Ήταν την ημέρα του Haloween - ευτυχώς δεν πήγα σε κάποιο χαζό party. Ήταν την Δευτέρα που μας πέρασε με live dub / reggae εξαιτίας των δέκα χρόνων Dub-Club (οι Δευτέρες στο Flex με Dub μουσική).

Πολύ και καλή μουσική, πολύς κόσμος και πολύ κέφι και χορός. Βέβαια έκανα το λάθος να χάσω το χαρτάκι για την ...γκαρνταρόμπα. Αφ΄ενός ο τύπος εκεί μου είπε να περιμένω μέχρι να κλείσει το Flex, δηλαδή μέχρι τις 7 το πρωί και αφ' ετέρου έβαλε την φίλη μου να υπογράψει και να εγγυηθεί(!!!) ότι τα ρούχα ήταν δικά μου... Έλεος! Όποτε όπως καταλαβαίνετε, συρθήκαμε στο σπίτι μετά τις 8:30.

Πάντως, μια αυστριακή φίλη μου είπε ότι το Flex έχει κάποιου είδους συμφωνία με την αυστριακή αστυνομία να μην μπάινει στο μαγαζί ή να βρίσκεται τριγύρω με την προϋπόθεση να φροντίζει το security του Flex να μην βρίσκονται κοντά dealers, κλπ( απλά πάνε 50 μέτρα πιο πέρα!). Έτσι εξηγείται γιατί μερικές φορές μοιάζει με coffee shop στο Amsterdam ενώ κανονικά δεν είναι όλα τόσο "frei" εδώ...

Σε κάθε περίπτωση, φιλιά πολλά από Βιέννη, καλό σαββατοκύριακο σε όλους-ες αλλά και σε εμάς που λέμε να πάμε προς Πράγα αυτή την φορά...

Uma

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2005

Α Little Bit Of This A Little Bit Of That

by lkrory21
Γεια σας φίλοι και φίλες!


Καταρχήν να ξεκινήσουμε με το Blogr, δεκαπενθήμερο ηλεκτρονικό περιοδικό(pdf) το οποίο περιέχει επιλογες θεμάτων και άρθρων απο πολλά blogs, συμβουλές, tips, μόδα, αστρολογία (ΟΚ ΟΚ κακό χιούμορ) και απευθύνεται τόσο σε... bloggers(ουφ!) όσο και μη. Να ευχαριστήσουμε φυσικά τον Jim_Hellas που κάνει αυτή την προσπάθεια αλλά και για το γεγονός ότι σε κάθε τεύχος βάζει και ένα-δυό άρθρα από αυτό εδώ το ρημάδι το blog! Όλα τα διαθέσιμα προς "κατέβασμα" τεύχη (σε pdf) βρίσκονται εδώ.

Ακούσαμε προσεκτικά και πολλαπλώς το άλμπουμ "Stars Of CCTV", και ίσως του αφιερώσουμε κάποιο (Un)Known Pleasures, από το νέο βρετανικό hype που ακούει στο όνομα Hard-Fi. Αν και δεν είναι άσχημο ως ντεμπούτο το "Αστέρια του κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης"(!!!) και περιλαμβάνει ενδιαφέροντα τραγουδάκια (ξεχωρίζουν τα Cash Machine και Hard To Beat,), νομίζουμε ότι όλος ο ντόρος του βρετανικού τύπου με συγκρίσεις και αναφορές στους Happy Mondays και The Clash είναι κάπως υπερβολικός (ως συνήθως βέβαια). Tο "SOCCTV" είναι στα όρια της pop με κάποια ηλεκτρονικά τερτίπια και αρκετές κιθαριές. Σκεφθείτε κάτι μεταξύ πιο pop Franz Ferdinand και πιο κιθαριστικών LCD Soundsystem με κάποια ψήγματα ska revival και madchester.


Αντίθετα ο καινούργιος (τέταρτος στη σειρά) δίσκος του "νεοχίππη" Devendra Banhart που ακούει στο όνομα "Cripple Crow" παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν έχουμε ακούσει τα προηγούμενα πονήματα του γεννημένου στην Βενεζουέλα Devendra, αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος είναι πολύ καλός. Από το εξώφυλλο τύπου Sgt.Peppers καταλαβαίνει κανείς τι θα επακολουθήσει. Ακουστικό κατα κύριο λόγο άλμπουμ (δεν λείπουν και πιο "ηλεκτρικές" στιγμές"), με 22 τραγούδια και πάνω από 70 λεπτά διάρκεια, στα όρια του ψυχεδελικού folk rock με κάποιες πιο εξωτικές πινελιές, πολλές συνεργασίες, κάποια ντουέτα και κάποια τραγούδια στα ισπανικά. Πολύ καλύτερος πάντως από τους πιο προβεβλημένους και σχετικά "κοντινούς" The Magic Numbers. Οι οποίοι Magic Numbers δεν είναι κακοί απλά κάπως γλυκανάλατοι.


Σχετικά αδιάφορη ως τώρα η συναυλιακή σεζόν με λίγες καλές στιγμές και μπόλικες νεκραναστάσεις τύπου Phil Collins / Α Ha / The Wailers, κλπ (τι άλλο θα ξεθάψουν οι διοργανωτές θεε μου;). Ελπίζουμε να δούμε τίποτα πιο ενδιαφέρον σύντομα.

Ξέρουμε ότι ...διαβάσατε το πολύ ενδιαφέρον Bratislava Calling και αναμένετέ εναγωνίως το επόμενο Vienna Calling (αμφότερα από την ...Uma) αλλά ας έχετε υπ' όψιν ότι σύντομα θα υπάρξει και... Berlin Calling (οι φήμες ότι θα επακολουθήσει Ulan Bator Calling κρίνονται ως ανυπόστατες!) καθότι σε λίγο καιρό θα βρεθούμε για πρώτη φορά στην γερμανική πρωτεύουσα για κάποιες ημέρες. Αν έχετε να προτείνετε κάτι που αξίζει να δούμε ή να επισκεφθούμε στο Βερολινό, ρίξτε comment ή e-mail!

Last But Not Least:

Το ΕΣΡ(Εθνικο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) έκανε το θαύμα του και κλείνει τον Best 92,6 λόγω "χαμηλής ποιοτικής στάθμης". Διαβάστε εδώ και μετά διαβάστε δύο πολύ καλά Posts εδώ και εδώ. Α! Και μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το site του Ρ/Σ (εδώ) και του "ανεξάρτητου" ΕΣΡ(εδώ). Στο site του ΕΣΡ υπάρχει τρόπος να αφήσετε την γνώμη σας και τα σχόλια σας αλλά δυστυχώς όχι σε πάπυρο για να τα διαβάσουν οι υπεύθυνοι που ζουν ακόμα στον Μεσαίωνα. Να προσθέσουμε εδώ ότι προσωπικά δεν πολυακούμε BEST ούτε την εκπομπή του Ψαριανού αλλά ο Ρ/Σ είναι κλάσεις ανώτερος από πολλά άλλα ραδιο-τηλε-σκουπίδια που κυκλοφορούν ελεύθερα!

Links:
Blogr
The Magic Numbers
Hard-Fi
Devendra Banhart (XL Recordings Site)
Cripple Crow (και όχι μόνο!)



Αυτά προς το παρόν!



Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2005

As Seen On DVD - 2 Films

by lkrory21
Δύο τελείως διαφορετικά μεταξύ τους έργα που είδαμε σε DVD πρόσφατα θα παρουσιάσουμε στο σημερινό As Seen On DVD. Ένα δράμα και ένα "σκοτεινό παραμύθι. "Million Dollar Baby" και "Lemony Snicket's Α Series Of Unfortunate Events".


1. Million Dollar Baby
(2004, 132')

Σκηνοθεσία: Clint Eastwood
Παίζουν: Clint Eastwood, Hillary Swank, Morgan Freeman.

Δυστυχώς δεν είχαμε καταφέρει να το δούμε το έργο (αν και θέλαμε) όταν είχε βγει στο σινέμα, το είδαμε πρόσφατα σε DVD όμως. Φυσικά το έργο είναι πασίγνωστο, έχει βραβευθεί με 4 Όσκαρ και έχουν γραφτεί άπειρα πράγματα για αυτό. Ένα έργο βαθύτατα δραματικό (αν και στο πρώτο μισάωρο υπάρχουν ακόμα και χιουμοριστικά στοιχεία), πολύ "δυνατό" που σε αφήνει με πολλές σκέψεις. Πέρα από την πλοκή που είναι πλέον γνωστή όπως και το πικρό της διφορούμενο τέλος, το μεγάλο ατού του "Million Dollar Baby" είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες πάνω στους
χαρακτήρες.

Ο Clint Eastwood αποδίδει υποδειγματικά το ρόλο του "τσακισμένου" πλεόν από τη ζωή προπονητή πυγμαχίας - ιδιοκτήτη γυμναστηρίου, που δεν έχει και πολλά να δείξει στον αθλητικό τομέα και που είναι σε διάσταση με την οικογενειά του, το θεό (οι σκηνές με την εκκλησία είναι ενδεικτικές μέσα στο χιούμορ τους) αλλά και την ίδια τη ζωή. H Hillary Swank σε μια ρεαλιστικότατη απόδοση μιας 30χρονής γκαρσόνας που το βάζει σε πείσμα και το καταφέρνει να γίνει επαγγελματίας πυγμάχος. Ο Morgan Freeman στο ρόλο του επιστάτη του γυμναστηρίου, πρώην πυγμάχου, ο αφηγητής της ιστορίας και η φωνή της λογικής είτε στο θριάμβο είτε στην ήττα εντός και εκτός του ρινγκ. Η αλληλεπίδραση δε και η χημεία μεταξύ τους αγγίζει τα όρια του τέλειου.

Το έργο θα μπορουσε να χαρακτηριστεί "αθλητικό δράμα" αλλά δεν είναι. Είναι ένα έργο πάνω στη θέληση, στη δύναμη, στο κουράγιο και το ταλέντο, στη ζωή και στο τι αφήνει κανείς πίσω του. Η ταινία συνολικά είναι χαμηλών τόνων αλλά δρα καταλυτικά στον θεατή και έχει χαλαρή αλλά συνεχόμενη ροή χωρίς να χάνεται το ενδιαφέρον χάρη στην εξαιρετική σκηνοθεσία του Clint Eastwood. Αν δεν το έχετε δει, τσεκαρετέ το οπωσδήποτε.

Links:
Official Site
IMDB
AMG

...και για να αλλάξουμε λίγο κλίμα και διάθεση...

2.Lemony Snicket's Series Of Unfortunate Events
(2004, 108')

Σκηνοθεσία: Brad Silberling
Παίζουν: Jim Carrey, Emily Browning, Liam Aiken.

Ένα ακόμα "γοτθικό" παραμύθι για μικρούς και μεγάλους. Με πολλές ομοιότητες και επιρροές από τον μέγα "παραμυθά" Tim Burton, ο σκηνοθέτης Brad Silberling (γνωστός από το "City Of Angels") ζωντανεύει στην οθόνη μια επιλογή από τα τρία πρώτα βιβλια της παιδικής σειράς "Α Series Of Unfortunate Events" γραμμένα από τον Lemony Snicket (ψευδώνυμο. Το πραγματικό όνομα του συγγραφέα είναι Daniel Handler).

Τρία αδέρφια, ο "βιβλιοφάγος" Klaus (
Liam Aiken), η εφευρετική και πολυμήχανη Violet(Emily Browning) και η μικρή Sunny μένουν ορφανά άλλα έχοντας και μια μεγάλη περιουσία ως κληρονομιά όταν οι γονείς τους χάνονται σε μια πυρκαγιά. Την κηδεμονία τους αναλαμβάνει ο θείος τους κόμης Όλαφ(Jim Carrey). Η ζωή των παιδιών μετατρέπεται σε μια ...σειρά από ατυχή γεγονότα.

Κάποιος reviewer στο ΙMDB έγραψε ότι "η ταινία θα μπορούσε να είναι κάποιο παραμύθι του Κάρολου Ντίκενς σκηνοθετημενο από τον Τιμ Μπάρτον" και ειλικρινά δεν μπορούμε να σκεφτούμε καλύτερη περιγραφή από αυτή. Το όλο στήσιμο του έργου και όλη η παραμυθένια αλλά σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι πολύ καλο. Πιο σκοτεινό από τα "Χάρι Πόττερ" ας πούμε, σε βάζει εύστοχα και έξυπνα στο παραμύθι και σε αφήνει να περιπλανηθείς εκεί. Μεγάλο ατού φυσικά ο Jim Carrey, που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι όταν αποφεύγει τις μανιέρες του και τις "over the top" ερμηνείες του και με σωστούς ρόλους μπορεί και αποδίδει πολλά. Η μικρή Emily Browning επίσης δυνατή στο ρόλο της μικρής Violet. Στο έργο θα βρείτε πολλούς άλλους πολύ γνωστούς ηθοποιούς σε μικρούς και μεγάλους ρόλους με προεξάχουσα την Meryl Streep στο ρόλο της θείας των παιδιών. Στο ρόλο του αφηγητή ο πολύς Jude Law.

Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να ακολουθήσει την μοίρα των Χάρι Πότερ και να υπάρξουν sequels αλλά ως πρώτη προσπάθεια είναι πολύ καλό.


Links:
Official Site
AMG
IMDB