Vienna Calling #6

Το 6ο κατα σειρά V.C. από την Uma στην Βιέννη, αφιερωμένο στην σειρά εκδηλώσεων Wien Modern αλλά και σε επισκέψεις σε σημαντικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας....

Λοιπόν γεια σε όλους από την κρύα και χιονισμένη Βιέννη. Το τελευταίο πράγμα που έχει όρεξη κάποιος να κάνει με αυτόν τον καιρό είναι να πάει σε μαθήματα. Για εμάς τους ...μεσόγειους η όλη κατάσταση θυμίζει ήδη Χριστούγεννα. Έχουμε στο νου μας και την Ελλάδα όπου όταν χιονίζει όλα υπολειτουργούν, αλλά εδώ δεν είναι έτσι προφανώς.

Wien Modern:

Αυτό το μήνα λαμβάνει χώρα το Wien Modern, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην μουσική του παρόντος και του μέλλοντος. Πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις, αφιερώματα σε avant garde συνθέτες, παραστάσεις με συνδυασμό «ζωντανής» μουσικής με άλλες τέχνες όπως χορός ή κινηματογράφος. Δυστυχώς δεν είδα όλα όσα ήθελα να δω αλλά μόνο δύο events μέχρι τώρα. Πιο συγκεκριμένα είδαμε ένα live των To Rococo Rot, ένα τρίο από το Βερολίνο με έναν στα electronics, ένα στην κιθάρα – πλήκτρα και ένα drummer. To ύφος ηλεκτρονικό μεν αλλά με Pop προσανατολισμούς, θα το χαρακτηρίζαμε avant garde pop. Το πιο ωραίο στοιχείο τους ήταν πάντως ο συνδυασμός του καταιγιστικού drummer με το υπόλοιπο καθαρά ηλεκτρονικό σχήμα. Πριν τους To Rococo Rot, εμφανίστηκε ο αυστριακός καλλιτέχνης Robin Fox. Ήχος στα όρια του noise , βασισμένος στο παιχνίδι με τις συχνότητες (φαίνεται να έχει πολύ ακούσει Pan Sonic και τα συναφή) και με ενδιαφέρον οπτικό μέρος άρρηκτα συνδεδεμένο με την μουσική του. Μείον του live ήταν ότι έλαβε χώρα σε μια μικρή θεατρική αίθουσα, με αποτέλεσμα η μουσική να μην έχει χώρο να αναπνεύσει αλλά και οι θεατές να έχουν χώρο να εκδηλωθούν.

Το άλλο event που είδαμε στα πλαίσια της Wien Modern ονομαζότανε Welt Spiegel Kino (ελληνικά: Ο κόσμος καθρεφτίζει τον κινηματογράφο). Πρόκειται για ένα project σε τρία επεισόδια (εκ των οποίων είδαμε τα δύο) που αναφέρεται στον κινηματογράφο των αρχών του αιώνα. Κάθε επεισόδιο είχε δύο μέρη, ένα με πλάνα αρχείου έξω από κάποιον παλαιό κινηματογράφο κάποιας πόλης, με πολλές αναφορές φυσικά στην κοινωνία της εποχής, και ένα δεύτερο με σκηνές από ταινίες που είχανε προβληθεί στον κινηματογράφο αυτό με live μουσική από τους Christian Fennesz(πάλι αυτός!) στην κιθάρα και laptop, Burkhard Stangl(κιθάρα, electronics) και Jean Paul Dessy(τσέλλο). Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και μινιμαλιστικό το μουσικό μέρος. Τα δύο πρώτα επεισόδια που είδαμε αναφερόντουσαν στην Βίεννη και την Surabaya (Ινδονησία) αντίστοιχα.

Εικαστικά και άλλα:

Πέρα από την μουσική, συμβαίνουν τόσα πολλά στο πολιτιστικό τομέα εδώ στην Βιέννη που είναι αδύνατον να τα προλάβει κανείς όλα, δυστυχώς. Επιλέξαμε και επισκεφθήκαμε μια έκθεση φωτογραφίας στο West Licht Museum που ονομαζότανε “Secret Snapshots” και αποτελούταν από γυμνές φωτογραφίες γυναικών, αρκετά προσωπικές, από τις δεκαετίες 20 έως 60, μέρος της ιδιωτικής συλλογής κάποιου φωτογράφου. Ενδιαφέρουσα έκθεση, με ηδονοβλεπτικό χαρακτήρα αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Καλή ήταν και η έκθεση "Die Enzyklopaidie der Wahren Werte"(ελλην. Η εγκυκλοπαίδεια των αληθινών αξιών») στο Kunstlerhaus Wien, μια μεταμοντέρνα κριτική ματιά στην σύγχρονη ζωή.

Για να πάμε σε κάτι πιο ...κλασσικό, επισκεφθηκαμε το Leopold Museum, μουσείο που κανονικά φιλοξενεί την σημαντικότερη συλλογή αυστριακής ζωγραφικής δηλ. Klimt, Schiele, Kokotschka, κ.α. από την δωρεά της ιδιωτικής συλλογής της οικογένειας Leopold το 2000. Αυτό το καιρό φιλοξενείται σε ανταλλαγή της αυστριακής συλλογής η έκθεση “Iμπρεσσιονιστές από το μουσείο Orsay”. Δεν χρειάζεται καν να πω ότι η έκθεση είναι εντυπωσιακή με πασίγνωστους κλασσικούς πίνακες των Monet, Degas, Renoir, Van Gogh, κλπ και η δική μου κριτική είναι περιττή. Όποιος έχει πάει στο Orsay στο Παρίσι τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Μείον της όλης υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι πίνακες των Αυστριακών ζωγράφων του Leopold βρίσκονται στο Orsay οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε Klimt ή Kokotchka αλλά μόνο Schiele (Το Leopold έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του), τα έργα του οποίου είναι ιδιαίτερα σκοτεινά. Κατα την γνώμη μου, οι υπόλοιποι αυστριακοί ζωγράφοι δεν νομίζουν να εντυπωσιάζουν κανέναν μη αυστριακο και μπορώ να πω ότι τους είδα λίγο αδιάφορα! Τέλος στα πλαίσια της ...δίψας για τέχνη που με έχει πιάσει ξαφνικά, είδα και την έκθεση φωτογραφίας του Albert Watson, πολύ γνωστού φωτογράφου μόδας, με φωτογραφίες διασημοτήτων (Kate Moss, Mick Jagger, κλπ) αλλά και αγνώστων όπως πόρνες στο Λας Βέγκας, κλπ. Υπερτιμημένη (τσιμπημένο το εισιτήριο!) και πολυδιαφημισμένη αλλά τελικά καλή έκθεση.

Αυτά τα ...ολίγα προς το παρόν από την Βιέννη. Θα επανέλθουμε με τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες εδώ και τα σχετικά... Bye!

Uma