Berlin.
Μια πόλη που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την επανένωση των δύο Γερμανιών. Μια πόλη σε ανακατασκευή, συνεχή διαμόρφωση και διαρκή ανανέωση. Μια πόλη 3,500,000 κατοίκων όπου Βερολινέζοι, μετανάστες, φοιτητές και επισκέπτες κινούνται ανάμεσα σε υπερμοντέρνα φουτουριστικά κτίρια, παλαιά πρωσσικά παλάτια, γοτθικού τύπου εκκλησίες, κλασσικά τούβλινα ευρωπαϊκά σπίτια, μπλοκ από σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες και μεγάλα πάρκα.
Μια πόλη που παραμένει ζωντανή στην ψυχή ακόμα και αν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν ή ζουν από εκεί από τα πρώτα χρόνια αφότου έπεσε το τείχος, αυτός ο αέρας ανανέωσης, καλλιτεχνικής ελευθερίας, κατάληψης χώρων, ελευθεριότητας και ατελείωτου πάρτυ έχει πια χαθεί.
Το Βερολίνο όμως δεν είναι μια τυπική γερμανική πόλη τύπου Ντίσσελντορφ και δεν θα γίνει μάλλον ποτέ. Ούτε θα καταλήξει σαν την Φρανκφούρτη, μια πόλη γεμάτη εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και γραφεία εταιρειών και τραπεζών αλλά χωρίς ψυχή. Ακόμα και το κλιμα αρχικής ευφορίας από την πτώση του τείχους χάθηκε πια, η πόλη είναι ολοζώντανη, προσφέρει ότι μπορεί να θέλει κάνεις και ξέρει να "καθηλώνει" τους επισκέπτες της.
Πολυπολιτισμικό, πολυάνθρωπο αλλά ταυτόχρονο ανθρώπινο, μεγαλούπολη μεν αλλά βατό και εύκολο. Διασκέδαση, τέχνη, σπουδές, ψώνια, δουλειά, απλή επίσκεψη, διαμονή ή για όποιον άλλο λόγο βρεθείτε εκεί σύντομα θα καταλάβετε ότι το Βερολίνο είναι η πραγματική καρδιά της Ευρώπης. Έχουμε επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, όλες όμορφες: Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες, κλπ. Το Βερολίνο "μυρίζει" πιο πολύ Ευρώπη από όλες.
Αυτά προς το παρόν
Υ.Γ. Ως αφορά την σύγκριση με την Αθήνα; Η Αθήνα έχει κάνει κάποια βήματα εδώ και μερικά χρόνια αλλά απέχει πολύ, μα πάρα πολύ τόσο σε υποδομές όσο και σε νοοτροπία σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Κάπου ειχαμε διαβάσει ότι η Αθήνα έχει περισσότερες ομοιότητες με την Δαμασκό, την Βυρηττό ή την Τρίπολη (Λιβύη!) παρά πχ με την Ρώμη. Δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαίωσουμε, ούτε μας πιάνει κρίση ξενομανίας ούτε πιστεύουμε ότι οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις είναι επίγειοι παράδεισοι. Παντού υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και η Αθήνα έχει πολλά πλεονεκτήματα με πρώτα και καλύτερα τον καιρό, την φθηνή σχετικά στέγη, κλπ. Στις ευρωπαϊκες πόλεις απλά υπάρχει επιπλέον το μίνιμουμ πολιτισμικού επιπέδου, νοοτροπίας και υποδομών για να μπορέσεις να ζήσεις ανθρώπινα. Μήπως όμως είναι στο χέρι μας να αποκτήσουμε και εμείς μια πόλη με ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρή, με οδηγούς που να σταματάνε μόλις πάει να διασχίσει πεζός τον δρόμο, με ανακύκλωση, με μεγάλα πάρκα, με ελάχιστη -στα όρια του απολύτως απαραίτητου- χρηση του αυτοκινήτου, ποδηλατόδρομους, εύχρηστα, γρήγορα και εξυπηρετικά ΜΜΜ, και, και, και που όλοι θαυμάζουμε όταν είμαστε έξω?
Μην περιμένετε από τις δημοτικές εκλογές που είναι απλά μια μικρογραφία των πολιτικών με γαλάζια και πράσινα (ε που και που και κανένα κίτρινο ή κόκκινο) ανθρωπάρια να εναλλάσσονται.. Εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε την αλλαγή αλλάζοντας καταρχήν την ίδια μας την νοοτροπία.
Φώτο: H οδός Schlossstrasse που οδηγεί στο παλάτι του Charlottenburg.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου