جمهوری اسلامی ايرا Today!

(μετάφραση από τα περσικά):

Η θέση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στην παγκόσμια πολιτική σκηνή από την άνοδο του προέδρου Mahmoud Ahmadinejad στην εξουσία έως και σήμερα με κύριο άξονα το ζήτημα των πυρηνικών...

{Ok, ok! Αυτό πάει για τον Schottkey!}

Πάμε λοιπόν...
Το chain post - παιχνίδι το ξέρετε ήδη αν παρακολουθείτε την ελληνική blog-όσφαιρα. Ο καθένας πρέπει να πει 5 πράγματα για τον εαυτό του ή την ζωή του -άσχετα πόσο σημαντικά είναι αυτά- που οι άλλοι πιθανόν δεν τα γνωρίζουν και έπειτα να δώσει "πάσα" σε άλλους 5 να κάνουν το ίδιο στο δικό τους blog... Δείτε ενδεικτικά τα post των Schottkey (που μας έκανε την πάσα!), VJay, Vague Tourist, M.Hulot και άλλα πολλά ανά την blog-όσφαιρα...

Πάμε λοιπόν...

i) Το πιο παλιό πράγμα που θυμάμαι στην ελληνική TV ήταν η ανακοίνωση για τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη το 1984 (αν δεν κάνω λάθος) Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί αλλά μου έχει εντυπωθεί έντονα...

ii) Στo τέλος του Das Leben Der Anderen δάκρυσα και εγώ μαζί με τα ...ΚΑΠΗ που είχαν κατακλύσει τον κινηματογράφο ΑΣΤΥ! Γενικά δακρύζω σχετικά εύκολα με συγκινητικές στιγμές στις ταινίες (η πρωτη φορά που μου συνέβη ήμουν μικρός και το έργο ήταν το 'Δεσποινίς ετών 39'!!!).

iii) Η ενδελεχής (ουφ!) ενασχόληση μου με την μουσική ξεκίνησε κατα λάθος στην 2α Γυμνασίου εξαιτίας του μαθήματος των Καλλιτεχνικών. Έπρεπε να κάνουμε ένα κολλάζ με θέμα είτε επίδειξη μόδας ή συναυλία. Η επίδειξη μόδας δεν έπαιζε οπότε πήγα στο περίπτερο της πλατείας, ζήτησα ένα περιοδικό που να έχει πολλές φωτογραφιες μουσικών και ο κυρ-Μπάμπης μου έδωσε το... Metal Hammer! Ε αυτό ήταν! Το ξεκοκάλισα και άρχισα να ακούω φανατικά heavy metal / hard rock και από εκεί classic rock μετά indie / alternative, κλπ, κλπ...

iv) Η πρώτη συναυλία ξένων καλλιτεχνών που είδα ποτέ ήταν ο Ian Gillan (!) σόλο και ο μπλουζίστας Luther Allison το 1989(;) στο Ζάππειο σε φεστιβάλ του τότε Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου (...).

v) Για χρόνια έβλεπα τον ίδιο εφιάλτη. Ήμουνα λέει ξαπλωμένος στην άσφαλτο, ερχόταν κατα πάνω μου ένα αυτοκίνητο με ταχύτητα αλλά εγώ δεν μπορούσα να σηκωθώ. Πάντα ξυπνούσα ακριβώς την ώρα σχεδόν που έφτανε πάνω μου... (κανένας ψυχολόγος / ψυχίατρος να μας πει τι σημαίνει;).

Κάνω με την σειρά μου πάσα στον Κωνσταντίνο, στον TheDrude (για να τον αναγκάσω να γράψει post μετά από 5+μήνες!), στο blog του MIC, στο blog του FotoArt (Fanis Logothetis) και σε ένα blog - μπαλλαντέρ, δηλαδή όποιος - α διαβάζει αυτή τη στιγμή, έχει blog και θέλει!

Το πιο ταιριαστό soundtrack θα ήταν το 'It's 5' των Architecture In Helsinki αλλά μας πρόλαβε ο Vague Tourist οπότε πάρτε να έχετε το 'Five Get Over Excited' των Housemartins!

Αυτά προς το παρόν....
...See Ya In The Pit!