Thievery Corporation
+ Scopitone
Θ.Λυκαβηττού 26/7
Η εξ αναβολής συναυλία των T.C. από 2/6 αποδείχθηκε το καλύτερο κλείσιμο της φετινής συναυλιακής σεζόν. Μεγάλη προσέλευση κόσμου (πρέπει να ήταν πάνω από 6.000 οι παρευρισκόμενοι), οι Eric και Rob από την Washington, D.C. σε μεγάλα κέφια πίσω από τα samplers/keyboards/turntables, η μπάντα(6 μέλη: μπάσο, κιθάρα/σιτάρ, 2 στα κρουστά, 2 στα πνευστά) και οι ...6 τραγουδιστές-τριες (3 τραγουδίστριες, 1 τραγουδιστής και δύο reggae MCS) που τους συνόδευαν πολύ καλοί.
Γύρω στις 10 και κάτι εμφανίστηκαν οι Scopitone με ένα μάλλον μέτριο soul/funk set 5 τραγουδιών όπου συμμετείχε ως guest η ...Ίνα Λαζοπούλου φέρνοντας μας στο νου την γνωστή ρήση: "από φωνή μ...ι και από μ...ι φωνάρα" καθώς και το αγγλοσαξωνικό: "Don't quit your daily job".
11 παρά τα φώτα του θεάτρου σβήνουν ξανά και ξεκινά το show της Ληστρικής Επιχείρησης. Ένα μουσικό μαγικό χαλί που μας ταξίδεψε από την Περσία μέχρι την Jamaica με πολλές ενδιάμεσες στάσεις σε ένα ψυχεδελικό lounge-bossa nova-reggae dub ταξίδι. Το κοινό αποδείχθηκε υπερ του δέοντος εκδηλωτικό χορεύοντας συνέχεια (ακόμα και στις εξέδρες) ανατροφοδοτώντας το κέφι της μπάντας και τούμπαλιν. Το σετ των T.C. κινήθηκε στα 3 τελευταία άλμπουμ τους με έμφαση όμως στο "The Cosmic Game".
{Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ για ένα μικρό σχόλιο σχετικά με το "The Cosmic Game". Πολλές κριτικές το χαρακτήρισαν μέτριο ή "μια από τα ίδια". Δεν συμφωνούμε μιας και η προσθήκη του ψυχεδελικού ροκ ήχου στο electronica/Asian vibes/Reggae Dub/Bossanova χαρμάνι - μουσικό καλειδοσκόπιο του ντουέτου είναι κάτι παραπάνω από ταιριαστή και ο δίσκος κινείται σε υψηλά επίπεδα βοηθούμενος και από τις all star συμμετοχές (Perry Farrel, David Byrne, The Flaming Lips, κλπ)}
Οι τραγουδίστριες εναλάσσονταν στην σκηνή, η μπάντα σε υψηλά εκτελεστικά επίπεδα ενώ όταν εμφανίστηκαν οι ...brothers Νotch και Sleepy Wonder το κέφι εκτινάχθηκε στα ύψη (μέχρι stage diving είχαμε!). Οι Eric Ηιlton και Rob Garza συντόνιζαν πάνω στο βάθρο με τα πικάπ / keyboards / samplers ενώ κάποιες στιγμές ο Rob έπιασε και την ακουστική κιθάρα (η ακουστική εισαγωγή στο "The Richest Man In Babylon με όλον τον Λυκαβηττό να τραγουδά ήταν εκπληκτική) θολώντας ακόμα περισσότερο τα όρια μεταξύ ηλεκτρονικής μουσικής και live μπάντας. Το βασικό σετ κράτησε περίπου δύο ώρες ενώ βγήκαν για encore 2 φορές και μας αποτελείωσαν με το εκπληκτικό κάτι-σαν-Pink Floyd-meets-dub "Marching The Hate Machines(Into The Sun)" (στην εκτέλεση του δίσκου συμμετέχουν οι Flaming Lips).
Δεν έχουμε τίποτα άλλο να προσθέσουμε παρά την φράση φίλης:
"Ακόμα και οι σεκιουυριτάδες χόρευαν" η οποία απεικονίζει πλήρως το κλίμα της συναυλίας.
Yeah, Light It On!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου