Wild Camping. Yes Or No?

Ο νόμος είναι σαφής:

Απαγορεύεται η ελεύθερη κατασκήνωση (camping) ή σταθμευση (τροχόσπιτων αυτοκινούμενων και μη) εκτός νόμιμων χώρων κατασκήνωσης σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ την επικράτεια (δείτε Ν.2160/93 και Ν.2741/99).

Πολλοί-ες πιστεύουν ότι αυτή η ολοκληρωτικά απαγορευτική πολιτική χωρίς παρεκκλίσεις ή αποσκοπεί στην πλήρη εμπορευματοποίηση δασών / βουνών /νησιών(ειδικά αυτών). Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο νομοθέτης είχε στο νου του την οικολογική διάσταση της υπόθεσης(μήπως είμαι ...αφελής;).

Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν πιο ωραίες διακοπές από μια παρεούλα σε ερημική παραλία μακριά απο την φασαρία και τις ...τζιπούρες με αθηναϊκές πινακίδες γεμάτες δίποδα ζώα που κατακλύζουν κοσμικά νησιά και παραλίες το καλοκαίρι. Σκηνούλα, φωτίτσα το βράδυ*, αστέρια, ολίγον γυμνισμός για τους τολμηρούς-ες, ησυχία, επαφή με την φύση, αραλίκι και ...μπολικη απλυσιά. Στο τέλος μαζεύουμε και τα σκουπίδια μας σε μια σακουλίτσα και επιστροφή στο κλείνον άστυ... Μισό λεπτό! Έτσι κάνουμε όλοι-ες;

Μμμμμ... δεν το νομίζω! Σε παραλίες, δάση, λίμνες, ακόμα και σε δυσπρόσιτα σημεία αλλά αγαπητά στους φίλτατους free campers μέρη (όπως πχ οι Βάθρες στην καταπράσινη Σαμοθράκη) βρίσκει κανείς μπουκάλια μπύρας, χαρτια και πλήθος υπολείμματων πέψης σε διάφορα σχήματα, χρώματα, μεγέθη και οσμές... (με τα συνοδευτικά κ...χαρτα να ανεμίζουν ως παντιέρες βεβαίως βεβαίως). Φυσικά και δεν είναι όλα υποπροϊόντα των διακοπών διαφόρων ελεύθερων κατασκηνωτών. Σε κάθε περίπτωση όμως λείπει η οικολογική συνείδηση σε πολλούς-ες από εμάς.

Είμαι υπερ της ελεύθερης απόλαυσης και διαβίωσης στην φύση από οποιονδήποτε (άλλωστε ένα μέρος ανήκει σε όλους-ες και όχι μόνο σε όσους γειτνιάζουν ή κατοικούν ή το εκεταλλεύονται εμπορικά) και σίγουρα θέλω να έχω και τέτοιες επιλογές και όχι μόνον να πάω υποχρεωτικά σε δωμάτια** (ο θεός να τα κάνει ορισμένα) ή σε κάτι "οργανωμένα" campings** που φέρνουν κάπως σε προσφυγικό καταυλισμό στο Νταρφούρ του Σουδάν. Θέλω να απολάυσω τη φύση. Θέλω να περπατήσω στο βουνό και όπου κουραστώ να στήσω τη σκηνούλα και να κοιμηθώ. Θέλω να ξυπνάω το πρωί στις διακοπές και μόλις κατεβεί το φερμουάρ της εισόδου της σκηνής να δώ την θάλασσα. Θέλω να ακούω μόνο τζιτζίκια ή το παφλασμό των κυμάτων και όχι την TV του διπλανού ή την Βίσση να σκούζει στις 5 το πρωί από το παρακείμενο μπαρ! Δεν θέλω να με ξυπνήσει κάποιος αστυνομικός να μου κάνει ανω-κάτω τη σκηνή ψάχνοντας δήθεν για ναρκωτικά και να μου κοτσάρει και μια κληση 150€ (τόσο είναι το πρόστιμο για την ελεύθερη κατασκήνωση). Και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ δεν θέλω να πηγαίνω σε κάποια παραλία ή κάποιο δάσος και να είναι γεμάτο σκουπίδια, υπολείμματα φωτιάς και ότι άλλο τύχει να παρατήσει κανείς.

Τι γίνεται λοιπόν με αυτούς-ες που η οικολογική συνείδηση τους είναι υπό του μηδενός και αφήνουν τις παραλίες και τα δάση σαν τα μούτρα τους; Πως μπορεί να λυθεί αυτή η δυσεπίλυτη εξίσωση μεταξύ ελεύθερης διαβίωσης στην ύπαιθρο χωρίς το ...μακρύ χέρι του ειδικού φρουρού από την Νάξο να ανοίγει κάποιο πρωί το φερμουάρ της σκηνής και της προστασίας της φύσης?


*= Επίσης απαγορεύεται το άναμμα φωτιάς σε ολόκληρη την επικράτεια.

**= Υπάρχουν όμως και πολλά καλά δωμάτια σε λογικές τιμές καθώς και πολλά πεντακάθαρα και άψογα οργανωμένα campings σε όλη τη χώρα. Θέλει όμως ψάξιμο.

Οι φωτογραφίες είναι από Αιγιάλη(Αμοργός) και Ηρακλειά και από τις σελίδες Αμοργός και Ηρακλειά από το site www.greece.org .