Notes From The Digital Undeground #1

Θυμάμαι πριν καμια 15-αριά χρόνια και βάλε, ήμουν ένας συνηθισμένος πιτσιρικάς - μέταλλο. Θα θυμάστε ότι κάποια εποχή στην Ελλάδα το να είσαι μεταλλάς στην εφηβεία ήταν κάτι σαν παιδική ασθένεια. Όλοι την παιρνάγανε αυτήν την "ασθένεια" με όλο το "Σακκέτο-πακέτο" (που θα έλεγε και ο Λιακό) δηλαδή Iron Maiden, ραφτά, κονκάρδες, ανταλλαγές κασσετών(mp3 είπατε?), βόλτες στο "Δισκάδικο Της Αθηνάς", το "Happening" και το "Rock City"(Τα θυμαστε?) για βινύλια(CD είπατε?), κλπ, κλπ. Τότε λοιπόν, αγοράζαμε ανελλιπώς το Metal Hammer και πραγματικά το "καταπίναμε", ήταν η βίβλος μας. Βλέπετε δεν υπήρχε καμμιά άλλη πηγή ενημέρωσης (internet είπατε?) πέρα από κάτι σκόρπιες ραδιοφωνικές εκπομπές και το HeadBanger's Ball του MTV με την περιβόητη Vanessa Warwick. Υπήρχε λοιπόν μια στήλη στο περιοδικό (που δυστυχώς δεν θυμάμαι όνομα και συντάκτη) που έγραφε για demos, unsigned bands και εν γένει για underground metal από όλο τον κόσμo (κυρίως Αμερική βέβαια). Και σκεφτόμουνα τότε, "Ποιός κάθεται και ασχολείται με αυτά, εδώ βγαίνουν τόσα καλά καινούργια συγκροτήματα και δίσκοι, τόσοι κλασσικοί δίσκοι και δισκογραφίες που πρέπει να εντρυφήσεις (οκ μάλλον δεν χρησιμοποίησα αυτή την λέξη!) που χρόνος (και χρήμα) για αγνωστες μπάντες από το Milwaukee ή τη Βραζιλία!"(κοινώς "Τους ξέρει η μάνα τους?").

Zoom-in στο σήμερα, που ξεκινάμε από αυτό εδώ το blog ένα αφιέρωμα στο φαινόμενο των net labels και μέσα από το οποίο σε (ά)τακτα χρονικά διαστήματα θα έχουμε άρθρα, αφιερώματα, συνεντεύξεις και links και θα παρουσιάζουμε εταιρείες, καλλιτέχνες και δίσκους από τις net labels που κατα τη γνώμη μας αξίζουν την προσοχή μας(σας). Ήδη περιστασιακά έχουμε παρουσίασει λίγα πράγματα σε προηγούμενα posts. Τι είναι όμως τα "net labels" ? Προσπαθώντας να μεταφράσουμε το άρθρο της Wikipedia, Net Label είναι μια δισκογραφική εταιρεία που διανέμει την μουσική της σε ψηφιακά αρχεία ήχου (κυρίως MP3, κάποιες σε Ogg Vorbis και ορισμένες σε FLAC) στο διαδίκτυο. Η κύρια διαφορά μεταξύ net labels και "παραδοσιακών" δισκογραφικών εταιρειών είναι ότι οι πρώτες δίνουν έμφαση και έχουν σαν κύριο κανάλι διανομής τα "ελεύθερα" χωρίς αντίτιμο downloads αντί "φυσικών" μέσων (CD, βινύλια, κλπ). Συνήθως δίνουν άδεια (αν δεν το ενθαρρύνουν κιόλας) για ελεύθερο sharing ενώ τυπικά οι εκάστοτε καλλιτέχνες κρατάνε το copyright.

Ο κύριος όγκος των ηχογραφήσεων σε net labels ανήκει στην ηλεκτρονική μουσική και όλα τα παρακλάδια της(ας μην ξεχνάμε ότι οι καταβολές του φαινομένου ανάγονται στην demoscene) αλλά υπάρχουν και πολλές που ασχολούνται και με άλλα είδη (rock, pop, reggae, punk, κλπ). Φυσικά κατα 99.9% οι καλλιτέχνες (σε πολλές περιπτώσεις είναι οι ίδιοι που έχουν ιδρύσει την net label) είναι παντελώς άγνωστοι πέρα και έξω από τον στενό κύκλο των net labels αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν βρίσκεις καλή μουσική (υπάρχει όμως και πολλή αδιάφορη καθώς και ...σκουπίδια!). Περιστασιακά όμως βρίσκει κανείς και ονόματα ή projects που ξεφεύγουν από τα όρια του underground όπως μια συλλογή από την Comfort Stand με ακυκλοφόρητα demos του πρώτου "ανεξάρτητου" καλλιτέχνη από την δεκαετία του 60 του Joe Meek ή το περιβόητο πια "The Conet Project" της Irdial (κανονική δισκογραφική που μετατράπηκε σε net label).

Αξίζει όμως να ασχοληθεί κανείς με κατι τέτοιο? Δηλαδή να χάσει κανείς χρόνο και να απασχολήσει την PSTN/ISDN/ADSL γραμμή του "κατεβάζοντας" και δοκιμάζοντας παντελώς άγνωστους καλλιτέχνες και δίσκους όταν νόμιμα (πχ iTunes) ή ...παράνομα (βλέπε P2P) μπορεί να έχει "'οτι τραβάει η ψηχή του" από πασίγνωστους καλλιτέχνες και μεγάλα ονόματα του τώρα και του παρελθόντος? Κατά τη γνώμη μας, ναι! Πέρα από την μουσική (που στην τελική είναι και υποκειμενικό το γούστο), τίθεται και το φιλοσοφικό του θέματος. Πιστεύουμε (και θα θέλαμε να το δούμε να πραγματοποιείται) ότι το Internet μπορεί πραγματικά να λειτουργήσει ως φορέας και ως κανάλι διανομής ελεύθερης τέχνης και άποψης που θα είναι free as in free beer AND free as in free speech (για να παραφράσουμε την γνωστή ρήση για το "ελεύθερο λογισμικό"). Μπορεί να λειτουργήσει, για να θυμηθούμε την περιβόητη έκθεση του Eric S. Raymond για το "ελεύθερο λογισμικό", ως "παζάρι" της ελεύθερης προσφοράς και ζήτησης σε αντίθεση με τους "καθεδρικούς ναούς" των δισκογραφικών εταιρειών (και κατ' επέκταση των κινηματογραφικών, των γκαλλερί, κλπ) όπου λίγοι και εκλεκτοί ως ιερείς και αρχιεπίσκοποι αποφασίζουν πριν από εμάς για εμάς τι θα κυκλοφορεί, τι θα ακούσουμε και θα μας το πασσάρουν.

Έτσι η μουσική θα απελευθερωθεί, θα σταματήσει να είναι "προϊόν" και θα ξαναγίνει "τέχνη". Διότι από την στιγμή που "ελευθερώνεται" η ανάγκη της έκφρασης και οι εσωτερικές ορμές και ο "καλλιτέχνης" (δεν πιστεύουμε στην έννοια του καλλιτέχνη, θα το αναλύσουμε άλλη φορά όμως) δημιουργεί το έργο του, αυτό πρέπει να μείνει ελεύθερο προς διάδοση. Αν μπει στην διαδικασία της "εταιρείας", του marketing, της "κυκλοφορίας" και του "πόσο κάνει?" γίνεται απλώς άλλο ένα εμπορικό προϊόν προς διάθεση. Φυσικά υπάρχει και αντίλογος, πολλοί θα θέτατε(με) την βιοποριστική διάσταση του ζητήματος ή τις δυνατότητες διανομής και πρόσβασης που έχει μια μεγάλη εταιρεία, κλπ, κλπ. Το ζήτημα φυσικά και δεν αναλύεται σε 5 - 10 γραμμές ενός post. Απλώς παραθέτουμε μια φιλοσοφική διάσταση του ζητήματος αλλά αν ψάξετε στο Internet ή σε βιβλιοθήκες θα βρείτε άπειρο food for thought.

Για αρχή, γυρίζοντας πίσω στο θέμα μας, δείτε τα links που παραθέτουμε πιο κάτω, πλοηγηθείτε, ανακαλύψτε, στείλτε μας links και πληροφορίες (επίσης δεν καταφέραμε να βρούμε, αν υπάρχει, ελληνική net label πέρα από το πολύ καλο ελληνικό dub συγκρότημα των Atiko Minus που προσφέρουν όλες τις ηχογραφήσεις τους στο site τους) και εδώ θα είμαστε πάλι για να μπούμε στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο των net labels.

Αυτά προς το παρόν.

Links:
Wikipedia
Site για netlabels
http://www.archive.org/audio/netlabels.php
http://www.scene.org/
(Σημείωση: Τα 2 τελευταία links σας οδηγούν μεγάλες συλλογές αρχείων από net labels και είναι good places to start)