Acht

8


Phosphorescent
Pride (2007, Dead Oceans)

Τι drone folk τον έχουν πει, τι συγκρίσεις με Will Oldham (όχι άδικες τελείως) και Neil Young (!), τι και αν παρομοιάζουν τον ήχο του ως ακουστικούς Spiritualized στα πρώτα τους βήματα... Ότι και να λένε πάντως, ο κατά κόσμoν Mathew Houck μπορεί να είναι υπερήφανος για το Pride, τρίτο του άλμπουμ. Οκτώ μόλις τραγούδια όμορφης πότε "χορωδιακής", πότε "ψυχεδελικής" alt. country / folk θα βρείτε μέσα στο Pride αλλά τι τραγούδια... Όλα τα όργανα αυτή την φορά τα έχει αναλάβει μόνος του ο ίδιος o Mathew Houck (εκτός από κάποια δεύτερα φωνητικά από διάφορους καλεσμένους όπως Jana Hunter, κλπ) που επιπλέον, αν δεν το ξέρατε, παίζει κατά καιρούς drums και στους Castanets (φαντάζομαστε ότι συγκινηθήκατε με αυτό το νέο!).

Μην σας φοβίσει το μούσι και η γύμνια του εξώφυλλου (!). Εδώ μιλάμε για ένα μελαγχολικό, χαμηλών τόνων άλμπουμ που θα σας κρατήσει όμορφη συντροφιά για αρκετό καιρό. Η δε φωνή του Houck μπορεί να είναι κάπως μονοδιάστατη (αλλά καθόλου αταίριαστη με το είδος μουσικής που παίζει), η τραγουδοποιία του όμως είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική. Αν ακούσετε το 'Cocaine Lights' αλλά και την χαλαρή συνέχεια του (το ομότιτλο 'Pride' του τέλους) και δεν πιάσετε τον εαυτό σας σχεδόν να δακρύζει, ε τι να πούμε... Σε αυτά τα μέρη πάντως το Pride έκανε τεράστια εντύπωση.

Phosphorescent (off.site)
Phosphorescent (Myspace)