Merry F**Kin Christmas, Everybody!

Ειθισται αυτές τις ημέρες να ανταλλάσονται δώρα, ευχές, κλπ και καλώς γίνεται αυτό. Τα διάφορα μουσικά blogs, sites, κλπ συνήθως χαρίζουν mp3 Mixes & συλλογές, κλπ για download.

Το ίδιο θα πράξουμε και εμείς χωρίς χριστουγεννιάτικα όμως tracks (αν ψάχνετε κάτι τέτοιο εδώ μια καλή περίπτωση από την Sounds Familyre του Danielson με συμμετοχές από τον ίδιο, Sufjan Stevens, Woven Hand, κλπ) ή άλλα "σοβαρά"τραγούδια (εδώ μια πολύ καλή συλλογή δια χειρός Dust Road) αλλά βουτώντας σε ένα ασόβαρο είδος - guilty pleasure για αυτά εδώ τα μέρη. Οπότε εγένετο η αυτοσχέδια δική μας συλλογή Guilty 4 Pleasure!

Και αυτό το είδος είναι φυσικά το 80's Glam / Sleaze, "metal's unwanted stepchild" όπως χαρακτηρίζεται. Ξέρετε τώρα: απλοϊκές - απλοϊκότατες rock φόρμες στα χνάρια των AC/DC - KISS / 70s Glam Rock, πολλές κιθάρες, στίχοι για πάρτυ / γυναίκες /ποτά / καταχρήσεις, αισθητική "άστα να πάνε", ντύσιμο στα όρια του cross dressing, μαλλιά τίγκα στην λακ (εξ ου και το προσωνύμιο hair metal!)... pure fun δηλαδή!

Με γεωγραφικό επίκεντρο το Los Angeles, το Glam / Sleaze ανδρωθηκε στις αρχές των 80's χάρις στους Motley Crue, RATT, Quiet Riot, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στις ΗΠΑ στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας για να εξαφανιστεί σχεδόν σε μια νύχτα από το grunge και την απρόσμενη επιτυχία των Nirvana το 1992 . Εκ τότε το είδος κινείται περιφερειακά του ευρύτερου heavy metal με πολύ μικρή αναγνωρισιμότητα.

Ετσι η δική μας αυτοσχέδια συλλογή βουτάει λοιπόν με τα μούτρα στο είδος με 17 τραγούδια από 15 συνολικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Θα βρείτε λοιπόν τους πρωτεργάτες των αρχών (RATT, Quiet Riot), τα "μεγαθήρια" του είδους (KISS στην 80σ unmasked περιοδό της καριέρας τους, Cinderella), χαρακτηριστικά one hit wonders (Britny Fox, Tigertailz - το μοναδικό βρετανικό γκρουπ της συλλογής), όλες τις επιμέρους εκφάνσεις του είδους (από το sleaze rock των LA Guns / Faster Pussycat στο pop metal των Lita Ford / Slaughter), χαρακτηριστικές διασκευές (Slade, Ian Hunter) που δείχνουν τις αισθητικές & μουσικές ρίζεις του είδους, κλπ. Poison & Motley Crue από δύο tracks δικαιωματικά καθώς αποτέλεσαν αμφότερα την επιτομή του είδους.

Μπορείτε να την κατεβάσετε απο εδώ σε ένα συνεχομένο mp3 128kbps διάρκειας 70 λεπτών μαζί με το αυτοσχέδιο artwork (που προσπαθεί άδικα να μιμηθεί την αισθητική των εξώφυλλων του είδους) αλλά και cue sheet αν θέλετε να το κάψετε σε cd. Η ακροασή του συνιστάται με παράλληλη χρήση αλκοόλ και διάθεση για χορό - "χτύπημα".

Ορίστε το tracklist:

01. Poison - 'Look What The Cat Dragged In'
Look What The Cat Dragged In (Capitol Records, 1986)

02. Michael Monroe - 'Dead, Jail Or Rock N' Roll'
Not Fakin' It (Mercury Records, 1989)

03. L.A. Guns - 'Rip And Tear'
L.A. Guns (Polydor, 1988)

04. Faster Pussycat - 'Slip Of The Tongue'
Wake Me When It's Over (Elektra Records, 1989)

05. Britny Fox - 'Girlschool'
Britny Fox (Columbia, 1988)

06. Lita Ford - 'Kiss Me Deadly'
Lita (RCA, 1988)

07. Slaughter - 'Up All Night'
Stick It to Ya (Chrysalis, 1990)

08. Pretty Boy Floyd - 'Rock & Roll (Is Gonna Set The Night On Fire)'
Leather Boyz with Electric Toyz (MCA, 1989)

09. Tigertailz - 'Love Bomb Baby'
Bezerk (Music For Nations, 1990)

10. Poison - 'Nothin' But A Good Time'
Open Up and Say...Ahh! (Capitol Records, 1988)

11. Kiss - 'Hide Your Heart'
Hot in the Shade (Mercury, 1989)

12. Motley Crue - 'Wild Side'
Girls, Girls, Girls (Elektra, 1987)

13. Ratt - 'Round And Round'
Out Of The Cellar (Atlantic Records, 1984)

14. Quiet Riot - 'Cum On Feel The Noize'
originally released by Slade in 1973
Metal Health (Pasha, 1983)

15. Great White - 'Once Bitten Twice Shy'
originally released by Ian Hunter in 1975
...Twice Shy (Capitol Records, 1989)

16. Motley Crue - 'Smokin' In The Boys' Room'
originally released by Brownsville Station, 1973
Theatre Of Pain (Elektra, 1985)

17. Cinderella - 'Gypsy Road'
Long Cold Winter (Mercury, 1988)

Να ευχαριστήσουμε φυσικά τον φίλτατο Motley (ή Sleazy67), αφιερώνοντας του την συλλογή, για την πολύτιμη βοήθεια του στην επιλογή των τραγουδιών. Πιθανότατα ο μεγαλύτερος οπαδός και γνώστης του είδους στην ελληνική επικράτεια και αν περάσετε από την myspace σελίδα του θα βρείτε τα links και τις ώρες για τις εβδομαδιαίες internet radio εκπομπές του που ασχολούνται με το είδος. Pure fun, επίσης!

Αυτά λοιπόν από εμάς.

Με αυτά και με αυτά, το παρόν blog πέφτει κάπου μεταξύ χειμέριας νάρκης και σχολικών διακοπών για περίπου δύο (2) εβδομάδες και επιστρέφει εκει κοντά στου... Αι Γιαννιού.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους-ες και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος!

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Συγκεντρωτικό Top 20 όλων των συμμετεχόντων blogs

Για όσους-ες δεν πήραν χαμπάρι, βγήκαν τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα των προσωπικών Top 20 από 28 (παρα)μουσικά blogs (και έξτρα συμμετέχοντες). Έχουμε και λέμε:

30 The Besnard Lakes - The Besnard Lakes Are The Dark Horse *

29 Kanye West - Graduation

- Nick Cave & Warren Ellis - The Assassination Of Jesse James

27 UNKLE - War Stories

- 65daysofstatic - The Destruction Of Small Ideas

25 Α Place To Bury Strangers - A Place To Bury Strangers

24 Callas - D.I.Y. Or Die

23 Bjork -Volta

22 Βeirut - The Flying Club Cup

21 LCD Soundsystem - Sound Of Silver *

20 Yeasayer - All Hour Cymbals

19 John Maus - Love Is Real

18 Roisin Murphy - Overpowered

17 iLiKE TRAiNS - Elegies To Lessons Learnt

16 Richard Hawley - Lady’s Bridge

15 Sunset Rubdown - Random Spirit Lover

14 Εfterklang - Parades *

13 The Good,The Bad & The Queen - The Good,The Bad & The Queen

12 Siouxsie - Mantaray

11 Τhe Klaxons - Myths Of The Near Future

10 Arcade Fire - Neon Bible *

09 Panda Bear - Person Pitch

08 P.J. Harvey - White Chalk

07 Of Montreal - Hissing Fauna, Are You The Destroyer? *

06 Jens Lekman -Night Falls Over Kortedala *

05 Battles - Mirrored *

04 Burial - Untrue *

03 Feist - Reminder

02 Radiohead - In Rainbows *

01 National - Boxer

Με αστεράκι (*) άλμπουμ που ψηφίστηκαν από το παρόν blog. Οι Besnard Lakes μας χρωστάνε μπύρα (ακούτε Jace και Olga?) όπως και να έχει αφού η θέση τρία (3) τους έδωσε 64 ολόκληρους πόντους από τους 90 που μάζεψαν συνολικά. Αλλιώς; Ούτε "ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους δεν θα τους ήξερε" (για να θυμηθούμε φράση παλαιού ελληνα πολιτικού!).

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit!

Ein

1

oF Montreal
Hissing Fauna, Are You The Destroyer? (2007, Polyvinyl Records)

Αυτό που φαινόταν ως Γολγοθάς στις 29 Νοεμβρίου σήμερα τελειώνει και οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι αποδείχθηκε πολύ fun!

Δεν μπορούμε παρά να δωσούμε πολλά συγχαρητήρια για την ιδέα στην ...διοργανώτρια άρχη (δηλ. Gone4Sure) και να ευχαριστήσουμε και τον Schottkey για την παρακίνηση για συμμετοχή (thanks, mate!). Το μεγάλο όμως ευχαριστώ ανήκει φυσικά σε όλους (και όλες) που συμμετείχατε μέχρι τέλους με τα καθημερινά σας posts στην διαμόρφωση του blog-ο-top 20, τόσο για τις ωραίες μουσικές που μας πρόσφερατε όσο και για τα ωραία posts που μας παρακίνησαν να ακούσουμε κάποια άλμπουμ στα οποία δεν είχαμε δώσει προσοχή αρχικά.

Thanks again. Άντε και του χρόνου(?)...

Πάμε όμως στους "του Μόντρεαλ"...

Στην επιφάνεια το Hissing Fauna, Are You The Destroyer? είναι ζωηρή, πολύχρωμη, catchy as hell indie pop / rock που αγκαλιάζεται με το funk και που μπορεί να "γεμίσει πίστες" άμεσα και εγγυημένα.

Αυτό είναι το τυράκι όμως που σου πετάει ο Kevin Barnes (και οι φίλοι του) για να σε "τραβήξει" σε ένα πολύ πιο σκοτεινό και χαώδη στιχουργικό κόσμο όπου παρελαύνουν τα του χωρισμού και επανασύνδεσης με την γυναίκα του, άλλες "σχέσεις" ('Bunny Ain't No Kind Of Rider' που προκάλεσε και κόντρα με τον Bradford Cox -αυτός σαν πολύ δεν τριγυρνάει εδώ μέσα τελευταία;- των Deerhunter / Atlas Sound. Ποιός είπε ότι και η US indie σκηνή δεν έχει τις 'τόλμη και γοητεία' στιγμές της?), η ζωή στην Νορβηγία, ναρκωτικά και άλλες πολλές ιστορίες διανθισμένες με άπειρα cultural bits. Κυκλοφόρησε τέλη Ιανουαρίου, έφτασε Δεκέμβρης και ακόμα να φύγει από πικάπς, cd players, mp3 players και playlists. Και αν είμασταν άτυχοι στις 12 Δεκέμβρη, δεν πειράζει, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Και μιας και έφτασε ως εδώ ο Kevin Barnes, ας τον αφήσουμε να μας πει και την δική του 10άδα για το 2007 (via Pitchfork Feature: Guest List: Best 2007):

01. Caribou: Andorra
02. Deerhoof: Friend Opportunity
03. M.I.A.: Kala
04. Robert Wyatt: Comicopera
05. Liars: Liars
06. MGMT: Oracular Spectacular
07. Animal Collective: Strawberry Jam
08. Panda Bear: Person Pitch
09. Fiery Furnaces: Widow City
10. A Hawk and a Hacksaw: A Hawk and a Hacksaw and the Hun Hangar Ensemble

oF Montreal (Official Site)
oF Montreal (Myspace)

Zwei

2

Battles
Mirrored (2007, Warp Records)
Δύστροπο, δύσκολο, χωρίς ψυχή, χωρίς σκοπό. Μερικά μόνο απο τα μειονεκτήματα που του προσάπτουν. Εμείς πάλι διαφωνούμε κάθετα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ως γνωστόν το παρόν blog "δεν ανακαλύπτει τη αμερική" ούτε περηφανεύεται π.χ. "εμείς τα λέγαμε για αυτούς το 1997 πριν φτιαχτούν ακόμα!". Τους Battles τους είδαμε πρώτα "ζωντανά" σε ένα festival στην Αυστρία το 2006 ξέροντας τους αμυδρά και μόνο ως όνομα. Ούτε τα EPs τους είχαμε ακούσει ούτε τίποτα (μετά το Mirrored τα ψάξαμε και τα βρήκαμε). Είχαμε γράψει τότε: "Δεν τους είχαμε ξανακούσει πριν από την συναυλία αλλά μας άρεσαν! Αν τύχει να παίξουν πουθενά και είστε εκεί κοντά, τσεκάρετε τους!" Σαν να λέμε: "εντάξει μωρέ, καλοί είναι". Στον ορυμαγδό κυκλοφοριών που ψάχνει ή τυγχάνει να ακούσει ή "πρέπει" (πολλά εισαγωγικά εδώ) να ακούσει κάποιος τους χάσαμε πάλι. Ήρθε όμως ένα χρόνο μετά το Mirrored και μας βρήκε αυτό. Και πάλι στην αρχή τους ψιλοαγνοήσαμε. Τα "φωνητικά" του 'Atlas' μας φάνηκαν από αστεία εως εκνευριστικά την πρώτη φορά. Το όλο concept μπερδεμένο σαν κουβάρι. Δύστροπο, δύσκολο, χωρίς ψυχή, χωρίς σκοπό.

Οι σταδιακές ακροάσεις όμως αποκάλυψαν ένα ξεχωριστό μουσικό έργο (ίσως η τελευταία λέξη να έπρεπε να είναι με κεφαλαιά γράμματα) που όμοιο του δεν θα βρείτε όχι στην εικοσάδα εδώ αλλά ούτε στην μουσική παραγωγή φέτος (για να μην πάμε και πιο πίσω) και ας κυκλοφόρησαν χιλια μύρια πιο experimental (ή 'πειραμάτικ' όπως αρέσκεται να τα αποκαλεί φίλος) ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τα άλμπουμς. Εδώ δεν λείπει και δεν περισσεύει τίποτα. Ούτε ακόμα και το χιούμορ (βλ. 'Rainbow').

Δύσκολο και δύστροπο; Όχι στην πραγματικότητα. Μόνο αν ψάχνεις κάτι ευάκουστο να γεμίσει τις ώρες σου ως background ή κάτι να σε "φτιάξει" ενώ πίνεις την μπύρα σου πριν βγεις να βρεις την παλιοπαρέα. Ετούτο εδώ θέλει χρόνο, προσοχή (αν το χρησιμοποιήσεις ως background θα σου σπάσει τα νεύρα!) και "ανοιχτά" αυτιά.

Και τότε τόσο η ψυχή του όσο και o σκοπός του εμφανίζονται ανάμεσα στους περίεργους ρυθμούς των ντραμς, στις αλλοπροσάλλες τονικότητες, στα ευφάνταστα μουσικά σχήματα, στα κιθαριστικά riffs που κάνουν κύκλους ή χτίζουν οικοδομήματα για να τα γκρεμίσουν σε μια στιγμή, στα ηλεκτρονικά στοιχεία, στα "φωνητικά" (και εδώ πολλά εισαγωγικά) και στην χρήση της "παραγωγής" ως ένα ακόμα όργανο (και όχι ως συμμάζεμα ή στρογγύλεμα).

Βαρύ αλλά όχι ασήκωτο, βιρτουόζικο αλλά όχι φαφλατάδικο, "περιέργο" αλλά όχι ασυνάρτητο.Η σχέση μας με τους Battles πλέον μπορεί να συνοψιστεί και στην φράση που είχε διαφημιστικό desktop wallpaper της Warp:
Battles (Official Site)
Battles (Myspace)

Drei

3




The Besnard Lakes
The Besnard Lakes Are The Dark Horse (2007, Jagjaguwar)


Ας αφήσουμε και κανέναν άλλο να μιλήσει για αυτό το αριστούργημα:

"Rich with Beach Boys style harmonies, Roy Orbison reverbs and orchestra, Pink Floyd's pacing and Freddy Mercury's falsetto, The Besnard Lakes Are The Dark Horse is a luxurious foray into sound and music."
(Jagjaguwar site)

"But as sprightly Beach Boys pastiche 'Cedric's War' gallops triumphantly to the finish line, you realize what's really remarkable about The Dark Horse: that for all its epic intimations and interstellar overdriving, the album still clocks in at a lean 45 minutes. Clearly, the Besnard Lakes are the product of a generation that remembers when their favorite albums used to fit perfectly on one side of a C90. But they've retrofitted classic-rock grandeur to indie-rock dimensions and forged their own special niche-- space-rock that's down to Earth"
(Pitchfork)

"It's like a Beach Boys album when it's calm and a Queen album when it's crunchy, but all filtered through what must be one hell of a record collection over at the Goreas-Lasek homestead. "
(All Music Guide)

"To The Besnard Lakes are the dark horse εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία στις αρχές του 2007 και είναι ένας μεγαλειώδης δίσκος που σε περιβάλλει από την πρώτη στιγμή με μια γλυκιά αύρα."
(Mystery Falls Down blog)

"Κάθε φορά που τον ακούω, βρίσκω και κάποιο διαφορετικό στοιχείο που δεν είχα προσέξει πριν, όπως δηλαδή συμβαίνει και με κάποιες ταινίες, όταν τις δεις δεύτερη και τρίτη φορά."
(Transistor.gr)

"Οι Besnard Lakes παίζουν την μελαγχολία στα δάχτυλα και στο 'For Agent 13' πλησιάζουν όσο ποτέ τους Sigur Ros: το αποτέλεσμα κάνει μπαμ."
(Από τις 4 έως τις 5 blog)

"Δίσκος καταπληκτικός και μάλιστα ψυχεδελοπόπ, που μπορεί να ανακηρυχθεί με ευκολία ως κλασικός, δε βγαίνει πλέον. Αλλά να που οι παραδόσεις και τα αξιώματα είναι εδώ για να σπάζονται και μάλιστα αν αυτό επιτυγχάνεται από τους ίδιους, τι πιο όμορφο, εύηχο και αποτελεσματικότερο. Τουλάχιστον οι Besnard Lakes όσον αφορά το πρώτο σκέλος του γνωμικού τα κατάφεραν μέσα στο 2007 και στο χέρι τους είναι να κατακτήσουν και το δεύτερο στο εγγύς μέλλον. "
(mic.gr)


The Besnard Lakes (official Site)
The Besnard Lakes (myspace)



Άσχετη πληροφορία #256705:
H Jagjaguwar είναι η μόνη εταιρεία με 2 δίσκους στο παρόν Top 20 (Ο άλλος είναι στο #10, The Stage Names από Okkervil River).

Άσχετη πληροφορία #256706:
Η Olga Goreas και ο Jace Lacek είναι ίσως το τρίτο ζευγάρι και στη ζωή εκτός από μουσικό μέσα στο Top 20. Τα άλλα δύο είναι Chris Eckman / Carla Torgerson (Chris & Carla) και Win Butler / Regine Chassagne (Arcade Fire). Το ίσως πάει για τους ...Tinariwen (Aman Iman: Water Is Life στο #19) όπου μέσα στον χαμό του εναλασσόμενου roster μουσικών και γυναικών στα δεύτερα φωνητικά, δεν έχουμε ιδέα ποιος μουσικός μπορεί να είναι και παντρεμένος με μια (ή και περισσότερες!!!) από αυτές.

Vier

4


Efterklang
Parades (2007, The Leaf Label)

Μπορείς να περιγράψεις σε ένα post-άκι αυτό το πραγματικά ονειρικό άλμπουμ από αυτή την εκπληκτική μπάντα από την Δανία που επιπλέον "κλείνεται" σε ένα από τα πιο όμορφα σχεδιασμένα εξώφυλλα φέτος? Δύσκολο.

Η εννεαμελής μπάντα (5 μόνιμα μέλη + 4 επιπλέον στις ζωντανές εμφανίσεις, κάτι σαν το Συμβούλιο Ασφαλείας δηλαδή!!) κάνει και πάλι το θαύμα της στο Parades, δεύτερο "κανονικό" άλμπουμ της αλλά και δεύτερη της εξαίσια κυκλοφορία για φέτος (βλ. Under The Giant Trees EP). Πολλά φωνητικά, πνευστά, έγχορδα, keyboards, λιγότερο "πειραγμένο" ηλεκτρονικά σε σχέση με το παρελθόν.

Άψογο, με μια λέξη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια άλλωστε.

Ίσως είναι υπερβολη ο χαρακτηρισμός που τους έχουμε δώσει ως "καλύτερη ευρωπαϊκή μπάντα αυτήν την στιγμή" αλλά όσο περισσότερο τους ακούς τόσο περισσότερο πείθεσαι.

Efterklang (official site)
Efterklang (myspace)


Άσχετη πληροφορία #256704:
Οι Efterklang είναι το μόνο όνομα που κατόρθωσε να μπει και στο Top 20 και στα Top 5 EPs / Singles / κλπ. Βέβαια στο EP Four Songs By Arthur Russell συμμετέχει και ο Jens Lekman αλλά δεν μετράει ως δική του κυκλοφορία. Ο Burial, παράλιγο να το πετύχει: μπήκε στην λίστα των άλμπουμ, έμεινε "απ' έξω" στα EPs. Οι Deerhunter ήταν οι πιό "άτυχοι", έφτασαν και στις δύο λίστες στους επιλαχόντες.

Managing a digital music collection

Λίγο πρίν την τετράδα του τέλους, ας διακόψουμε την ροή του ...προγράμματος για να σας ανακατευθύνουμε στο blog Qwertyuiopia του φίλου μας Τάσου Άλβα.


Το εν λόγω blog επανενεργοποιήθηκε (επιτέλους!) μετά από μια γιγάντια περίοδο απραξίας και παρουσιάζει ένα πολύ ενδιαφέρον tutorial σε 5 μέρη (έχουν ήδη ανέβει τα 4) με θέμα τη σωστή και οργανωμένη διαχείριση μέσω software (taggers, media players, κλπ) μιας συλλογής mp3 και άλλων μουσικών αρχείων σε PC ώστε να μην χάνεται η μπάλα!

Τα άρθρα είναι στα αγγλικά αλλά είναι ευκολοδιάβαστα, πολυ επιμορφωτικά και δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε nerds, μην φοβάστε! Για κάντε την βόλτα σας...

Links:
Qwertyuiopia
Managing A Digital Music Collection:
Part 1, Part 2, Part 3, Part 4.

Funf

5

The New Pornographers
Challengers (2007, Matador Records)


"Rock 'n' Roll is the new pornography"
Jimmy Swaggart, Αμερικάνος τηλε-ευαγγελιστής.


Μάλλον... συμφωνούμε με το Pitchfork: μπορεί και να έχει το παρόν άλμπουμ ένα από τα χειρότερα εξώφυλλα φέτος ! Όμως...

'You can't judge a book by its cover' λέει το παλιό blues άσμα και εδώ βρίσκει την καλύτερη εφαρμογή ως αξίωμα. Και αυτό γιατί το "indie supergroup" (οι ίδιοι απορρίπτουν πλήρως αυτό το ευφυολόγημα) από τον Καναδά στο 4ο συνεχόμενο άλμπουμ does it again! Ιndie pop/rock τραγούδια - αστέρια δια χειρός A.C. Newman (κυρίως) και Dan Bejar (μεταξύ αυτών, το δεν-το-βαριέσαι-ποτέ-να-το-ακούς 'Myriad Ηarbour'), όμορφα εκτελεσμένα με μια πανδαισία οργάνων και όμορφων φωνών (μεταξύ αυτών και της αξιαγάπητης Neko Case) που βρίσκουν κατευθείαν τον στόχο τους. Δεν είναι απλά ένα καλό άλμπουμ και έχουμε την εντύπωση ότι αγνοήθηκε λίγο πολύ στα μέρη μας. Κακώς. Είναι από τα "καλύτερα" της χρονιάς".

{hint: ακόμα ένα καναδέζικο γκρουπ θα εμφανιστεί σε αυτήν την λίστα!}

The New Pornographers (official site)
The New Pornographers (Myspace)

20 More + 10...

Λίγο πριν την τελική ευθεία του Top 5...

Τι έχουμε εδώ;

Είκοσι ακόμα άλμπουμ που δεν υστερούν πουθενά, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτά που "μπήκαν" στην τελική χωρις αξιολογική σειρά εικοσάδα και as a matter of fact θα μπορούσαν να βρίσκονται εντός (αν μας ξαναρωτήσετε σε καμια - δυό εβδομάδες μπορεί να είναι κάποια ή όλα από αυτά εντός. Ειπαμε το 2007 ήταν καλή χρονιά και η επιλογή δύσκολη!).


Δείτε τα ως επιλαχόντες της δικής μας λίστας ή ακόμα ως εναλλακτική λίστα. Θες η τύχη, θες η διάθεση, θες η στιγμή, θες έτσι, θες αλλιώς, έμειναν δυστυχώς απ' έξω από την κανονική. Ευτυχώς όμως κάποια από αυτά κατόρθωσαν να εισχωρήσουν σε λίστες άλλων συμμετεχόντων. Συστήνονται ανεπιφύλακτα όλα ανεξαιρέτως.

(χωρίς αξιολογική σειρά επίσης, κλασικά!)

Elegies To Lessons Learnt - iLiKETRAiNS
Imagine Our Love - Lavender Diamond
Dr. No's Oxperiment - Oh No
Person Pitch - Panda Bear
New Magnetic Wonder - The Apples In Stereo
I'll Follow You - Oakley Hall
The Inevitable Rise And Liberation Of Niggy Tardust - Saul Williams
Can't Go Back - The Papercuts
Voice of the Seven Woods - Voice of the Seven Woods
Songs III: Bird On The Water - Marissa Nadler
The Reminder - Feist
The Postmarks - The Postmarks
Cryptograms – Deerhunter
Beat Konducta Vol. 3-4: In India - Madlib
Andorra - Caribou
The Flying Club Cup - Beirut
Copia - Eluvium
The Way The Wind Blows - A Hawk And A Hacksaw
Magic - Bruce Springsteen
Places Like This - Architecture In Helsinki

Εδώ όμως τι έχουμε;

10 ακόμα άλμπουμ με αρκετά μειονεκτήματα (άλλο συνεχιζει την ίδια 'μανιέρα', άλλο είναι απλά καλό, άλλο έχει αρκετά fillers, άλλο είναι γενικά μέτριο, άλλο έτσι, άλλο γιουβέτσι, κλπ) και αρκετά μακριά από αυτό που όλοι εμείς οι nerd μουσικόφιλοι αρεσκόμαστε να αποκαλούμε "τα καλύτερα της χρονιάς" και να τα τακτοποιούμε σε λίστες. Αυτά δεν πλησιάσαν καν στην διαμόρφωση της τελικής και αναπληρωματικής λίστα, υπήρξαν άλλα πολύ πιο κοντά.

Παρ' όλα αυτά έχουν από πολύ καλές στιγμες μέχρι απίθανα μεμονωμένα κομμάτια και τα ακούσαμε αρκετά παρά τις ατελειές τους. Κάποιοι-ες από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες χαρακτήρισαν κάποια από αυτά ως "τα χειρότερα της χρονιάς". Νομίζουμε ότι υπερβάλλουν. Υπάρχουν πολύ - πολύ χειρότερα.

Super Taranta! - Gogol Bordello
La Radiolina - Manu Chao
Weekend In The City - Bloc Party
Cast Iron Soul - Danny & Dusty
Iodine - Half Cousin
Kala - M.I.A.
Icky Thump - The White Stripes
Shotters Nation - Babyshambles
Ishumar - Toumast
The Good, the Bad & the Queen - The Good, Τhe Bad & the Queen

Αυτά προς το παρόν...
...See Ya In The Pit

Sechs

6


The Shins
Wincing The Night Away (2007, Sub Pop Records)

Κοντεύει ένας χρόνος που κυκλοφόρησε το 'Wincing The Night Away' από τους Shins και παρά τον σκληρό ανταγωνισμό που εδέχθη, καθώς το 2007 φεύγει με απολογισμό πολλών πάρα πολύ καλών άλμπουμς σε όλα τα είδη μουσικής και αυτό άλλωστε φαίνεται και από τα εντυπωσιακά Top 20 όλων των συμμετεχόντων (great job, everybody!), κατορθώνει και διατηρεί τη θέση του στα "καλύτερα" και όχι άδικα.

US Indie Rock υψηλότατων προδιαγραφών που φιλτράρει όμορφα τις επιρροές του (μεταξύ αυτών εμείς εντοπίζουμε Smiths, 80s AOR, Beach Boys, ολίγον ψυχεδέλεια, κλπ. Υπερβολές; Μπορεί!) και τις μετατρέπει σε μικρά κομψοτεχνήματα. Η Natalie Portman ως Sam στην ταινία Garden State (2004, IMDB Link) να δηλώνει ότι ακούγωντας τους Shins θα αλλάξει η ζωή σου (ή κάπως έτσι!). Μπορεί αυτό να μην είναι αλήθεια αλλά σε κάθε περίπτωση το Wincing The Night Away είναι δισκάρα. Έτσι απλά.

The Shins (official site)
The Shins (Myspace)

Χιλιομετρική Θέση 14,668 από Πειραιά

Κατασκευάστηκε μετά από κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής που δεν εξυπηρετούνταν από τους 2 γειτονικούς σταθμούς του ΗΣΑΠ και πήρε το όνομα του από τον ομώνυμο Ι.Ν. της περιοχής.

Βρίσκεται στην χλμ θέση 14,668 από Πειραιά και απέχει 942μ. από τον σταθμό 'Κάτω Πατήσια' και 594μ. από τον σταθμό 'Άνω Πατήσια'.

Εγκαινιάστηκε στις 4 Αυγούστου 1961 και ανακατασκευάστηκε το 2002.Διαθέτει δύο πλευρικές αποβάθρες.

Πηγές και Στοιχεία:
Βικιπαιδεία, ΗΣΑΠ.



Φώτογραφίες (όλες από το site του ΗΣΑΠ):
1. Ο σταθμός πριν την ανακαίνιση.
2. Ο σταθμός μετά την ανακαίνιση.
3. Χάρτης με τις συνδέσεις του σταθμού με άλλα ΜΜΜ.

Sieben

7


Burial
Untrue (2007, Hyperdub)

Να το μεγάλο hype του 2007 για τα ελληνικά μουσικά blogs. Εδώ δεν έχουμε πολλά να πούμε εκτός ότι θαυμάζουμε τον δημιουργό όχι μόνο για την μουσική αλλά και την "ανωνυμία" του. Άλλοι θα κάναν κωλοτούμπες με το 1/1O των κοπλιμέντων που γράφονται διεθνώς για τον Burial και θα καμάρωναν από NME και MTV μέχρι MAD TV και LIFO ωσάν "γύφτικα σκεπάρνια".

Ακόμα και αυτή η "ανωνυμία" είναι αδιάφορη γιατί σε αυτά τα μέρη it's the music that matters. Το dub έφυγε κάπως από το προσκήνιο αυτή τη φορά, τα vocal samples πολλαπλασιάστηκαν, η ατμόσφαιρα έγινε κάπως πιο φωτεινή. Σαν να ξημερώνει ένα πράγμα. Η ποιότητα όμως εξίσου υψηλή με το ντεμπούτο που είχε αναγκάσει τότε ακόμα και το "παρελθοντολάγνο" Uncut να το συμπεριλάβει στα 50 καλύτερα του 2006.

Μας αρέσει πολύ εν γένει ο ήχος του Burial στο Untrue γιατί φέρνει στο νου κάτι βράδια που η αϋπνια ανευ λόγου και αίτιας μας κάνει να ακούμε τα πρώτα τρόλλευ που ασθμαίνουν προς την αφετηρία τους που βρίσκεται 2 στενά πιο πάνω από εδώ και κάτι διαδρομές με το αυτοκίνητο κάποτε από Καλλιθέα προς σπίτι 4, 5 τα ξημερώματα όπου περνόντας από την Πειραιώς τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ έβγαιναν νωχελικά από το αμαξοστάσιο το ένα πίσω από το άλλο για την πρώτη βάρδια.

Burial (Myspace)

Acht

8


Phosphorescent
Pride (2007, Dead Oceans)

Τι drone folk τον έχουν πει, τι συγκρίσεις με Will Oldham (όχι άδικες τελείως) και Neil Young (!), τι και αν παρομοιάζουν τον ήχο του ως ακουστικούς Spiritualized στα πρώτα τους βήματα... Ότι και να λένε πάντως, ο κατά κόσμoν Mathew Houck μπορεί να είναι υπερήφανος για το Pride, τρίτο του άλμπουμ. Οκτώ μόλις τραγούδια όμορφης πότε "χορωδιακής", πότε "ψυχεδελικής" alt. country / folk θα βρείτε μέσα στο Pride αλλά τι τραγούδια... Όλα τα όργανα αυτή την φορά τα έχει αναλάβει μόνος του ο ίδιος o Mathew Houck (εκτός από κάποια δεύτερα φωνητικά από διάφορους καλεσμένους όπως Jana Hunter, κλπ) που επιπλέον, αν δεν το ξέρατε, παίζει κατά καιρούς drums και στους Castanets (φαντάζομαστε ότι συγκινηθήκατε με αυτό το νέο!).

Μην σας φοβίσει το μούσι και η γύμνια του εξώφυλλου (!). Εδώ μιλάμε για ένα μελαγχολικό, χαμηλών τόνων άλμπουμ που θα σας κρατήσει όμορφη συντροφιά για αρκετό καιρό. Η δε φωνή του Houck μπορεί να είναι κάπως μονοδιάστατη (αλλά καθόλου αταίριαστη με το είδος μουσικής που παίζει), η τραγουδοποιία του όμως είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική. Αν ακούσετε το 'Cocaine Lights' αλλά και την χαλαρή συνέχεια του (το ομότιτλο 'Pride' του τέλους) και δεν πιάσετε τον εαυτό σας σχεδόν να δακρύζει, ε τι να πούμε... Σε αυτά τα μέρη πάντως το Pride έκανε τεράστια εντύπωση.

Phosphorescent (off.site)
Phosphorescent (Myspace)

Atlas Sound Free EP & More!

Χθες ήταν οι Okkervil River, σήμερα η σειρά των Atlas Sound για δωράκι!. Οι Atlas Sound είναι το solo project του Bradford Cox που έβαλε προσωρινά στο "ψυγείο " τους Deerhunter μετά από μια αρκετά επιτυχημένη ("καλιτεχνικά" τουλάχιστον, εμπορικά δεν έχουμε ιδέα πως κινείται) χρονιά, βλ. Cryptograms, Fluorescent Grey EP, μπόλικες συναυλίες σε Ευρώπη και Η.Π.Α., κλπ.

Έτσι λοιπόν χθες και ο Brandon κυκλοφόρησε το Holiday EP #1 (άρα να περιμένουμε και άλλο?) δωρεάν προς download μέσω του blog του. Περιλαμβάνει τα παρακάτω tracks σε ένα zip που μπορείτε να βρείτε εδώ:

1. Children's Choir Rehearsal

2. Requiem For All The Lonely Teenagers With Passed Out Moms

3. 10th Grade Concept Map

Αυτό τον καιρό ο Bradford Cox ετοιμάζει το ντεμπούτο των Atlas Sound με τίτλο Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel που θα κυκλοφόρησει τον Φεβρουάριο του 2008 από την Kranky Records.

Παράλληλα στο blog του Bradford Cox που ποστάρει σχεδόν καθημερινά θα βρείτε μακροσκελή posts πλήθος mp3s των Atlas Sound προς download (μεταξύ αυτών και ενδιαφέρουσες διασκευές σε Neil Young, Velvet Underground, κλπ), mixtapes, τουλάχιστον άλλο ένα free EP με τίτλο Altitude Sickness και μια μεγάλη συμπάθεια προς τους Stereolab. Ο ήχος των Atlas Sound είναι κάπου μεταξύ shoegaze / ambient pop / κλπ όχι πολύ μακριά από αυτά που έκανε ο Kevin Shields στο soundtrack του Lost In Translation και αν είναι τέτοιας ποιότητας και το επερχόμενο άλμπουμ μιλάμε ήδη για το Top20 του 2008 (Oh, no, not again!).

Links:

Bradford Cox (Myspace)

Deerhunter / Atlas Sound / Lotus Plaza (Blog)

Φώτο από το blog του Bradford.

Neun

9


Devendra Banhart
Smokey Rolls Down Thunder Canyon (2007, XL Recordings)


Εδώ ο hippie τύπος που είτε αγαπάς είτε μισείς παράφορα - άρχων υποτίθεται της (όχι και τόσο) νέας (πια) freak folk / new weird america ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το. Το Smokey Rolls Down Thunder Canyon είναι ένα εκτεταμένο άλμπουμ (το 'ουκ εν τω πολλώ το εύ' μάλλον το αγνοεί και καλά κάνει!) 16 τραγουδιών και 70+ λεπτών διάρκειας που πάλι τα ανακατεύει ο φίλτατος D.B. όλα μέσα στο χαρμάνι του: folk, ψυχεδέλεια, 70's αμερικάνικο rock, reggae, ισπανόφωνα, κλπ. Παρ' όλα αυτά καταφέρνει να βγει νικητής για άλλη μια φορά. Βοηθάνε φυσικά και οι ουκ ολίγοι καλεσμένοι μεταξύ των οποίων η Vasthi Bunyan και ο Chris Robinson (βλ. Black Crowes). Ηχογραφημένο στην Topanga Canyon και πραγματικά βγάζει μάτι επ' αυτού σε tracks όπως το "Saved" που θα μπορούσε πολύ άνετα να βρίσκεται στο John Phillips (γνωστό και ως John, The Wolfking Of LA) του John Phillips (βλ. Mamas and the Papas).

Εδώ είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα του Devendra. Δεν νομίζουμε ότι έχει πρωτοτυπήσει σε κανένα επίπεδο μουσικό (εδώ που τα λέμε και ποιος το κάνει σήμερα που έχουν ειπωθεί όλα; O fantasmenios ορθά λέει ότι αν έπρεπε να έχουμε μόνο δίσκους που πρωτοτυπούν ούτε top 5 δεν βγάζαμε!) αλλά έχει τέτοιο τσαγανό να το πούμε, στυλ στο πως το κάνει να πούμε, ταλέντο να το πουμε, τέλος πάντως έχει αυτό το "κάτι" που όπως θέλετε πείτε το που ότι και αν παίξει σε κερδίζει απόλυτα. Εμάς μας κέρδισε πάλι, άλλοι συνεχίζουν να τον μισούν θανάσιμα. Anyway...

Έξτρα πόντους φυσικά και για τα πολύ όμορφα άλμπουμ που κυκλοφορεί στην "δική του" Gnomonsong όπως το Can't Go Back των Papercuts (για πολύ - πολύ - πολύ λίγο δεν βρίσκεται αυτό εντός των top 20 μας. Τσεκάρετε το asap) ή το περυσινό ομώνυμο των Feathers. Ε τον μπαγάσα τον Devendra, το κοκκαλάκι της νυχτερίδας έχει - ό,τι και αν κάνει του βγαίνει.

Devendra Banhart (off.site)
Devendra Banhart (Myspace)

Golden Opportunities Mixtape by Okkervil River

Χθες λέγαμε για τους Okkervil River, σήμερα (και άγνωστο για πόσο), προφανώς επείδη διάβασαν το post μας και την θέση που τους χαρίσαμε και συγκινήθηκαν(!), προσφέρουν για δωρεάν download ένα free EP 9 κομματιών (8 διασκευές + 1 δικό τους) από το site τους μαζί με artwork, liner notes, κλπ. Δύο από τις διασκεύες υπάρχουν και στο πρόσφατο Daytrotter Session τους που είχαμε παρουσιάσει πριν ένα μήνα περίπου.

Okkervil River - Golden Opportunities Mixtape

1. April Anne (John Phillips)
2. Simon Smith And The Amazing Dancing Bear (Randy Newman)
3. I Want To Know (Charles F. Olsen/Ed Sanders)
4. Do What You Gotta Do (Jimmy Webb)
5. I Came Here To Say Im Going Away (Serge Gainsbourg/Trans. By W. Sheff)
6. The Blonde In The Bleachers (Joni Mitchell)
7. Antarctica Starts Here (John Cale)
8. Listening To Otis Redding At Home During Christmas (Will Sheff)
9. Solo (Sandy Denny)

Links:
Οkkervil River (Official Site)

Zehn

10


Okkervil River
The Stage Names (Jagjaguwar Records)
Η τελική δεκάδα ξεκινά με τους εκ του Texas προερχόμενους Okkervil River και το 4ο full album τους. Δεν μπορούμε να πούμε πολλά για τα προηγούμενα πονήματα τους μιας και έχουμε μόνο σκόρπια ακούσματα (πρέπει να ρεφάρουμε και σύντομα αλλά που χρόνος;) αλλά εδώ μιλάμε για ένα άψογο άλμπουμ. Μέσα στα 9 τραγούδια και 41 λεπτά συνολική διάρκεια του The Stage Names βρίσκεται μια μεστή, ώριμη και περιεκτικότατη τραγουδοποιία με τραγούδια - ποτάμια (όχι σε διάρκεια αλλά σε πλούτο συναισθημάτων), πανέμορφες larger than life ενορχηστρώσεις με πνευστά, έγχορδα, κλπ που δεν "πνίγουν" τα τραγούδια και μια διαολεμένα δεμένη μπάντα.

Η ιδιαίτερα συναισθηματική στην εκφορά φωνή και οι στίχοι του Will Scheff φυσικά βρίσκονται στο προσκήνιο χωρίς όμως να κρύβουν τα υπόλοιπα προτερήματα του The Stage Names. Από το εναρκτήριο "Our Life is Not a Movie or Maybe" μέχρι το τέλος με το "John Allyn Smith Sails" όπου ενσωματώνεται έξυπνα και μέρος του "Sloop John B" (The Beach Boys) δεν περισσέυει τίποτα. Προσωπικά highlights: "You Can't Hold the Hand of a Rock and Roll Man" (τι τίτλος αλλά και τι τραγούδι!), "Girl In Port" και τα δύο προαναφερθέντα tracks χωρίς τα υπόλοιπα όμως να υστερούν πουθενά.

Okkervil River (Official Site)
Okkervil River (MySpace)

Elf

11


Arcade Fire
Neon Bible (2007, Merge Records)

Το ότι μιλάμε πλέον για την μπάντα της πενταετίας, γνωστό.Οτί, όσον αφορά το Neon Bible, μιλάμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2007 επίσης. Αλλά ας πούμε ότι αυτές οι διαπιστώσεις μπορούν να χαρακτηριστούν έως και ως εύκολοι και κυρίως ανέξοδοι διθύραμβοι. Αυτό που δεν είχαμε αντιληφθεί, καθώς δεν τους έχουμε δει ούτε πρόκειται να τους δούμε "ζωντανά" στην μικρή μας βαλκανική μπουζουκολάνδη*, είναι το γεγονός ότι οι Arcade Fire έχουν μια ιδιαίτερη, σχεδόν "μαγική", ικανότητα να καθηλώνουν τον κόσμο στις ζωντανές εμφανίσεις τους.

Έπρεπε να τους πετύχουμε σε βελγικό φεστιβάλ για να το αντιλήφθουμε και να το καταλάβουμε. Έπαιζαν στην κεντρική σκηνή ανάμεσα σε πιο εμπορικά ή/και ιστορικά ή/και δημοφιλή ονόματα όπως (ενδεικτικά) Basement Jaxx, Smashing Pumpkins, Kaiser Chiefs, Tool, Nine Inch Nails, κλπ. Μόνο όμως πριν τους Arcade Fire υπήρχε μια διάχυτη, απίστευτα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα προσμόνης. Όλοι εκεί στριμωγμένοι (όχι μόνο ρούπι να πας πιο μπροστά δεν μπορούσες, ούτε φωτογραφία της προκοπής δεν καταφέραμε να σταυρώσουμε!) από μισή ώρα και πριν την αναμενόμενη ώρα έναρξης και μέχρι την τελευταία νότα. Να φανταστείτε ακόμα και στο mega-rock και γεμάτο visuals show των N.I.N. που έλαβε χώρα Σάββατο βράδυ με πολύ περισσότερο κόσμο μπορούσες να φθάσεις με μικρή δυσκολία ακόμα και πρώτη σειρά. Στους Arcade Fire δεν μπορούσες να κουνηθείς καν. Όλοι λοιπόν εκεί μπροστά πακτωμένοι: άλλος τραγουδούσε, άλλος κοίταζε αποχαυνωμένος, άλλος ούρλιαζε. Ακόμα και όταν σε κάποιο σημείο εξαιτίας τεχνικού προβλήματος χάθηκε ο ήχος των κεντρικών ηχείων για ένα - δύο λεπτά και ακουγόντουσαν μόνο (και μετα βίας) τα monitors της σκηνής, πέρα από κάποιες χλιαρές αποδοκιμασίες, το κοινό συνέχιζε να είναι μαγεμένο και μέσα στον κόσμο που μας έπλεξαν ο Win, η Regine και η πολυμελής μπάντα τους. Απίστευτο.

Τώρα όσον αφορά το Neon Bible. Τι να πεις και τι να αφήσεις; Ίσως και ανώτερο από το Funeral (Τι; Ιεροσυλία; Μπορεί!) αλλά ακόμα και έτσι να μην είναι, σε κάθε περίπτωση είναι ένα άριστο άλμπουμ που περιέχει τραγούδια με Τ κεφαλαίο, τραγούδια που σε αρπάζουν σχεδόν από τα μαλλιά, σε βάζουν στον δικό τους κόσμο και ...άντε να βγεις μετά! Για πόσους από τους σύγχρονους τους μπορούμε να το πούμε αυτό;

Arcade Fire (Official Site)
Arcade Fire (MySpace)



*=Τι να έρθουν και αυτοί να παίξουν σε κανένα μισοάδειο Gagarin ενώ ο κάθε λαϊκάτζας, σκυλάς ή ανθυποτραγουδιάρα παίζουν μπροστά σε υπερτετραπλάσιο κόσμο;

Zwolf

12

Chris & Carla
Fly High Brave Dreamers (2007, Glitterhouse Records)


"Σαν το παλιό κρασί", "Οι δύο παλιόφιλοι", "οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο", "πάρε ότι θέλεις παλιατζή", "ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται", κλπ, κλπ. Τα κλισέ συνεχίζονται... Η αλήθεια είναι όμως πως ο φίλτατος Chris Eckman και η συμπαθεστάτη Carla Torgerson κατάφεραν, από το πουθενά σχεδόν, να μας χαρίσουν φέτος έναν από τους καλύτερους δίσκους τους ever, που φυσικά ξεπερνά τα τελευταία πονήματα του κύριου σχήματος τους (Walkabouts) και στέκεται άνετα δίπλα σε οποιοδήποτε "παλιό" / κλασικό άλμπουμ τους είτε ως Walkabouts είτε ως Chris & Carla.

Λυρικός και μελωδικός όσο πρέπει ως δίσκος, βρίσκεται όμως χώρος τόσο για ένα κλασικό Walkabouts - style rocker ('Raise Them Hands'), για μια διασκευή σε Young Marble Giants ('Salad Days') αλλά και για το πανέμορφο ημιακουστικό ομότιτλο (εμπνευσμένο και γραμμένο από τον Eckman μετά από μια συναυλία των A Silver Mt. Zion) όπου επαναλαμβάνεται ως mantra ο τίτλος του άλμπουμ. Μπορεί ακόμα και το κάποτε φανατικό ελληνικό κοινό να τους έχει μάλλον εγκαταλείψει πια και ο υπόλοιπος κόσμος (ακόμα και η πατρίδα τους) να τους αγνόησε τραγικά όλα αυτά τα χρόνια, όμως ο Chris Eckman και η Carla Torgerson συνεχίζουν απτόητοι για όσους-ες από εμάς επιμένουμε να τους παρακολουθούμε και να τους αγαπάμε. Ευτυχώς.

Links:
Chris & Carla (All Music Guide)
The Walkabouts (unofficial site με πλήρη δισκογραφία, πληροφορίες, κλπ)

Dreizehn

13

LCD Soundsystem
Sound Of Silver (2007, DFA Records / EMI)

Ο πρώην αποτυχημένος indie rocker / φανατικός συλλεκτής δίσκων / παραγωγός / ιδιοκτήτης δισκογραφικής και άλλα πολλά James Murphy, έχει κάνει τον κόσμο (τρόπος του λέγειν) να (παρά)μιλά τα τελευταία χρόνια για αυτόν και το προσωπικό του σχήμα των LCD Soundsystem με μόλις δύο άλμπουμ. Και αν το πρώτο έπεσε σχεδόν ως βόμβα στα μουσικά δρώμενα, το παρόν ήταν σίγουρα από τα πιο πολυαναμένομενα της χρονιάς και επιτέλους όχι αδίκως. Το γεγονός ότι το Sound Of Silver διέρρευσε μήνες πριν μάλλον βοήθησε περισσότερο στην σχεδόν ομόφωνη αναγνώριση του ως "ένα από τα άλμπουμς της χρονιάς", ελπίζουμε πάντως και στις πωλήσεις.

Διανύοντας κανείς ακουστικά το Sound Of Silver, από το εναρκτήριο kraftwerk-ικό 'Get Innocuous!' μέχρι το μπαλαντοείδες με το πιανάκι και τα σόλο 'New York, Ι love you but you 're bringing me down' στο τέλος και περνώντας ενδιάμεσα από το ξεσηκωτικό 'North American Scum', το εξάλεπτο remake του '45:33' ως 'Someone Great', το 'Us V Them' και άλλους "ύμνους", αυταπόδεικτα αντιλαμβάνεται πόσο σπουδαίο άλμπουμ είναι. Και μπορεί η κριτική που γίνεται προς τον James Murphy ότι η μουσική του δεν έχει ψυχή αλλά είναι επίδειξη τύπου 'Κοίτα πόσες επιρροές μπορώ να στριμώξω σε έναν δίσκο και τι μεγάλη δισκοθήκη έχω ο π....ης!' να έχει κάποια βάση αλλά είναι τόσο απολαυστικό και καλοφτιαγμένο το Sound Of Silver που σε κάνει να την ξεχάσεις. Άμεσα.

"Let's go, North Americans!"

LCD Soundsystem (Off.Site)
LCD Soundsystem (Myspace)

Vierzehn

14

Jens Lekman
Night Falls Over Kortedala (2007, Service Records / Secretly Canadian)

(Warning: A lot of cliches follow)

Μετά το πέρασμα από την Γηραιά Αλβιώνα για τους ...ραδιοκέφαλους, το Top 20 ανηφορίζει στην σκανδιναβική χερσόνησο μιας και ο 26χρονος ...τροβαδουρός από την Σουήδια (κλισέ #1) μας χάρισε φέτος την παρούσα συλλογή ηχογραφήσεων της περιόδου 2004 - 2007 υπό τον τίτλο Nights Falls Over Kortedala. Δώδεκα indie pop τραγούδια με ιδιαίτερους στίχους, μπόλικα έγχορδα, "περιέργα" samples (μεταξύ αυτών και του Patrick Mkwaba από την Ζιμπάμπουε όπου ο Jens ψάχνει τους κληρονόμους τους για τα δικαιώματα!), συμμετοχές από τις Frida Hyvönen και El Perro Del Mar και μια αίσθηση νοσταλγικής γλυκύτητας και άλλες τέτοιες μαλακίες(!). ΟΚ, πλάκα κάνουμε, μαλακίες δεν τα λες, βουτάει μεν προς το γλυκανάλατο ή φτάνει στα όρια του easy listening κατά περίπτωση αλλά σε κερδίζει στο τέλος. Θα μπορούσε να είναι το είδος της pop που θα κατέλυε τα charts σε έναν ιδεατό κόσμο (κλίσε #2).

Σε αυτόν τον κόσμο βέβαια βασιλιάς δεν θα ήταν ο ...Elvis αλλά ο Morrissey με τους πότε διφορούμενους και πότε ειρωνικούς στίχους του. Και μπορεί ο Jens Lekman να έχει χαρακτηριστεί μάλλον υπερβολικά ως Morrissey του 21ου αιώνα στον στιχουργικό τομέα αλλά ο δεύτερος, παρά το γεγονός ότι διαρρυγνύει τα ιματία του για το πλήθος των επιρρόων του ως μη - ρατσιστής στην τωρινή κόντρα του με το NME, δεν θα μπορούσε ποτέ να βάλει στον ήχο του όλα αυτά που βάζει ο Lekman. Πάντως το Night Falls Over Kortedala όπου και να περιτριγυρίζει, πότε κοντά στην soul πότε σε πιο exotic ήχους, πάντα βρίσκεται εντός της καλώς εννοούμενης indie pop μουσικής και πάντα στη υψηλότερη δυνατή ποιότητα (μουσικά). Από τα άλμπουμ που σου φτιάχνουν την μέρα καθώς παίζουν στο mp3 player σου μέσα στο τραίνο και σε κάνουν να χαζογελάς με τους στίχους γινόμενος ρεζίλι στους συνεπιβάτες (κλισέ #3).

Κλισε #4: Από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.

Jens Lekman (off.site)
Jens Lekman (Secretly Canadian)
Ο Jens Lekman δεν έχει επίσημη σελίδα στο Myspace.Το link από το site του οδηγεί εδώ!

Funfzehn

15

Radiohead
In Rainbows (2007, Self Released)



Τι να πεις παραπάνω για το άλμπουμ που συζητήθηκε περισσότερο απ' όλα φέτος, για να μην πούμε τα τελευταία 5 χρόνια; Τι να πεις παραπάνω για ένα άλμπουμ που έχει "κατεβάσει" και ακούσει ήδη ο ...μισός πλανήτης;

Και δεν είναι μόνο ο τρόπος διαθεσής του που το φέρνει εδώ σε αυτήν την λίστα. Αυτό δεν λέει τίποτα από μόνο του. Είναι και ότι πράγματι αξίζει μουσικά. Δεν περιμένει κανείς πια από τους Radiohead να αλλάξουν (ξανά) τον μουσικό χάρτη. Περιμένει όμως να συνέχισουν να βγάζουν πανέμορφα άλμπουμ και το In Rainbows ανήκει αναμφισβήτητα σε αυτή την κατηγορία.

Radiohead off.site
Radiohead (In Rainbows)

Υ.Γ.#1. Παρεπιπτοντως, το δωρεάν ή μη download από τό αντίστοιχο site 'κλείνει' στις 10 Δεκεμβρίου και το discbox είναι διαθέσιμο για όσα αποθέματα υπάρχουν οπότε αν ενδιαφέρεστε, βιαστείτε! Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει και "κανονικά" στην XL Recordings στο τέλος του έτους.
Υ.Γ.#2. Φυσικά και δεν είναι το "κανονικό" artwork του άλμπουμ, έτσι; Αλλά πολύ τα απολαύσαμε τα χιουμοριστικά (και μη) fan made artworks που κυκλοφόρησαν μέχρι να ανακοινωθεί το "επίσημο".
Υ.Γ.#3. Επειδή θα βρίσκομαι εκτός internet για τουλάχιστον μέχρι το απόγευμα αύριο, η "συγκεντρωτική" σελίδα με όλα τα αντίστοιχα Top 20 posts από τα blogs που συμμμετέχουν στο countdown θα μείνει ανενημέρωτη για αυτό το διάστημα. Don't worry όμως, όλα τα posts θα προστεθούν σε αυτή κανονικά αύριο το βράδυ.

Sechzehn

16


Akron/Family
Love Is Simple (2007, Young God Records)

"Η αγάπη είναι απλή" λέει η ..."οικογένεια" του ...Akron στο 3ο της ήδη άλμπουμ σε μόλις 2 1/2 χρόνια (αν δεν προσμετρήσουμε το split με τους Angels Of Light του ...αφεντικού Michael Gira) και καταφέρνουν να σε πείσουν -παρά τις ενδείξεις περί του αντιθέτου στην πραγματική ζωή- από το εναρκτήριο κιόλας, απλοϊκό, ψιλοχίππικο αλλά λειτουργικότατο, 'Love, Love, Love (Everyone)':

"Go out and love, love, love, e - e - e - everyone" ("Δικό σας!")

Το Love Is Simple, με το εντυπωσιακά απλό artwork, τα έχει όλα και φυσικά η τριαδοτετράδα των Akron/Family, παρέα με πλήθος καλεσμένων σε φωνητικά - πνευστά και fiddle, τα έχει φροντίσει ...ιδιαιτέρως: αμερικάνικο πειραγμένο folk / rock που "τραβάει" από πολλές πλευρές των 70's αλλά και του indie rock, που δεν φοβάται να "σκληρύνει" (λίγο) ή να γίνει ακόμα και κακόφωνο, να είναι μελωδικό και διονυσιακό (κάποιες φορές στο ίδιο τραγούδι!), με πανέμορφα πολλαπλά φωνητικά (με την βοήθεια αυτή την φορά των Leslie Mountain Boys και Tivoli Singers) και άλλα τέτοια ωραία.

Και μόνο για το 'Ed Is A Portal' (αν όχι τραγούδι της χρονιάς, top 5 στάνταρντ!) θα άξιζε να βρίσκεται σε αυτήν την λίστα το Love Is Simple αλλά όλα τα τραγούδια είναι απόλαυση, μην ανησυχείτε. Αν πιστέψουμε δε αυτά που ακούμε και βλέπουμε στο συνοδευτικό DVD που ήρθε παρέα με το CD από το ...Αμέρικα, τα live τους δεν πρέπει να "παίζονται".
Με τίποτα.

Akron/Family off.site
Akron/Family MySpace

Siebzehn

17


Noisettes
What's The Time Mr.Wolf? (2007, Vertigo / Mercury / Universal)


Noisettes λοιπόν και ουδεμία σχέση με Pipettes, Tsoutsounettes, κλπ. Ένα φρέσκο βρετανικό γκρουπ που "τα σπάει" επιτέλους καλά και χωρίς να μοιάζει με τα αλλά 1.234.555 που παρελάσαν στις σελίδες του NME φέτος και άλλο ένα ντεμπούτο στην 20άδα αλλά τελείως διαφορετικό από το προηγούμενο (Soft Circle στο #18). Οι Noisettes είναι ένα τρίο από το Λονδίνο με την κουκλάρα Shingai Shoniwa ως frontwoman αλλά και στο μπάσο, τον Dan Smith στην κιθάρα και τον Jamie Morrison στα drums.

Το What's The Time Mr.Wolf? δεν φοβάται να ροκάρει σε ζωηρό garage / indie rock στυλ ('Don't Give Up', 'Scratch Your Name', κλπ), να ρίχνει όμορφα τους τόνους όπου χρειάζεται (το πιο jazz 'The Count of Monte Christo', το ακουστικό hidden track 'Never Fall In Love Again' με lead vocals από τον Dan Smith) ή ακόμα και να ρίξει ακόμα και κανένα larger than life refrain-άκι όπως στο 'Bridge To Canada' άμα γουστάρει. Ούτε ένα filler δεν θα βρείτε πάντως σε αυτό το άλμπουμ! Επιπλεόν "ζωντανά" τα δίνουν όλα - μην τους χάσετε αν παίξουν πουθενά κοντά σας (για το εξωτερικό μιλάμε πάντα, εδώ τα κουτσοβολεύουμε με κάτι Puressence και κάτι Scorpions. Για παραπάνω δεν είμαστε). Είχαμε την ευκαιρία να τις/τους απολαύσουμε το καλοκαίρι στο Pukkelpop Festival στο Βέλγιο και στην εμφάνιση τους έγινε ο ...κακός χαμός (κάτι Cribs, Twang, Pigeon Detectives, The Enemy και άλλα τέτοια αγγλάκια έφαγαν άνετα την... (χρυσό)σκόνη των Noisettes).

Noisettes (off. site)
Noisettes MySpace

Achtzehn

18

Soft Circle
Full Bloom (2007, Eastern Developments)
Το ...top 20 φεύγει από την ...mama Africa, ξαναπερνά τον Ατλαντικό και προσγειώνεται στην Νέα Υόρκη όπου εδρεύει το one man project των Soft Circle. Πίσω από το ψευδώνυμο Soft Circle βρίσκεται ο Hisham Akira Bharoocha πρώην μέλος των "φασαριόζων" Lightning Bolt και των Black Dice της DFA Records. To Full Bloom είναι το ντεμπούτο του, κυκλοφόρησε στις αρχές του 2007 αν και πήρε περί τα δύο χρόνια να ηχογραφηθεί μιας και ο Hisham παράλληλα ασχολείται και με τις εικαστικές τέχνες, και περιλαμβάνει επτά tracks που όλα (πλην του εναρκτήριου 'Ascend') ξεπερνούν τα επτά λεπτά. Όλα τα όργανα (ντραμς, κιθάρες, keyboards), όλες οι φωνές καθώς και κάποιες απλές λούπες (αλλά χωρίς την χρήση sequencers!), κλπ είναι ηχογραφημένα από τον ίδιο.

Το αποτέλεσμα είναι μέσα στον ευρύτερο χώρο του experimental rock και είναι ταυτόχρονα ambient και ρυθμικό, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό! Οι πολλαπλές φωνές σαν ψαλμωδίες του Hisham δίνουν έναν επιπλέον μαγευτικό χαρακτήρα χωρίς όμως, και αυτό είναι το μεγάλο προσόν του Full Bloom, να περνάει τα όρια προς την ...new age, μυστικισμούς και τέτοια "τσουτσουμπρούτσου"! Αντίθετα σε κομμάτια όπως το 'Sundazed' φθάνει το μεγαλείο των early / mid 70's Tangerine Dream και αυτό είναι φυσικά ύψιστο κοπλιμέντο. Δεν γνωρίζουμε εαν ο Hisham θα συνεχίσει με τους Soft Circle (αυτόν τον καιρό έχει μια μίνι ευρωπαϊκή τουρ σε Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία) ή αν θα απορροφηθεί από κάποιο άλλο γκρουπ ή θα αφοσιωθεί στα visual arts αλλά σε κάθε περίπτωση το Full Bloom είναι ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο. Λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα και είναι σκέτη μαγεία.

Soft Circle (MySpace)