A little bit of this a little bit of that

Τελικά βρεθήκαμε και την τρίτη ημέρα του φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΝ (ούτε ο ...Αλαβάνος δεν πρέπει να πήγε και τις τρεις ημέρες!!!). Οι Mode Plagal όπως πάντα σούπερ στα live τους αν και το προχθεσινό έκλινε λίγο πιο πολύ στο fusion. H Natacha Atlas αποδείχθηκε φωνάρα στο live αλλά οι "αραβικό - r'n'b" ενορχηστρώσεις των τραγουδιών της δεν μας άρεσαν ιδιαίτερα ούτε επίσης και το γεγονός ότι όλα τα όργανα πλην μπάσσου και ντραμς τα έπαιζε στο synth ένας συμπαθητικός κυριούλης που έμοιαζε ολίγον με ...λογιστή.


Νέο άλμπουμ μετά από πολύ καιρό από την καλύτερη ίσως βρεττανική εταιρεία reggae/dub επανεκδόσεων Blood And Fire. Willi Williams - Messenger Man, κλασσικό 70's roots το οποίο ήταν εκτός κυκλοφορίας εδώ και πολλά χρόνια, επανεκδίδεται με 8 επιπλέον dubs! Εννοείται ότι συμμετέχουν top μουσικοί από Τζαμάικα όπως Jackie Mittoo (δείτε εδώ ενα αφιέρωμα από τον φίλο VJay), Tony Chin, κ.α.. Αν δεν ξέρετε ποιος είναι ο Willi Williams, είναι αυτός που έχει γράψει το υπερκλασσικό "Armagideon Times", του οποίου η πιο γνωστή εκτέλεση είναι από τους The Clash (ουφ! Πάλι αυτοί!). Στη γνωστή φυσικά ποιότητα επανεκδόσεων της B&F με εκπληκτικό ήχο, εκτεταμένα liner notes, κλπ. Αν επισκεφτείτε το site της B&F, θα δείτε ότι εκτός από το υπάρχουν δεκάδες τίτλοι σε σούπερ προσφορά (4.25 λίρες Αγγλίας δηλ 6,2 έουρος!!!!) έχει ρίξει τις τιμές και σε όλα τα υπόλοιπα άλμπουμ κατά 20%! Καλή ευκαιρία για καλή reggae/dub!

Πήραμε το νέο - ανανεώμενο και αρκετά ακριβότερο "θέλω να γίνω Uncut στη θέση του Uncut" Sonik. Δεν είναι και άσχημο πάντως. Έχει και αφιέρωμα στα mp3 blogs!

Ένα πολύ καλό αρθράκι εδώ για όσους ασχολούνται με την ψηφιακή φωτογραφία κάπως πιο "βαθειά" και όχι ως απλό χόμπυ. Ασχολέιται με τις ασυμβατότητες του 'Raw' format από εταιρεία σε εταιρεία και δίνει απλά, έξυπνα tips για να τις ξεπεράσετε.

Σύντομα περιμένουμε την πρώτη ανταπόκριση από την πρωτεύουσα της πρώην Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας... δηλ την Βίεννη. Ατμόσφαιρα της πόλης, μουσική και συναυλίες, εκθέσεις και τέχνη, κινηματογράφος, κοινωνικά, πολιτικά, γαμοι, κηδείες (Ok! πλάκα κάνουμε) και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα θα μεταδίδονται από ένα μικρό σπίτι κοντά στο μεγάλο λουνα-πάρκ στο Πράττερ σε (ά)τακτα (όπως όλα τα υπόλοιπα αφιερώματα εδώ) χρονικά διαστήματα.... Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

Ε τώρα, θα με περάσετε για ..."ΣΥΝ - ασπισμένο" αλλά δείτε εδώ απόσπασμα από την ομιλία του Αλαβάνου την Κυριακή στο φεστιβαλ (όχι δεν την άκουσα εκεί, την διάβασα στο Internet και όχι δεν είμαι αυτός δεξιά στο πλάνο με την κόκκινη σημαία!!):


"Ξέρουμε ότι οι νέοι της εποχής της ανεργίας νοιώθουν γκρίζα όπως ένοιωσαν οι συνομήλικοί τους στη Μ. Βρετανία. Όπως το τραγούδησαν οι Smiths: "Everyday is like Sunday/ Everyday is silent and gray(!)" *. Oπως το έχει τραγουδήσει εδώ ο Αγγελάκας: "Μας περιμένουν άδειες μέρες, σφραγισμένοι ουρανοί"(!!).
Νοιώθουν πως ζουν σε πόλεις φαντάσματα, χωρίς απασχόληση και προοπτική όπως το τραγούδησαν οι Specials: "This town is coming like a ghost town/ no jobs to be found in this country/ can't go on no more"(!!!).
Έχουμε δει τη γενιά που δημιούργησε η Θάτσερ και ο Μπλερ σε όλη τελικά την Ευρώπη να ζει με ανεργία, αποδιαρθρωμένη παιδεία, κοινωνική βία. Μια γενιά που δεν βγαίνει εύκολα στους δρόμους. Δεν φωνάζει όπως πριν. Δεν πιστεύει στο "Imagine" του Lennon. Κλείνεται εύκολα στα σκοτεινά δωμάτια. Επιλέγει την απομόνωση.
Ο στίχος όμως που ακούει, από το punk(!!!!) και το new wave(!!!!) μέχρι τα σημερινά ρεύματα, είναι συχνά πολιτικός. Κατακρίνει αμείλικτα το κατεστημένο, χωρίς μάλιστα τη δική μας ξύλινη γλώσσα.

Και λίγο πιο κάτω:

...Έχουν τραγουδήσει μαζί με τους Stranglers: "Whatever happened to the heroes? / No more heroes anymore"(!!!)...

Και λίγο πιο κάτω:

...τότε ο κόσμος που δημιουργείται από τα όνειρα των χιλιάδων κοριτσιών και αγοριών που χθες ακούγανε τους Chumbawamba -(θα ήθελα να είχα ακούσει την προφορά!)- είναι ένας άλλος κόσμος...

Μας βγήκε rocker o Αλαβάνος! (τρίτη αναφορά στο ίδιο post! - δεν πάμε καλά!) Ολόκληρη η ομιλία εδώ.


Αυτά προς το παρόν...




*= Εδώ ο "πρόεδρος" κάνει ένα λαθάκι! Το "Everyday Is Like Sunday" είναι από την σόλο καριέρα του Morrissey και όχι από τους The Smiths.