Dub Those Crazy ...Baldheads!

Ένα post αφιερωμένο σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα ποιήματα στην ιστορία των γραμμάτων.


Ο φλαμανδός βενεδικτίνος μοναχός και αγιογράφος Χούκμπαλντ του Σαιντ-Αρμαντ (περίπου 840 - 930 μ.Χ., δείτε εδώ περισσότερα) έχει γράψει το ποιήμα "Φαλάκρας εγκώμιο" (λατινικά:Ecloga de Calvis, αγγλ. In Praise Of Baldness), ένα από τα πιο περιέργα και αστεία ποιήματα όλων των εποχών. Εκατον σαράντα έξι(!!) στίχοι στα λατινικά όπου ΟΛΕΣ οι λέξεις αρχίζουν από το λατινικό γράμμα C και έχει ως θέμα την ...ανδρεία των καραφλών και την εγγενή τους υπέρτερη δυνατότητα να είναι σπουδαίοι άντρες / ιππότες / κληρικοί, κλπ έναντι των ..δασύτριχων και μαλλιαρών(!!!). Ο Χούκμπαλντ το έγραψε ως κολακεία προς τον αρχιεπίσκοπο Χάττωνα του Mainz άλλά μιας και ο Χούκμπαλντ ήταν επίσης μέλος της ανακτορικής σχολής και αυλής του Κάρολου του Καραφλού (εγγονού του Καρλομάγνου) η συγκεκριμένη ωδή επεκτείνεται και προς τον σπουδαίο αυτόν βασιλιά των Φράγκων.

Όπως εύγλωττα αναφέρει ο D.Nicholas:

"Καθώς η κάθε λατινική λέξη αρχίζει με το γράμμα c (calvus, φαλακρός), καμιά μετάφραση δεν μπορεί να αποδώσει το μεγαλείο του πρωτοτύπου"

Και συνεχίζει παρακάτω:

"Πρόκειται για ένα κατόρθωμα της ακαδημαϊκής ρητορικής, που συγκαταλέγεται στα πιο φρικαλέα ποιήματα όλων των εποχών. Από μια άποψη, συμπυκνώνει την καρολίγγεια αναγέννηση: πριν από αυτή την εποχή, ελάχιστοι θα διακατέχονταν από ανάλογη επιθυμία να κολακεύσουν εναν προστάτη των γραμμάτων, αλλά κανείς δεν θα κατείχε τόσο καλά τα λατινικά ώστε να μπορέσει να γράψει κάτι τέτοιο"

Απολαύστε απόσπασμα από το ποίημα:

«Η εκλεκτή συντροφιά ξυπνάει μέσα μου τον ραψωδό που ποθεί να υμνήσει τους υπέρλαμπρους αποψιλωμένους τρούλους, να τραγουδήσει την έκπαγλο, λιπότριχο κεφαλή σας. Ευαρεστηθείτε με το άσμα μου προς τιμήν της φαλακρότητας. Ω Μούσες! Ασφαλώς αξίζει η προσπάθεια να πολεμάς, να συνταράσσεις τους φουντωτούς, μαλλιαρούς αυχένες, να εξουδετερώνεις τους δασύτριχους, να συντρίβεις τους αγκαθωτούς κυνοκέφαλους πιθήκους που λοιδορούν την ποθητή τριχόρροια...

Καθώς η τριχιά προελαύνει από τον αυχένα στης κεφαλής το θόλο, θυμίζει τον κεκαρμένο κληρικό που κατακτά το στέμμα του ουρανού την κόρη θυσιάζοντας. Και όπως χάνονται της κεφαλής οι τρίχες, εκριζώνονται από την καρδιά οι άμαρτίες, γιατι οπως η καρδια άποζητεί τον πλάστη της, ετσι και το σαρκίον ποθεί τον ουρανό.»



*=Αποσπάσματα και πληροφορίες από το βιβλίο "Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Κοινωνία, διακυβέρνηση και σκέψη στην Ευρώπη, 312-1500" του David Nicholas (Μετάφραση: Μαριάννα Τζιάντζη).