Remember, remember, the 17th of November...

Με λίγα λόγια και χωρίς φανφαρισμούς τύπου "Το Πολυτεχνείο ζει" ή "Το Πολυτεχνείο προδώθηκε και χάθηκε το νόημα του", μπλα, μπλα, μπλα, η 17η Νοέμβρη του 1973 αποτελεί, κατά την γνώμη μας, την ΚΟΡΥΦΑΙΑ στιγμή αγώνα για την δημοκρατία και ελευθέρια στην Ελλάδα και συγκριτικά σημαντικότερη στιγμή στην σύγχρονη ιστορία μας από την 28η Οκτωβρίου ή την 25η Μαρτίου.

Σε μια επταετία, από τις πιο μαύρες της χώρας με συνέπειες που μας ταλανίζουν ακόμα (με κυριώτερο όλων το ζήτημα της Κύπρου), με την μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία τότε να ανέχεται αν δεν επικροτούσε τις πρακτικές των συνταγματαρχαίων, μια δράκα στην πραγματικότητα φοιτητές έσωσαν την τιμή όλων μας, όσων ζούσαν τότε, όσων ζούμε τώρα, όσων θα ζούνε αργότερα. Το αν οι τότε συμμετέχοντες μετά το εξαργύρωσαν, τρομάρα τους, με "καρέκλες" (βλ. Δαμανάκη, Λαλιώτης) ή αφέθηκαν στην λήθη, αδιάφορο.

Ο εορτασμός του όμως (με την πατροπαράδοτη πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία) ξέφτισε και ίσως πρέπει να σταματήσει πια, είναι τραγέλαφος!

Κατέληξε σε σουβλάκι, μαλλί της γριάς και αντάρτικο-Θεοδωράκης...
Κατέληξε σήμερα οι αστυνομικοί να συναγωνίζονται σε αριθμούς τους διαδηλωτές από εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες τα πρώτα χρόνια...
Κατέληξε σε παραδοσιακό "κλεφτοπόλεμο" και ευκαιρία για επαναστατική γυμναστική μεταξύ "αναρχικών" (λέμε τώρα και καμια βλακεία να γελάσουμε!) και ΜΑΤ...
Κατέληξε βόρα των καναλιών που συνωστίζονται στα πέριξ μπαλκόνια και ταράτσες για το καλύτερο πλάνο με έναν κουκουλοφόρο να πετάει μολότωφ σε διμοιρία και να τρέχει να προστατευθεί από το "άσυλο" που αντί να προστατεύει ιδέες, αγώνες και απόψεις που "ενοχλούν" προστατεύει βανδαλίσμους και λεηλασίες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων...
Κατέληξε σε καπελώματα εκ του διστακτικού τότε ΚΚΕ που τώρα οικειοποιείται την όλη φάση και σε κρανοφόρους με μαδέρια (βλέπε ΚΝΑΤ) προς περιφρούρηση της πορείας σε συννενόηση με το κράτος...
Κατέληξε σε κλωτσομπουνίδια για μια καλύτερη θέση στην πορεία του μπλοκ της κάθε εξωκοινοβουλευτικής ή φοιτητικής οργάνωσης του ενός πανώ κ 10 ατόμων...

Εν τέλει, ο όλος εορτασμός κατέληξε σε πλήρη απαξίωση του νοήματος εκείνης της ημέρας από την μεγάλη πλειοψηφια έτσι ώστε πια να υπάρχουν χαραμάδες να περνάνε τεχνήεντως από ακροδεξιά ερπετά αηθείς αλητείες τύπου τύπου "Δε υπήρξε κανένας νεκρός στο Πολυτεχνείο" ή θεωρίες συνομωσίας ότι δήθεν ήταν στημένο εκ των έσω από την ίδια την χούντα για να πέσει ο Μαρκεζίνης (γνωστός και ως "μαϊμού" λόγω της εκπληκτικής ομοιότητας με το συμπαθές ζώο), να ανέβει ο Ιωαννίδης, κλπ, κλπ.

Κρίμα.
Θα ξαναβρεί το νόημα της όταν έρθει η κατάλληλη στιγμη.

Remember, remember the 17th of November...