Mode Plagal / Walter Tesla / Μ.Φρίντζηλα + Θ.Μωραϊτης

"Σταυρός του Νότου" - 29/12/2005
Mode Plagal, Walter Tesla, Μάρθα Φρίντζηλα και ο Θ.Μωραϊτης.

'Οπως ίσως ξέρετε οι Mode Plagal και οι Walter Tesla με την Μ.Φρίντζηλα (της οποίας την εξαίσια φωνή είχαμε γνωρίσει σε συναυλίες του Θ.Παπακωνσταντίνου) πραγματοποιούν σειρά εμφανίσεων στον "Σταυρό του Νότου". Το ιδιαίτερο της σειράς εμφανίσεων είναι ότι διαδοχικά έχουν και κάποιο καλεσμένο μαζί τους όπου συνεργάζονται επι σκηνής σε δικά τους και δικά του τραγούδια. Έχει ήδη εμφανιστεί μαζί τους ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Νίκος Ζιώγαλας, αυτές τις ημέρες είναι ο Θανάσης Μωραϊτης και ακολουθούν από το νέο έτος Μαρία Φαραντούρη, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ζωρζ Πιλαλί, κλπ.

Το χθεσινό πρόγραμμα αποδείχθηκε μια πανδαισία ήχων όπου παραδοσιακά τραγούδια από όλα τα μέρη της Ελλάδας (και εκτός όπως ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας) και πιο "σύγχρονα" όπως πχ η "Γυφτοπούλα" του Μπάτη συναντήθηκαν με την jazz και την fusion. Η φωνή και παρουσία της Μάρθας Φρίντζηλα "εδεσε" ακόμα περισσότερο το όλο μείγμα. Το όλο σχήμα και πρόγραμμα αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη ότι η τόσο παρεξηγημένη* παραδοσιακή μουσική της χώρας μας και ο μουσικός πλούτος που κρύβει μπορεί να συγκεραστεί με άλλα είδη, να δημιουργηθούν νέοι μουσική δρόμοι και ηχοτοπία και να ξεφύγει από την πεπατημένη των "πανυγηρτζίδικων" ευτελών εκτελέσεων τύπου Θώδη.

Ιδιαίτερη φυσικά ήταν η παρουσία και ερμηνεία του σεμνότατου Θανάση Μωραϊτη (από το Μαυρομμάτι της Θήβας!) στο κομμάτι του προγράμματος όπου συνοδευόμενος από τους Mode Plagal και τους Walter Tesla, τραγούδησε αρβανίτικα όπως το "Μόι Τριαντάφυλλιε" από την περιοχή των Βιλλίων (...γειά σου Άγγελε!) αλλά και ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας.

Στο υπόλοιπο πρόγραμμα ακούστηκαν τραγούδια από διάφορα μέρη της Ελλάδος (από Πάτμο και Κάρπαθο μέχρι Θράκη και Ήπειρο) είτε σε απλές μετεγγραφές ή στο jazz fusion υβρίδιο των Mode Plagal με την βοήθεια φυσικά των Walter Tesla. Φυσικά δεν έλειψαν τα "κλασσικα" των Mode Plagal όπως το "Funky Βεργίνα", το "Trois Enfants De Voliotique" (Τρία παιδιά βολιώτικα!) και η "Πικρόδαφνη" στην οποία ενσωμάτωσαν έξυπνα και ένα medley άλλων 4-5 παραδοσιακών τραγουδιών. Στον εκτελεστικό τομέα, όλοι οι μουσικοί αποδείχθηκαν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικοί με προεξάρχοντες βέβαια τους Κλέων Αντωνίου στην κιθάρα και τον πάντα κεφάτο Θοδωρή Ρέλλο στο σαξόφωνο (ο οποίος έχει παίξει και το κλασσικότατο σόλο σαξόφωνο στο "Ταξιδιάρα Ψυχή" αν δεν το ξέρατε!).

Η παραδοσιακή μουσική της χώρας μας, με την ποικιλομορφία της και την αλληλεπίδραση αιώνων με τις μουσικές των γύρω τόπων (Βαλκάνια, Τουρκία, Ανατολή), μπορεί και πρέπει να αναπνεύσει έξω από τα στεγανά είτε της "στεγνής" ακαδημαϊκής ή της "τουρκοτσιφτετελέ-όλα τα παίζω όλα τα μαχαιρώνω" πανηγυρτζίδικης προσέγγισης. Συγκροτήματα και μουσικοί σαν τους Mode Plagal, την Μάρθα Φρίντζηλα, τον Θανάση Μωραιτη και εμφανίσεις σαν την χθεσινοβραδυνή βοηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.

Αυτά προς το παρόν...



*=Παλαιότερα λέγανε ότι αν ακούσεις κλαρίνα στο ραδιόφωνο έχουμε πάλι χούντα(!!!) -ας όψονται οι ηλίθιοι απριλιανοί και οι βλακείες τύπου Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών που απώθησαν πολύ κόσμο από την παραδοσιακή μουσική.

(Un)Known Pleasures: Dub Club - Picked From The Floor

Various Artists Dub Club - Picked From The Floor(2005, G-Stone)

Άρτι αφιχθέν ταχυδρομικώς από Βιέννη, το δισκάκι που πρόκειται να εξετάσουμε σήμερα και κυκλοφορημένο από την εταιρεία των διάσημων παραγωγών Kruder & Dorfmeister, G-Stone).

Τι είναι όμως το Dub Club? Οι πιο προσεκτικοί επισκέπτες θα θυμούνται την αναφορά στο club The Flex στη σειρά άρθρων Vienna Calling της φίλτατης Uma.Στο συγκεκριμένο club κάθε Δευτέρα παίζει μουσική ή διοργανώνει live πάντα σε reggae/dub (με την ευρύτερη έννοια του όρου) η ομάδα Dub Club ιδρυτές της οποίας είναι οι Gu-Mix, Sugar B και Sweet Susi. Η συγκεκριμένη ομάδα φέτος κλέινει δέκα χρόνια παρουσίας στην ακμάζουσα βιεννέζικη dub σκηνή και το γιορτάζει δεόντως με τούτον εδώ τον ...ψηφιακό δίσκο ακτίνας! Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο δισκάκι ήταν νούμερο 1 σε πωλήσεις στα πιο "ψαγμένα" δισκάδικα της Βιέννης για αρκετό καιρό.


Το cd ανοίγει με φωνητικό απόσπασμα από κάποια guest εμφάνιση του Roots Manuva στο Dub Club και στην συνέχεια ακολουθούν δεκατέσσερα τραγούδια στον ευρύτερο χώρο της μοντέρνας electro - ψηφιακής dub. Μετά το intro η συλλογή ξεκινά με δύο tracks από τον electro dub παραγωγό Stereotyp εκ των οποίων στο "Pon Remote" υπάρχει μια εξαιρετική ragga ερμηνεία από τον Brother Culture. Συνεχίζει με την συνεργασία Switch και Miss Thing ως 2Culture Clash με το "Love Guide" με really heavy bass και καθαρόαιμο τζαμαϊκανό γυναικείο raggamuffin' από την Miss Thing. Ακολουθεί το "Dundy Lion" του Markus Kienzl με τον Paul St.Hilaire (γνωστό και ως Tikiman) στα φωνητικά. Ο Paul St.Hilaire συμμετέχει και στο uplifting digital reggae "Vampire" του Rodney Hunter, του οποίου το "Find It" μετατρέπεται σε electro ragga γεμάτο synth από τους Makossa και Megablast (ο οποιός έχει και ολοδικό του κομμάτι στην συλλογή το "Listen Rasta") με την συμμετοχή του Farda P στα φωνητικά.

Η συλλογή συνεχίζει στο ίδιο ύφος με κομμάτια των Hubbert Tubbs ( στο πιο jazzy "Automatique"), Roberto Carlos, του Gu-Mix (εκ των ιδρυτών του Dub Club) και των Pressure Drop Soundsystem (στο "Knok Knok" που μπορείτε να βρείτε δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για λίγες μέρες μόνο). Τα bpm's χαλαρώνουν με το τύπου French dub-dancehall "Youth Inna De Ghetto" των Camel & Earp και το αργόσυρτο -εκπληκτικό- instrumental middle eastern dub "Bagdub" των OMFO. H συλλογή κλείνει με το "Sadela" του Bus (από την πειραματική ~scape) και τον Ras T-Weed στα φωνητικά με αποσπάσματα από τo classic "Night Nurse" του Gregory Isaacs.

Εν κατακλείδι μια πολύ καλή συλλογή μοντέρνου dub από μια ομάδα που συγκαταλέγεται στις καλύτερες της Ευρώπης και δρα στην Βιέννη, καρδιά της μοντέρνας ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής μουσικής (μαζί με το Βερολίνο βεβαίως).

Links:
G-Stone (CD, main site)
Dub Club Vienna
The Flex (Vienna, Austria)

"Rockers" (1978)

Rockers(1978, 100')
Σκηνοθεσία: Ted Bafalukos Παίζουν: Leroy 'Horsemouth' Wallace, Richard Hall, Gregory Isaacs, Jacob Miller.
Αμερικάνικης παραγωγής και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Jamaica, η πρώτη και μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του "πατριώτη" φωτογράφου/παραγωγού Ted Bafalukos, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο, το "Rockers" είναι κάτι μεταξύ "A Hard Day's Night", "The Harder They Come" και .... Ρομπέν των δασών!

Πλοκή:
O Horsemouth, session drummer για τον Burning Spear και τους Inner Circle του Jacob Miller, αποφασίζει να "αναβαθμίσει" την οικονομική του κατάσταση. Δανείζεται χρήματα από παντού και αγοράζει μια μοτοσυκλέτα (την οποία διακοσμεί καταλληλώς) με σκοπό να γίνει διανομέας δίσκων. Σε κάποιο soundsystem party όμως η "τοπική" μαφία του κλεβει την μηχανή. Ο Horsemouth αρχίζει τις προσπάθειες επανάκτησης της.

Σχόλια:
Συνδυασμός κωμωδίας και κοινωνικού δράματος με υποτυπώδη πλοκή και στοιχειώδη ηθοποϊια αλλά και απολαυστικοί διάλογοι στα τζαμαϊκανο-αγγλικά, η αφρόκρεμα της Reggae μουσικής σε όλους σχεδόν τους ρόλους, έξοχη απεικόνιση των φτωχογειτονιών του Kingston και πολύ( και καλή) reggae μουσική είναι τα κύρια στοιχεία της το reggaexpoitation του ...Ted Bafalukos (όχι πείτε ότι δεν είναι ταιριαστό το όνομα!). Σίγουρα όχι από τα αριστουργήματα της κινηματογραφίας αλλά με τα χρόνια έχει αποκτήσει cult status (ειδικά μεταξύ των reggae fans) και βλέπεται ευχάριστα. Ιδιαίτερα αστεία είναι η σκηνή όπου οι ήρωες Horsemouth και Dirty Harry ενοχλούν τον ...ευτραφούλη Jacob Miller στο φαγητό του με αποτέλεσμα να φθασει στα όρια του να τους απειλήσει με... μαχαίρι. Τσεκάρετε επίσης την σκηνή όπου αργά το βράδυ σε μια άκρη του Montego Bay, ο απογοητευμένος Horsemouth και ο Burning Spear "πίνουν" δύο ...δοκάρια και ο Burning Spear τραγουδα acappela τον rastafari ύμνο "Jah No Dead" σε μια εντυπωσιακή και συναισθηματική ερμηνεία. Προς το τέλος της ταινίας προσέξτε την σεκανς όπου όλα τα "αλάνια" (μιλάμε φυσικά για το who-is-who της Reggae, μπορείτε να παίξετε και trivial για το ποιός είναι ποιός!) του Kingston κατεβαίνουν για να συναντηθούν για το "μεγάλο κόλπο".

Συμπέρασμα:
Ατελής κινηματογραφικά αλλά απολαυστικότατη cult ταινία.

Links:
IMDB

Merry X'Mas with a new MP3 Of The Week... for you!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και χρόνια πολλά! Ότι επιθυμείτε... να το πάθετε!

Μιας και είδαμε πολύ πρόσφατα το ντεμπούτο των Babyshambles "Down In Albion", δείτε δεξιά στην ενότητα MP3 of the Week,υπάρχει ένα δωράκι για σας. Yπάρχει σε mp3 το μελαγχολικό "Albion"* , με την μουντή αστική εικόνα της σύγχρονης Γηραιάς Αλβιώνας, σε ακουστική εκτέλεση από τον Pete Doherty.

Στο site των Babyshambles (www.babyshambles.net) υπάρχουν δύο ακουστικά σετ του Pete Doherty προς "κατέβασμα" σε bittorrent. Η εκτέλεση του "Albion" που υπάρχει εδώ είναι παρμένη από εκεί.

Αυτά προς το παρόν...





*= Αλήθεια τι περιμένατε; To "Jingles Bells"?

(Un)Known Pleasures: Babyshambles - Down In Albion(2005)

The Babyshambles - "Down in Albion"(2005, Rough Trade)

Αν είμασταν στην ... Γηραιά Αλβιώνα (όρος προσφιλής στον κύριο Doherty), θα βλέπαμε συχνά στην Daily Mirror και τα άλλα αδερφάκια της δικής μας Espresso τις περιπέτειες του Pete Doherty - πρώην frontman των Libertines - με τον νόμο, τα ναρκωτικά και την Kate Moss. Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή

O P.D. δεν είναι κάποιο τυχαίο κωλόπαιδο. Γιος στρατιωτικού, μεγάλωσε σε διάφορα μέρη της Βρεττανίας και της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων και η Κύπρος) λόγω των μεταθέσεων του πατέρα του, λαμπρός μαθητής ενώ 16 χρονών κέρδισε διαγωνισμό ποίησης και ταξίδεψε στην Ρωσσία με το Βρεττανικό Συμβούλιο. Βασικό μέλος των Libertines (τσεκάρετε το "Up The Bracket" του 2002), οι οποίοι προκάλεσαν πανικό στην βρεττανική μουσική σκηνή με τα μουσικά και μη κατορθωματά τους. Στην συνέχεια οι υπόλοιποι Libertines τον έδιωξαν από το γκρουπ λόγω της εξαρτησής του από τα ναρκωτικά και τις συνέπειες αυτής (δεν εμφανιζόταν σε συναυλίες και πρόβες, τσακωμοί, προβλήματα με τον νόμο, κλπ).Δείτε εδώ περισσότερα!

O P.Doherty δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια, φόρμαρε νεά μπάντα τους Babyshambles και voila! το ντεμπούτο τους Down In Albion από την RoughTrade (εταιρεία των Libertines επίσης). Με 16 τραγούδια και περίπου 1 ώρα διάρκεια το απόλυτα παρακμιακό ντεμπούτο αξίζει το όλο hype ή είναι υπερεκτιμημένο όπως και ο δημιουργός του?

Άποψη μας; Ναι, αξίζει! Ο P.Doherty είναι σαφώς ταλαντούχος τόσο ως συνθέτης όσο και ως στιχουργός αλλά αν οι εξαρτήσεις του τον οδηγήσουν στο θάνατο ή την αφάνεια θα έχει μείνει αυτό το άλμπουμ (και το ντεμπούτο των Libertines) δείγμα της αξίας του. Το Down In Albion είναι κατα τι λιγότερο "σκληρό" και Clash-ικό σε σχέση με τα πονήματα της προηγούμενης μπάντας του αλλά εξίσου καλό.

Μουσικά κινείται στα κλασσικά σύγχρονα βρεττανικά rock πρότυπα, με καλογραμμένα τραγούδια στα όρια της παρακμής με θέμα το θάνατο, τα ναρκωτικά, την Kate Moss (η οποία συμμετέχει στα φωνητικά στο La Belle And La Bete). Ξεχωρίζουν το "Fuck Forever" (πρώτος αντι-ύμνος του 21ου αιώνα), το smith-ικό "A' rebours", το "Albion", το ψευδο - reggae "Pentonville" και το "Killamangiro". Η παραγωγή είναι του Mick Jones των Clash και είναι το μειονέκτημα (ή μήπως πλεονέκτημα) του δίσκου μιας και είναι θολή, με τα φωνητικά είτε πολύ "μπροστά" ή "θαμμένα" στο βάθος δίνοντας περαιτέρω αίσθηση της παρακμής που αποπνέει το άλμπουμ. Η μπάντα επίσης που συνοδεύει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο εκτελεστικά παρ' όλα αυτά συνοδεύει ικανοποιητικά τους ιδιαίτερους στίχους και τραγούδια του P.Doherty.

Συνολικά ένα ντεμπούτο που αν και ήρθε αργά, βάζει σίγουρα υποψηφιότητα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2005. This time... believe the hype!

Track List:
1.La Belle et la Bête
2.Fuck Forever
3.Á Rebours
4.The 32 of December
5.Pipedown
6.Sticks & Stones
7.Killamangiro
8.8 Dead Boys
9.In Love With a Feeling
10.Pentonville
11.What Katy Did Next
12.Albion
13.Back From the Dead
14.Loyalty Song
15.Up the Morning
16.Merry Go Round

Links:
Babyshambles (off.site)
Babyshambles (Wikipedia)

Η φωτογραφία του εξώφυλλου και διάφορες πληροφορίες έχουν παρθεί από τα σχετικά άρθρα στην Wikipedia

Notes From The Digital Underground #8

Στο 8ο κατα σειρά N.F.T.D.U. παρουσιάζουμε δύο άλμπουμς από net labels. To πρώτο είναι το "Errant Waves" από το "πατριωτάκι" Thanos Chrysakis στην Test Tube και το δεύτερο είναι το "Dub Shift LP" των Mystified στην 20kbps Records.


1."Errant Waves"(tube029) - Thanos Chrysakis.


Το πρώτο άλμπουμ του Thanos Chrysakis, ελληνικής καταγωγής και ζει μόνιμα στο Λονδίνο στην TestTube, net label υπό τη σκέπη της πορτογαλλικής electronica εταιρείας Monocromatica. Ο Τ.C. ασχολείται με την μουσική και τους ήχους, την ποίηση και πειραματικά videos. Επτά tracks μεταξύ του ηλεκτροακουστικού ήχου και της ambient σε αυτή την κυκλοφορία. Κάποιο review τον συγκρίνει άμεσα με τον Ξενάκη. Αν και υπερβολική μάλλον η σύγκριση, το Errant Waves είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πειραματικό ηλεκτροακουστικό άλμπουμ χαμηλών τόνων με διάσπαρτους μεταλλικούς και κρυσταλλικούς ήχους. Για τους φίλους των πειραματικών ήχων και των soundscapes.

2."Dub Shift"(20k150) - Mystified

Ένα dub πόνημα του project Mystified του αμερικάνου(?) Thomas Park στο ιδιότυπο πραγματικά net label 20Kbps Records. Το εν λόγω net label έχει πάνω από 190(!!) κυκλοφορίες που απλώνονται σε όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής από ambient πειραματισμούς μέχρι καθαρόαιμο techno. To ιδιότυπο της υπόθεσης είναι ότι όλες οι κυκλοφορίες είναι mp3 αρχεία στα ...20kbps, τουτέστιν υπερσυμπιεσμένα δημιουργώντας αλλοιώσεις, artifacts και μια ιδιαίτερη χρειά στον ήχο. Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της ισχυρής συμπίεσης τα αρχεία αυτά είναι ιδιαίτερα μικρά. Για παράδειγμα το εν λόγω άλμπουμ 11 κομματιών και 52 λεπτών διάρκειας είναι μόλις ...6ΜΒ. Οι Mystified έχουν κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ σε διάφορα net label μεταξύ των οποίων και στην Webbed Hand Records που έχουμε παρουσιάσει παλαιότερα και κινούνται στα όρια του dark ambient / dub / minimal ήχου. Το συγκεκριμένο LP είναι ένα πολύ καλό ηλεκτρονικό σκοτεινό dub. Ξεχωρίζουν το εναρκτήριο "D_u_B", το υψοφοβικό "Skyscraper Dub" και το "Cosmic Intelligence". O σκοτεινός ambient dub ήχος με τα ακουστά αποτελέσματα της υψηλής συμπίεσης δημιουργούν μια ιδιαίτερα απόκοσμη ηχητική εικόνα! Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Live In Vienna: Franz Ferdinand

Franz Ferdinand / The Rakes
Wien Stadhalle 15/12/05

Λοιπόν, γεια χαρά σε όλους! Χθες (σ.lk εννοεί την 15/12) ήταν η ημέρα που περίμενα όλη την εβδομάδα (οκ.. υπερβολή!), δηλ η συναυλία των F.F. στην Βιέννη. Έχοντας περάσει βέβαια όλο τον προηγούμενο μήνα ακούγωντας σχεδόν αποκλειστικά το τελευταίο τους πόνημα "You Could Have It So Much Better" είναι λίγο δύσκολο να είμαι αντικειμενική.

Βρεθήκαμε στο StadHalle, πολύ μεγάλο χώρο εκδηλώσεων - μεγαλύτερο από γήπεδο μπάσκετ(!), με μεγάλους χώρους για όρθιους και λίγα καθίσματα πίσω - πίσω. Φτάσαμε λίγο πριν αρχίσουν οι Rakes, τους οποίους δεν έχουμε ακούσει ιδιαίτερα. Το σετ τους κράτησε 30-40 λεπτά και ήταν ενδιαφέρον αλλά όχι κάτι φοβερό. Ο κόσμος (περίπου 3.000) βέβαια ήταν φανερό ότι περιμένε τους F.F. οπότε οι Rakes δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, αν εξαιρέσουμε δύο τρία πιο γνωστά τραγούδια τους. Ενδιαφέρουσα πάντως η σκηνική παρουσία -με στοιχεία από τον Ian Curtis- του frontman Alan Donohoe. Η μουσική τους πάντως είχε πολλά στοιχεία από punk - post punk (The Clash - Gang Of Four). Εν πάσει περιπτώση καλοί οι Rakes αλλά και εγώ προσωπικά περίμενα τόσο πολύ τους F.F. οπότε...

Μετά από μισάωρο διάλλειμα ήρθε η μεγάλη στιγμή και οι F.F. εμφανίζονται στην σκηνή. Να σημειώσουμε εδώ ότι από σκηνικά και φώτα ήταν ένα καλό show χωρίς όμως να υπερκαλύπτονται συγκροτήματα και μουσική. Πρώτο κομμάτι ήταν το "This Boy" αλλά το κοινό δεν "ζεστάθηκε" ιδιαίτερα. Ακολούθησε το "I'm Your Villain" - επίσης νέο κομμάτι. Ο κόσμος πάντως ενθουσιάστηκε με το "Do You Want" ενώ στην συνέχεια ακολούθησαν κομμάτια από το πρώτο και δέυτερο lp τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: "Walk Away", "Eleanor put your boots on", "What you meant" από νέα κομμάτια αλλά και τα "Tell her tonight", "Take me out" (Φυσικά), "Dark of the matinee", "Auf Achse" (το πρώτο κομμάτι που παίχθηκε από το ντεμπούτο και ανέβασε την διάθεση του κοινού), "Darts of Pleasure", "Michael", "40`" από παλαιότερα. Εκτελεστικά η μπάντα έπαιξε πολύ καλά διαψέυδοντας όσους διαδίδουνε ότι έχουν χάσει το κέφι τους. Όσον αφορά την σκηνική τους παρουσία, ο Alex Kapranos θεωρώ ότι είναι χαρισματικός performer, κινητικός και επικοινωνιακός ενώ οι υπόλοιποι ήταν φανερά σε δέυτερο ρόλο. Μας αποχαιρέτησαν μετά από μία ώρα και κάτι στη σκηνή. Ευτυχώς ξαναβγήκαν για encore τεσσάρων τραγουδιών, που ήταν μάλλον και το πιο "δυνατό" κομμάτι της συναυλίας, αποτελούμενο από τα "Jacqueline", "Evil And The Heathen", "Outsiders" και για κλείσιμο (τι άλλο;) "This Fire", προβλέψιμο αλλά ιδανικό για το τέλος ενώ στην σκηνή ανέβηκαν και δύο τεχνικοί που "τα έσπαγαν" στα drums μαζί με τον drummer. Στην συνέχεια μας αποχαιρέτησε ο Alex Kapranos με ένα "Auf Wiedersehen" αφήνοντας το κοινό απόλυτα ευχαριστημένο.

Οι F.F. δεν ξανα-ανακάλυψαν την μουσική και άλλες τέτοιες υπερβολές / μεγαλοστομίες, απλά έχουν πιασάρικα fun τραγούδια, ιδανικά για διασκέδαση τα οποία "λειτουργούν" πολύ καλά και στα live... ...οπότε το σκέφτομαι να πεταχτώ μέχρι το Μιλάνο που παίζουν αύριο(σ.σ. 16/12)! Για ...όσους ενδιαφέρονται, ακολουθούν Φλωρεντία, Μπολόνια, Μαδρίτη και Βαρκελώνη ενώ από το νέο έτος Αυστραλία - Ιαπωνία!

Παραλειπόμενα:
1) Το εντυπωσιακό -αντάξιο του hype και του ονόματος των FF- merchandising: μπλουζάκια (σε όλα τα μεγέθη φυσικά), μπρελόκ, βραχιόλια, μέχρι και ...εσώρουχα και όλα σε τσιμπημένες τιμές (όχι δεν πήραμε τίποτα!).

2)Μετά το πέρας της συναυλίας πήγαν κάποιοι-ες από την παρέα μου στο Tanzcafe Jenseits, ένα ιδιαίτερο μπαρ που φημολογείται ότι είναι πρώην οίκος ανοχής. Εγώ, για πρώτη φορά στα χρονικά(!!!), είπα να μην ακολουθήσω μιας και είχα πάει εκεί πριν δύο μέρες. Και όπως φαντάζεστε ο Murphy χτύπησε... Στο συγκεκριμένο μπαρ εμφανίστηκε ο ...Άλεξ μαζί με τον κιθαρίστα και εγώ τώρα χτυπάω το κεφάλι μου... (οκ, υπερβάλλω!). Απ' ότι μου είπαν πάντως ήταν πολύ φιλικοί, μιλήσαν με τους φίλους-ες μου, ήπιαν την μπυρίτσα και έφυγαν καθότι είχαν και ταξίδι(βλ.Μιλάνο).

Αυτά προς το παρόν, σας χαιρετούμε με την υπόσχεση για ένα review από τη εμφάνιση των gypsy punk experimental Gogol Bordello αλλά και τις εντυπώσεις μας από την επερχόμενη επίσκεψη μας το επόμενο τριήμερο στην ...Βουδαπέστη.

Uma.

A little bit of this a little bit of that...

Πολλά και μικρά αυτή την φορά...
Rolling Stones / ένα ακόμα blog για τα net labels / Bios / Cheap Art / κλπ.

Κυκλοφορεί μια φημολογία ότι τα εισιτήρια για την συναυλία των Rolling Stones θα κοστίζουν περί τα ...100€(!!!). Δεν γνωρίζουμε αν ισχύει ή για ποιές θέσεις ή αν θα υπάρχουν και φθηνότερα ή ακριβότερα... Σίγουρα πάντως θα είναι μια, από όλες τις απόψεις, "υπερεκτιμημένη" συναυλία. Αν θα παρευρεθούμε δεν το ξέρουμε, μπορει! Προς το παρόν διαβάστε την κριτική του τελευταίου τους άλμπουμ που επεκτείνεται όμως και στην εν γένει στάση των R.S. σήμερα από το MIC.

Αν αποκτήσατε κάποιο ενδιαφέρον για τα net labels, κάποια από αυτά συχνά-πυκνά παρουσιάζουμε εδώ (και θα συνεχίσουμε. Σύντομα παρουσίαση της Earlabs), εδώ ένα blog της αλλοδαπής που σε τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζει και κριτικάρει net κυκλοφορίες. Επίσης μην αμελήσετε να τσεκάρετε τις δύο net κυκλοφορίες - συνεργασία των net labels Kyoto_Digital και Instabil. 2 καλλιτέχνες από τις 2 εταιρείες σε δύο "δικά τους" τραγούδια και δύο remix σε 2 κυκλοφορίες (KY_11 / Instabilo8). Δείτε εδώ και εδώ τα links από το πιο πάνω blog.

Εδώ θα βρείτε το πρόγραμμα του Bios για τους μήνες Δεκέμβριου - Ιανουαρίου. Λείπουν τα "τρανταχτά" ονόματα (εξαιρείται ο D.Holmes) αλλά όχι οι ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.

Βρεθήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης Cheap Art, στην οποία αναφερθήκαμε σε παλαιότερο post και το μόνο σχόλιο μας είναι το εξής: λίγο-πολύ μια απο τα ίδια. Πολλά (τόσα πολλά που τα είχανε τοποθετήσει κάπως "στριμόκωλα") και ποικίλα έργα άλλα καλά άλλα αδιάφορα, πολύς -πέρα από τα όρια του απλά ενοχλητικού- κόσμος (φυσικά θα προσέθετε κανείς: ας μην πηγαίνατε στα εγκαίνια!) και μια γεύση ότι το έχεις ξαναδεί το έργο. Μπορεί να μην εντυπωσιαστείτε αλλά για βόλτα αξίζει.

Και το όνομα αυτής... Lifo. Μια νέα "Athens Voice" σε κυκλοφορία δηλαδή. Μόδα είναι θα περάσει? Πολλοί bloggers πάντως ασχολήθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε με το θέμα (κάντε ένα search στο πολύ καλό Monitor το οποίο όλο και βελτιώνεται χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη) όπως και με το γεγονός ότι γράφουν και bloggers, κλπ. "Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι" πάντως!

Αυτά προς το παρόν και πάντα μακριά από εορτοδάνεια / πιστ.κάρτες / υπερκαταστήματα που μας βομβαρδίζουν με διαφημίσεις πάντα αυτή την εποχή, οκ?

Ερώτημα (μουσική υπόκρουση "BankRobber"/"Robber Dub" - The Clash):
Βλέπεις έναν ληστή να φεύγει τρέχοντας από τράπεζα με τα λεφτα. Τι κάνεις:
α) Τρέχεις και προσπαθείς να τον καταδιώξεις και να τον πιάσεις.
β) Σκέφτεσαι "άσε μην φάμε καμια σφαίρα / μαχαιριά για τα λεφτά της τράπεζας" και κάνεις στην άκρη.
γ) Τον βοηθάς και ελπίζεις σε κάποιο μερίδιο από την "μπάζα".
δ) Σκέφτεσαι "Ας τους κλέψει και αυτούς κάποιος μια φορά, αυτοί μας μαδάνε κανονικά και με τον νόμο" και φεύγεις σφυρίζοντας.

Notes From The Digital Underground #7

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το netlabel 2063music που έχει ως βάση την Γερμανία και πιο συγκεκριμέμα το Kaiserslautern. Ιδρύθηκε το 1999 από τον 020200 ο οποίος έχει κυκλοφορήσει και ατομικές του κυκλοφορίες αλλά αναλαμβάνει και τα γραφικά και συνέχιζει έως και σήμερα -με κάποιες ολιγόμηνες παύσεις- να προσφέρει "ελεύθερα" στο διαδίκτυο μουσική από μια πληθώρα καλλιτέχνων από διάφορα είδη. Όπως ευγλωττα αναφέρεται και στο site, η 2063music είναι αφιερωμένη στους καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν την μουσική ως γλώσσα επικοινωνίας.

Στη 2063music θα βρείτε από μουσική από πολλούς και ποικίλους καλλιτέχνες τόσο σε είδη μουσικής όσο και γεωγραφικά (Γερμανία, Η.Π.Α., Ρωσσία, Βενεζουέλα, Πολωνία, κλπ). To κύριο ύφος είναι η ηλεκτρονική μουσική και όλα τα παρακλάδια της χωρίς όμως να λείπουν και πιο "οργανικά" άλμπουμ όπως το post rock / jazz / ambient "Todo esta en descanso" του Ruben D'Hers από την Βενεζουέλα που έχουμε παρουσιάσει σε παλαιότερο post. Άλλοι ενδιαφέροντες καλλιτέχνες όπως ο Darren McClure που ζει στην Ιαπωνία και κυκλοφόρησε πρόσφατα στην 2063music το minimal "Zonal Sounds", o kaZoo, "παλαίμαχος" των netlabels, που έχει κυκλοφορήσει ένα LP και ένα EP για την 2063music, o Raemus και το πολύ καλό "Nine Days", κλπ.

Σημείο εκκίνησης για την περιπλάνηση σας στους ήχους της 2063music μπορεί να αποτελέσει η πολύ καλή συλλογή "Jardin Numerique - Wireless Digital Music" που κυκλοφόρησε το 2004 για να γιορτάσει τα 5 χρόνια της "εταιρείας" με δείγματα από το σύνολο σχεδόν του ρόστερ. Εναλλακτικά μπορείτε να δοκίμασετε κάποιες από τις κυκλοφορίες των καλλιτεχνών που αναφέρονται παραπάνω. Όλες τις κυκλοφορίες της 2063music μπορείτε να τις βρείτε "ελεύθερες" προς "κατέβασμα" είτε από το site της 2063 ή από το archive.org. Καλή ακρόαση!

Σημείωση: Δείτε εδώ το site μιας ακαδημαϊκής εργασίας με θέμα "net labels & open source culture" ή κατεβάστε από εδώ σε PDF την εργασία. Το ανακαλύψαμε στο site της 2063music.

(Un)Known Pleasures: V/A - Blues & Soul Power

Καλλιτέχνης: Various Artists
Τίτλος: Blues & Soul Power - Funky R&B and Rockin' Soul Crossovers 1964-72
Ημ.Κυκλ:2003
Εταιρεία: Warner Music.

Από τα αρχεία της θρυλικής Atlantic Records, αυτή η συλλογή που κυκλοφόρησε πριν 2 χρόνια, και περιλαμβάνει τόσο πασίγνωστα όσο και πιο "μικρά" ονόματα της μαύρης μουσικής σε πιο "ροκ" στιγμές. Πολλά έχουν γραφτεί για το πως διάσημα "λευκα" συγκροτήματα της δεκαετίας '60/'70 όπως οι Rolling Stones, Led Zeppelin, κλπ, βούτηξαν στην μαύρη μουσική (Blues, soul, funk) και χρησιμοποίησαν τα ευρηματά τους είτε ως επιρροές ή ως καθαρό "κλέψιμο" σε πιο light μορφή για τα λευκά ακροατήρια.

Η συλλογή που παρουσιάζουμε εδώ εξερευνά το αντίθετο: blues/soul καλλιτέχνες που είτε διασκευάζουν "ροκ" τραγούδια ή ενσωματωνούν "ροκ" στοιχεία στα τραγούδια τους την ίδια περίοδο . 20 "καυτά" τραγούδια funky R&B και rockin' soul (όπως προσδιορίζεται και στον υπότιτλο) σε ένα cd και περιλαμβάνει ονόματα όπως Wilson Picket (2 τραγουδια μεταξύ των οποίων το "Born To Be Wild"!), Aretha Franklin (σε διασκευή του "The Weight" των The Band με τον "πολύ" Duane Allman στην κθάρα), τον Tony Joe White, Solomon Burke και πολλούς άλλους. Μεταξύ άλλων θα βρείτε και το κλασσικό "Help Me (Get That Feeling) part 1 & 2" του Ray Sharpe με το ξεσηκωμένο από το "Gloria" του Van Morrison ριφάκι (και όχι δεν παίζει ο J.Hendrix κιθάρα αντίθετα με τον θρύλο) αλλά και μια καυτή διασκευή από τον King Curtis του "Whole Lotta Love" των Led Zeppelin (που με τη σειρά τους είχαν "κατακλεψει" το "I Need Love" του Muddy Waters).

Στα συν της συλλογής, αναλυτικά σχόλια για κάθε τραγούδι και ανατυπώσεις ετικετών και εξωφύλλων των αυθεντικών επτάϊντσων. Όλα τα τραγούδια είναι αυθεντικές εκτελέσεις της περιόδου 1964-1972.

"Honey drippin' soul and rough-fried funky Blues with a large side order of psychedelic brain salad!"

Tracklist:
01 Mojo Hannah - Esther Phillips
02 Help the Bear - Ted Taylor
03 Help Me (Get the Feeling), Pt. 1 - Ray Sharpe
04 Help Me (Get the Feeling), Pt. 2 - Ray Sharpe
05 Maggie's Farm - Solomon Burke
06 Pork Salad Annie - Tony Joe White
07 Let's Get an Understanding - Wilson Pickett
08 What You Got (Is Good for Me) - Soul Brothers Six
09 Sweet Pea (Don't Love Nobody But Herself) - Don Covay
10 Cross Cut Saw - John Hammond
11 Man of Many Words - Buddy Guy
12 Me - Otis Rush
13 Funky Freddy King
14 Whole Lotta Love - King Curtis
15 Born to Be Wild - Wilson Pickett
16 Everything I Do Goin' Be Funky (From Now On) - Don Covay
17 Sardines & Turnip Greens - Dynamic Eight
18 Freedom Blues - Little Richard
19 The Weight - Aretha Franklin
20 Stud-Spider - Tony Joe White

Avant Premiere: "ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ"

ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ(2005, 120')
Σκηνοθεσία: Ν.Περάκης
Παίζουν: Β.Χαραλαμπόπουλος , Ι.Παπαζήσης , Γ.Τσιμιτσέλης , Ρ.Χαραλαμπίδης , Β.Καγιά, κλπ

Βρεθήκαμε χθες στην avant premiere της νέας ταινίας του Ν.Περάκη στον κινηματογράφο Odeon Opera. 20+ χρόνια μετά την θρυλική πρώτη "Λούφα και Παραλλαγή" ("Ο πατέρας μου έχει ζώα κυριε λοχαγέ -το βλέπω...") με τις περιπέτειες μια ομάδας φαντάρων στην τότε ΥΕΝΕΔ, η νέα ταινία του Ν.Περάκη ασχολείται με τις περιπέτειες μιας ομάδας φαντάρων σε μια βραχονησίδα κοντά στην Κω όταν ένα τούρκικο σκάφος με μοντέλλα αλλά και λαθρομετανάστες πλησιάζει κοντά.

Πλοκή:
Η ιστορία ξεκινά το πρωί της 14ης Αυγούστου , με τον στρατιώτη Αλέξανδρο Τζιμπιζίδη, ο οποίος υπηρετεί στην Κω και έχει πάρει άδεια για να περάσει με την αγαπημένη του που έρχεται από Αθήνα το εορταστικό τετραήμερο. Η κάπως "βυσματική" άδεια του και το αναμενόμενο "χώσιμο" άλλων στη θέση του, προκαλεί τους υπόλοιπους φαντάρους που επινοούν μια δήθεν "επιφυλακή και ανάκληση αδειών" λόγω τουρκικών προκλήσεων και τον στέλνουν υπηρεσία για εκδίκηση στο φυλάκιο της βραχονησίδας Πίττα. Το πρωί όμως της 15ης Αυγούστου, η τουρκική θαλαμηγός «Ege Guzeli» επιχειρεί να αποβιβάσει στη βραχονησίδα Πίττα τρεις λαθρομετανάστες, δύο ταλαιπωρημένους άνδρες και μια μικρή έξι χρόνων. Όταν οι στρατιώτες και ο λοχίας του φυλακίου κάνουν έλεγχο στο σκάφος βρίσκουν μέσα εκτός από τον καπετάνιο του σκάφους, υποψήφιες καλλιστείων (εκ των οποίων η μία είναι κόρη Τούρκου ναυάρχου!!!), έναν δημοσιογράφο και έναν καμεραμάν τουρκικού καναλιού και τα ευτράπελα αρχίζουν.

Σχόλια:
Η ταινία ...βλέπεται και αυτό είναι το μόνο σχόλιο που μπορούμε ίσως να πούμε αλλά τουλάχιστον γελάσαμε. Αλλωστε πηγαίνοντας στο "Όπερα" δεν περιμέναμε να δούμε και... Ταρκόφσκι! Φαρσοκωμωδία καταστάσεων, το σενάριο μπάζει από λίγο έως πολύ (ανάλογα με την ανοχή σας), αρκετές ασυνέχειες αλλά τουλάχιστον βγάζει γέλιο και παρακολουθείται ευχάριστα ειδικά αν κάποιος έχει υπηρετήσει σε νησί ως παραμεθόριο οπότε έχει εικόνες του παραλόγου εντυπωμένες στην μνήμη του όπως πολυβολεία ανάμεσα σε ξαπλώστρες στην παραλία και ΡΕΟ με φαντάρους σε δρόμους γεμάτους τουρίστες και κόσμο. Καλή ταινία αλλά δεν φθάνει στο ύψος της πρώτης και θρυλικής "Λούφας και Παραλλαγής" με Κιμούλη και Καλογερόπουλο.

Μετά την προβολή της ταινίας -για να το γυρίσουμε και λίγο στα "κοσμικά", μπαφιάσαμε με τέχνη σε αυτό το μπλογκ!- ακολούθησε δεξίωση με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της ταινίας, κάμερες, δημοσιογράφους, άλλους "(τριτο)κοσμικούς" όπου παρευρεθήκαμε ένεκα της δωρεάν σαμπάνιας και ποτών αλλά μας γεννήθηκε η εξής απορία: Γιατί όλοι οι "(τριτο)κοσμικοί" χαιρετιούνται με φιλιά στον αέρα και εκφράσεις τύπου "τι κάνεις κουκλάρα"/"στις ομορφιές σου είσαι"/κλπ και τα μάτια τους λένε: "Τι θέλει αυτό το κνόδαλο εδω μέσα;"

Η ταινία "βγαίνει" στις αίθουσες την Πέμπτη 8/12

At The Movies: The Three Burials of Melquiades Estrada

The Three Burials of Melquiades Estrada(2005, 121')
(ελλ. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα)
Σκηνοθεσία: Tommy Lee Jones
Παίζουν: Tommy Lee Jones, Barry Pepper, Dwight Yoakam, κλπ.

Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του T.L.Jones, που μάλλον άργησε να πάρει θέση πίσω από την κάμερα μιας και κοντεύει τα εξήντα, με αυτό το νεο-γουέστερν σε σενάριο του Guillermo Arriaga (21 Grams, Amores Perros, κλπ).

Πλοκή:
Στα σύνορα Η.Π.Α. - Μεξικού, όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος η απανθρωπιά, ο ρατσισμός και η βία, ένας Μεξικανός λαθρομετανάστης εν ονόματι Μελκιάδες Εστράδα (Julio Cedillo), σκοτώνεται από τον συνοριακό φρουρό Mike Norton (Barry Pepper). Η υπόθεση καλύπτεται από τον τοπικό διοικητή της συνοριακής αστυνομίας και τον σερίφη της περιοχής αλλά ο Πητ Πέρκινς (T.L. Jones), ιδιοκτήτης του ράντσου που δούλευε ο νεκρός, ανακαλύπτει την αλήθεια. Απαγάγει τον δολοφόνο του Μελκιάδες, τον αναγκάζει να ξεθάψει τον νεκρό και πάνω σε άλογα ταξιδεύουν τα δύσβατα εδάφη, κυνηγημένοι από την συνοριακή αστυνομία, με σκοπό να τον μεταφέρουν και να τον θάψουν στην γενετειρά του στο Μεξικό.

Σχόλια:
Ο T.L.Jones γύρισε ένα γουέστερν με φόντο ανοιχτά τοπία και ανοιχτούς ορίζοντες στα πρότυπα των κλασσικών έργων αλλά με μοντέρνα γραφή. Το πολύ καλό, βραβευμένο στις Κάννες το 2005, σενάριο είναι του Guillermo Arriaga. Πολυέπιπεδη ταινία που "αγγίζει" με επιτυχία θέματα όπως η απανθρωπιά, η αποξένωση, η βία, η ανάγκη για ένα καλύτερο αύριο που κάνει τους ανθρώπους να περνάν τα σύνορα παρά τα σκληρά μέτρα αποτροπής, η φιλία (σε αλληγορικό επίπεδο), η υπόσχεση και το να κάνεις τα πάντα για να την φέρεις εις περας και άλλα πολλά.

Με ένα συναρπαστικό κάστ από πρωταγωνιστικούς και δεύτερεύοντες ρόλους όπως ο σερίφης Μπελμόντ(Dwight Yoakam), κλπ, περιπλεκόμενες ιστορίες, συμπτώσεις που θυμίζουν αρχαία ελληνική τραγωδία και όχημα την πολύ καλή σκηνοθετική εκτέλεση του T.L.Jones, το έργο είναι πολυεπίπεδο και εντυπωσιακό. Ο ίδιος αποδίδει εκπληκτικά τον ρόλο του και στιγμές - στιγμές είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Πότε με μαύρο χιούμορ πότε με βίαιες στιγμές και πότε με σκηνές που πραγματικά γυρνάνε το στομάχι, ο Jones και ο Arriaga, ταξιδεύοντας μας στα άγρια τοπία της αμερικανομεξικανικής μεθορίου, μας δείχνουν στο τέλος ότι η συμπόνοια και η λύτρωση μπορούν να βρεθούν στα πιο απίθανα μέρη. Το έργο είναι κάπως αργό σε εξέλιξη αλλά δεν καταλήγει ποτέ σε κοιλιά ή βαρετό. Να σημειώσουμε ότι πέρα από το σενάριο, στο Φεστιβάλ Καννών βραβεύθηκε και ο T.L.Jones για την ερμηνεία του.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Links:
Official Site
AMG
IMDB

A little bit of this A little bit of that...again

Λίγα λόγια για το αξιόλογο ηλεκτρονικό περιοδικο Blogr, την πολύ καλή έκθεση για την Αθήνα του 20ο αιώνα, για την επερχόμενη Cheap Art και άλλα.

1.BloGR:
"Κυκλοφόρησε" το 7ο ηλεκτρονικό περιοδικό με θέμα τα blog, BloGR, από τον Jim_Hellas. Το περιοδικό βελτιώνεται αισθητά από τεύχος σε τεύχος και η θεματολογία του περιλαμβάνει posts από διάφορα blogs, tips και tricks για στήσιμο blogs και άλλα πολλά. Ανάμεσα στα άλλα θέματα στο τελευταίο τεύχος, περιέλαβε και ολόκληρη την σειρά post με θέμα την επισκεψη μας στο Βερολίνο. Φυσικά και τον ευχαριστούμε πολύ και πολλά συγχαρητήρια επίσης για την προσπάθεια. Εδώ link για το προσωπικό του blog και εδώ για το BloGR. Να σημειώσουμε εδώ ότι το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί 15 Ιανουαρίου 2006.

2.Τεχνόπολη:
Βρεθήκαμε στην έκθεση "Η Αθήνα τον 20ο Αιώνα" που λαμβάνει χώρα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Έκθεση που περιλαμβάνει φωτογραφίες, οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, αντικείμενα, αφίσσες, κ.α. από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι το σήμερα. Όλα τα σημαντικά γεγονότα και στιγμές της πόλης αλλά και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων απεικονίζονται καθώς και η σταδιακή μεταβολή από μικρή πόλη πέριξ της Ακρόπολης στην σύγχρονη μητρόπολη - τέρας του σήμερα. Παράλληλα φιλοξενείται και μια έκθεση με θέμα "Κρατική Ραδιοφωνία - Τηλεόραση" και περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα και προβολές παλαιών εκπομπών. Συνολικά είναι σημαντική έκθεση αλλά δυστυχώς αν και ήταν Σάββατο απόγευμα ελάχιστοι άνθρωποι ήταν παρόντες. Αφήστε λίγο τα Mall/Media Martkt και άλλους "ναούς" της υπερκατανάλωσης και επισκεφθείτε κάτι που αξίζει πραγματικά. Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.

3.Cheap Art:
Και μιας και είμαστε στον χώρο των εικαστικών τεχνών να σας πούμε ότι από Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου ξεκινά η καθιερωμένη πλέον ετήσια έκθεση με τίτλο "Cheap Art" στην γκαλερί a.antonopoulou.art στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 20 - 4ος όροφος). H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου.Συμμετέχουν πολλοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων και οι πολύ καλοί φίλοι μας Φάνης Λογοθέτης (δείτε link δεξία για το προσωπικό του site), Έλλη Καραβανάκη και Γιώργο Βιτσαρόπουλο τους οποίους αξίζει να τσεκάρετε. Όλα καλά αλλά ο προσδιορισμός της λέξης art με ένα επίθετο που δηλώνει χρηματική αξία δεν φέρνει όλιγον τι σε εμπόριο? Μάλλον διαφωνούμε ιδεολογικά με την λογική "ο,τι πάρεις 100" (στην περίπτωση της Cheap Art, 70€) καθώς είναι λογική από discount stores ή λαϊκή αγορά και όχι χώρου και τόπου "τέχνης" (βάλτε πολλά εισαγωγικά εδώ). Φυσικά έχουν εκτεθεί πολλά πολύ καλά έργα στην Cheap Art από διάφορυς καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων και οι προαναφερθέντες που έχουν συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις) αλλά η λογική της συγκεκριμένης έκθεσης κάπως προβληματίζει ιδεολογικά όπως και όλες οι εκθέσεις που έχουν εμπορικούς σκοπούς.
4.Κάτι για το τέλος:
Και μιας και ανφερθήκαμε στον πολύ καλό μας φίλο Φάνη Λογοθέτη τσεκάρετε εδώ ένα πολύ ωραίο άρθρο (με πολλές και πολύ όμορφες φώτογραφίες) από την πρόσφατη επισκεψή του στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.

Μήπως παρευρέθει κανείς στο... "Γαλάζιο" στην συναυλία του Alpha Blondy να μας πει τι έγινε; Κανένα τζαμάρισμα ίσως με τους Κονιτοπουλαίους στο τέλος; χε χε χε ...τσικ-τσικιτσικ "Ντάρι ντάρι ντάρι στον γυαλό πετούν οι γλάροι... rastaman!"

Αυτά προς το παρόν!