(Un)Known Pleasures: Babyshambles - Down In Albion(2005)

The Babyshambles - "Down in Albion"(2005, Rough Trade)

Αν είμασταν στην ... Γηραιά Αλβιώνα (όρος προσφιλής στον κύριο Doherty), θα βλέπαμε συχνά στην Daily Mirror και τα άλλα αδερφάκια της δικής μας Espresso τις περιπέτειες του Pete Doherty - πρώην frontman των Libertines - με τον νόμο, τα ναρκωτικά και την Kate Moss. Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή

O P.D. δεν είναι κάποιο τυχαίο κωλόπαιδο. Γιος στρατιωτικού, μεγάλωσε σε διάφορα μέρη της Βρεττανίας και της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων και η Κύπρος) λόγω των μεταθέσεων του πατέρα του, λαμπρός μαθητής ενώ 16 χρονών κέρδισε διαγωνισμό ποίησης και ταξίδεψε στην Ρωσσία με το Βρεττανικό Συμβούλιο. Βασικό μέλος των Libertines (τσεκάρετε το "Up The Bracket" του 2002), οι οποίοι προκάλεσαν πανικό στην βρεττανική μουσική σκηνή με τα μουσικά και μη κατορθωματά τους. Στην συνέχεια οι υπόλοιποι Libertines τον έδιωξαν από το γκρουπ λόγω της εξαρτησής του από τα ναρκωτικά και τις συνέπειες αυτής (δεν εμφανιζόταν σε συναυλίες και πρόβες, τσακωμοί, προβλήματα με τον νόμο, κλπ).Δείτε εδώ περισσότερα!

O P.Doherty δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια, φόρμαρε νεά μπάντα τους Babyshambles και voila! το ντεμπούτο τους Down In Albion από την RoughTrade (εταιρεία των Libertines επίσης). Με 16 τραγούδια και περίπου 1 ώρα διάρκεια το απόλυτα παρακμιακό ντεμπούτο αξίζει το όλο hype ή είναι υπερεκτιμημένο όπως και ο δημιουργός του?

Άποψη μας; Ναι, αξίζει! Ο P.Doherty είναι σαφώς ταλαντούχος τόσο ως συνθέτης όσο και ως στιχουργός αλλά αν οι εξαρτήσεις του τον οδηγήσουν στο θάνατο ή την αφάνεια θα έχει μείνει αυτό το άλμπουμ (και το ντεμπούτο των Libertines) δείγμα της αξίας του. Το Down In Albion είναι κατα τι λιγότερο "σκληρό" και Clash-ικό σε σχέση με τα πονήματα της προηγούμενης μπάντας του αλλά εξίσου καλό.

Μουσικά κινείται στα κλασσικά σύγχρονα βρεττανικά rock πρότυπα, με καλογραμμένα τραγούδια στα όρια της παρακμής με θέμα το θάνατο, τα ναρκωτικά, την Kate Moss (η οποία συμμετέχει στα φωνητικά στο La Belle And La Bete). Ξεχωρίζουν το "Fuck Forever" (πρώτος αντι-ύμνος του 21ου αιώνα), το smith-ικό "A' rebours", το "Albion", το ψευδο - reggae "Pentonville" και το "Killamangiro". Η παραγωγή είναι του Mick Jones των Clash και είναι το μειονέκτημα (ή μήπως πλεονέκτημα) του δίσκου μιας και είναι θολή, με τα φωνητικά είτε πολύ "μπροστά" ή "θαμμένα" στο βάθος δίνοντας περαιτέρω αίσθηση της παρακμής που αποπνέει το άλμπουμ. Η μπάντα επίσης που συνοδεύει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο εκτελεστικά παρ' όλα αυτά συνοδεύει ικανοποιητικά τους ιδιαίτερους στίχους και τραγούδια του P.Doherty.

Συνολικά ένα ντεμπούτο που αν και ήρθε αργά, βάζει σίγουρα υποψηφιότητα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2005. This time... believe the hype!

Track List:
1.La Belle et la Bête
2.Fuck Forever
3.Á Rebours
4.The 32 of December
5.Pipedown
6.Sticks & Stones
7.Killamangiro
8.8 Dead Boys
9.In Love With a Feeling
10.Pentonville
11.What Katy Did Next
12.Albion
13.Back From the Dead
14.Loyalty Song
15.Up the Morning
16.Merry Go Round

Links:
Babyshambles (off.site)
Babyshambles (Wikipedia)

Η φωτογραφία του εξώφυλλου και διάφορες πληροφορίες έχουν παρθεί από τα σχετικά άρθρα στην Wikipedia