Αναδημοσίευση από MIC.gr

Αν και δεν συνηθίζουμε να βάζουμε ήδη δημοσιευμένα άρθρα, το συγκεκριμένο editorial από τον Αντώνη Ξαγά από το MIC χτυπάει εντυπωσιακά και right on target όσον αφορά τα βραβεία ... ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ για αυτό και το παραθέτουμε ολόκληρο...

 

Kοινό χαρακτηριστικό όλων των εξουσιών, ολοκληρωτικών και μη, είναι μεταξύ άλλων και η διαστροφή της γλώσσας. Οι εξουσίες γνωρίζουν καλά τη δύναμη των λέξεων και τη χρησιμοποιούν κατά το δοκούν (η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει, αλλά κόκκαλα τσακίζει που λέει και ο "λατρευτός" τους λαός...). Ο σκοπός διττός: από τη μία ο εξωραϊσμός και η μεταμφίεση κάτω από εύηχες και αθώες λέξεις των πιο σκοτεινών και ειδεχθών πράξεων (η εξόντωση των Εβραίων ήταν απλώς η "Τελική Λύση", η χούντα "επανάσταση", οι φόνοι των αμάχων είναι μόνο "παράπλευρες απώλειες" κλπ κλπ), και από την άλλη μέσω της ιδιοποίησης και της καταχρηστικής χρήσης εννοιών, συμβόλων και ιδεολογιών, η εκμετάλλευση τους, το άδειασμα και το απογύμνωμα από κάθε περιεχόμενο, το ξεδόντιασμα, ώστε στο τέλος να μπορούν να ενσωματωθούν στο σύστημα, ακίνδυνες πλέον και ευκολοχώνευτες για το "κυρίως ρεύμα". Τί σχέση έχουν όμως αυτές οι σκέψεις με τη μουσική; Και στη μουσική υπάρχουν εξουσίες (μάλιστα πολλές φορές σε διαπλοκή με την πολιτική). Για παράδειγμα στη χώρα μας, όπου έχει επιβληθεί ένα στυγνό ολοκληρωτικό καθεστώς και τα πάντα σκιάζει η βαριά μπότα του σκυλάδικου και της μπουζουκοκουλτούρας! Και όπως είπαμε... Όλες οι εξουσίες έχουν την ίδια φάτσα...

Τούτες τις μέρες λοιπόν έπεσα τυχαία πάνω στις υποψηφιότητες των βραβείων της μουσικής βιομηχανίας τα οποία προσπαθούν να αποκτήσουν μια αίγλη με το αρχαιοπρεπές όνομα Αρίων. Και το μάτι μου τράβηξε η κατηγορία που έχει βαφτιστεί "εναλλακτική μουσική". Το θαύμα της μετατροπής ...κοτόπουλου σε ψάρι που περιγράφει ο Ροΐδης στην "Πάπισσα Ιωάννα" ωχριά μπροστά στους θαυματοποιούς υπεύθυνους των βραβείων! Στην κατηγορία αυτή έχει λοιπόν στοιβαχτεί κάθε καρυδιάς καρύδι, ότι θεωρούν οι μουσικοί βιομήχανοι ως "εναλλακτικό" (προφανώς ότι δεν παίζεται πάνω σε ...γαρύφαλλα νεκροταφείου)! Ροκάδες του Clearasil, έντεχνοι που περιφέρουν χρόνια την κατάθλιψη τους στις ίδιες νότες, εκπρόσωποι του σκυλο-electro και μαϊντανοί των πρωινάδικων και των μουσικών κρεοπωλείων της TV, γκρινιάρηδες αντι-καθεστωτικοί που με την πρώτη πρόσκληση τρέχουν να πάνε ...Μέγαρο, και σαν άλλοθι (τί κρίμα!) ένας Φάμελλος και ένας Αγγελάκας... Γαμώτο, οι Sex Pistols είχαν τα guts να γυρίσουν τα οπίσθια τους στις κατεστημένες τιμές, γιατί οι δικοί μας όχι;

Από μια άποψη πάντως χαίρομαι... Γιατί τελικά όσο μεγαλύτερη γίνεται η ξεφτίλα και η παρακμή τόσο μεγαλώνει και η ελπίδα ότι θα υπάρξει μια αντίδραση. Δράση-αντίδραση, που μας μάθαιναν και οι φυσικοί στο σχολείο! Και αυτή η αντίδραση δεν θα είναι ούτε εναλλακτική, ούτε "indie", δεν θα περπατήσει πάνω σε κόκκινο χαλί και δεν θα διεκδικήσει ποτέ κανένα βραβείο...

Links:

MIC

Βραβεία Βησσ-αρίων (ή Παπ-αρίων ή όπως αλλιώς θέλετε!)