"Σταυρός του Νότου" - 29/12/2005
Mode Plagal, Walter Tesla, Μάρθα Φρίντζηλα και ο Θ.Μωραϊτης.
'Οπως ίσως ξέρετε οι Mode Plagal και οι Walter Tesla με την Μ.Φρίντζηλα (της οποίας την εξαίσια φωνή είχαμε γνωρίσει σε συναυλίες του Θ.Παπακωνσταντίνου) πραγματοποιούν σειρά εμφανίσεων στον "Σταυρό του Νότου". Το ιδιαίτερο της σειράς εμφανίσεων είναι ότι διαδοχικά έχουν και κάποιο καλεσμένο μαζί τους όπου συνεργάζονται επι σκηνής σε δικά τους και δικά του τραγούδια. Έχει ήδη εμφανιστεί μαζί τους ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Νίκος Ζιώγαλας, αυτές τις ημέρες είναι ο Θανάσης Μωραϊτης και ακολουθούν από το νέο έτος Μαρία Φαραντούρη, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ζωρζ Πιλαλί, κλπ.
Το χθεσινό πρόγραμμα αποδείχθηκε μια πανδαισία ήχων όπου παραδοσιακά τραγούδια από όλα τα μέρη της Ελλάδας (και εκτός όπως ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας) και πιο "σύγχρονα" όπως πχ η "Γυφτοπούλα" του Μπάτη συναντήθηκαν με την jazz και την fusion. Η φωνή και παρουσία της Μάρθας Φρίντζηλα "εδεσε" ακόμα περισσότερο το όλο μείγμα. Το όλο σχήμα και πρόγραμμα αποτέλεσε άλλη μια απόδειξη ότι η τόσο παρεξηγημένη* παραδοσιακή μουσική της χώρας μας και ο μουσικός πλούτος που κρύβει μπορεί να συγκεραστεί με άλλα είδη, να δημιουργηθούν νέοι μουσική δρόμοι και ηχοτοπία και να ξεφύγει από την πεπατημένη των "πανυγηρτζίδικων" ευτελών εκτελέσεων τύπου Θώδη.
Ιδιαίτερη φυσικά ήταν η παρουσία και ερμηνεία του σεμνότατου Θανάση Μωραϊτη (από το Μαυρομμάτι της Θήβας!) στο κομμάτι του προγράμματος όπου συνοδευόμενος από τους Mode Plagal και τους Walter Tesla, τραγούδησε αρβανίτικα όπως το "Μόι Τριαντάφυλλιε" από την περιοχή των Βιλλίων (...γειά σου Άγγελε!) αλλά και ελληνόφωνα της Κάτω Ιταλίας.
Στο υπόλοιπο πρόγραμμα ακούστηκαν τραγούδια από διάφορα μέρη της Ελλάδος (από Πάτμο και Κάρπαθο μέχρι Θράκη και Ήπειρο) είτε σε απλές μετεγγραφές ή στο jazz fusion υβρίδιο των Mode Plagal με την βοήθεια φυσικά των Walter Tesla. Φυσικά δεν έλειψαν τα "κλασσικα" των Mode Plagal όπως το "Funky Βεργίνα", το "Trois Enfants De Voliotique" (Τρία παιδιά βολιώτικα!) και η "Πικρόδαφνη" στην οποία ενσωμάτωσαν έξυπνα και ένα medley άλλων 4-5 παραδοσιακών τραγουδιών. Στον εκτελεστικό τομέα, όλοι οι μουσικοί αποδείχθηκαν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικοί με προεξάρχοντες βέβαια τους Κλέων Αντωνίου στην κιθάρα και τον πάντα κεφάτο Θοδωρή Ρέλλο στο σαξόφωνο (ο οποίος έχει παίξει και το κλασσικότατο σόλο σαξόφωνο στο "Ταξιδιάρα Ψυχή" αν δεν το ξέρατε!).
Η παραδοσιακή μουσική της χώρας μας, με την ποικιλομορφία της και την αλληλεπίδραση αιώνων με τις μουσικές των γύρω τόπων (Βαλκάνια, Τουρκία, Ανατολή), μπορεί και πρέπει να αναπνεύσει έξω από τα στεγανά είτε της "στεγνής" ακαδημαϊκής ή της "τουρκοτσιφτετελέ-όλα τα παίζω όλα τα μαχαιρώνω" πανηγυρτζίδικης προσέγγισης. Συγκροτήματα και μουσικοί σαν τους Mode Plagal, την Μάρθα Φρίντζηλα, τον Θανάση Μωραιτη και εμφανίσεις σαν την χθεσινοβραδυνή βοηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
Αυτά προς το παρόν...
*=Παλαιότερα λέγανε ότι αν ακούσεις κλαρίνα στο ραδιόφωνο έχουμε πάλι χούντα(!!!) -ας όψονται οι ηλίθιοι απριλιανοί και οι βλακείες τύπου Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών που απώθησαν πολύ κόσμο από την παραδοσιακή μουσική.
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2005
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2005
(Un)Known Pleasures: Dub Club - Picked From The Floor
by lkrory21
Various Artists Dub Club - Picked From The Floor(2005, G-Stone)
Άρτι αφιχθέν ταχυδρομικώς από Βιέννη, το δισκάκι που πρόκειται να εξετάσουμε σήμερα και κυκλοφορημένο από την εταιρεία των διάσημων παραγωγών Kruder & Dorfmeister, G-Stone).
Τι είναι όμως το Dub Club? Οι πιο προσεκτικοί επισκέπτες θα θυμούνται την αναφορά στο club The Flex στη σειρά άρθρων Vienna Calling της φίλτατης Uma.Στο συγκεκριμένο club κάθε Δευτέρα παίζει μουσική ή διοργανώνει live πάντα σε reggae/dub (με την ευρύτερη έννοια του όρου) η ομάδα Dub Club ιδρυτές της οποίας είναι οι Gu-Mix, Sugar B και Sweet Susi. Η συγκεκριμένη ομάδα φέτος κλέινει δέκα χρόνια παρουσίας στην ακμάζουσα βιεννέζικη dub σκηνή και το γιορτάζει δεόντως με τούτον εδώ τον ...ψηφιακό δίσκο ακτίνας! Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο δισκάκι ήταν νούμερο 1 σε πωλήσεις στα πιο "ψαγμένα" δισκάδικα της Βιέννης για αρκετό καιρό.
Το cd ανοίγει με φωνητικό απόσπασμα από κάποια guest εμφάνιση του Roots Manuva στο Dub Club και στην συνέχεια ακολουθούν δεκατέσσερα τραγούδια στον ευρύτερο χώρο της μοντέρνας electro - ψηφιακής dub. Μετά το intro η συλλογή ξεκινά με δύο tracks από τον electro dub παραγωγό Stereotyp εκ των οποίων στο "Pon Remote" υπάρχει μια εξαιρετική ragga ερμηνεία από τον Brother Culture. Συνεχίζει με την συνεργασία Switch και Miss Thing ως 2Culture Clash με το "Love Guide" με really heavy bass και καθαρόαιμο τζαμαϊκανό γυναικείο raggamuffin' από την Miss Thing. Ακολουθεί το "Dundy Lion" του Markus Kienzl με τον Paul St.Hilaire (γνωστό και ως Tikiman) στα φωνητικά. Ο Paul St.Hilaire συμμετέχει και στο uplifting digital reggae "Vampire" του Rodney Hunter, του οποίου το "Find It" μετατρέπεται σε electro ragga γεμάτο synth από τους Makossa και Megablast (ο οποιός έχει και ολοδικό του κομμάτι στην συλλογή το "Listen Rasta") με την συμμετοχή του Farda P στα φωνητικά.
Η συλλογή συνεχίζει στο ίδιο ύφος με κομμάτια των Hubbert Tubbs ( στο πιο jazzy "Automatique"), Roberto Carlos, του Gu-Mix (εκ των ιδρυτών του Dub Club) και των Pressure Drop Soundsystem (στο "Knok Knok" που μπορείτε να βρείτε δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για λίγες μέρες μόνο). Τα bpm's χαλαρώνουν με το τύπου French dub-dancehall "Youth Inna De Ghetto" των Camel & Earp και το αργόσυρτο -εκπληκτικό- instrumental middle eastern dub "Bagdub" των OMFO. H συλλογή κλείνει με το "Sadela" του Bus (από την πειραματική ~scape) και τον Ras T-Weed στα φωνητικά με αποσπάσματα από τo classic "Night Nurse" του Gregory Isaacs.
Εν κατακλείδι μια πολύ καλή συλλογή μοντέρνου dub από μια ομάδα που συγκαταλέγεται στις καλύτερες της Ευρώπης και δρα στην Βιέννη, καρδιά της μοντέρνας ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής μουσικής (μαζί με το Βερολίνο βεβαίως).
Links:
G-Stone (CD, main site)
Dub Club Vienna
The Flex (Vienna, Austria)
Άρτι αφιχθέν ταχυδρομικώς από Βιέννη, το δισκάκι που πρόκειται να εξετάσουμε σήμερα και κυκλοφορημένο από την εταιρεία των διάσημων παραγωγών Kruder & Dorfmeister, G-Stone).
Τι είναι όμως το Dub Club? Οι πιο προσεκτικοί επισκέπτες θα θυμούνται την αναφορά στο club The Flex στη σειρά άρθρων Vienna Calling της φίλτατης Uma.Στο συγκεκριμένο club κάθε Δευτέρα παίζει μουσική ή διοργανώνει live πάντα σε reggae/dub (με την ευρύτερη έννοια του όρου) η ομάδα Dub Club ιδρυτές της οποίας είναι οι Gu-Mix, Sugar B και Sweet Susi. Η συγκεκριμένη ομάδα φέτος κλέινει δέκα χρόνια παρουσίας στην ακμάζουσα βιεννέζικη dub σκηνή και το γιορτάζει δεόντως με τούτον εδώ τον ...ψηφιακό δίσκο ακτίνας! Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο δισκάκι ήταν νούμερο 1 σε πωλήσεις στα πιο "ψαγμένα" δισκάδικα της Βιέννης για αρκετό καιρό.
Το cd ανοίγει με φωνητικό απόσπασμα από κάποια guest εμφάνιση του Roots Manuva στο Dub Club και στην συνέχεια ακολουθούν δεκατέσσερα τραγούδια στον ευρύτερο χώρο της μοντέρνας electro - ψηφιακής dub. Μετά το intro η συλλογή ξεκινά με δύο tracks από τον electro dub παραγωγό Stereotyp εκ των οποίων στο "Pon Remote" υπάρχει μια εξαιρετική ragga ερμηνεία από τον Brother Culture. Συνεχίζει με την συνεργασία Switch και Miss Thing ως 2Culture Clash με το "Love Guide" με really heavy bass και καθαρόαιμο τζαμαϊκανό γυναικείο raggamuffin' από την Miss Thing. Ακολουθεί το "Dundy Lion" του Markus Kienzl με τον Paul St.Hilaire (γνωστό και ως Tikiman) στα φωνητικά. Ο Paul St.Hilaire συμμετέχει και στο uplifting digital reggae "Vampire" του Rodney Hunter, του οποίου το "Find It" μετατρέπεται σε electro ragga γεμάτο synth από τους Makossa και Megablast (ο οποιός έχει και ολοδικό του κομμάτι στην συλλογή το "Listen Rasta") με την συμμετοχή του Farda P στα φωνητικά.
Η συλλογή συνεχίζει στο ίδιο ύφος με κομμάτια των Hubbert Tubbs ( στο πιο jazzy "Automatique"), Roberto Carlos, του Gu-Mix (εκ των ιδρυτών του Dub Club) και των Pressure Drop Soundsystem (στο "Knok Knok" που μπορείτε να βρείτε δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για λίγες μέρες μόνο). Τα bpm's χαλαρώνουν με το τύπου French dub-dancehall "Youth Inna De Ghetto" των Camel & Earp και το αργόσυρτο -εκπληκτικό- instrumental middle eastern dub "Bagdub" των OMFO. H συλλογή κλείνει με το "Sadela" του Bus (από την πειραματική ~scape) και τον Ras T-Weed στα φωνητικά με αποσπάσματα από τo classic "Night Nurse" του Gregory Isaacs.
Εν κατακλείδι μια πολύ καλή συλλογή μοντέρνου dub από μια ομάδα που συγκαταλέγεται στις καλύτερες της Ευρώπης και δρα στην Βιέννη, καρδιά της μοντέρνας ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής μουσικής (μαζί με το Βερολίνο βεβαίως).
Links:
G-Stone (CD, main site)
Dub Club Vienna
The Flex (Vienna, Austria)
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2005
"Rockers" (1978)
by lkrory21
Rockers(1978, 100')
Σκηνοθεσία: Ted Bafalukos Παίζουν: Leroy 'Horsemouth' Wallace, Richard Hall, Gregory Isaacs, Jacob Miller.
Αμερικάνικης παραγωγής και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Jamaica, η πρώτη και μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του "πατριώτη" φωτογράφου/παραγωγού Ted Bafalukos, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο, το "Rockers" είναι κάτι μεταξύ "A Hard Day's Night", "The Harder They Come" και .... Ρομπέν των δασών!
Πλοκή:
O Horsemouth, session drummer για τον Burning Spear και τους Inner Circle του Jacob Miller, αποφασίζει να "αναβαθμίσει" την οικονομική του κατάσταση. Δανείζεται χρήματα από παντού και αγοράζει μια μοτοσυκλέτα (την οποία διακοσμεί καταλληλώς) με σκοπό να γίνει διανομέας δίσκων. Σε κάποιο soundsystem party όμως η "τοπική" μαφία του κλεβει την μηχανή. Ο Horsemouth αρχίζει τις προσπάθειες επανάκτησης της.
Σχόλια:
Συνδυασμός κωμωδίας και κοινωνικού δράματος με υποτυπώδη πλοκή και στοιχειώδη ηθοποϊια αλλά και απολαυστικοί διάλογοι στα τζαμαϊκανο-αγγλικά, η αφρόκρεμα της Reggae μουσικής σε όλους σχεδόν τους ρόλους, έξοχη απεικόνιση των φτωχογειτονιών του Kingston και πολύ( και καλή) reggae μουσική είναι τα κύρια στοιχεία της το reggaexpoitation του ...Ted Bafalukos (όχι πείτε ότι δεν είναι ταιριαστό το όνομα!). Σίγουρα όχι από τα αριστουργήματα της κινηματογραφίας αλλά με τα χρόνια έχει αποκτήσει cult status (ειδικά μεταξύ των reggae fans) και βλέπεται ευχάριστα. Ιδιαίτερα αστεία είναι η σκηνή όπου οι ήρωες Horsemouth και Dirty Harry ενοχλούν τον ...ευτραφούλη Jacob Miller στο φαγητό του με αποτέλεσμα να φθασει στα όρια του να τους απειλήσει με... μαχαίρι. Τσεκάρετε επίσης την σκηνή όπου αργά το βράδυ σε μια άκρη του Montego Bay, ο απογοητευμένος Horsemouth και ο Burning Spear "πίνουν" δύο ...δοκάρια και ο Burning Spear τραγουδα acappela τον rastafari ύμνο "Jah No Dead" σε μια εντυπωσιακή και συναισθηματική ερμηνεία. Προς το τέλος της ταινίας προσέξτε την σεκανς όπου όλα τα "αλάνια" (μιλάμε φυσικά για το who-is-who της Reggae, μπορείτε να παίξετε και trivial για το ποιός είναι ποιός!) του Kingston κατεβαίνουν για να συναντηθούν για το "μεγάλο κόλπο".
Συμπέρασμα:
Ατελής κινηματογραφικά αλλά απολαυστικότατη cult ταινία.
Links:
IMDB
Σκηνοθεσία: Ted Bafalukos Παίζουν: Leroy 'Horsemouth' Wallace, Richard Hall, Gregory Isaacs, Jacob Miller.
Αμερικάνικης παραγωγής και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Jamaica, η πρώτη και μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του "πατριώτη" φωτογράφου/παραγωγού Ted Bafalukos, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο, το "Rockers" είναι κάτι μεταξύ "A Hard Day's Night", "The Harder They Come" και .... Ρομπέν των δασών!
Πλοκή:O Horsemouth, session drummer για τον Burning Spear και τους Inner Circle του Jacob Miller, αποφασίζει να "αναβαθμίσει" την οικονομική του κατάσταση. Δανείζεται χρήματα από παντού και αγοράζει μια μοτοσυκλέτα (την οποία διακοσμεί καταλληλώς) με σκοπό να γίνει διανομέας δίσκων. Σε κάποιο soundsystem party όμως η "τοπική" μαφία του κλεβει την μηχανή. Ο Horsemouth αρχίζει τις προσπάθειες επανάκτησης της.
Σχόλια:
Συνδυασμός κωμωδίας και κοινωνικού δράματος με υποτυπώδη πλοκή και στοιχειώδη ηθοποϊια αλλά και απολαυστικοί διάλογοι στα τζαμαϊκανο-αγγλικά, η αφρόκρεμα της Reggae μουσικής σε όλους σχεδόν τους ρόλους, έξοχη απεικόνιση των φτωχογειτονιών του Kingston και πολύ( και καλή) reggae μουσική είναι τα κύρια στοιχεία της το reggaexpoitation του ...Ted Bafalukos (όχι πείτε ότι δεν είναι ταιριαστό το όνομα!). Σίγουρα όχι από τα αριστουργήματα της κινηματογραφίας αλλά με τα χρόνια έχει αποκτήσει cult status (ειδικά μεταξύ των reggae fans) και βλέπεται ευχάριστα. Ιδιαίτερα αστεία είναι η σκηνή όπου οι ήρωες Horsemouth και Dirty Harry ενοχλούν τον ...ευτραφούλη Jacob Miller στο φαγητό του με αποτέλεσμα να φθασει στα όρια του να τους απειλήσει με... μαχαίρι. Τσεκάρετε επίσης την σκηνή όπου αργά το βράδυ σε μια άκρη του Montego Bay, ο απογοητευμένος Horsemouth και ο Burning Spear "πίνουν" δύο ...δοκάρια και ο Burning Spear τραγουδα acappela τον rastafari ύμνο "Jah No Dead" σε μια εντυπωσιακή και συναισθηματική ερμηνεία. Προς το τέλος της ταινίας προσέξτε την σεκανς όπου όλα τα "αλάνια" (μιλάμε φυσικά για το who-is-who της Reggae, μπορείτε να παίξετε και trivial για το ποιός είναι ποιός!) του Kingston κατεβαίνουν για να συναντηθούν για το "μεγάλο κόλπο".
Συμπέρασμα:
Ατελής κινηματογραφικά αλλά απολαυστικότατη cult ταινία.
Links:
IMDB
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2005
Merry X'Mas with a new MP3 Of The Week... for you!
by lkrory21
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και χρόνια πολλά! Ότι επιθυμείτε... να το πάθετε!
Μιας και είδαμε πολύ πρόσφατα το ντεμπούτο των Babyshambles "Down In Albion", δείτε δεξιά στην ενότητα MP3 of the Week,υπάρχει ένα δωράκι για σας. Yπάρχει σε mp3 το μελαγχολικό "Albion"* , με την μουντή αστική εικόνα της σύγχρονης Γηραιάς Αλβιώνας, σε ακουστική εκτέλεση από τον Pete Doherty.
Στο site των Babyshambles (www.babyshambles.net) υπάρχουν δύο ακουστικά σετ του Pete Doherty προς "κατέβασμα" σε bittorrent. Η εκτέλεση του "Albion" που υπάρχει εδώ είναι παρμένη από εκεί.
Αυτά προς το παρόν...
*= Αλήθεια τι περιμένατε; To "Jingles Bells"?
Μιας και είδαμε πολύ πρόσφατα το ντεμπούτο των Babyshambles "Down In Albion", δείτε δεξιά στην ενότητα MP3 of the Week,
Στο site των Babyshambles (www.babyshambles.net) υπάρχουν δύο ακουστικά σετ του Pete Doherty προς "κατέβασμα" σε bittorrent. Η εκτέλεση του "Albion" που υπάρχει εδώ είναι παρμένη από εκεί.
Αυτά προς το παρόν...
*= Αλήθεια τι περιμένατε; To "Jingles Bells"?
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2005
(Un)Known Pleasures: Babyshambles - Down In Albion(2005)
by lkrory21
The Babyshambles - "Down in Albion"(2005, Rough Trade)
Αν είμασταν στην ... Γηραιά Αλβιώνα (όρος προσφιλής στον κύριο Doherty), θα βλέπαμε συχνά στην Daily Mirror και τα άλλα αδερφάκια της δικής μας Espresso τις περιπέτειες του Pete Doherty - πρώην frontman των Libertines - με τον νόμο, τα ναρκωτικά και την Kate Moss. Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή
O P.D. δεν είναι κάποιο τυχαίο κωλόπαιδο. Γιος στρατιωτικού, μεγάλωσε σε διάφορα μέρη της Βρεττανίας και της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων και η Κύπρος) λόγω των μεταθέσεων του πατέρα του, λαμπρός μαθητής ενώ 16 χρονών κέρδισε διαγωνισμό ποίησης και ταξίδεψε στην Ρωσσία με το Βρεττανικό Συμβούλιο. Βασικό μέλος των Libertines (τσεκάρετε το "Up The Bracket" του 2002), οι οποίοι προκάλεσαν πανικό στην βρεττανική μουσική σκηνή με τα μουσικά και μη κατορθωματά τους. Στην συνέχεια οι υπόλοιποι Libertines τον έδιωξαν από το γκρουπ λόγω της εξαρτησής του από τα ναρκωτικά και τις συνέπειες αυτής (δεν εμφανιζόταν σε συναυλίες και πρόβες, τσακωμοί, προβλήματα με τον νόμο, κλπ).Δείτε εδώ περισσότερα!
O P.Doherty δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια, φόρμαρε νεά μπάντα τους Babyshambles και voila! το ντεμπούτο τους Down In Albion από την RoughTrade (εταιρεία των Libertines επίσης). Με 16 τραγούδια και περίπου 1 ώρα διάρκεια το απόλυτα παρακμιακό ντεμπούτο αξίζει το όλο hype ή είναι υπερεκτιμημένο όπως και ο δημιουργός του?
Άποψη μας; Ναι, αξίζει! Ο P.Doherty είναι σαφώς ταλαντούχος τόσο ως συνθέτης όσο και ως στιχουργός αλλά αν οι εξαρτήσεις του τον οδηγήσουν στο θάνατο ή την αφάνεια θα έχει μείνει αυτό το άλμπουμ (και το ντεμπούτο των Libertines) δείγμα της αξίας του. Το Down In Albion είναι κατα τι λιγότερο "σκληρό" και Clash-ικό σε σχέση με τα πονήματα της προηγούμενης μπάντας του αλλά εξίσου καλό.
Μουσικά κινείται στα κλασσικά σύγχρονα βρεττανικά rock πρότυπα, με καλογραμμένα τραγούδια στα όρια της παρακμής με θέμα το θάνατο, τα ναρκωτικά, την Kate Moss (η οποία συμμετέχει στα φωνητικά στο La Belle And La Bete). Ξεχωρίζουν το "Fuck Forever" (πρώτος αντι-ύμνος του 21ου αιώνα), το smith-ικό "A' rebours", το "Albion", το ψευδο - reggae "Pentonville" και το "Killamangiro". Η παραγωγή είναι του Mick Jones των Clash και είναι το μειονέκτημα (ή μήπως πλεονέκτημα) του δίσκου μιας και είναι θολή, με τα φωνητικά είτε πολύ "μπροστά" ή "θαμμένα" στο βάθος δίνοντας περαιτέρω αίσθηση της παρακμής που αποπνέει το άλμπουμ. Η μπάντα επίσης που συνοδεύει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο εκτελεστικά παρ' όλα αυτά συνοδεύει ικανοποιητικά τους ιδιαίτερους στίχους και τραγούδια του P.Doherty.
Συνολικά ένα ντεμπούτο που αν και ήρθε αργά, βάζει σίγουρα υποψηφιότητα για τα καλύτερα άλμπουμ του 2005. This time... believe the hype!
Track List:
1.La Belle et la Bête
2.Fuck Forever
3.Á Rebours
4.The 32 of December
5.Pipedown
6.Sticks & Stones
7.Killamangiro
8.8 Dead Boys
9.In Love With a Feeling
10.Pentonville
11.What Katy Did Next
12.Albion
13.Back From the Dead
14.Loyalty Song
15.Up the Morning
16.Merry Go Round
Links:
Babyshambles (off.site)
Babyshambles (Wikipedia)
Η φωτογραφία του εξώφυλλου και διάφορες πληροφορίες έχουν παρθεί από τα σχετικά άρθρα στην Wikipedia
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2005
Notes From The Digital Underground #8
by lkrory21
Στο 8ο κατα σειρά N.F.T.D.U. παρουσιάζουμε δύο άλμπουμς από net labels. To πρώτο είναι το "Errant Waves" από το "πατριωτάκι" Thanos Chrysakis στην Test Tube και το δεύτερο είναι το "Dub Shift LP" των Mystified στην 20kbps Records.
1."Errant Waves"(tube029) - Thanos Chrysakis.
Το πρώτο άλμπουμ του Thanos Chrysakis, ελληνικής καταγωγής και ζει μόνιμα στο Λονδίνο στην TestTube, net label υπό τη σκέπη της πορτογαλλικής electronica εταιρείας Monocromatica. Ο Τ.C. ασχολείται με την μουσική και τους ήχους, την ποίηση και πειραματικά videos. Επτά tracks μεταξύ του ηλεκτροακουστικού ήχου και της ambient σε αυτή την κυκλοφορία. Κάποιο review τον συγκρίνει άμεσα με τον Ξενάκη. Αν και υπερβολική μάλλον η σύγκριση, το Errant Waves είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πειραματικό ηλεκτροακουστικό άλμπουμ χαμηλών τόνων με διάσπαρτους μεταλλικούς και κρυσταλλικούς ήχους. Για τους φίλους των πειραματικών ήχων και των soundscapes.
2."Dub Shift"(20k150) - Mystified
Ένα dub πόνημα του project Mystified του αμερικάνου(?) Thomas Park στο ιδιότυπο πραγματικά net label 20Kbps Records. Το εν λόγω net label έχει πάνω από 190(!!) κυκλοφορίες που απλώνονται σε όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής από ambient πειραματισμούς μέχρι καθαρόαιμο techno. To ιδιότυπο της υπόθεσης είναι ότι όλες οι κυκλοφορίες είναι mp3 αρχεία στα ...20kbps, τουτέστιν υπερσυμπιεσμένα δημιουργώντας αλλοιώσεις, artifacts και μια ιδιαίτερη χρειά στον ήχο. Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της ισχυρής συμπίεσης τα αρχεία αυτά είναι ιδιαίτερα μικρά. Για παράδειγμα το εν λόγω άλμπουμ 11 κομματιών και 52 λεπτών διάρκειας είναι μόλις ...6ΜΒ. Οι Mystified έχουν κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ σε διάφορα net label μεταξύ των οποίων και στην Webbed Hand Records που έχουμε παρουσιάσει παλαιότερα και κινούνται στα όρια του dark ambient / dub / minimal ήχου. Το συγκεκριμένο LP είναι ένα πολύ καλό ηλεκτρονικό σκοτεινό dub. Ξεχωρίζουν το εναρκτήριο "D_u_B", το υψοφοβικό "Skyscraper Dub" και το "Cosmic Intelligence". O σκοτεινός ambient dub ήχος με τα ακουστά αποτελέσματα της υψηλής συμπίεσης δημιουργούν μια ιδιαίτερα απόκοσμη ηχητική εικόνα! Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
1."Errant Waves"(tube029) - Thanos Chrysakis.
Το πρώτο άλμπουμ του Thanos Chrysakis, ελληνικής καταγωγής και ζει μόνιμα στο Λονδίνο στην TestTube, net label υπό τη σκέπη της πορτογαλλικής electronica εταιρείας Monocromatica. Ο Τ.C. ασχολείται με την μουσική και τους ήχους, την ποίηση και πειραματικά videos. Επτά tracks μεταξύ του ηλεκτροακουστικού ήχου και της ambient σε αυτή την κυκλοφορία. Κάποιο review τον συγκρίνει άμεσα με τον Ξενάκη. Αν και υπερβολική μάλλον η σύγκριση, το Errant Waves είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πειραματικό ηλεκτροακουστικό άλμπουμ χαμηλών τόνων με διάσπαρτους μεταλλικούς και κρυσταλλικούς ήχους. Για τους φίλους των πειραματικών ήχων και των soundscapes.
2."Dub Shift"(20k150) - Mystified
Ένα dub πόνημα του project Mystified του αμερικάνου(?) Thomas Park στο ιδιότυπο πραγματικά net label 20Kbps Records. Το εν λόγω net label έχει πάνω από 190(!!) κυκλοφορίες που απλώνονται σε όλο το φάσμα της ηλεκτρονικής μουσικής από ambient πειραματισμούς μέχρι καθαρόαιμο techno. To ιδιότυπο της υπόθεσης είναι ότι όλες οι κυκλοφορίες είναι mp3 αρχεία στα ...20kbps, τουτέστιν υπερσυμπιεσμένα δημιουργώντας αλλοιώσεις, artifacts και μια ιδιαίτερη χρειά στον ήχο. Να σημειώσουμε εδώ ότι λόγω της ισχυρής συμπίεσης τα αρχεία αυτά είναι ιδιαίτερα μικρά. Για παράδειγμα το εν λόγω άλμπουμ 11 κομματιών και 52 λεπτών διάρκειας είναι μόλις ...6ΜΒ. Οι Mystified έχουν κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ σε διάφορα net label μεταξύ των οποίων και στην Webbed Hand Records που έχουμε παρουσιάσει παλαιότερα και κινούνται στα όρια του dark ambient / dub / minimal ήχου. Το συγκεκριμένο LP είναι ένα πολύ καλό ηλεκτρονικό σκοτεινό dub. Ξεχωρίζουν το εναρκτήριο "D_u_B", το υψοφοβικό "Skyscraper Dub" και το "Cosmic Intelligence". O σκοτεινός ambient dub ήχος με τα ακουστά αποτελέσματα της υψηλής συμπίεσης δημιουργούν μια ιδιαίτερα απόκοσμη ηχητική εικόνα! Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2005
Live In Vienna: Franz Ferdinand
by lkrory21
Franz Ferdinand / The Rakes
Wien Stadhalle 15/12/05
Λοιπόν, γεια χαρά σε όλους! Χθες (σ.lk εννοεί την 15/12) ήταν η ημέρα που περίμενα όλη την εβδομάδα (οκ.. υπερβολή!), δηλ η συναυλία των F.F. στην Βιέννη. Έχοντας περάσει βέβαια όλο τον προηγούμενο μήνα ακούγωντας σχεδόν αποκλειστικά το τελευταίο τους πόνημα "You Could Have It So Much Better" είναι λίγο δύσκολο να είμαι αντικειμενική.
Βρεθήκαμε στο StadHalle, πολύ μεγάλο χώρο εκδηλώσεων - μεγαλύτερο από γήπεδο μπάσκετ(!), με μεγάλους χώρους για όρθιους και λίγα καθίσματα πίσω - πίσω. Φτάσαμε λίγο πριν αρχίσουν οι Rakes, τους οποίους δεν έχουμε ακούσει ιδιαίτερα. Το σετ τους κράτησε 30-40 λεπτά και ήταν ενδιαφέρον αλλά όχι κάτι φοβερό. Ο κόσμος (περίπου 3.000) βέβαια ήταν φανερό ότι περιμένε τους F.F. οπότε οι Rakes δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, αν εξαιρέσουμε δύο τρία πιο γνωστά τραγούδια τους. Ενδιαφέρουσα πάντως η σκηνική παρουσία -με στοιχεία από τον Ian Curtis- του frontman Alan Donohoe. Η μουσική τους πάντως είχε πολλά στοιχεία από punk - post punk (The Clash - Gang Of Four). Εν πάσει περιπτώση καλοί οι Rakes αλλά και εγώ προσωπικά περίμενα τόσο πολύ τους F.F. οπότε...
Μετά από μισάωρο διάλλειμα ήρθε η μεγάλη στιγμή και οι F.F. εμφανίζονται στην σκηνή. Να σημειώσουμε εδώ ότι από σκηνικά και φώτα ήταν ένα καλό show χωρίς όμως να υπερκαλύπτονται συγκροτήματα και μουσική. Πρώτο κομμάτι ήταν το "This Boy" αλλά το κοινό δεν "ζεστάθηκε" ιδιαίτερα. Ακολούθησε το "I'm Your Villain" - επίσης νέο κομμάτι. Ο κόσμος πάντως ενθουσιάστηκε με το "Do You Want" ενώ στην συνέχεια ακολούθησαν κομμάτια από το πρώτο και δέυτερο lp τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: "Walk Away", "Eleanor put your boots on", "What you meant" από νέα κομμάτια αλλά και τα "Tell her tonight", "Take me out" (Φυσικά), "Dark of the matinee", "Auf Achse" (το πρώτο κομμάτι που παίχθηκε από το ντεμπούτο και ανέβασε την διάθεση του κοινού), "Darts of Pleasure", "Michael", "40`" από παλαιότερα. Εκτελεστικά η μπάντα έπαιξε πολύ καλά διαψέυδοντας όσους διαδίδουνε ότι έχουν χάσει το κέφι τους. Όσον αφορά την σκηνική τους παρουσία, ο Alex Kapranos θεωρώ ότι είναι χαρισματικός performer, κινητικός και επικοινωνιακός ενώ οι υπόλοιποι ήταν φανερά σε δέυτερο ρόλο. Μας αποχαιρέτησαν μετά από μία ώρα και κάτι στη σκηνή. Ευτυχώς ξαναβγήκαν για encore τεσσάρων τραγουδιών, που ήταν μάλλον και το πιο "δυνατό" κομμάτι της συναυλίας, αποτελούμενο από τα "Jacqueline", "Evil And The Heathen", "Outsiders" και για κλείσιμο (τι άλλο;) "This Fire", προβλέψιμο αλλά ιδανικό για το τέλος ενώ στην σκηνή ανέβηκαν και δύο τεχνικοί που "τα έσπαγαν" στα drums μαζί με τον drummer. Στην συνέχεια μας αποχαιρέτησε ο Alex Kapranos με ένα "Auf Wiedersehen" αφήνοντας το κοινό απόλυτα ευχαριστημένο.
Οι F.F. δεν ξανα-ανακάλυψαν την μουσική και άλλες τέτοιες υπερβολές / μεγαλοστομίες, απλά έχουν πιασάρικα fun τραγούδια, ιδανικά για διασκέδαση τα οποία "λειτουργούν" πολύ καλά και στα live... ...οπότε το σκέφτομαι να πεταχτώ μέχρι το Μιλάνο που παίζουν αύριο(σ.σ. 16/12)! Για ...όσους ενδιαφέρονται, ακολουθούν Φλωρεντία, Μπολόνια, Μαδρίτη και Βαρκελώνη ενώ από το νέο έτος Αυστραλία - Ιαπωνία!
Παραλειπόμενα:
1) Το εντυπωσιακό -αντάξιο του hype και του ονόματος των FF- merchandising: μπλουζάκια (σε όλα τα μεγέθη φυσικά), μπρελόκ, βραχιόλια, μέχρι και ...εσώρουχα και όλα σε τσιμπημένες τιμές (όχι δεν πήραμε τίποτα!).
2)Μετά το πέρας της συναυλίας πήγαν κάποιοι-ες από την παρέα μου στο Tanzcafe Jenseits, ένα ιδιαίτερο μπαρ που φημολογείται ότι είναι πρώην οίκος ανοχής. Εγώ, για πρώτη φορά στα χρονικά(!!!), είπα να μην ακολουθήσω μιας και είχα πάει εκεί πριν δύο μέρες. Και όπως φαντάζεστε ο Murphy χτύπησε... Στο συγκεκριμένο μπαρ εμφανίστηκε ο ...Άλεξ μαζί με τον κιθαρίστα και εγώ τώρα χτυπάω το κεφάλι μου... (οκ, υπερβάλλω!). Απ' ότι μου είπαν πάντως ήταν πολύ φιλικοί, μιλήσαν με τους φίλους-ες μου, ήπιαν την μπυρίτσα και έφυγαν καθότι είχαν και ταξίδι(βλ.Μιλάνο).
Αυτά προς το παρόν, σας χαιρετούμε με την υπόσχεση για ένα review από τη εμφάνιση των gypsy punk experimental Gogol Bordello αλλά και τις εντυπώσεις μας από την επερχόμενη επίσκεψη μας το επόμενο τριήμερο στην ...Βουδαπέστη.
Uma.
Wien Stadhalle 15/12/05
Λοιπόν, γεια χαρά σε όλους! Χθες (σ.lk εννοεί την 15/12) ήταν η ημέρα που περίμενα όλη την εβδομάδα (οκ.. υπερβολή!), δηλ η συναυλία των F.F. στην Βιέννη. Έχοντας περάσει βέβαια όλο τον προηγούμενο μήνα ακούγωντας σχεδόν αποκλειστικά το τελευταίο τους πόνημα "You Could Have It So Much Better" είναι λίγο δύσκολο να είμαι αντικειμενική.
Βρεθήκαμε στο StadHalle, πολύ μεγάλο χώρο εκδηλώσεων - μεγαλύτερο από γήπεδο μπάσκετ(!), με μεγάλους χώρους για όρθιους και λίγα καθίσματα πίσω - πίσω. Φτάσαμε λίγο πριν αρχίσουν οι Rakes, τους οποίους δεν έχουμε ακούσει ιδιαίτερα. Το σετ τους κράτησε 30-40 λεπτά και ήταν ενδιαφέρον αλλά όχι κάτι φοβερό. Ο κόσμος (περίπου 3.000) βέβαια ήταν φανερό ότι περιμένε τους F.F. οπότε οι Rakes δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, αν εξαιρέσουμε δύο τρία πιο γνωστά τραγούδια τους. Ενδιαφέρουσα πάντως η σκηνική παρουσία -με στοιχεία από τον Ian Curtis- του frontman Alan Donohoe. Η μουσική τους πάντως είχε πολλά στοιχεία από punk - post punk (The Clash - Gang Of Four). Εν πάσει περιπτώση καλοί οι Rakes αλλά και εγώ προσωπικά περίμενα τόσο πολύ τους F.F. οπότε...
Μετά από μισάωρο διάλλειμα ήρθε η μεγάλη στιγμή και οι F.F. εμφανίζονται στην σκηνή. Να σημειώσουμε εδώ ότι από σκηνικά και φώτα ήταν ένα καλό show χωρίς όμως να υπερκαλύπτονται συγκροτήματα και μουσική. Πρώτο κομμάτι ήταν το "This Boy" αλλά το κοινό δεν "ζεστάθηκε" ιδιαίτερα. Ακολούθησε το "I'm Your Villain" - επίσης νέο κομμάτι. Ο κόσμος πάντως ενθουσιάστηκε με το "Do You Want" ενώ στην συνέχεια ακολούθησαν κομμάτια από το πρώτο και δέυτερο lp τους. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: "Walk Away", "Eleanor put your boots on", "What you meant" από νέα κομμάτια αλλά και τα "Tell her tonight", "Take me out" (Φυσικά), "Dark of the matinee", "Auf Achse" (το πρώτο κομμάτι που παίχθηκε από το ντεμπούτο και ανέβασε την διάθεση του κοινού), "Darts of Pleasure", "Michael", "40`" από παλαιότερα. Εκτελεστικά η μπάντα έπαιξε πολύ καλά διαψέυδοντας όσους διαδίδουνε ότι έχουν χάσει το κέφι τους. Όσον αφορά την σκηνική τους παρουσία, ο Alex Kapranos θεωρώ ότι είναι χαρισματικός performer, κινητικός και επικοινωνιακός ενώ οι υπόλοιποι ήταν φανερά σε δέυτερο ρόλο. Μας αποχαιρέτησαν μετά από μία ώρα και κάτι στη σκηνή. Ευτυχώς ξαναβγήκαν για encore τεσσάρων τραγουδιών, που ήταν μάλλον και το πιο "δυνατό" κομμάτι της συναυλίας, αποτελούμενο από τα "Jacqueline", "Evil And The Heathen", "Outsiders" και για κλείσιμο (τι άλλο;) "This Fire", προβλέψιμο αλλά ιδανικό για το τέλος ενώ στην σκηνή ανέβηκαν και δύο τεχνικοί που "τα έσπαγαν" στα drums μαζί με τον drummer. Στην συνέχεια μας αποχαιρέτησε ο Alex Kapranos με ένα "Auf Wiedersehen" αφήνοντας το κοινό απόλυτα ευχαριστημένο.
Οι F.F. δεν ξανα-ανακάλυψαν την μουσική και άλλες τέτοιες υπερβολές / μεγαλοστομίες, απλά έχουν πιασάρικα fun τραγούδια, ιδανικά για διασκέδαση τα οποία "λειτουργούν" πολύ καλά και στα live... ...οπότε το σκέφτομαι να πεταχτώ μέχρι το Μιλάνο που παίζουν αύριο(σ.σ. 16/12)! Για ...όσους ενδιαφέρονται, ακολουθούν Φλωρεντία, Μπολόνια, Μαδρίτη και Βαρκελώνη ενώ από το νέο έτος Αυστραλία - Ιαπωνία!
Παραλειπόμενα:
1) Το εντυπωσιακό -αντάξιο του hype και του ονόματος των FF- merchandising: μπλουζάκια (σε όλα τα μεγέθη φυσικά), μπρελόκ, βραχιόλια, μέχρι και ...εσώρουχα και όλα σε τσιμπημένες τιμές (όχι δεν πήραμε τίποτα!).
2)Μετά το πέρας της συναυλίας πήγαν κάποιοι-ες από την παρέα μου στο Tanzcafe Jenseits, ένα ιδιαίτερο μπαρ που φημολογείται ότι είναι πρώην οίκος ανοχής. Εγώ, για πρώτη φορά στα χρονικά(!!!), είπα να μην ακολουθήσω μιας και είχα πάει εκεί πριν δύο μέρες. Και όπως φαντάζεστε ο Murphy χτύπησε... Στο συγκεκριμένο μπαρ εμφανίστηκε ο ...Άλεξ μαζί με τον κιθαρίστα και εγώ τώρα χτυπάω το κεφάλι μου... (οκ, υπερβάλλω!). Απ' ότι μου είπαν πάντως ήταν πολύ φιλικοί, μιλήσαν με τους φίλους-ες μου, ήπιαν την μπυρίτσα και έφυγαν καθότι είχαν και ταξίδι(βλ.Μιλάνο).
Αυτά προς το παρόν, σας χαιρετούμε με την υπόσχεση για ένα review από τη εμφάνιση των gypsy punk experimental Gogol Bordello αλλά και τις εντυπώσεις μας από την επερχόμενη επίσκεψη μας το επόμενο τριήμερο στην ...Βουδαπέστη.
Uma.
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2005
A little bit of this a little bit of that...
by lkrory21
Πολλά και μικρά αυτή την φορά...
Rolling Stones / ένα ακόμα blog για τα net labels / Bios / Cheap Art / κλπ.
Κυκλοφορεί μια φημολογία ότι τα εισιτήρια για την συναυλία των Rolling Stones θα κοστίζουν περί τα ...100€(!!!). Δεν γνωρίζουμε αν ισχύει ή για ποιές θέσεις ή αν θα υπάρχουν και φθηνότερα ή ακριβότερα... Σίγουρα πάντως θα είναι μια, από όλες τις απόψεις, "υπερεκτιμημένη" συναυλία. Αν θα παρευρεθούμε δεν το ξέρουμε, μπορει! Προς το παρόν διαβάστε την κριτική του τελευταίου τους άλμπουμ που επεκτείνεται όμως και στην εν γένει στάση των R.S. σήμερα από το MIC.
Αν αποκτήσατε κάποιο ενδιαφέρον για τα net labels, κάποια από αυτά συχνά-πυκνά παρουσιάζουμε εδώ (και θα συνεχίσουμε. Σύντομα παρουσίαση της Earlabs), εδώ ένα blog της αλλοδαπής που σε τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζει και κριτικάρει net κυκλοφορίες. Επίσης μην αμελήσετε να τσεκάρετε τις δύο net κυκλοφορίες - συνεργασία των net labels Kyoto_Digital και Instabil. 2 καλλιτέχνες από τις 2 εταιρείες σε δύο "δικά τους" τραγούδια και δύο remix σε 2 κυκλοφορίες (KY_11 / Instabilo8). Δείτε εδώ και εδώ τα links από το πιο πάνω blog.
Εδώ θα βρείτε το πρόγραμμα του Bios για τους μήνες Δεκέμβριου - Ιανουαρίου. Λείπουν τα "τρανταχτά" ονόματα (εξαιρείται ο D.Holmes) αλλά όχι οι ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.
Βρεθήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης Cheap Art, στην οποία αναφερθήκαμε σε παλαιότερο post και το μόνο σχόλιο μας είναι το εξής: λίγο-πολύ μια απο τα ίδια. Πολλά (τόσα πολλά που τα είχανε τοποθετήσει κάπως "στριμόκωλα") και ποικίλα έργα άλλα καλά άλλα αδιάφορα, πολύς -πέρα από τα όρια του απλά ενοχλητικού- κόσμος (φυσικά θα προσέθετε κανείς: ας μην πηγαίνατε στα εγκαίνια!) και μια γεύση ότι το έχεις ξαναδεί το έργο. Μπορεί να μην εντυπωσιαστείτε αλλά για βόλτα αξίζει.
Και το όνομα αυτής... Lifo. Μια νέα "Athens Voice" σε κυκλοφορία δηλαδή. Μόδα είναι θα περάσει? Πολλοί bloggers πάντως ασχολήθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε με το θέμα (κάντε ένα search στο πολύ καλό Monitor το οποίο όλο και βελτιώνεται χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη) όπως και με το γεγονός ότι γράφουν και bloggers, κλπ. "Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι" πάντως!
Αυτά προς το παρόν και πάντα μακριά από εορτοδάνεια / πιστ.κάρτες / υπερκαταστήματα που μας βομβαρδίζουν με διαφημίσεις πάντα αυτή την εποχή, οκ?
Ερώτημα (μουσική υπόκρουση "BankRobber"/"Robber Dub" - The Clash):
Βλέπεις έναν ληστή να φεύγει τρέχοντας από τράπεζα με τα λεφτα. Τι κάνεις:
α) Τρέχεις και προσπαθείς να τον καταδιώξεις και να τον πιάσεις.
β) Σκέφτεσαι "άσε μην φάμε καμια σφαίρα / μαχαιριά για τα λεφτά της τράπεζας" και κάνεις στην άκρη.
γ) Τον βοηθάς και ελπίζεις σε κάποιο μερίδιο από την "μπάζα".
δ) Σκέφτεσαι "Ας τους κλέψει και αυτούς κάποιος μια φορά, αυτοί μας μαδάνε κανονικά και με τον νόμο" και φεύγεις σφυρίζοντας.
Rolling Stones / ένα ακόμα blog για τα net labels / Bios / Cheap Art / κλπ.
Κυκλοφορεί μια φημολογία ότι τα εισιτήρια για την συναυλία των Rolling Stones θα κοστίζουν περί τα ...100€(!!!). Δεν γνωρίζουμε αν ισχύει ή για ποιές θέσεις ή αν θα υπάρχουν και φθηνότερα ή ακριβότερα... Σίγουρα πάντως θα είναι μια, από όλες τις απόψεις, "υπερεκτιμημένη" συναυλία. Αν θα παρευρεθούμε δεν το ξέρουμε, μπορει! Προς το παρόν διαβάστε την κριτική του τελευταίου τους άλμπουμ που επεκτείνεται όμως και στην εν γένει στάση των R.S. σήμερα από το MIC.
Αν αποκτήσατε κάποιο ενδιαφέρον για τα net labels, κάποια από αυτά συχνά-πυκνά παρουσιάζουμε εδώ (και θα συνεχίσουμε. Σύντομα παρουσίαση της Earlabs), εδώ ένα blog της αλλοδαπής που σε τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζει και κριτικάρει net κυκλοφορίες. Επίσης μην αμελήσετε να τσεκάρετε τις δύο net κυκλοφορίες - συνεργασία των net labels Kyoto_Digital και Instabil. 2 καλλιτέχνες από τις 2 εταιρείες σε δύο "δικά τους" τραγούδια και δύο remix σε 2 κυκλοφορίες (KY_11 / Instabilo8). Δείτε εδώ και εδώ τα links από το πιο πάνω blog.
Εδώ θα βρείτε το πρόγραμμα του Bios για τους μήνες Δεκέμβριου - Ιανουαρίου. Λείπουν τα "τρανταχτά" ονόματα (εξαιρείται ο D.Holmes) αλλά όχι οι ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.
Βρεθήκαμε στα εγκαίνια της έκθεσης Cheap Art, στην οποία αναφερθήκαμε σε παλαιότερο post και το μόνο σχόλιο μας είναι το εξής: λίγο-πολύ μια απο τα ίδια. Πολλά (τόσα πολλά που τα είχανε τοποθετήσει κάπως "στριμόκωλα") και ποικίλα έργα άλλα καλά άλλα αδιάφορα, πολύς -πέρα από τα όρια του απλά ενοχλητικού- κόσμος (φυσικά θα προσέθετε κανείς: ας μην πηγαίνατε στα εγκαίνια!) και μια γεύση ότι το έχεις ξαναδεί το έργο. Μπορεί να μην εντυπωσιαστείτε αλλά για βόλτα αξίζει.
Και το όνομα αυτής... Lifo. Μια νέα "Athens Voice" σε κυκλοφορία δηλαδή. Μόδα είναι θα περάσει? Πολλοί bloggers πάντως ασχολήθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε με το θέμα (κάντε ένα search στο πολύ καλό Monitor το οποίο όλο και βελτιώνεται χάρη στις προσπάθειες του Παναγιώτη) όπως και με το γεγονός ότι γράφουν και bloggers, κλπ. "Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι" πάντως!
Αυτά προς το παρόν και πάντα μακριά από εορτοδάνεια / πιστ.κάρτες / υπερκαταστήματα που μας βομβαρδίζουν με διαφημίσεις πάντα αυτή την εποχή, οκ?
Ερώτημα (μουσική υπόκρουση "BankRobber"/"Robber Dub" - The Clash):
Βλέπεις έναν ληστή να φεύγει τρέχοντας από τράπεζα με τα λεφτα. Τι κάνεις:
α) Τρέχεις και προσπαθείς να τον καταδιώξεις και να τον πιάσεις.
β) Σκέφτεσαι "άσε μην φάμε καμια σφαίρα / μαχαιριά για τα λεφτά της τράπεζας" και κάνεις στην άκρη.
γ) Τον βοηθάς και ελπίζεις σε κάποιο μερίδιο από την "μπάζα".
δ) Σκέφτεσαι "Ας τους κλέψει και αυτούς κάποιος μια φορά, αυτοί μας μαδάνε κανονικά και με τον νόμο" και φεύγεις σφυρίζοντας.
Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2005
Notes From The Digital Underground #7
by lkrory21
Σήμερα θα ασχοληθούμε με το netlabel 2063music που έχει ως βάση την Γερμανία και πιο συγκεκριμέμα το Kaiserslautern. Ιδρύθηκε το 1999 από τον 020200 ο οποίος έχει κυκλοφορήσει και ατομικές του κυκλοφορίες αλλά αναλαμβάνει και τα γραφικά και συνέχιζει έως και σήμερα -με κάποιες ολιγόμηνες παύσεις- να προσφέρει "ελεύθερα" στο διαδίκτυο μουσική από μια πληθώρα καλλιτέχνων από διάφορα είδη. Όπως ευγλωττα αναφέρεται και στο site, η 2063music είναι αφιερωμένη στους καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν την μουσική ως γλώσσα επικοινωνίας.
Στη 2063music θα βρείτε από μουσική από πολλούς και ποικίλους καλλιτέχνες τόσο σε είδη μουσικής όσο και γεωγραφικά (Γερμανία, Η.Π.Α., Ρωσσία, Βενεζουέλα, Πολωνία, κλπ). To κύριο ύφος είναι η ηλεκτρονική μουσική και όλα τα παρακλάδια της χωρίς όμως να λείπουν και πιο "οργανικά" άλμπουμ όπως το post rock / jazz / ambient "Todo esta en descanso" του Ruben D'Hers από την Βενεζουέλα που έχουμε παρουσιάσει σε παλαιότερο post. Άλλοι ενδιαφέροντες καλλιτέχνες όπως ο Darren McClure που ζει στην Ιαπωνία και κυκλοφόρησε πρόσφατα στην 2063music το minimal "Zonal Sounds", o kaZoo, "παλαίμαχος" των netlabels, που έχει κυκλοφορήσει ένα LP και ένα EP για την 2063music, o Raemus και το πολύ καλό "Nine Days", κλπ.
Σημείο εκκίνησης για την περιπλάνηση σας στους ήχους της 2063music μπορεί να αποτελέσει η πολύ καλή συλλογή "Jardin Numerique - Wireless Digital Music" που κυκλοφόρησε το 2004 για να γιορτάσει τα 5 χρόνια της "εταιρείας" με δείγματα από το σύνολο σχεδόν του ρόστερ. Εναλλακτικά μπορείτε να δοκίμασετε κάποιες από τις κυκλοφορίες των καλλιτεχνών που αναφέρονται παραπάνω. Όλες τις κυκλοφορίες της 2063music μπορείτε να τις βρείτε "ελεύθερες" προς "κατέβασμα" είτε από το site της 2063 ή από το archive.org. Καλή ακρόαση!
Σημείωση: Δείτε εδώ το site μιας ακαδημαϊκής εργασίας με θέμα "net labels & open source culture" ή κατεβάστε από εδώ σε PDF την εργασία. Το ανακαλύψαμε στο site της 2063music.
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2005
(Un)Known Pleasures: V/A - Blues & Soul Power
by lkrory21
Καλλιτέχνης: Various Artists
Τίτλος: Blues & Soul Power - Funky R&B and Rockin' Soul Crossovers 1964-72
Ημ.Κυκλ:2003
Εταιρεία: Warner Music.
Από τα αρχεία της θρυλικής Atlantic Records, αυτή η συλλογή που κυκλοφόρησε πριν 2 χρόνια, και περιλαμβάνει τόσο πασίγνωστα όσο και πιο "μικρά" ονόματα της μαύρης μουσικής σε πιο "ροκ" στιγμές. Πολλά έχουν γραφτεί για το πως διάσημα "λευκα" συγκροτήματα της δεκαετίας '60/'70 όπως οι Rolling Stones, Led Zeppelin, κλπ, βούτηξαν στην μαύρη μουσική (Blues, soul, funk) και χρησιμοποίησαν τα ευρηματά τους είτε ως επιρροές ή ως καθαρό "κλέψιμο" σε πιο light μορφή για τα λευκά ακροατήρια.
Η συλλογή που παρουσιάζουμε εδώ εξερευνά το αντίθετο: blues/soul καλλιτέχνες που είτε διασκευάζουν "ροκ" τραγούδια ή ενσωματωνούν "ροκ" στοιχεία στα τραγούδια τους την ίδια περίοδο . 20 "καυτά" τραγούδια funky R&B και rockin' soul (όπως προσδιορίζεται και στον υπότιτλο) σε ένα cd και περιλαμβάνει ονόματα όπως Wilson Picket (2 τραγουδια μεταξύ των οποίων το "Born To Be Wild"!), Aretha Franklin (σε διασκευή του "The Weight" των The Band με τον "πολύ" Duane Allman στην κθάρα), τον Tony Joe White, Solomon Burke και πολλούς άλλους. Μεταξύ άλλων θα βρείτε και το κλασσικό "Help Me (Get That Feeling) part 1 & 2" του Ray Sharpe με το ξεσηκωμένο από το "Gloria" του Van Morrison ριφάκι (και όχι δεν παίζει ο J.Hendrix κιθάρα αντίθετα με τον θρύλο) αλλά και μια καυτή διασκευή από τον King Curtis του "Whole Lotta Love" των Led Zeppelin (που με τη σειρά τους είχαν "κατακλεψει" το "I Need Love" του Muddy Waters).
Στα συν της συλλογής, αναλυτικά σχόλια για κάθε τραγούδι και ανατυπώσεις ετικετών και εξωφύλλων των αυθεντικών επτάϊντσων. Όλα τα τραγούδια είναι αυθεντικές εκτελέσεις της περιόδου 1964-1972.
"Honey drippin' soul and rough-fried funky Blues with a large side order of psychedelic brain salad!"
Tracklist:
01 Mojo Hannah - Esther Phillips
02 Help the Bear - Ted Taylor
03 Help Me (Get the Feeling), Pt. 1 - Ray Sharpe
04 Help Me (Get the Feeling), Pt. 2 - Ray Sharpe
05 Maggie's Farm - Solomon Burke
06 Pork Salad Annie - Tony Joe White
07 Let's Get an Understanding - Wilson Pickett
08 What You Got (Is Good for Me) - Soul Brothers Six
09 Sweet Pea (Don't Love Nobody But Herself) - Don Covay
10 Cross Cut Saw - John Hammond
11 Man of Many Words - Buddy Guy
12 Me - Otis Rush
13 Funky Freddy King
14 Whole Lotta Love - King Curtis
15 Born to Be Wild - Wilson Pickett
16 Everything I Do Goin' Be Funky (From Now On) - Don Covay
17 Sardines & Turnip Greens - Dynamic Eight
18 Freedom Blues - Little Richard
19 The Weight - Aretha Franklin
20 Stud-Spider - Tony Joe White
Τίτλος: Blues & Soul Power - Funky R&B and Rockin' Soul Crossovers 1964-72
Ημ.Κυκλ:2003
Εταιρεία: Warner Music.
Από τα αρχεία της θρυλικής Atlantic Records, αυτή η συλλογή που κυκλοφόρησε πριν 2 χρόνια, και περιλαμβάνει τόσο πασίγνωστα όσο και πιο "μικρά" ονόματα της μαύρης μουσικής σε πιο "ροκ" στιγμές. Πολλά έχουν γραφτεί για το πως διάσημα "λευκα" συγκροτήματα της δεκαετίας '60/'70 όπως οι Rolling Stones, Led Zeppelin, κλπ, βούτηξαν στην μαύρη μουσική (Blues, soul, funk) και χρησιμοποίησαν τα ευρηματά τους είτε ως επιρροές ή ως καθαρό "κλέψιμο" σε πιο light μορφή για τα λευκά ακροατήρια.Η συλλογή που παρουσιάζουμε εδώ εξερευνά το αντίθετο: blues/soul καλλιτέχνες που είτε διασκευάζουν "ροκ" τραγούδια ή ενσωματωνούν "ροκ" στοιχεία στα τραγούδια τους την ίδια περίοδο . 20 "καυτά" τραγούδια funky R&B και rockin' soul (όπως προσδιορίζεται και στον υπότιτλο) σε ένα cd και περιλαμβάνει ονόματα όπως Wilson Picket (2 τραγουδια μεταξύ των οποίων το "Born To Be Wild"!), Aretha Franklin (σε διασκευή του "The Weight" των The Band με τον "πολύ" Duane Allman στην κθάρα), τον Tony Joe White, Solomon Burke και πολλούς άλλους. Μεταξύ άλλων θα βρείτε και το κλασσικό "Help Me (Get That Feeling) part 1 & 2" του Ray Sharpe με το ξεσηκωμένο από το "Gloria" του Van Morrison ριφάκι (και όχι δεν παίζει ο J.Hendrix κιθάρα αντίθετα με τον θρύλο) αλλά και μια καυτή διασκευή από τον King Curtis του "Whole Lotta Love" των Led Zeppelin (που με τη σειρά τους είχαν "κατακλεψει" το "I Need Love" του Muddy Waters).
Στα συν της συλλογής, αναλυτικά σχόλια για κάθε τραγούδι και ανατυπώσεις ετικετών και εξωφύλλων των αυθεντικών επτάϊντσων. Όλα τα τραγούδια είναι αυθεντικές εκτελέσεις της περιόδου 1964-1972.
"Honey drippin' soul and rough-fried funky Blues with a large side order of psychedelic brain salad!"
Tracklist:
01 Mojo Hannah - Esther Phillips
02 Help the Bear - Ted Taylor
03 Help Me (Get the Feeling), Pt. 1 - Ray Sharpe
04 Help Me (Get the Feeling), Pt. 2 - Ray Sharpe
05 Maggie's Farm - Solomon Burke
06 Pork Salad Annie - Tony Joe White
07 Let's Get an Understanding - Wilson Pickett
08 What You Got (Is Good for Me) - Soul Brothers Six
09 Sweet Pea (Don't Love Nobody But Herself) - Don Covay
10 Cross Cut Saw - John Hammond
11 Man of Many Words - Buddy Guy
12 Me - Otis Rush
13 Funky Freddy King
14 Whole Lotta Love - King Curtis
15 Born to Be Wild - Wilson Pickett
16 Everything I Do Goin' Be Funky (From Now On) - Don Covay
17 Sardines & Turnip Greens - Dynamic Eight
18 Freedom Blues - Little Richard
19 The Weight - Aretha Franklin
20 Stud-Spider - Tony Joe White
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2005
Avant Premiere: "ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ"
by lkrory21
ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ: ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ(2005, 120')
Σκηνοθεσία: Ν.Περάκης
Παίζουν: Β.Χαραλαμπόπουλος , Ι.Παπαζήσης , Γ.Τσιμιτσέλης , Ρ.Χαραλαμπίδης , Β.Καγιά, κλπ
Βρεθήκαμε χθες στην avant premiere της νέας ταινίας του Ν.Περάκη στον κινηματογράφο Odeon Opera. 20+ χρόνια μετά την θρυλική πρώτη "Λούφα και Παραλλαγή" ("Ο πατέρας μου έχει ζώα κυριε λοχαγέ -το βλέπω...") με τις περιπέτειες μια ομάδας φαντάρων στην τότε ΥΕΝΕΔ, η νέα ταινία του Ν.Περάκη ασχολείται με τις περιπέτειες μιας ομάδας φαντάρων σε μια βραχονησίδα κοντά στην Κω όταν ένα τούρκικο σκάφος με μοντέλλα αλλά και λαθρομετανάστες πλησιάζει κοντά.
Πλοκή:
Η ιστορία ξεκινά το πρωί της 14ης Αυγούστου , με τον στρατιώτη Αλέξανδρο Τζιμπιζίδη, ο οποίος υπηρετεί στην Κω και έχει πάρει άδεια για να περάσει με την αγαπημένη του που έρχεται από Αθήνα το εορταστικό τετραήμερο. Η κάπως "βυσματική" άδεια του και το αναμενόμενο "χώσιμο" άλλων στη θέση του, προκαλεί τους υπόλοιπους φαντάρους που επινοούν μια δήθεν "επιφυλακή και ανάκληση αδειών" λόγω τουρκικών προκλήσεων και τον στέλνουν υπηρεσία για εκδίκηση στο φυλάκιο της βραχονησίδας Πίττα. Το πρωί όμως της 15ης Αυγούστου, η τουρκική θαλαμηγός «Ege Guzeli» επιχειρεί να αποβιβάσει στη βραχονησίδα Πίττα τρεις λαθρομετανάστες, δύο ταλαιπωρημένους άνδρες και μια μικρή έξι χρόνων. Όταν οι στρατιώτες και ο λοχίας του φυλακίου κάνουν έλεγχο στο σκάφος βρίσκουν μέσα εκτός από τον καπετάνιο του σκάφους, υποψήφιες καλλιστείων (εκ των οποίων η μία είναι κόρη Τούρκου ναυάρχου!!!), έναν δημοσιογράφο και έναν καμεραμάν τουρκικού καναλιού και τα ευτράπελα αρχίζουν.
Σχόλια:
Η ταινία ...βλέπεται και αυτό είναι το μόνο σχόλιο που μπορούμε ίσως να πούμε αλλά τουλάχιστον γελάσαμε. Αλλωστε πηγαίνοντας στο "Όπερα" δεν περιμέναμε να δούμε και... Ταρκόφσκι! Φαρσοκωμωδία καταστάσεων, το σενάριο μπάζει από λίγο έως πολύ (ανάλογα με την ανοχή σας), αρκετές ασυνέχειες αλλά τουλάχιστον βγάζει γέλιο και παρακολουθείται ευχάριστα ειδικά αν κάποιος έχει υπηρετήσει σε νησί ως παραμεθόριο οπότε έχει εικόνες του παραλόγου εντυπωμένες στην μνήμη του όπως πολυβολεία ανάμεσα σε ξαπλώστρες στην παραλία και ΡΕΟ με φαντάρους σε δρόμους γεμάτους τουρίστες και κόσμο. Καλή ταινία αλλά δεν φθάνει στο ύψος της πρώτης και θρυλικής "Λούφας και Παραλλαγής" με Κιμούλη και Καλογερόπουλο.
Μετά την προβολή της ταινίας -για να το γυρίσουμε και λίγο στα "κοσμικά", μπαφιάσαμε με τέχνη σε αυτό το μπλογκ!- ακολούθησε δεξίωση με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της ταινίας, κάμερες, δημοσιογράφους, άλλους "(τριτο)κοσμικούς" όπου παρευρεθήκαμε ένεκα της δωρεάν σαμπάνιας και ποτών αλλά μας γεννήθηκε η εξής απορία: Γιατί όλοι οι "(τριτο)κοσμικοί" χαιρετιούνται με φιλιά στον αέρα και εκφράσεις τύπου "τι κάνεις κουκλάρα"/"στις ομορφιές σου είσαι"/κλπ και τα μάτια τους λένε: "Τι θέλει αυτό το κνόδαλο εδω μέσα;"
Σκηνοθεσία: Ν.Περάκης
Παίζουν: Β.Χαραλαμπόπουλος , Ι.Παπαζήσης , Γ.Τσιμιτσέλης , Ρ.Χαραλαμπίδης , Β.Καγιά, κλπ
Βρεθήκαμε χθες στην avant premiere της νέας ταινίας του Ν.Περάκη στον κινηματογράφο Odeon Opera. 20+ χρόνια μετά την θρυλική πρώτη "Λούφα και Παραλλαγή" ("Ο πατέρας μου έχει ζώα κυριε λοχαγέ -το βλέπω...") με τις περιπέτειες μια ομάδας φαντάρων στην τότε ΥΕΝΕΔ, η νέα ταινία του Ν.Περάκη ασχολείται με τις περιπέτειες μιας ομάδας φαντάρων σε μια βραχονησίδα κοντά στην Κω όταν ένα τούρκικο σκάφος με μοντέλλα αλλά και λαθρομετανάστες πλησιάζει κοντά.
Πλοκή:
Η ιστορία ξεκινά το πρωί της 14ης Αυγούστου , με τον στρατιώτη Αλέξανδρο Τζιμπιζίδη, ο οποίος υπηρετεί στην Κω και έχει πάρει άδεια για να περάσει με την αγαπημένη του που έρχεται από Αθήνα το εορταστικό τετραήμερο. Η κάπως "βυσματική" άδεια του και το αναμενόμενο "χώσιμο" άλλων στη θέση του, προκαλεί τους υπόλοιπους φαντάρους που επινοούν μια δήθεν "επιφυλακή και ανάκληση αδειών" λόγω τουρκικών προκλήσεων και τον στέλνουν υπηρεσία για εκδίκηση στο φυλάκιο της βραχονησίδας Πίττα. Το πρωί όμως της 15ης Αυγούστου, η τουρκική θαλαμηγός «Ege Guzeli» επιχειρεί να αποβιβάσει στη βραχονησίδα Πίττα τρεις λαθρομετανάστες, δύο ταλαιπωρημένους άνδρες και μια μικρή έξι χρόνων. Όταν οι στρατιώτες και ο λοχίας του φυλακίου κάνουν έλεγχο στο σκάφος βρίσκουν μέσα εκτός από τον καπετάνιο του σκάφους, υποψήφιες καλλιστείων (εκ των οποίων η μία είναι κόρη Τούρκου ναυάρχου!!!), έναν δημοσιογράφο και έναν καμεραμάν τουρκικού καναλιού και τα ευτράπελα αρχίζουν.
Σχόλια:
Η ταινία ...βλέπεται και αυτό είναι το μόνο σχόλιο που μπορούμε ίσως να πούμε αλλά τουλάχιστον γελάσαμε. Αλλωστε πηγαίνοντας στο "Όπερα" δεν περιμέναμε να δούμε και... Ταρκόφσκι! Φαρσοκωμωδία καταστάσεων, το σενάριο μπάζει από λίγο έως πολύ (ανάλογα με την ανοχή σας), αρκετές ασυνέχειες αλλά τουλάχιστον βγάζει γέλιο και παρακολουθείται ευχάριστα ειδικά αν κάποιος έχει υπηρετήσει σε νησί ως παραμεθόριο οπότε έχει εικόνες του παραλόγου εντυπωμένες στην μνήμη του όπως πολυβολεία ανάμεσα σε ξαπλώστρες στην παραλία και ΡΕΟ με φαντάρους σε δρόμους γεμάτους τουρίστες και κόσμο. Καλή ταινία αλλά δεν φθάνει στο ύψος της πρώτης και θρυλικής "Λούφας και Παραλλαγής" με Κιμούλη και Καλογερόπουλο.
Μετά την προβολή της ταινίας -για να το γυρίσουμε και λίγο στα "κοσμικά", μπαφιάσαμε με τέχνη σε αυτό το μπλογκ!- ακολούθησε δεξίωση με τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της ταινίας, κάμερες, δημοσιογράφους, άλλους "(τριτο)κοσμικούς" όπου παρευρεθήκαμε ένεκα της δωρεάν σαμπάνιας και ποτών αλλά μας γεννήθηκε η εξής απορία: Γιατί όλοι οι "(τριτο)κοσμικοί" χαιρετιούνται με φιλιά στον αέρα και εκφράσεις τύπου "τι κάνεις κουκλάρα"/"στις ομορφιές σου είσαι"/κλπ και τα μάτια τους λένε: "Τι θέλει αυτό το κνόδαλο εδω μέσα;"
Η ταινία "βγαίνει" στις αίθουσες την Πέμπτη 8/12
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2005
At The Movies: The Three Burials of Melquiades Estrada
by lkrory21
The Three Burials of Melquiades Estrada(2005, 121')
(ελλ. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα)
Σκηνοθεσία: Tommy Lee Jones
Παίζουν: Tommy Lee Jones, Barry Pepper, Dwight Yoakam, κλπ.
Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του T.L.Jones, που μάλλον άργησε να πάρει θέση πίσω από την κάμερα μιας και κοντεύει τα εξήντα, με αυτό το νεο-γουέστερν σε σενάριο του Guillermo Arriaga (21 Grams, Amores Perros, κλπ).
Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Links:
Official Site
AMG
IMDB
(ελλ. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα)
Σκηνοθεσία: Tommy Lee Jones
Παίζουν: Tommy Lee Jones, Barry Pepper, Dwight Yoakam, κλπ.
Η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του T.L.Jones, που μάλλον άργησε να πάρει θέση πίσω από την κάμερα μιας και κοντεύει τα εξήντα, με αυτό το νεο-γουέστερν σε σενάριο του Guillermo Arriaga (21 Grams, Amores Perros, κλπ).
Πλοκή:
Στα σύνορα Η.Π.Α. - Μεξικού, όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος η απανθρωπιά, ο ρατσισμός και η βία, ένας Μεξικανός λαθρομετανάστης εν ονόματι Μελκιάδες Εστράδα (Julio Cedillo), σκοτώνεται από τον συνοριακό φρουρό Mike Norton (Barry Pepper). Η υπόθεση καλύπτεται από τον τοπικό διοικητή της συνοριακής αστυνομίας και τον σερίφη της περιοχής αλλά ο Πητ Πέρκινς (T.L. Jones), ιδιοκτήτης του ράντσου που δούλευε ο νεκρός, ανακαλύπτει την αλήθεια. Απαγάγει τον δολοφόνο του Μελκιάδες, τον αναγκάζει να ξεθάψει τον νεκρό και πάνω σε άλογα ταξιδεύουν τα δύσβατα εδάφη, κυνηγημένοι από την συνοριακή αστυνομία, με σκοπό να τον μεταφέρουν και να τον θάψουν στην γενετειρά του στο Μεξικό.
Σχόλια:
Ο T.L.Jones γύρισε ένα γουέστερν με φόντο ανοιχτά τοπία και ανοιχτούς ορίζοντες στα πρότυπα των κλασσικών έργων αλλά με μοντέρνα γραφή. Το πολύ καλό, βραβευμένο στις Κάννες το 2005, σενάριο είναι του Guillermo Arriaga. Πολυέπιπεδη ταινία που "αγγίζει" με επιτυχία θέματα όπως η απανθρωπιά, η αποξένωση, η βία, η ανάγκη για ένα καλύτερο αύριο που κάνει τους ανθρώπους να περνάν τα σύνορα παρά τα σκληρά μέτρα αποτροπής, η φιλία (σε αλληγορικό επίπεδο), η υπόσχεση και το να κάνεις τα πάντα για να την φέρεις εις περας και άλλα πολλά.
Με ένα συναρπαστικό κάστ από πρωταγωνιστικούς και δεύτερεύοντες ρόλους όπως ο
σερίφης Μπελμόντ(Dwight Yoakam), κλπ, περιπλεκόμενες ιστορίες, συμπτώσεις που θυμίζουν αρχαία ελληνική τραγωδία και όχημα την πολύ καλή σκηνοθετική εκτέλεση του T.L.Jones, το έργο είναι πολυεπίπεδο και εντυπωσιακό. Ο ίδιος αποδίδει εκπληκτικά τον ρόλο του και στιγμές - στιγμές είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Πότε με μαύρο χιούμορ πότε με βίαιες στιγμές και πότε με σκηνές που πραγματικά γυρνάνε το στομάχι, ο Jones και ο Arriaga, ταξιδεύοντας μας στα άγρια τοπία της αμερικανομεξικανικής μεθορίου, μας δείχνουν στο τέλος ότι η συμπόνοια και η λύτρωση μπορούν να βρεθούν στα πιο απίθανα μέρη. Το έργο είναι κάπως αργό σε εξέλιξη αλλά δεν καταλήγει ποτέ σε κοιλιά ή βαρετό. Να σημειώσουμε ότι πέρα από το σενάριο, στο Φεστιβάλ Καννών βραβεύθηκε και ο T.L.Jones για την ερμηνεία του.Συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Links:
Official Site
AMG
IMDB
Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2005
A little bit of this A little bit of that...again
by lkrory21
Λίγα λόγια για το αξιόλογο ηλεκτρονικό περιοδικο Blogr, την πολύ καλή έκθεση για την Αθήνα του 20ο αιώνα, για την επερχόμενη Cheap Art και άλλα.
1.BloGR:
"Κυκλοφόρησε" το 7ο ηλεκτρονικό περιοδικό με θέμα τα blog, BloGR, από τον Jim_Hellas. Το περιοδικό βελτιώνεται αισθητά από τεύχος σε τεύχος και η θεματολογία του περιλαμβάνει posts από διάφορα blogs, tips και tricks για στήσιμο blogs και άλλα πολλά. Ανάμεσα στα άλλα θέματα στο τελευταίο τεύχος, περιέλαβε και ολόκληρη την σειρά post με θέμα την επισκεψη μας στο Βερολίνο. Φυσικά και τον ευχαριστούμε πολύ και πολλά συγχαρητήρια επίσης για την προσπάθεια. Εδώ link για το προσωπικό του blog και εδώ για το BloGR. Να σημειώσουμε εδώ ότι το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί 15 Ιανουαρίου 2006.
2.Τεχνόπολη:
Βρεθήκαμε στην έκθεση "Η Αθήνα τον 20ο Αιώνα" που λαμβάνει χώρα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Έκθεση που περιλαμβάνει φωτογραφίες, οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, αντικείμενα, αφίσσες, κ.α. από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι το σήμερα. Όλα τα σημαντικά γεγονότα και στιγμές της πόλης αλλά και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων απεικονίζονται καθώς και η σταδιακή μεταβολή από μικρή πόλη πέριξ της Ακρόπολης στην σύγχρονη μητρόπολη - τέρας του σήμερα. Παράλληλα φιλοξενείται και μια έκθεση με θέμα "Κρατική Ραδιοφωνία - Τηλεόραση" και περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα και προβολές παλαιών εκπομπών. Συνολικά είναι σημαντική έκθεση αλλά δυστυχώς αν και ήταν Σάββατο απόγευμα ελάχιστοι άνθρωποι ήταν παρόντες. Αφήστε λίγο τα Mall/Media Martkt και άλλους "ναούς" της υπερκατανάλωσης και επισκεφθείτε κάτι που αξίζει πραγματικά. Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
3.Cheap Art:
Και μιας και είμαστε στον χώρο των εικαστικών τεχνών να σας πούμε ότι από Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου ξεκινά η καθιερωμένη πλέον ετήσια έκθεση με τίτλο "Cheap Art" στην γκαλερί a.antonopoulou.art στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 20 - 4ος όροφος). H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου.Συμμετέχουν πολλοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων και οι πολύ καλοί φίλοι μας Φάνης Λογοθέτης (δείτε link δεξία για το προσωπικό του site), Έλλη Καραβανάκη και Γιώργο Βιτσαρόπουλο τους οποίους αξίζει να τσεκάρετε. Όλα καλά αλλά ο προσδιορισμός της λέξης art με ένα επίθετο που δηλώνει χρηματική αξία δεν φέρνει όλιγον τι σε εμπόριο? Μάλλον διαφωνούμε ιδεολογικά με την λογική "ο,τι πάρεις 100" (στην περίπτωση της Cheap Art, 70€) καθώς είναι λογική από discount stores ή λαϊκή αγορά και όχι χώρου και τόπου "τέχνης" (βάλτε πολλά εισαγωγικά εδώ). Φυσικά έχουν εκτεθεί πολλά πολύ καλά έργα στην Cheap Art από διάφορυς καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων και οι προαναφερθέντες που έχουν συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις) αλλά η λογική της συγκεκριμένης έκθεσης κάπως προβληματίζει ιδεολογικά όπως και όλες οι εκθέσεις που έχουν εμπορικούς σκοπούς.
4.Κάτι για το τέλος:
Και μιας και ανφερθήκαμε στον πολύ καλό μας φίλο Φάνη Λογοθέτη τσεκάρετε εδώ ένα πολύ ωραίο άρθρο (με πολλές και πολύ όμορφες φώτογραφίες) από την πρόσφατη επισκεψή του στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Μήπως παρευρέθει κανείς στο... "Γαλάζιο" στην συναυλία του Alpha Blondy να μας πει τι έγινε; Κανένα τζαμάρισμα ίσως με τους Κονιτοπουλαίους στο τέλος; χε χε χε ...τσικ-τσικιτσικ "Ντάρι ντάρι ντάρι στον γυαλό πετούν οι γλάροι... rastaman!"
Αυτά προς το παρόν!
1.BloGR:
"Κυκλοφόρησε" το 7ο ηλεκτρονικό περιοδικό με θέμα τα blog, BloGR, από τον Jim_Hellas. Το περιοδικό βελτιώνεται αισθητά από τεύχος σε τεύχος και η θεματολογία του περιλαμβάνει posts από διάφορα blogs, tips και tricks για στήσιμο blogs και άλλα πολλά. Ανάμεσα στα άλλα θέματα στο τελευταίο τεύχος, περιέλαβε και ολόκληρη την σειρά post με θέμα την επισκεψη μας στο Βερολίνο. Φυσικά και τον ευχαριστούμε πολύ και πολλά συγχαρητήρια επίσης για την προσπάθεια. Εδώ link για το προσωπικό του blog και εδώ για το BloGR. Να σημειώσουμε εδώ ότι το επόμενο τεύχος κυκλοφορεί 15 Ιανουαρίου 2006.
2.Τεχνόπολη:
Βρεθήκαμε στην έκθεση "Η Αθήνα τον 20ο Αιώνα" που λαμβάνει χώρα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Έκθεση που περιλαμβάνει φωτογραφίες, οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, αντικείμενα, αφίσσες, κ.α. από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι το σήμερα. Όλα τα σημαντικά γεγονότα και στιγμές της πόλης αλλά και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων απεικονίζονται καθώς και η σταδιακή μεταβολή από μικρή πόλη πέριξ της Ακρόπολης στην σύγχρονη μητρόπολη - τέρας του σήμερα. Παράλληλα φιλοξενείται και μια έκθεση με θέμα "Κρατική Ραδιοφωνία - Τηλεόραση" και περιλαμβάνει πολλά αντικείμενα και προβολές παλαιών εκπομπών. Συνολικά είναι σημαντική έκθεση αλλά δυστυχώς αν και ήταν Σάββατο απόγευμα ελάχιστοι άνθρωποι ήταν παρόντες. Αφήστε λίγο τα Mall/Media Martkt και άλλους "ναούς" της υπερκατανάλωσης και επισκεφθείτε κάτι που αξίζει πραγματικά. Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.
3.Cheap Art:
Και μιας και είμαστε στον χώρο των εικαστικών τεχνών να σας πούμε ότι από Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου ξεκινά η καθιερωμένη πλέον ετήσια έκθεση με τίτλο "Cheap Art" στην γκαλερί a.antonopoulou.art στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 20 - 4ος όροφος). H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου.Συμμετέχουν πολλοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων και οι πολύ καλοί φίλοι μας Φάνης Λογοθέτης (δείτε link δεξία για το προσωπικό του site), Έλλη Καραβανάκη και Γιώργο Βιτσαρόπουλο τους οποίους αξίζει να τσεκάρετε. Όλα καλά αλλά ο προσδιορισμός της λέξης art με ένα επίθετο που δηλώνει χρηματική αξία δεν φέρνει όλιγον τι σε εμπόριο? Μάλλον διαφωνούμε ιδεολογικά με την λογική "ο,τι πάρεις 100" (στην περίπτωση της Cheap Art, 70€) καθώς είναι λογική από discount stores ή λαϊκή αγορά και όχι χώρου και τόπου "τέχνης" (βάλτε πολλά εισαγωγικά εδώ). Φυσικά έχουν εκτεθεί πολλά πολύ καλά έργα στην Cheap Art από διάφορυς καλλιτέχνες (μεταξύ των οποίων και οι προαναφερθέντες που έχουν συμμετάσχει σε πολλές εκθέσεις) αλλά η λογική της συγκεκριμένης έκθεσης κάπως προβληματίζει ιδεολογικά όπως και όλες οι εκθέσεις που έχουν εμπορικούς σκοπούς.
4.Κάτι για το τέλος:
Και μιας και ανφερθήκαμε στον πολύ καλό μας φίλο Φάνη Λογοθέτη τσεκάρετε εδώ ένα πολύ ωραίο άρθρο (με πολλές και πολύ όμορφες φώτογραφίες) από την πρόσφατη επισκεψή του στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Μήπως παρευρέθει κανείς στο... "Γαλάζιο" στην συναυλία του Alpha Blondy να μας πει τι έγινε; Κανένα τζαμάρισμα ίσως με τους Κονιτοπουλαίους στο τέλος; χε χε χε ...τσικ-τσικιτσικ "Ντάρι ντάρι ντάρι στον γυαλό πετούν οι γλάροι... rastaman!"
Αυτά προς το παρόν!
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2005
Notes From The Digital Underground #6
by lkrory21
The Conet Project
"To soundtrack της κατασκοπείας είναι η φωνή ενός μικρού κοριτσιού που εκφωνεί στα βραχέα μονότονες σειρές αριθμών"
"To soundtrack της κατασκοπείας είναι η φωνή ενός μικρού κοριτσιού που εκφωνεί στα βραχέα μονότονες σειρές αριθμών"
Αν ασχολήστε ως ραδιοερασιτέχνης ίσως και να έχει τύχει κάποιο βράδυ να ακούσετε στα "βραχέα" μια αντρική ή γυναικεία φωνή να εκφωνεί μονότονα σειρές από φαινομενικά τυχαίους αριθμούς ή γράμματα: 542... 542 ... ή ...Yankee Foxtrot Hotel... Yankee Foxtrot Hotel... Αν όμως δεν έχει τύχει έχετε την ευκαιρία να τα ακούσετε σε μια από τις πιο ιδιότυπες συλλογές ηχητικών αποσπασμάτων από καταβολής δισκογραφίας. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Οι επονομαζόμενοι Number Shortwave Stations είναι σταθμοί στα βραχέα που εκπέμπουν σε συγκεκριμένες συνηθως ώρες και συχνότητες κωδικοποιημένα μυνήματα με την μορφή σειρών αριθμών ή γραμμάτων συνήθως στα αγγλικά αλλά υπάρχουν πολλοί στα γερμανικά και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η περίοδος που κυρίως εκπέμπαν ήταν κατά την διάρκεια του Ψυχρού πολέμου αλλά αρκετοί σταθμοί συνεχίζουν έως σήμερα. Το ποιοι εκπέμπουν, ποιοι τα λαμβάνουν αλλά και ποιο είναι το περιέχομενο των μεταδιδόμενων μυνημάτων είναι άγνωστο. Μετεωρολογικά δεδομένα, δεδομένα που αφορούν την ναυσιπλοϊα και κατασκοπεία είναι οι πιο διαδεδομένες υποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση καμία κυβερνητική υπηρεσία από κανένα κράτος δεν έχει παραδεχθεί την ύπαρξη των σταθμών. Η πιο πιθανή εξήγηση για αυτούς που παρακολουθούν το ζήτημα είναι αυτή της κατασκοπείας. Περισσότερα για το ζήτημα διαβάστε στο πλήρες επί του θέματος site του Simon Mason (Έχει γράψει και βιβλίο για το ζήτημα) και στην Wikipedia.
Η συλλογή "The Conet Project" της Irdial (κανονική εταιρεία ηλεκτρονικής μουσικής που διέθεσε τον καταλογο της δωρεάν στο Ίντερνετ πριν μερικά χρόνια) περιέχει τέσσερα cd (είτε προς πώληση ή ως δωρεάν download από το archive.com) με αποσπάσματα από τέτοιους σταθμούς από ιδιωτικές συλλογές ραδιοερασιτεχνών ενώ πολλά από αυτά είναι ηχογραφημένα έως και 25 χρόνια πριν. Πιθανόν να έχετε ακούσει samples σε ηχογραφήσεις των Stereolab, Porcupine Tree και Wilco. Σειρές αριθμών ή γραμμάτων στα αγγλικά, γερμανικά, ρωσσικά, μικρά μουσικά αποσπάσματα με γνωστές μελωδίες που συνήθως σηματοδοτούν την αρχή της μετάδοσης και πολλά ραδιοφωνικά παράσιτα αποτελούν το υλικό της συλλογής.
Ακούστε την συλλογή αργά το βράδυ στο σκοτάδι και ειναι σχεδόν σίγουρο ότι σκοτεινές εικόνες από γιγάντιαιες ραδιοφωνικές κεραίες, κατασκόπους, ιστορίες από τον Ψυχρό Πόλεμο θα κατακλύσουν τα όνειρα σας. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν έχει αποκρυπτογραφηθει κανένα από τα μυνήματα τόσα χρόνια λόγω και του πιθανολογούμενου τρόπου κρυπτογράφησης με one time pads που είναι σχεδόν αδύνατο να "σπάσει". Δεν ξέρει κανείς τα μυνήματα αυτά μεταφράζονται σε εντολές εκτέλεσης κάποιου "διπλού" κατάσκοπου, συντεταγμένες στατιωτικών εγκαταστάσεων ή απλά μετεωρολογικά δεδομένα από την Κρακοβία ή η θέση κάποιου δεξαμενόπλοιου στην Β.Θάλασσα.
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και περίεργες ηχογραφήσεων που περιέχουν καλά κρυμμένα μυστικά...
UPDATE: Μπορείτε να βρείτε ένα mp3 από την συλλογή στην στήλη δεξία στο τμήμα "mp3 of the week"
Links:
Archive.com - Conet
Irdial
Irdial - Conet Project
Wikipedia article
Simon Mason
Φώτο: Το εξώφυλλο της συλλογής
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2005
As Seen On DVD: "Land Of The Dead"
by lkrory21
Land of the Dead (2005, 97’)
Σκηνοθεσία: George A. Romero
Παίζουν: Dennis Hopper, Asia Argento, Simon Baker, κλπ
Η επιστροφή του G.Romero στο είδος που τον έκανε διάσημο. Το LOTD είναι η συνέχεια στην τριλογία που περιλαμβάνει την «σημαντικότερη ταινία τρόμου των τελευταίων πενήντα χρόνων», κατά τον Stephen King, «Night Of The Living Dead”(1968) και τα “Dawn Of The Dead”(1978) και «Day Of The Dead”(1985).
Πλοκή:
Βρισκόμαστε στην σύγχρονη εποχή όπου οι «ζωντανοί νεκροί» έχουν επικρατήσει σχεδόν στο σύνολο του κόσμου. Επιζώντες έχουν καταφύγει σε μια θωρακισμένη πόλη καλά φρουρούμενη από εκπαιδευμένους μισθοφόρους όπου έχει τα χαρακτηριστικά κοινωνίας φεουδαρχικού τύπου. Η πόλη βρίσκεται υπό την διοίκηση του Kaufman (D.Hopper) και ορισμένων άλλων τυχοδιωκτών που ζουν πολυτελέστατα σε έναν τεράστιο ουρανοξύστη ενώ οι υπόλοιποι επιζώντες φυτοζωούν εντός των τειχών. Έξω από τα τείχη ορδές από ζόμπι αναπτύσσουν σιγά σιγά μια πρωτόγονη λογική και προσελκύονται από τα φώτα της πόλης. Μέσα από τα τείχη, η οργή, η απογοήτευση και η αναρχία εντείνονται. Ο τρόμος αρχίζει...
Σκηνοθεσία: George A. Romero
Παίζουν: Dennis Hopper, Asia Argento, Simon Baker, κλπ
Η επιστροφή του G.Romero στο είδος που τον έκανε διάσημο. Το LOTD είναι η συνέχεια στην τριλογία που περιλαμβάνει την «σημαντικότερη ταινία τρόμου των τελευταίων πενήντα χρόνων», κατά τον Stephen King, «Night Of The Living Dead”(1968) και τα “Dawn Of The Dead”(1978) και «Day Of The Dead”(1985).
Πλοκή:
Βρισκόμαστε στην σύγχρονη εποχή όπου οι «ζωντανοί νεκροί» έχουν επικρατήσει σχεδόν στο σύνολο του κόσμου. Επιζώντες έχουν καταφύγει σε μια θωρακισμένη πόλη καλά φρουρούμενη από εκπαιδευμένους μισθοφόρους όπου έχει τα χαρακτηριστικά κοινωνίας φεουδαρχικού τύπου. Η πόλη βρίσκεται υπό την διοίκηση του Kaufman (D.Hopper) και ορισμένων άλλων τυχοδιωκτών που ζουν πολυτελέστατα σε έναν τεράστιο ουρανοξύστη ενώ οι υπόλοιποι επιζώντες φυτοζωούν εντός των τειχών. Έξω από τα τείχη ορδές από ζόμπι αναπτύσσουν σιγά σιγά μια πρωτόγονη λογική και προσελκύονται από τα φώτα της πόλης. Μέσα από τα τείχη, η οργή, η απογοήτευση και η αναρχία εντείνονται. Ο τρόμος αρχίζει...
Σχόλια:
Το τέταρτο μέρος της σειράς του Romero δεν προσθέτει πολλά στη φήμη του σκηνοθέτη χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι το έργο δεν είναι απολαυστικό και δεν κρατάει σε υψηλό επίπεδο τα βασικά χαρακτηριστικά των προηγούμενων τριών. Τα έργα του Romero πέρα από τα (καλογυρισμένα) λουτρά αίματος και τις ακραίες σκηνές κανιβαλισμών και απόλυτου τρόμου δεν είναι απλά ανούσιες ταινίες τρόμου της σειράς με σκοπό απλά την πρόκληση. Η πολιτική αλληγορία καταρχήν είναι πάντα παρούσα, από την κριτική στην ρατσιστική Αμερική της πρώτης ταινίας μέχρι την κριτική στη σύγχρονη Αμερική και τον πόλεμο στο Ιράκ στο LOTD. Στο “Making Of” που περιλαμβάνεται στο DVD αναφέρεται ρητά ότι ως πρότυπο για τον αδίστακτο Kaufman (σε πολύ καλή ερμηνεία από τον D.Hopper), o Romero είχε τον υπουργό Άμυνας των Η.Π.Α. Donald Rumsfeld! Επιπλέον η γραφή σε όλα τα έργα δείχνει μια δυσπιστία για τον άνθρωπο και τις ικανότητες του να ανταπεξέλθει . Σαν ο Romero να θεωρεί σίγουρη ότι σε οποιαδήποτε στιγμή κινδύνου η ανθρωπότητα θα επιλέξει τον δρόμο που θα την φέρει σίγουρα στην καταστροφή. Αυτή η μηδενιστική τάση είναι φανερή στο ζοφερό τέλος όλων των ταινιών που αφήνουν ελάχιστες χαραμάδες ελπίδας.
Εν κατακλείδι, το LOTD είναι μια καλή και ενδιαφέρουσα συνέχεια της ιστορίας της επικράτησης των «ζωντανών νεκρών» χωρίς βέβαια να δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας σε σχέση με τα προηγούμενα τρία έργα και ειδικά με την συγκλονιστική πρώτη ταινία (δείτε εδώ παλαιότερη αναφορά μας σε αυτή).
Links:
Official Site
IMDB
All Movie Guide
Homepage Of The Dead
Άρθρο του Stephen King για την τετραλογία του Romero.
Φώτο: Εύγλωττη σκηνή από την ταινία! (Δεν σας θυμίζει την μικρή Καρεν που καννιβαλίζει τον πατέρα της στο NOTLD?)
Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2005
Vienna Calling #6
by lkrory21
Το 6ο κατα σειρά V.C. από την Uma στην Βιέννη, αφιερωμένο στην σειρά εκδηλώσεων Wien Modern αλλά και σε επισκέψεις σε σημαντικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας....
Λοιπόν γεια σε όλους από την κρύα και χιονισμένη Βιέννη. Το τελευταίο πράγμα που έχει όρεξη κάποιος να κάνει με αυτόν τον καιρό είναι να πάει σε μαθήματα. Για εμάς τους ...μεσόγειους η όλη κατάσταση θυμίζει ήδη Χριστούγεννα. Έχουμε στο νου μας και την Ελλάδα όπου όταν χιονίζει όλα υπολειτουργούν, αλλά εδώ δεν είναι έτσι προφανώς.
Wien Modern:
Αυτό το μήνα λαμβάνει χώρα το Wien Modern, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην μουσική του παρόντος και του μέλλοντος. Πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις, αφιερώματα σε avant garde συνθέτες, παραστάσεις με συνδυασμό «ζωντανής» μουσικής με άλλες τέχνες όπως χορός ή κινηματογράφος. Δυστυχώς δεν είδα όλα όσα ήθελα να δω αλλά μόνο δύο events μέχρι τώρα. Πιο συγκεκριμένα είδαμε ένα live των To Rococo Rot, ένα τρίο από το Βερολίνο με έναν στα electronics, ένα στην κιθάρα – πλήκτρα και ένα drummer. To ύφος ηλεκτρονικό μεν αλλά με Pop προσανατολισμούς, θα το χαρακτηρίζαμε avant garde pop. Το πιο ωραίο στοιχείο τους ήταν πάντως ο συνδυασμός του καταιγιστικού drummer με το υπόλοιπο καθαρά ηλεκτρονικό σχήμα. Πριν τους To Rococo Rot, εμφανίστηκε ο αυστριακός καλλιτέχνης Robin Fox. Ήχος στα όρια του noise , βασισμένος στο παιχνίδι με τις συχνότητες (φαίνεται να έχει πολύ ακούσει Pan Sonic και τα συναφή) και με ενδιαφέρον οπτικό μέρος άρρηκτα συνδεδεμένο με την μουσική του. Μείον του live ήταν ότι έλαβε χώρα σε μια μικρή θεατρική αίθουσα, με αποτέλεσμα η μουσική να μην έχει χώρο να αναπνεύσει αλλά και οι θεατές να έχουν χώρο να εκδηλωθούν.
Το άλλο event που είδαμε στα πλαίσια της Wien Modern ονομαζότανε Welt Spiegel Kino (ελληνικά: Ο κόσμος καθρεφτίζει τον κινηματογράφο). Πρόκειται για ένα project σε τρία επεισόδια (εκ των οποίων είδαμε τα δύο) που αναφέρεται στον κινηματογράφο των αρχών του αιώνα. Κάθε επεισόδιο είχε δύο μέρη, ένα με πλάνα αρχείου έξω από κάποιον παλαιό κινηματογράφο κάποιας πόλης, με πολλές αναφορές φυσικά στην κοινωνία της εποχής, και ένα δεύτερο με σκηνές από ταινίες που είχανε προβληθεί στον κινηματογράφο αυτό με live μουσική από τους Christian Fennesz(πάλι αυτός!) στην κιθάρα και laptop, Burkhard Stangl(κιθάρα, electronics) και Jean Paul Dessy(τσέλλο). Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και μινιμαλιστικό το μουσικό μέρος. Τα δύο πρώτα επεισόδια που είδαμε αναφερόντουσαν στην Βίεννη και την Surabaya (Ινδονησία) αντίστοιχα.
Εικαστικά και άλλα:
Πέρα από την μουσική, συμβαίνουν τόσα πολλά στο πολιτιστικό τομέα εδώ στην Βιέννη που είναι αδύνατον να τα προλάβει κανείς όλα, δυστυχώς. Επιλέξαμε και επισκεφθήκαμε μια έκθεση φωτογραφίας στο West Licht Museum που ονομαζότανε “Secret Snapshots” και αποτελούταν από γυμνές φωτογραφίες γυναικών, αρκετά προσωπικές, από τις δεκαετίες 20 έως 60, μέρος της ιδιωτικής συλλογής κάποιου φωτογράφου. Ενδιαφέρουσα έκθεση, με ηδονοβλεπτικό χαρακτήρα αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Καλή ήταν και η έκθεση "Die Enzyklopaidie der Wahren Werte"(ελλην. Η εγκυκλοπαίδεια των αληθινών αξιών») στο Kunstlerhaus Wien, μια μεταμοντέρνα κριτική ματιά στην σύγχρονη ζωή.
Για να πάμε σε κάτι πιο ...κλασσικό, επισκεφθηκαμε το Leopold Museum, μουσείο που κανονικά φιλοξενεί την σημαντικότερη συλλογή αυστριακής ζωγραφικής δηλ. Klimt, Schiele, Kokotschka, κ.α. από την δωρεά της ιδιωτικής συλλογής της οικογένειας Leopold το 2000. Αυτό το καιρό φιλοξενείται σε ανταλλαγή της αυστριακής συλλογής η έκθεση “Iμπρεσσιονιστές από το μουσείο Orsay”. Δεν χρειάζεται καν να πω ότι η έκθεση είναι εντυπωσιακή με πασίγνωστους κλασσικούς πίνακες των Monet, Degas, Renoir, Van Gogh, κλπ και η δική μου κριτική είναι περιττή. Όποιος έχει πάει στο Orsay στο Παρίσι τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Μείον της όλης υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι πίνακες των Αυστριακών ζωγράφων του Leopold βρίσκονται στο Orsay οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε Klimt ή Kokotchka αλλά μόνο Schiele (Το Leopold έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του), τα έργα του οποίου είναι ιδιαίτερα σκοτεινά. Κατα την γνώμη μου, οι υπόλοιποι αυστριακοί ζωγράφοι δεν νομίζουν να εντυπωσιάζουν κανέναν μη αυστριακο και μπορώ να πω ότι τους είδα λίγο αδιάφορα! Τέλος στα πλαίσια της ...δίψας για τέχνη που με έχει πιάσει ξαφνικά, είδα και την έκθεση φωτογραφίας του Albert Watson, πολύ γνωστού φωτογράφου μόδας, με φωτογραφίες διασημοτήτων (Kate Moss, Mick Jagger, κλπ) αλλά και αγνώστων όπως πόρνες στο Λας Βέγκας, κλπ. Υπερτιμημένη (τσιμπημένο το εισιτήριο!) και πολυδιαφημισμένη αλλά τελικά καλή έκθεση.
Αυτά τα ...ολίγα προς το παρόν από την Βιέννη. Θα επανέλθουμε με τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες εδώ και τα σχετικά... Bye!
Uma
Λοιπόν γεια σε όλους από την κρύα και χιονισμένη Βιέννη. Το τελευταίο πράγμα που έχει όρεξη κάποιος να κάνει με αυτόν τον καιρό είναι να πάει σε μαθήματα. Για εμάς τους ...μεσόγειους η όλη κατάσταση θυμίζει ήδη Χριστούγεννα. Έχουμε στο νου μας και την Ελλάδα όπου όταν χιονίζει όλα υπολειτουργούν, αλλά εδώ δεν είναι έτσι προφανώς.
Wien Modern:
Αυτό το μήνα λαμβάνει χώρα το Wien Modern, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στην μουσική του παρόντος και του μέλλοντος. Πολλές και διαφορετικές εκδηλώσεις, αφιερώματα σε avant garde συνθέτες, παραστάσεις με συνδυασμό «ζωντανής» μουσικής με άλλες τέχνες όπως χορός ή κινηματογράφος. Δυστυχώς δεν είδα όλα όσα ήθελα να δω αλλά μόνο δύο events μέχρι τώρα. Πιο συγκεκριμένα είδαμε ένα live των To Rococo Rot, ένα τρίο από το Βερολίνο με έναν στα electronics, ένα στην κιθάρα – πλήκτρα και ένα drummer. To ύφος ηλεκτρονικό μεν αλλά με Pop προσανατολισμούς, θα το χαρακτηρίζαμε avant garde pop. Το πιο ωραίο στοιχείο τους ήταν πάντως ο συνδυασμός του καταιγιστικού drummer με το υπόλοιπο καθαρά ηλεκτρονικό σχήμα. Πριν τους To Rococo Rot, εμφανίστηκε ο αυστριακός καλλιτέχνης Robin Fox. Ήχος στα όρια του noise , βασισμένος στο παιχνίδι με τις συχνότητες (φαίνεται να έχει πολύ ακούσει Pan Sonic και τα συναφή) και με ενδιαφέρον οπτικό μέρος άρρηκτα συνδεδεμένο με την μουσική του. Μείον του live ήταν ότι έλαβε χώρα σε μια μικρή θεατρική αίθουσα, με αποτέλεσμα η μουσική να μην έχει χώρο να αναπνεύσει αλλά και οι θεατές να έχουν χώρο να εκδηλωθούν.
Το άλλο event που είδαμε στα πλαίσια της Wien Modern ονομαζότανε Welt Spiegel Kino (ελληνικά: Ο κόσμος καθρεφτίζει τον κινηματογράφο). Πρόκειται για ένα project σε τρία επεισόδια (εκ των οποίων είδαμε τα δύο) που αναφέρεται στον κινηματογράφο των αρχών του αιώνα. Κάθε επεισόδιο είχε δύο μέρη, ένα με πλάνα αρχείου έξω από κάποιον παλαιό κινηματογράφο κάποιας πόλης, με πολλές αναφορές φυσικά στην κοινωνία της εποχής, και ένα δεύτερο με σκηνές από ταινίες που είχανε προβληθεί στον κινηματογράφο αυτό με live μουσική από τους Christian Fennesz(πάλι αυτός!) στην κιθάρα και laptop, Burkhard Stangl(κιθάρα, electronics) και Jean Paul Dessy(τσέλλο). Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και μινιμαλιστικό το μουσικό μέρος. Τα δύο πρώτα επεισόδια που είδαμε αναφερόντουσαν στην Βίεννη και την Surabaya (Ινδονησία) αντίστοιχα.
Εικαστικά και άλλα:
Πέρα από την μουσική, συμβαίνουν τόσα πολλά στο πολιτιστικό τομέα εδώ στην Βιέννη που είναι αδύνατον να τα προλάβει κανείς όλα, δυστυχώς. Επιλέξαμε και επισκεφθήκαμε μια έκθεση φωτογραφίας στο West Licht Museum που ονομαζότανε “Secret Snapshots” και αποτελούταν από γυμνές φωτογραφίες γυναικών, αρκετά προσωπικές, από τις δεκαετίες 20 έως 60, μέρος της ιδιωτικής συλλογής κάποιου φωτογράφου. Ενδιαφέρουσα έκθεση, με ηδονοβλεπτικό χαρακτήρα αλλά δεν τρελάθηκα κιόλας. Καλή ήταν και η έκθεση "Die Enzyklopaidie der Wahren Werte"(ελλην. Η εγκυκλοπαίδεια των αληθινών αξιών») στο Kunstlerhaus Wien, μια μεταμοντέρνα κριτική ματιά στην σύγχρονη ζωή.
Για να πάμε σε κάτι πιο ...κλασσικό, επισκεφθηκαμε το Leopold Museum, μουσείο που κανονικά φιλοξενεί την σημαντικότερη συλλογή αυστριακής ζωγραφικής δηλ. Klimt, Schiele, Kokotschka, κ.α. από την δωρεά της ιδιωτικής συλλογής της οικογένειας Leopold το 2000. Αυτό το καιρό φιλοξενείται σε ανταλλαγή της αυστριακής συλλογής η έκθεση “Iμπρεσσιονιστές από το μουσείο Orsay”. Δεν χρειάζεται καν να πω ότι η έκθεση είναι εντυπωσιακή με πασίγνωστους κλασσικούς πίνακες των Monet, Degas, Renoir, Van Gogh, κλπ και η δική μου κριτική είναι περιττή. Όποιος έχει πάει στο Orsay στο Παρίσι τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Μείον της όλης υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι πίνακες των Αυστριακών ζωγράφων του Leopold βρίσκονται στο Orsay οπότε δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε Klimt ή Kokotchka αλλά μόνο Schiele (Το Leopold έχει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του), τα έργα του οποίου είναι ιδιαίτερα σκοτεινά. Κατα την γνώμη μου, οι υπόλοιποι αυστριακοί ζωγράφοι δεν νομίζουν να εντυπωσιάζουν κανέναν μη αυστριακο και μπορώ να πω ότι τους είδα λίγο αδιάφορα! Τέλος στα πλαίσια της ...δίψας για τέχνη που με έχει πιάσει ξαφνικά, είδα και την έκθεση φωτογραφίας του Albert Watson, πολύ γνωστού φωτογράφου μόδας, με φωτογραφίες διασημοτήτων (Kate Moss, Mick Jagger, κλπ) αλλά και αγνώστων όπως πόρνες στο Λας Βέγκας, κλπ. Υπερτιμημένη (τσιμπημένο το εισιτήριο!) και πολυδιαφημισμένη αλλά τελικά καλή έκθεση.
Αυτά τα ...ολίγα προς το παρόν από την Βιέννη. Θα επανέλθουμε με τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες εδώ και τα σχετικά... Bye!
Uma
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2005
A Little Bit Of This A Little Bit Of That.
by lkrory21
Το blog κοντεύει να καταντήσει ταξιδιωτικός οδηγός εντυπώσεων το τελευταίο καιρό, το ξέρουμε, σιγά - σιγά όμως θα επιστρέψουμε στα ..."πάτρια εδάφη" της μουσικής και του σινεμά. Άλλωστε ο καίρος είναι πλέον χειμωνιάτικος και ενδείκνυται για ακροάσεις δίσκων ή παρακολουθήσεις DVD στη ζεστούλα! Άλλωστε και η "νυχτερινή" Αθήνα έχει λίγο ...βαλτώσει δεν νομίζετε?
Και μιας και αναφερθήκαμε στο ...Athens By Night ας δούμε τι είδαμε πρόσφατα από bar/clubs.Επισκεφθήκαμε το νέο "Stand" πριν καμμια δύο βδομάδες, το οποίο είναι κλάσεις ανώτερο αισθητικά από το προηγούμενο. O ...αειθαλής ιδιοκτήτης πάντα παρόν και εξυπηρετικός όπως και το υπόλοιπο προσωπικό. Μόνο παράπονο η μουσική που παραμένει αχταρμάς (μπορεί να ακούσεις Metallica και στο καπάκι ...Β.Γερμανό που λέει ο λόγος) όπως και στο παλαιότερο.
Το "Corto Maltese" με αλλαγές φέτος αλλά παραμένει, κατα τη γνώμη μας, το καλύτερο bar στην πόλη. Μείωσε τις ταπετσαρίες με τα κόμικς του ομώνυμου χαρακτήρα(κακώς!) και αύξησε λίγο το χώρο του αλλάζοντας την διαρρύθμιση στα τραπέζια. Τα ΠαρασκευοΣάββατα γίνεται ...της Πόπης από κόσμο ως συνήθως μιας και είναι σχετικά μικρό δυστυχώς. Στα μείον η μάλλον ακριβή είσοδος(8€!) τις Παρασκευές-Σάββατα.
O "Aλχημιστής" βλέπει τις μετοχές του να ανεβαίνουν συνεχώς. Έφτιαξε και νέο χώρο - club στο υπόγειο. Καλό swinging bar (πολύ της ...μοδώς η έκφραση!) και καλή μουσική.
Στην σειρά άρθρων "Notes From The Digital Underground" (που έχει μείνει πίσω, το ξέρουμε!) ετοιμάζουμε παρουσιάση της γερμανικής net label 2063 που κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Μέχρι τότε τσεκάρετε το album "Todo esta en descanso (63LP004)" του Ruben D' Hers. Ο Ruben είναι από την Βενεζουέλα, είναι κιθαρίστας και το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι από τα πιο ενδιαφέροντα net άλμπουμ που έχουμε ακούσει. Κάπου ανάμεσα στην ambient, jazz και το post rock τύπου Sigur Ros με φυσικά όργανα αλλά και πειραγμένους ήχους.
Επίσης η Kyoto_Digital από την Δανία, την οποία έχουμε παρουσιάσει σε παλαιότερο NFTDU, κυκλοφόρησε το KY_D10 με τέσσερα κομμάτια από τον μυστηριώδη Ρώσσο Mr.Cloudy. Tech House - Dub υψηλών αξιώσεων. Τσεκάρετε το link δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για να "κατεβάσετε" το αργόσυρτο "Night Dub".
Κυκλοφόρησε το Uncut του Δεκεμβρίου με αφιέρωμα στα 50 καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς όπου βρίσκεται "right on target" κατα τη γνώμη μας. Νούμερο 1, οι πολυσυζητημένοι Arcade Fire και το "Funeral" ενώ μες την δεκάδα θα βρείτε τους Franz Ferdinand, LCD Soundsystem, White Stripes, Black Mountain (εδώ review από την συναυλία τους που είδαμε στο Βερολίνο), κ.α. Μες την 50αδα και οι Bright Eyes, ο Josh Rouse με το "Nashville"(τσεκάρετε και το προηγούμενο του και εκπληκτικό "1972"), το πολύ καλό "Cripple Crow" του Devendra Banhart, το διπλό live "Μinimum Maximum" των Kraftwerk κ.α. Επίσης έχει αφιέρωμα στον Terry Gilliam αλλα και στον David Bowie. Συνοδεύεται από πολύ καλό cd με 15 τραγούδια από ισάριθμα άλμπουμ της 50άδας (Franz Ferdinand, John Cale, Black Mountain, Antony & The Johnsons, κλπ). Κάτι σαν greatest hits της χρονιάς δηλαδή!
Και μιας και είμαστε στον βρεττανικό μουσικό τύπο, έπεσε στα χέρια μας στην επιστροφή από το Βερολίνο το NME (βγαίνει από την ίδια εταιρεία με το Uncut). Το εν λόγω NME είναι κάτι σαν την Σουπερ Κατερίνα για την brit pop/indie scene και παγερά αδιάφορο. Αποφύγετε το!
Αύριο Πέμπτη 24/11 στο Bios (Πειραιώς 84) εμφανίζονται οι Orb, το θρυλικό ambient - electronica σχήμα του πρωτεργάτη της σύγχρονης ambient Dr.Alex Patterson. Κοστίζει 15€ και αρχίζει στις 22:30 ενώ στις 5/12 θα εμφανιστούν οι πολυσυζητημένες Cocorosie(επίσης 15€ είσοδος)
Αυτά προς το παρόν. Σύντομα (ίσως και απόψε) το 6ο "Vienna Calling".
Και μιας και αναφερθήκαμε στο ...Athens By Night ας δούμε τι είδαμε πρόσφατα από bar/clubs.Επισκεφθήκαμε το νέο "Stand" πριν καμμια δύο βδομάδες, το οποίο είναι κλάσεις ανώτερο αισθητικά από το προηγούμενο. O ...αειθαλής ιδιοκτήτης πάντα παρόν και εξυπηρετικός όπως και το υπόλοιπο προσωπικό. Μόνο παράπονο η μουσική που παραμένει αχταρμάς (μπορεί να ακούσεις Metallica και στο καπάκι ...Β.Γερμανό που λέει ο λόγος) όπως και στο παλαιότερο.
Το "Corto Maltese" με αλλαγές φέτος αλλά παραμένει, κατα τη γνώμη μας, το καλύτερο bar στην πόλη. Μείωσε τις ταπετσαρίες με τα κόμικς του ομώνυμου χαρακτήρα(κακώς!) και αύξησε λίγο το χώρο του αλλάζοντας την διαρρύθμιση στα τραπέζια. Τα ΠαρασκευοΣάββατα γίνεται ...της Πόπης από κόσμο ως συνήθως μιας και είναι σχετικά μικρό δυστυχώς. Στα μείον η μάλλον ακριβή είσοδος(8€!) τις Παρασκευές-Σάββατα.
O "Aλχημιστής" βλέπει τις μετοχές του να ανεβαίνουν συνεχώς. Έφτιαξε και νέο χώρο - club στο υπόγειο. Καλό swinging bar (πολύ της ...μοδώς η έκφραση!) και καλή μουσική.
Στην σειρά άρθρων "Notes From The Digital Underground" (που έχει μείνει πίσω, το ξέρουμε!) ετοιμάζουμε παρουσιάση της γερμανικής net label 2063 που κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Μέχρι τότε τσεκάρετε το album "Todo esta en descanso (63LP004)" του Ruben D' Hers. Ο Ruben είναι από την Βενεζουέλα, είναι κιθαρίστας και το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι από τα πιο ενδιαφέροντα net άλμπουμ που έχουμε ακούσει. Κάπου ανάμεσα στην ambient, jazz και το post rock τύπου Sigur Ros με φυσικά όργανα αλλά και πειραγμένους ήχους.
Επίσης η Kyoto_Digital από την Δανία, την οποία έχουμε παρουσιάσει σε παλαιότερο NFTDU, κυκλοφόρησε το KY_D10 με τέσσερα κομμάτια από τον μυστηριώδη Ρώσσο Mr.Cloudy. Tech House - Dub υψηλών αξιώσεων. Τσεκάρετε το link δεξιά στο τμήμα "MP3 Of The Week" για να "κατεβάσετε" το αργόσυρτο "Night Dub".
Κυκλοφόρησε το Uncut του Δεκεμβρίου με αφιέρωμα στα 50 καλύτερα άλμπουμς της χρονιάς όπου βρίσκεται "right on target" κατα τη γνώμη μας. Νούμερο 1, οι πολυσυζητημένοι Arcade Fire και το "Funeral" ενώ μες την δεκάδα θα βρείτε τους Franz Ferdinand, LCD Soundsystem, White Stripes, Black Mountain (εδώ review από την συναυλία τους που είδαμε στο Βερολίνο), κ.α. Μες την 50αδα και οι Bright Eyes, ο Josh Rouse με το "Nashville"(τσεκάρετε και το προηγούμενο του και εκπληκτικό "1972"), το πολύ καλό "Cripple Crow" του Devendra Banhart, το διπλό live "Μinimum Maximum" των Kraftwerk κ.α. Επίσης έχει αφιέρωμα στον Terry Gilliam αλλα και στον David Bowie. Συνοδεύεται από πολύ καλό cd με 15 τραγούδια από ισάριθμα άλμπουμ της 50άδας (Franz Ferdinand, John Cale, Black Mountain, Antony & The Johnsons, κλπ). Κάτι σαν greatest hits της χρονιάς δηλαδή!
Και μιας και είμαστε στον βρεττανικό μουσικό τύπο, έπεσε στα χέρια μας στην επιστροφή από το Βερολίνο το NME (βγαίνει από την ίδια εταιρεία με το Uncut). Το εν λόγω NME είναι κάτι σαν την Σουπερ Κατερίνα για την brit pop/indie scene και παγερά αδιάφορο. Αποφύγετε το!
Αύριο Πέμπτη 24/11 στο Bios (Πειραιώς 84) εμφανίζονται οι Orb, το θρυλικό ambient - electronica σχήμα του πρωτεργάτη της σύγχρονης ambient Dr.Alex Patterson. Κοστίζει 15€ και αρχίζει στις 22:30 ενώ στις 5/12 θα εμφανιστούν οι πολυσυζητημένες Cocorosie(επίσης 15€ είσοδος)
Αυτά προς το παρόν. Σύντομα (ίσως και απόψε) το 6ο "Vienna Calling".
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2005
Ausstieg Links (Berlin Calling Part.III)
by lkrory21
Κλείνουμε το αφιέρωμα στο Βερολίνο με αφορμή το ολιγοήμερο ταξίδι μας εκεί με την γενικότερη άποψη που μας δημιυργήθηκε.
Berlin.
Μια πόλη που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την επανένωση των δύο Γερμανιών. Μια πόλη σε ανακατασκευή, συνεχή διαμόρφωση και διαρκή ανανέωση. Μια πόλη 3,500,000 κατοίκων όπου Βερολινέζοι, μετανάστες, φοιτητές και επισκέπτες κινούνται ανάμεσα σε υπερμοντέρνα φουτουριστικά κτίρια, παλαιά πρωσσικά παλάτια, γοτθικού τύπου εκκλησίες, κλασσικά τούβλινα ευρωπαϊκά σπίτια, μπλοκ από σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες και μεγάλα πάρκα.
Μια πόλη που παραμένει ζωντανή στην ψυχή ακόμα και αν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν ή ζουν από εκεί από τα πρώτα χρόνια αφότου έπεσε το τείχος, αυτός ο αέρας ανανέωσης, καλλιτεχνικής ελευθερίας, κατάληψης χώρων, ελευθεριότητας και ατελείωτου πάρτυ έχει πια χαθεί.
Το Βερολίνο όμως δεν είναι μια τυπική γερμανική πόλη τύπου Ντίσσελντορφ και δεν θα γίνει μάλλον ποτέ. Ούτε θα καταλήξει σαν την Φρανκφούρτη, μια πόλη γεμάτη εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και γραφεία εταιρειών και τραπεζών αλλά χωρίς ψυχή. Ακόμα και το κλιμα αρχικής ευφορίας από την πτώση του τείχους χάθηκε πια, η πόλη είναι ολοζώντανη, προσφέρει ότι μπορεί να θέλει κάνεις και ξέρει να "καθηλώνει" τους επισκέπτες της.
Πολυπολιτισμικό, πολυάνθρωπο αλλά ταυτόχρονο ανθρώπινο, μεγαλούπολη μεν αλλά βατό και εύκολο. Διασκέδαση, τέχνη, σπουδές, ψώνια, δουλειά, απλή επίσκεψη, διαμονή ή για όποιον άλλο λόγο βρεθείτε εκεί σύντομα θα καταλάβετε ότι το Βερολίνο είναι η πραγματική καρδιά της Ευρώπης. Έχουμε επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, όλες όμορφες: Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες, κλπ. Το Βερολίνο "μυρίζει" πιο πολύ Ευρώπη από όλες.
Αυτά προς το παρόν
Υ.Γ. Ως αφορά την σύγκριση με την Αθήνα; Η Αθήνα έχει κάνει κάποια βήματα εδώ και μερικά χρόνια αλλά απέχει πολύ, μα πάρα πολύ τόσο σε υποδομές όσο και σε νοοτροπία σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Κάπου ειχαμε διαβάσει ότι η Αθήνα έχει περισσότερες ομοιότητες με την Δαμασκό, την Βυρηττό ή την Τρίπολη (Λιβύη!) παρά πχ με την Ρώμη. Δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαίωσουμε, ούτε μας πιάνει κρίση ξενομανίας ούτε πιστεύουμε ότι οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις είναι επίγειοι παράδεισοι. Παντού υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και η Αθήνα έχει πολλά πλεονεκτήματα με πρώτα και καλύτερα τον καιρό, την φθηνή σχετικά στέγη, κλπ. Στις ευρωπαϊκες πόλεις απλά υπάρχει επιπλέον το μίνιμουμ πολιτισμικού επιπέδου, νοοτροπίας και υποδομών για να μπορέσεις να ζήσεις ανθρώπινα. Μήπως όμως είναι στο χέρι μας να αποκτήσουμε και εμείς μια πόλη με ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρή, με οδηγούς που να σταματάνε μόλις πάει να διασχίσει πεζός τον δρόμο, με ανακύκλωση, με μεγάλα πάρκα, με ελάχιστη -στα όρια του απολύτως απαραίτητου- χρηση του αυτοκινήτου, ποδηλατόδρομους, εύχρηστα, γρήγορα και εξυπηρετικά ΜΜΜ, και, και, και που όλοι θαυμάζουμε όταν είμαστε έξω?
Μην περιμένετε από τις δημοτικές εκλογές που είναι απλά μια μικρογραφία των πολιτικών με γαλάζια και πράσινα (ε που και που και κανένα κίτρινο ή κόκκινο) ανθρωπάρια να εναλλάσσονται.. Εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε την αλλαγή αλλάζοντας καταρχήν την ίδια μας την νοοτροπία.
Φώτο: H οδός Schlossstrasse που οδηγεί στο παλάτι του Charlottenburg.
Berlin.
Μια πόλη που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της δεκαπέντε χρόνια μετά την πτώση του τείχους και την επανένωση των δύο Γερμανιών. Μια πόλη σε ανακατασκευή, συνεχή διαμόρφωση και διαρκή ανανέωση. Μια πόλη 3,500,000 κατοίκων όπου Βερολινέζοι, μετανάστες, φοιτητές και επισκέπτες κινούνται ανάμεσα σε υπερμοντέρνα φουτουριστικά κτίρια, παλαιά πρωσσικά παλάτια, γοτθικού τύπου εκκλησίες, κλασσικά τούβλινα ευρωπαϊκά σπίτια, μπλοκ από σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες και μεγάλα πάρκα.
Μια πόλη που παραμένει ζωντανή στην ψυχή ακόμα και αν, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν ή ζουν από εκεί από τα πρώτα χρόνια αφότου έπεσε το τείχος, αυτός ο αέρας ανανέωσης, καλλιτεχνικής ελευθερίας, κατάληψης χώρων, ελευθεριότητας και ατελείωτου πάρτυ έχει πια χαθεί.
Το Βερολίνο όμως δεν είναι μια τυπική γερμανική πόλη τύπου Ντίσσελντορφ και δεν θα γίνει μάλλον ποτέ. Ούτε θα καταλήξει σαν την Φρανκφούρτη, μια πόλη γεμάτη εντυπωσιακούς ουρανοξύστες και γραφεία εταιρειών και τραπεζών αλλά χωρίς ψυχή. Ακόμα και το κλιμα αρχικής ευφορίας από την πτώση του τείχους χάθηκε πια, η πόλη είναι ολοζώντανη, προσφέρει ότι μπορεί να θέλει κάνεις και ξέρει να "καθηλώνει" τους επισκέπτες της.
Πολυπολιτισμικό, πολυάνθρωπο αλλά ταυτόχρονο ανθρώπινο, μεγαλούπολη μεν αλλά βατό και εύκολο. Διασκέδαση, τέχνη, σπουδές, ψώνια, δουλειά, απλή επίσκεψη, διαμονή ή για όποιον άλλο λόγο βρεθείτε εκεί σύντομα θα καταλάβετε ότι το Βερολίνο είναι η πραγματική καρδιά της Ευρώπης. Έχουμε επισκεφτεί πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, όλες όμορφες: Ρώμη, Βιέννη, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες, κλπ. Το Βερολίνο "μυρίζει" πιο πολύ Ευρώπη από όλες.
Αυτά προς το παρόν
Υ.Γ. Ως αφορά την σύγκριση με την Αθήνα; Η Αθήνα έχει κάνει κάποια βήματα εδώ και μερικά χρόνια αλλά απέχει πολύ, μα πάρα πολύ τόσο σε υποδομές όσο και σε νοοτροπία σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Κάπου ειχαμε διαβάσει ότι η Αθήνα έχει περισσότερες ομοιότητες με την Δαμασκό, την Βυρηττό ή την Τρίπολη (Λιβύη!) παρά πχ με την Ρώμη. Δεν είχαμε την ευκαιρία να το επιβεβαίωσουμε, ούτε μας πιάνει κρίση ξενομανίας ούτε πιστεύουμε ότι οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις είναι επίγειοι παράδεισοι. Παντού υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και η Αθήνα έχει πολλά πλεονεκτήματα με πρώτα και καλύτερα τον καιρό, την φθηνή σχετικά στέγη, κλπ. Στις ευρωπαϊκες πόλεις απλά υπάρχει επιπλέον το μίνιμουμ πολιτισμικού επιπέδου, νοοτροπίας και υποδομών για να μπορέσεις να ζήσεις ανθρώπινα. Μήπως όμως είναι στο χέρι μας να αποκτήσουμε και εμείς μια πόλη με ανθρώπινο πρόσωπο, καθαρή, με οδηγούς που να σταματάνε μόλις πάει να διασχίσει πεζός τον δρόμο, με ανακύκλωση, με μεγάλα πάρκα, με ελάχιστη -στα όρια του απολύτως απαραίτητου- χρηση του αυτοκινήτου, ποδηλατόδρομους, εύχρηστα, γρήγορα και εξυπηρετικά ΜΜΜ, και, και, και που όλοι θαυμάζουμε όταν είμαστε έξω?
Μην περιμένετε από τις δημοτικές εκλογές που είναι απλά μια μικρογραφία των πολιτικών με γαλάζια και πράσινα (ε που και που και κανένα κίτρινο ή κόκκινο) ανθρωπάρια να εναλλάσσονται.. Εμείς πρέπει να ξεκινήσουμε την αλλαγή αλλάζοντας καταρχήν την ίδια μας την νοοτροπία.
Φώτο: H οδός Schlossstrasse που οδηγεί στο παλάτι του Charlottenburg.
Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2005
Ausstieg rechts! (Berlin Calling Part.II)
by lkrory21
Συνεχίζουμε (Δείτε εδώ το πρώτο μέρος) την παρουσίαση των αξιοθέατων και κύριων σημείων που προλάβαμε και είδαμε κατά την διάρκεια της επισκεψής μας στο Βερολίνο.
Judisches Museum Berlin (Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου)
(Official Site)
Σύγχρονο και μοντέρνο στην σχεδίαση τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά μουσείο. Κύριο θέμα οι Εβραίοι και η πολυτάραχη ιστορία τους στην Γερμανία. Να το επισκεφθείτε οπωσδήποτε, αξίζει! Σχετικά κοντά (3-4 λεπτά με τα πόδια) βρίσκεται και το Berlin Gallery - μουσείο που ειδικεύεται κυρίως στην μοντέρνα τέχνη. Δεν προλάβαμε να το περιηγηθούμε λόγω χρόνου (όπως και πολλά άλλα και ενδιαφέροντα μουσεία του Βερολίνου) αλλά και μόνο εξωτερικά σε προδιαθέτει να μπεις.
Tiergarten
Τεράστιο πάρκο στην μέση περίπου του Βερολίνου. Στο κέντρο περίπου του πάρκου, απ' όπου φεύγουν ακτινωτά μεγάλες λεωφόροι που ενώνουν διάφορα σημεία του Βερολίνου, δεσπόζει η Siegessaule (ελληνικά: Η στήλη της νίκης) σε ανάμνηση διαφόρων νικών του παλαί ποτέ Πρωσσικού βασιλείου. Μια πολύ καλή βόλτα είναι να ξεκινήσετε από ανατολικά (πχ Πύλη Βρανδεμβούργου), να περάσετε από την "Στήλη Της Νίκης" και να καταλήξετε κάτω ακριβώς από τον σταθμό(είναι υπερυψωμένος) του S-Bahnhof "Tiergarten", όπου ανάμεσα σε κάτι... συνεργεία υπάρχει μια πολύ ωραία μπυραρία (δεν θα σας γεμίσει το ...μάτι εξωτερικά αλλά μπείτε anyway) σε παλιό στυλ με φθηνό και καλό φαγητό και μπύρα. Μπροστά από τον σταθμό, κάθε Σ/Κ γίνεται κάποιο παζάρι οπού θα βρείτε αντίκες, δίσκους - cd, μικροέπιπλα και άλλα αντικείμενα σε καλές τιμές. Μια στάση μετά με τραίνο βρίσκεται ο σταθμός Zoologischer Garten (εν συντομία Zoo), κύριος σιδηροδρομικός σταθμός του Βερολίνου. Πίσω από το Zoo ξεκινά η περιοχή Charlottenburg.
Charlottenburg
Περιοχή στο (πρώην)Δυτικό Βερολίνο όπου δεσπόζει το ομώνυμο και εντυπωσιακό παλάτι, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στην πόλη. Πήρε το όνομα του (τόσο το κάστρο όσο και η περιοχή) από την πριγκήπισσα Sophie Charlotte . Υπάρχει και ομώνυμος σταθμος U-Bahn Sophie Charlotte από μπορείτε να περπατήσετε μια πολύ όμορφη οδό με πολλά δένδρα και να φθάσετε ακριβώς μπροστά στο παλάτι. Πίσω από το παλάτι υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κήπος με παρτέρια, δέντρα και λιμνούλες που αξίζει εξίσου για βόλτα. Στον δρόμο απέναντι διαγώνια από το παλάτι υπάρχει και μια καλή μεγάλη μπυραρία που προσφέρει μεταξύ άλλων και μπύρα με το... μέτρο (12 μικρά ποτήρια μπύρας σε μια ξύλινη τάβλα και κόστος περίπου 17€).
Kurfurstendamm
Στην νότια πλευρά του Charlottenburg βρίσκεται η Kurfurstendamm (αποκαλείται και Ku' Damm προς χάριν συντομίας) και είναι ο κατεξοχήν εμπορικός δρόμος του Βερολίνου. Πάρα πολλά μαγαζιά (γερμανικά αλλά και διεθνή) για ψώνια μέχρι τελειωτικής πτώσης. Στο τέλος του δρόμου και δεξιά, κοντά στην Wittenberplatz βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα της Ευρώπης, το γνωστό KaDeWe.
Kreuzberg
Περιοχή δίπλα στο κέντρο όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας (Aletto JugendHotel). To ξενοδοχείο απλό, με τα βασικά και φθηνό. Ήταν 2 σταθμοί U-Bahn και 1 σταθμός S-Bahn σε απόσταση 200 -500 μέτρα, ενώ έκαναν κοντά και στάση δύο νυχτερινά λεωφορεία (Ν29, Ν84) οπότε ήταν εύκολη η πρόσβαση στα ΜΜΜ. Αλλά και με τα πόδια, σε δέκα λεπτά ήσουν στην Potsdamer Platz, ή στο Checkpoint Charlie, οπότε δεν ήταν και άσχημα. Στην ανατολική πλευρά του Kreuzberg και μέχρι τον OstBahnhof υπάρχουν αρκετά bars και clubs για όλα τα γόυστα. Στην νότια πλευρά εκτείνεται μέχρι το αεροδρόμιο Tempelhof και αν κάνετε βόλτα πορς τα εκεί, στην διαδρομή θα βρείτε το ομώνυμο πάρκο Kreuzberg με τον λόφο, τον καταράκτη και το μνημείο στην κορυφή και το δημαρχείο (Rathaus Kreuzberg) όπου στον δέκατο όροφο λειτουργεί υπερφθηνό (μπύρα ή καφέ 1€, πιάτα με 4€, κλπ) και καλό εστιατόριο με θέα μεγάλο μέρος της πόλης (λειτουργεί μόνο καθημερινές και μέχρι τις 15:30).
Φυσικά, υπάρχουν πολλά πολλά πράγματα να δει κανείς στο Βερολίνο που όχι μέρες, μήνες δεν φτάνουν. Kαλό θα ήταν να έχετε κάποιον οδηγό τύπου Lonely Planet ή Eyewitness Travel Guides (καλύτεροι μάλλον) μαζί σας γιατί σίγουρα θα ...χαωθείτε once you are there! Εμείς πάντως σας παρουσιάσαμε μερικά από όσα προλάβαμε να δούμε. Το αφιέρωμα στο Βερολίνο θα κλείσει σύντομα με την γενική αποψή μας για την πόλη.
(Συνεχίζεται)
Φώτο 1: Μέρος της εισόδου της Berlin Gallery.
Φώτο 2: Τμήμα από το πάρκο Tiergarten
Φώτο3: To παλάτι Charlottenburg από την πλευρά του κήπου το σούρουπο.
Judisches Museum Berlin (Εβραϊκό Μουσείο Βερολίνου)
(Official Site)
Σύγχρονο και μοντέρνο στην σχεδίαση τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά μουσείο. Κύριο θέμα οι Εβραίοι και η πολυτάραχη ιστορία τους στην Γερμανία. Να το επισκεφθείτε οπωσδήποτε, αξίζει! Σχετικά κοντά (3-4 λεπτά με τα πόδια) βρίσκεται και το Berlin Gallery - μουσείο που ειδικεύεται κυρίως στην μοντέρνα τέχνη. Δεν προλάβαμε να το περιηγηθούμε λόγω χρόνου (όπως και πολλά άλλα και ενδιαφέροντα μουσεία του Βερολίνου) αλλά και μόνο εξωτερικά σε προδιαθέτει να μπεις.
Tiergarten
Τεράστιο πάρκο στην μέση περίπου του Βερολίνου. Στο κέντρο περίπου του πάρκου, απ' όπου φεύγουν ακτινωτά μεγάλες λεωφόροι που ενώνουν διάφορα σημεία του Βερολίνου, δεσπόζει η Siegessaule (ελληνικά: Η στήλη της νίκης) σε ανάμνηση διαφόρων νικών του παλαί ποτέ Πρωσσικού βασιλείου. Μια πολύ καλή βόλτα είναι να ξεκινήσετε από ανατολικά (πχ Πύλη Βρανδεμβούργου), να περάσετε από την "Στήλη Της Νίκης" και να καταλήξετε κάτω ακριβώς από τον σταθμό(είναι υπερυψωμένος) του S-Bahnhof "Tiergarten", όπου ανάμεσα σε κάτι... συνεργεία υπάρχει μια πολύ ωραία μπυραρία (δεν θα σας γεμίσει το ...μάτι εξωτερικά αλλά μπείτε anyway) σε παλιό στυλ με φθηνό και καλό φαγητό και μπύρα. Μπροστά από τον σταθμό, κάθε Σ/Κ γίνεται κάποιο παζάρι οπού θα βρείτε αντίκες, δίσκους - cd, μικροέπιπλα και άλλα αντικείμενα σε καλές τιμές. Μια στάση μετά με τραίνο βρίσκεται ο σταθμός Zoologischer Garten (εν συντομία Zoo), κύριος σιδηροδρομικός σταθμός του Βερολίνου. Πίσω από το Zoo ξεκινά η περιοχή Charlottenburg.
Charlottenburg
Περιοχή στο (πρώην)Δυτικό Βερολίνο όπου δεσπόζει το ομώνυμο και εντυπωσιακό παλάτι, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο στην πόλη. Πήρε το όνομα του (τόσο το κάστρο όσο και η περιοχή) από την πριγκήπισσα Sophie Charlotte . Υπάρχει και ομώνυμος σταθμος U-Bahn Sophie Charlotte από μπορείτε να περπατήσετε μια πολύ όμορφη οδό με πολλά δένδρα και να φθάσετε ακριβώς μπροστά στο παλάτι. Πίσω από το παλάτι υπάρχει ένας πολύ μεγάλος κήπος με παρτέρια, δέντρα και λιμνούλες που αξίζει εξίσου για βόλτα. Στον δρόμο απέναντι διαγώνια από το παλάτι υπάρχει και μια καλή μεγάλη μπυραρία που προσφέρει μεταξύ άλλων και μπύρα με το... μέτρο (12 μικρά ποτήρια μπύρας σε μια ξύλινη τάβλα και κόστος περίπου 17€).
Kurfurstendamm
Στην νότια πλευρά του Charlottenburg βρίσκεται η Kurfurstendamm (αποκαλείται και Ku' Damm προς χάριν συντομίας) και είναι ο κατεξοχήν εμπορικός δρόμος του Βερολίνου. Πάρα πολλά μαγαζιά (γερμανικά αλλά και διεθνή) για ψώνια μέχρι τελειωτικής πτώσης. Στο τέλος του δρόμου και δεξιά, κοντά στην Wittenberplatz βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα της Ευρώπης, το γνωστό KaDeWe.
Kreuzberg
Περιοχή δίπλα στο κέντρο όπου βρισκόταν και το ξενοδοχείο μας (Aletto JugendHotel). To ξενοδοχείο απλό, με τα βασικά και φθηνό. Ήταν 2 σταθμοί U-Bahn και 1 σταθμός S-Bahn σε απόσταση 200 -500 μέτρα, ενώ έκαναν κοντά και στάση δύο νυχτερινά λεωφορεία (Ν29, Ν84) οπότε ήταν εύκολη η πρόσβαση στα ΜΜΜ. Αλλά και με τα πόδια, σε δέκα λεπτά ήσουν στην Potsdamer Platz, ή στο Checkpoint Charlie, οπότε δεν ήταν και άσχημα. Στην ανατολική πλευρά του Kreuzberg και μέχρι τον OstBahnhof υπάρχουν αρκετά bars και clubs για όλα τα γόυστα. Στην νότια πλευρά εκτείνεται μέχρι το αεροδρόμιο Tempelhof και αν κάνετε βόλτα πορς τα εκεί, στην διαδρομή θα βρείτε το ομώνυμο πάρκο Kreuzberg με τον λόφο, τον καταράκτη και το μνημείο στην κορυφή και το δημαρχείο (Rathaus Kreuzberg) όπου στον δέκατο όροφο λειτουργεί υπερφθηνό (μπύρα ή καφέ 1€, πιάτα με 4€, κλπ) και καλό εστιατόριο με θέα μεγάλο μέρος της πόλης (λειτουργεί μόνο καθημερινές και μέχρι τις 15:30).
Φυσικά, υπάρχουν πολλά πολλά πράγματα να δει κανείς στο Βερολίνο που όχι μέρες, μήνες δεν φτάνουν. Kαλό θα ήταν να έχετε κάποιον οδηγό τύπου Lonely Planet ή Eyewitness Travel Guides (καλύτεροι μάλλον) μαζί σας γιατί σίγουρα θα ...χαωθείτε once you are there! Εμείς πάντως σας παρουσιάσαμε μερικά από όσα προλάβαμε να δούμε. Το αφιέρωμα στο Βερολίνο θα κλείσει σύντομα με την γενική αποψή μας για την πόλη.
(Συνεχίζεται)
Φώτο 1: Μέρος της εισόδου της Berlin Gallery.
Φώτο 2: Τμήμα από το πάρκο Tiergarten
Φώτο3: To παλάτι Charlottenburg από την πλευρά του κήπου το σούρουπο.
Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2005
Zuruck Bleiben Bitte (Berlin Calling Part 1)
by lkrory21
Εισαγωγή:
Μιας και βρεθήκαμε για λίγες ημέρες στο Βερολίνο, θα θέλαμε να σας δώσουμε μια γεύση από την πόλη. Καταρχήν πετάξαμε ως εκεί με ..."Κτελ με φτερά" της Easyjet αλλά εννοείται ότι συμφέρει οικονομικά ειδικά αν κλείσει κανείς νωρίς εισιτήρια στο site. Πάντως και νερό να θες να πιεις μέσα στο αεροπλάνο κοστίζει (1,5€ μπουκαλάκι 330ml!!!).
Αεροδρόμιο:
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Schoenefeld, το οποίο είναι μάλλον μικρό και θα έλεγε κανείς ότι ανήκει στην Easyjet μιας και τα περισσότερα αεροπλάνα που είδαμε εκεί είναι δικά της. Πάντως πετάνε και άλλες εταιρείες εκεί αλλά κυριώς τύπου budget (πχ GermanWings). Συμβουλή: όταν φθάσετε εκεί να πάρετε τα τραίνα με ένδειξη RE ή το ...διώροφο Airport Express τραίνο και όχι S-Bahn(S9) ή τα λεωφορεία (όπως π.χ. το 171 που σας πάει στον σταθμό Rudow του μετρό) μιας και κοστίζουν το ίδιο (2,10€) και σας πάνε κατευθείαν κέντρο (Alexanderplatz, OstBahnhof ή Ζοο Bahnhof) χωρίς ενδιάμεσες στάσεις και πολύ πιο γρήγορα.
Μετακινήσεις-ΜΜΜ:
Το δίκτυο των MMM είναι εντυπωσιακό τόσο σε πλήθος σταθμών, γραμμών και διαδρομών όσο και σε συχνότητα και εξυπηρέτηση. Τουλάχιστον 10 γραμμές μετρό(U-Bahn), άλλες τόσες προαστιακού(S-Bahn), πλήθος γραμμών λεωφορείων και tram (κυρίως στο πρώην Ανατολικό Βερολινό) σας πάνε κυριολεκτικά όπου θέλετε πολύ γρήγορα (σπάνια περιμέναμε πάνω από 1-2 λεπτά για κάποιο μέσο ενώ οι ανταποκρίσεις συνήθως άμεσες). Το μειονέκτημα είναι ότι οι σταθμοί και τα τραινά είναι πολύ πιο βρώμικα από τα αθηναϊκά (θυμηθήκαμε την παλιά Ομόνοια/Βικτώρια αλλά και τα παλιά ξύλινα βαγόνια του ΗΣΑΠ!!!) αν και αυτό δείχνει να αλλάζει σιγά σιγά (κάποιοι σταθμοί ανακαινίζονταν ενώ είδαμε και καινούργιους συρμούς).
Υπάρχουν πολλά νυχτερινά δρομολόγια λεωφορείων και τραμ τις καθημερινές (επιπλέον, κάποιες γραμμές τραίνων U και S λειτουργούν και την νύχτα Παρασκευή και Σάββατο) με εγγυημένες ανταποκρίσεις μεταξύ τους(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ???) οπότε είναι πολύ εύκολο και βολικό να κινηθείς και νύχτα με τα ΜΜΜ χωρίς κανένα πρόβλημα (Τα ταξί είναι λίγα σε σχέση με την Αθήνα και πιο ακριβά και τα χρησιμοποιούν ελάχιστοι).
Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι τουρίστες χρησιμοποιούν όλοι τα ΜΜΜ γιαυτό και αν και υπάρχει κάποια κίνηση ειδικά τις εργάσιμες ημέρες δεν συγκρίνεται με της Αθήνας ούτε στο ελάχιστο (αφήστε που το parking είναι πανάκριβο όπως και η βενζίνη οπότε δεν συμφέρει το αυτοκίνητο). Το "κανονικό" εισιτήριο κοστίζει 2,10€ και έχει διάρκεια 2 ώρες προς μια διαδρομή. Υπάρχουν όμως και ημερήσιες, 2ήμερες, 3ήμερες και εβδομαδιαίες κάρτες σε συμφέρουσες τιμές ειδικά αν πρόκειται να μετακινηθείτε πολύ. Ας κάνουμε όλοι κάτι να αποκτήσει και η Αθήνα ενά τέτοιο οργανωμένο συγκοινωνιακό σύστημα και να το χρησιμοποιούμε όλοι-ες ώστε να γλυτώσουμε από τα αυτοκίνητα που έχουν γίνει πιο πολλά από τους ανθρώπους αλλά και να καθαρίσουν και λίγο τα πνευμόνια μας!(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ και το Υπουργείο Μεταφορών, ε? ε?)
Αξιοθέατα που είδαμε και επισκεφθήκαμε:
Checkpoint Charlie:
Το κλασσικό σημείου ελέγχου και εισόδου-εξόδου όσο ήταν διαιρεμένο το Βερολίνο σε ανατολικό και δυτικό. Το φυλάκιο, κλπ είναι ανακατασκευασμένο και όχι το αυθεντικό. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μουσείο (με τσιμπημένη είσοδο 9€!) και πολλά souvenir shops εκατέρωθεν του δρόμου. Δυστυχώς η όλη φάση αποπνέει υπερβολική "τουριστίλα" (Μέχρι πετραδάκια από το τείχος πουλάνε οι αθεόφοβοι!) ενώ τριγυρνάνε και κάτι απίστευτοι τύποι φορώντας σοβιετικές, ανατολικογερμανικές ή αμερικάνικες στρατιωτικές στολές και μπορείς να βγεις φώτο μαζί τους με το αντίστοιχο αντίτιμο. Αξίζει όμως να κάτσετε για μπύρα ή καφέ στο πολύ καλό (θυμίζει βιεννέζικο καφέ) Cafe Adler.
Reichstag:
Η βουλή της Γερμανίας. Ένα πολύ όμορφο κλασσικό κτίριο κοντά στην περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου. Στην οροφή έχει έναν νέο γύαλινο μεταμοντέρνο θόλο (προσβάσιμος δωρεάν αλλά μπορεί να περιμένετε αρκετή ώρα στην ουρά) με θέα του Βερολίνου 360 μοιρών σε πέντε επίπεδα και ένα όμορφο εστιατόριο-καφέ στη βάση του θόλου, κάπως ακριβό σε σχέση με την μέση τιμή αλλά με πολύ καλό φαγητό. Καθίστε πάντως έστω και για μια μπύρα, αξίζει!
Potsdamer Platz:
Το νέο κτίριο γραφείων του DB (Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι), o υπερμοντέρνος θόλος (με τον ιδιαίτερο φωτισμό τα βράδια) και τα κτίρια της Sony(έδρα για όλη την Ευρώπη), ο ανακατασκευασμένος σταθμός τραίνων και άλλα παρόμοια μοντέρνα κτίρια δίνουν μια ιδιαίτερα φουτουριστική άποψη στην γνωστή πλατεία του Βερολίνου. Την περίοδο που είμασταν εκεί είχε events διαφήμισης του Salzburg και των παρακείμενων χιονοδρομικών κέντρων (Αυστρία) με μια τεχνητή πίστα χιονιού στην μέση της πλατείας, σπιτάκια που προσέφεραν τοπικές λιχουδιές, μπύρες, ένα είδος ζεστού κρασιού και άλλα πολλά.
Alexanderplatz:
Ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του Βερολίνου. Στη μέση της πλατείας δεσπόζει ο γνωστός πύργος τηλεόρασης (γερμ. Fernsehturm) με ύψος 368 μέτρα (δεύτερο ψηλότερο κτίσμα στην Ευρώπη). Σε ύψος περίπου 200 μέτρων υπάρχει restaurant / καφέ και χώρος για επισκέπτες. Λένε ότι σε καθαρή μέρα μπορείς να δεις τοπία σε ακτίνα 40 χιλιομέτρων και φυσικά ολόκληρο το Βερολίνο. Δεν καταφέραμε να πάμε απάνω (είσοδος: 7,5€) μιας και οι ουρές αναμονής για ανάβαση είναι μεγάλες (μπορεί να περιμένει κανείς έως και δύο ώρες) ενώ μια από τις ημέρες ήταν κλειστός για το κοινό. Χρεωστούμενο για επόμενη επίσκεψη στην πόλη.
Nikolaiviertel:
Είναι το ανακατασκευασμένο από τις υπηρεσίες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ιστορικό κέντρο του Βερολίνου σε μεσαιωνικό στυλ την δεκαετία του 70. Αξίζει για μια βόλτα αλλά μην φανταστείτε και τίποτα σπουδαίο. Μόλις πέντε λεπτά από την Alexanderplatz (ανάμεσα θα περάσετε και από το εντυπωσιακό "Κόκκινο Δημαρχείο")
Palast De Republik:
Κοντά επίσης στην Alexanderplatz και χτισμένο την δεκαετία του 70, βρίσκεται το Palast De Republik, Αρχιτεκτονικά μοντέρνο στην εποχή του, αποτέλεσε την έδρα της κυβέρνησης της πρώην Ανατολικής Γερμανίας . Το 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω του ότι χρησιμοποιήθηκε αμίαντος στην κατασκευή του, ουσιαστικά είναι ερείπιο εξωτερικά πια και αναμένεται το γκρέμισμα του και χτίσιμο ενός παλαιότερου πρωσσικού παλατιού(!!!) που ήταν στην ίδια θέση. Γίνονται διάφορες ενέργειες από αρχιτέκτονες και άλλες ομάδες για την διατήρηση του. Κατα καιρούς γίνονται επίσης εκθέσεις μοντέρνας τέχνης στην μεγάλη αίθουσα ενώ λειτουργεί και ένα club (Fraktalles Lounge) σε κάποιον όροφο.
(Συνεχίζεται)
Φώτο 1:Berlin By Night - Αριστερά το Dom, δεξιά τμήμα του Palast De Republik, κέντρο στο βάθος ο πύργος της τηλεόρασης.
Φώτο 2: Μοντέρνα κτίρια πίσω από την Potsdamer Platz
Φώτο 3: Λεπτομέρεια από την είσοδο του Reichstag. Η φράση σημαινει "Τω Γερμανικώ Λαώ" (Δοτική)
Μιας και βρεθήκαμε για λίγες ημέρες στο Βερολίνο, θα θέλαμε να σας δώσουμε μια γεύση από την πόλη. Καταρχήν πετάξαμε ως εκεί με ..."Κτελ με φτερά" της Easyjet αλλά εννοείται ότι συμφέρει οικονομικά ειδικά αν κλείσει κανείς νωρίς εισιτήρια στο site. Πάντως και νερό να θες να πιεις μέσα στο αεροπλάνο κοστίζει (1,5€ μπουκαλάκι 330ml!!!).
Αεροδρόμιο:
Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Schoenefeld, το οποίο είναι μάλλον μικρό και θα έλεγε κανείς ότι ανήκει στην Easyjet μιας και τα περισσότερα αεροπλάνα που είδαμε εκεί είναι δικά της. Πάντως πετάνε και άλλες εταιρείες εκεί αλλά κυριώς τύπου budget (πχ GermanWings). Συμβουλή: όταν φθάσετε εκεί να πάρετε τα τραίνα με ένδειξη RE ή το ...διώροφο Airport Express τραίνο και όχι S-Bahn(S9) ή τα λεωφορεία (όπως π.χ. το 171 που σας πάει στον σταθμό Rudow του μετρό) μιας και κοστίζουν το ίδιο (2,10€) και σας πάνε κατευθείαν κέντρο (Alexanderplatz, OstBahnhof ή Ζοο Bahnhof) χωρίς ενδιάμεσες στάσεις και πολύ πιο γρήγορα.
Μετακινήσεις-ΜΜΜ:
Το δίκτυο των MMM είναι εντυπωσιακό τόσο σε πλήθος σταθμών, γραμμών και διαδρομών όσο και σε συχνότητα και εξυπηρέτηση. Τουλάχιστον 10 γραμμές μετρό(U-Bahn), άλλες τόσες προαστιακού(S-Bahn), πλήθος γραμμών λεωφορείων και tram (κυρίως στο πρώην Ανατολικό Βερολινό) σας πάνε κυριολεκτικά όπου θέλετε πολύ γρήγορα (σπάνια περιμέναμε πάνω από 1-2 λεπτά για κάποιο μέσο ενώ οι ανταποκρίσεις συνήθως άμεσες). Το μειονέκτημα είναι ότι οι σταθμοί και τα τραινά είναι πολύ πιο βρώμικα από τα αθηναϊκά (θυμηθήκαμε την παλιά Ομόνοια/Βικτώρια αλλά και τα παλιά ξύλινα βαγόνια του ΗΣΑΠ!!!) αν και αυτό δείχνει να αλλάζει σιγά σιγά (κάποιοι σταθμοί ανακαινίζονταν ενώ είδαμε και καινούργιους συρμούς).
Υπάρχουν πολλά νυχτερινά δρομολόγια λεωφορείων και τραμ τις καθημερινές (επιπλέον, κάποιες γραμμές τραίνων U και S λειτουργούν και την νύχτα Παρασκευή και Σάββατο) με εγγυημένες ανταποκρίσεις μεταξύ τους(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ???) οπότε είναι πολύ εύκολο και βολικό να κινηθείς και νύχτα με τα ΜΜΜ χωρίς κανένα πρόβλημα (Τα ταξί είναι λίγα σε σχέση με την Αθήνα και πιο ακριβά και τα χρησιμοποιούν ελάχιστοι).
Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι τουρίστες χρησιμοποιούν όλοι τα ΜΜΜ γιαυτό και αν και υπάρχει κάποια κίνηση ειδικά τις εργάσιμες ημέρες δεν συγκρίνεται με της Αθήνας ούτε στο ελάχιστο (αφήστε που το parking είναι πανάκριβο όπως και η βενζίνη οπότε δεν συμφέρει το αυτοκίνητο). Το "κανονικό" εισιτήριο κοστίζει 2,10€ και έχει διάρκεια 2 ώρες προς μια διαδρομή. Υπάρχουν όμως και ημερήσιες, 2ήμερες, 3ήμερες και εβδομαδιαίες κάρτες σε συμφέρουσες τιμές ειδικά αν πρόκειται να μετακινηθείτε πολύ. Ας κάνουμε όλοι κάτι να αποκτήσει και η Αθήνα ενά τέτοιο οργανωμένο συγκοινωνιακό σύστημα και να το χρησιμοποιούμε όλοι-ες ώστε να γλυτώσουμε από τα αυτοκίνητα που έχουν γίνει πιο πολλά από τους ανθρώπους αλλά και να καθαρίσουν και λίγο τα πνευμόνια μας!(ακούτε εκεί στον ΟΑΣΑ και το Υπουργείο Μεταφορών, ε? ε?)
Αξιοθέατα που είδαμε και επισκεφθήκαμε:
Checkpoint Charlie:Το κλασσικό σημείου ελέγχου και εισόδου-εξόδου όσο ήταν διαιρεμένο το Βερολίνο σε ανατολικό και δυτικό. Το φυλάκιο, κλπ είναι ανακατασκευασμένο και όχι το αυθεντικό. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μουσείο (με τσιμπημένη είσοδο 9€!) και πολλά souvenir shops εκατέρωθεν του δρόμου. Δυστυχώς η όλη φάση αποπνέει υπερβολική "τουριστίλα" (Μέχρι πετραδάκια από το τείχος πουλάνε οι αθεόφοβοι!) ενώ τριγυρνάνε και κάτι απίστευτοι τύποι φορώντας σοβιετικές, ανατολικογερμανικές ή αμερικάνικες στρατιωτικές στολές και μπορείς να βγεις φώτο μαζί τους με το αντίστοιχο αντίτιμο. Αξίζει όμως να κάτσετε για μπύρα ή καφέ στο πολύ καλό (θυμίζει βιεννέζικο καφέ) Cafe Adler.
Reichstag:
Η βουλή της Γερμανίας. Ένα πολύ όμορφο κλασσικό κτίριο κοντά στην περίφημη Πύλη του Βρανδεμβούργου. Στην οροφή έχει έναν νέο γύαλινο μεταμοντέρνο θόλο (προσβάσιμος δωρεάν αλλά μπορεί να περιμένετε αρκετή ώρα στην ουρά) με θέα του Βερολίνου 360 μοιρών σε πέντε επίπεδα και ένα όμορφο εστιατόριο-καφέ στη βάση του θόλου, κάπως ακριβό σε σχέση με την μέση τιμή αλλά με πολύ καλό φαγητό. Καθίστε πάντως έστω και για μια μπύρα, αξίζει!
Potsdamer Platz:
Το νέο κτίριο γραφείων του DB (Γερμανικοί Σιδηρόδρομοι), o υπερμοντέρνος θόλος (με τον ιδιαίτερο φωτισμό τα βράδια) και τα κτίρια της Sony(έδρα για όλη την Ευρώπη), ο ανακατασκευασμένος σταθμός τραίνων και άλλα παρόμοια μοντέρνα κτίρια δίνουν μια ιδιαίτερα φουτουριστική άποψη στην γνωστή πλατεία του Βερολίνου. Την περίοδο που είμασταν εκεί είχε events διαφήμισης του Salzburg και των παρακείμενων χιονοδρομικών κέντρων (Αυστρία) με μια τεχνητή πίστα χιονιού στην μέση της πλατείας, σπιτάκια που προσέφεραν τοπικές λιχουδιές, μπύρες, ένα είδος ζεστού κρασιού και άλλα πολλά.
Alexanderplatz:
Ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του Βερολίνου. Στη μέση της πλατείας δεσπόζει ο γνωστός πύργος τηλεόρασης (γερμ. Fernsehturm) με ύψος 368 μέτρα (δεύτερο ψηλότερο κτίσμα στην Ευρώπη). Σε ύψος περίπου 200 μέτρων υπάρχει restaurant / καφέ και χώρος για επισκέπτες. Λένε ότι σε καθαρή μέρα μπορείς να δεις τοπία σε ακτίνα 40 χιλιομέτρων και φυσικά ολόκληρο το Βερολίνο. Δεν καταφέραμε να πάμε απάνω (είσοδος: 7,5€) μιας και οι ουρές αναμονής για ανάβαση είναι μεγάλες (μπορεί να περιμένει κανείς έως και δύο ώρες) ενώ μια από τις ημέρες ήταν κλειστός για το κοινό. Χρεωστούμενο για επόμενη επίσκεψη στην πόλη.
Nikolaiviertel:
Είναι το ανακατασκευασμένο από τις υπηρεσίες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας ιστορικό κέντρο του Βερολίνου σε μεσαιωνικό στυλ την δεκαετία του 70. Αξίζει για μια βόλτα αλλά μην φανταστείτε και τίποτα σπουδαίο. Μόλις πέντε λεπτά από την Alexanderplatz (ανάμεσα θα περάσετε και από το εντυπωσιακό "Κόκκινο Δημαρχείο")
Palast De Republik:
Κοντά επίσης στην Alexanderplatz και χτισμένο την δεκαετία του 70, βρίσκεται το Palast De Republik, Αρχιτεκτονικά μοντέρνο στην εποχή του, αποτέλεσε την έδρα της κυβέρνησης της πρώην Ανατολικής Γερμανίας . Το 1990 εγκαταλείφθηκε λόγω του ότι χρησιμοποιήθηκε αμίαντος στην κατασκευή του, ουσιαστικά είναι ερείπιο εξωτερικά πια και αναμένεται το γκρέμισμα του και χτίσιμο ενός παλαιότερου πρωσσικού παλατιού(!!!) που ήταν στην ίδια θέση. Γίνονται διάφορες ενέργειες από αρχιτέκτονες και άλλες ομάδες για την διατήρηση του. Κατα καιρούς γίνονται επίσης εκθέσεις μοντέρνας τέχνης στην μεγάλη αίθουσα ενώ λειτουργεί και ένα club (Fraktalles Lounge) σε κάποιον όροφο.
(Συνεχίζεται)
Φώτο 1:Berlin By Night - Αριστερά το Dom, δεξιά τμήμα του Palast De Republik, κέντρο στο βάθος ο πύργος της τηλεόρασης.
Φώτο 2: Μοντέρνα κτίρια πίσω από την Potsdamer Platz
Φώτο 3: Λεπτομέρεια από την είσοδο του Reichstag. Η φράση σημαινει "Τω Γερμανικώ Λαώ" (Δοτική)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.