KRAFTWERK (Μέρος 3ο)

Το Studio Kling Klang και ο εξοπλισμός του

Έχει υποστηριχτεί κατά καιρούς η άποψη ότι οι Κraftwerk ηχογραφούσαν τους δίσκους τους και έπαιζαν στις συναυλίες τους με όργανα και συσκευές που είχαν φτιαχτεί από τους ίδιους. Σίγουρα, παλαιότερα, κάποια από τα όργανα που χρησιμοποιούσαν οι Kraftwerk είχαν φτιαχτεί ή διαμορφωθεί από τους ίδιους, αλλά οι πιο πολλοί δίσκοι τους ηχογραφήθηκαν με διαθέσιμα στο εμπόριο keyboards ή synthesizers.
Πράγματι στη δεκαετία του 1970, οπότε η ηλεκτρονική μουσική βρισκόταν ακόμη σε πειραματικό ή πρώιμο στάδιο, οι Kraftwerk χρησιμοποίησαν μερικά ηλεκτρονικά όργανα που αυτοί ή μηχανικοί που δούλεψαν γι’ αυτούς, είτε κατασκεύασαν, είτε αναδιαμόρφωσαν από υπάρχοντα στην αγορά όργανα. Παρόλα αυτά, και παρά τον περί αντιθέτου μύθο, οι δύο πρώτοι δίσκοι των Kraftwerk ηχογραφήθηκαν χρησιμοποιώντας συμβατικά όργανα όπως ηλεκτρικό πιάνο, όργανο, κιθάρες, φλάουτο και μπάσο. Μέχρι το 1975 ο Ralf Hutter χρησιμοποιούσε ένα Farfisa Professional Piano, που χρονολογούνταν ήδη από τον πρώτο τους δίσκο. Η μπάντα πρόσθεσε τα Moog mini Moog, ARP Odyssey, EMS Synthi A, Moog poly Moog, Korg PS 3300, Sequential Cirquits Prophet V synthesizers, που ήταν διαθέσιμα στην αγορά, απλά δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη αρκετά και δεν είχε διαδοθεί αρκετά η χρήση τους. Παρόλα αυτά, στο εσωτερικό του album "Kraftwerk" αναφέρονται περίεργα ονόματα οργάνων, όπως rhythmus machine και το synthanorma sequencer, στα οποία θα αναφερθούμε λίγο παρακάτω.
Δύο είναι τα όργανα που έχουν εφευρεθεί και πατενταριστεί από τους Kraftwerk. Το πρώτο είναι ένα electronic percussion musical insrument , που σύμφωνα με τις patent lists έχει εφευρεθεί από τον Ralph Hutter και τον Florian Schneider. Η πατέντα καλύπτει μόνο όμως την τεχνική πλευρά του οργάνου και δεν αναφέρει τίποτε για τον ήχο που δημιουργείται από το electronic percussion musical instrument. Η άλλη συσκευή που έχει επίσημα (δηλαδή σύμφωνα με τις patent lists) εφευρεθεί από τους Kraftwerk είναι ένα "system for and method of synthesizing in real time", που έγινε γνωστή με το όνομα Robovox, και έχει καταχωρηθεί με ημερομηνία το 1990. Όπως και για την προηγούμενη πατέντα των Kraftwerk, δεν έχουν γίνει πολλά στοιχεία γνωστά.



Σίγουρα είναι μία από τις συσκευές που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθούν οι ρομποτικού τύπου φωνές στους δίσκους τους.
Μία από τις συσκευές αναφέρουμε παραπάνω, η rhythmus machine φαίνεται ότι κατασκευάστηκε και αυτή από τους Kraftwerk, και πρόκειται για μία παραλλαγή του electronic percussion instrument, που ρυθμιζόταν από μία απλή organ rhythm unit. Όπως εξηγεί ο Ralph Hutter ,"το 1971 οι Kraftwerk ήταν ακόμη χωρίς drummer. ΄Ετσι , αγοράσαμε μία φτηνή drum machine, δίνοντάς της κάποιους έτοιμους dance rhythms. Αλλάζοντας τους βασικούς ήχους με tape echo και filtering κάνουμε τα ρυθμικά κομμάτια για το δεύτερό μας album".
Η άλλη καινοτομία , το synthanorma sequencer, χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στο LP Trans -europe express και αποτελείται από δύο αναλογικά sequencers, που μπορούν να παράγουν μέχρι 64 νότες. Οι πολλές σειρές από διακόπτες έχουν ρυθμίσεις in, shift, και stοp για τον έλεγχο όλων των τονικών παραμέτρων . Ακόμη, αξίζει να αναφερθούμε σ ένα όργανο γνωστό με το όνομα Yako Orchestron, μια συσκευή αναλογικού sampling, που χρησιμοποιούσε οπτικούς δίσκους για να αποθηκεύει ήχους πραγματικών φωνών ή οργάνων. Τη συσκευή αυτή την απέκτησαν οι Kraftwerk πριν λανσαριστεί στην αγορά και την χρησιμοποίησαν για τον ‘’χορωδιακό’’ ήχο του κομματιού "Radioactivity".
Επίσης, μουσική καινοτομία ήταν η χρήση των pocket calculators στο ομώνυμο κομμάτι σαν ένα τελείως ΄΄διαφορετικό’’ μουσικό όργανο, και επρόκειτο για ένα casio Fx 501 b.
Οι Kraftwerk τη δεκαετία του 1980 φαίνεται να αγόρασαν ένα Synclavier synthesizer, κάτι που διακρίνεται καθαρά στον ήχο του "Electric cafe", γεγονός πολύ περίεργο αφού δεν υπήρχε λόγος να αποκτήσουν ένα τόσο ακριβό όργανο όταν, αντί να βασίζονται στους έτοιμους ήχους του, μπορούσαν να φτιάξουν τους δικούς τους μοναδικούς ήχους.
Το 1981 στο περιοδικό Electronic and music maker γίνεται αναφορά στο ιταλικό keyboard του Karl Bartos, ειδικά φτιαγμένο γι αυτόν για να αντικαταστήσει το keyboard controller του Korg PS-3300 polyphonic synthesizer, ενώ το 1981 επίσης εμφανίζεται το ηλεκτρονικό φλάουτο του Florian Schneider, που είναι ένας external synthesizer controller και όχι μια πηγή ήχου.
Δύο είναι οι συσκευές που χρησιμοποίησαν οι Kraftwerk στο studio τους, vocoders και sequencers.Το vocoder είναι μια μέθοδος εισαγωγής του φασματικού χαρακτήρα ενός ήχου σ έναν άλλο ήχο. Το vocoder ρυθμίζει το αρμονικό περιεχόμενο του ήχου-φορέα, ούτως ώστε να είναι παρόμοια μ΄ αυτά του "ήχου εισβολέα". Τα vocoders χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθούν πολλές από τις "ηλεκτρονικές φωνές" στα κομμάτια των Kraftwerk όπου ΄΄προσαρμόζεται’’ το synthesizer στην ανθρώπινη φωνή, που χρησιμοποιείται για να ελέγξει το synthesizer tone. Το sequencer από την άλλη πλευρά είναι μια συσκευή (αρχικά hardware, αλλά σήμερα πλέον πρόγραμμα) που αποθηκεύει οδηγίες από το μουσικό και τις στέλνει σ΄ ένα ηλεκτρονικό μουσικό όργανο που μπορεί να τις εκτελέσει άμεσα. Το sequencer δεν αποθηκεύει τον ήχο, αλλά τα δεδομένα που χρειάζεται ένα όργανο για να παράγει τον ήχο αυτό. Τα πρώτα sequencers που χρησιμοποίησαν Krafrwerk στη δεκαετία του ’70 ήταν πολύ πιο πρωτόγονα, φυσικά, από τις σημερινές υπερεξελιγμένες συσκευές και προγράμματα. Τα τεχνολογικά όρια όμως βοήθησαν στην διαμόρφωση του ήχου των Κraftwerk, αφού η προσεκτική επιλογή απλών επαναλαμβανόμενων samplers είναι καθοριστική πλευρά του "μηχανικού", πλην όμως συναισθηματικού ήχου των Κraftwerk.Τα όργανα και οι συσκευές αυτές, όπως και πάρα πολλά ακόμη άλλα είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται στο studio kling klang ήδη από το 1971. Σε σχέση με το ζήτημα των νέων τεχνολογιών στη μουσική οι Kraftwerk πίστευαν ότι η μουσική μπορούσε να φτιαχτεί και με αμιγώς ηλεκτρονικά μέσα. ΄Ενιωθαν τη μουσική περισσότερο σαν προιόν της φαντασίας τους, παρά σαν κάτι που προέρχεται από τα όργανα. Γι αυτό και δεν έβλεπαν τους εαυτούς τους ως μουσικούς που ασχολούνται αποκλειστικά με ένα όργανο, αφού θα ήταν πολύ περιοριστικό αυτό για κάποιους που έφτιαχναν ρυθμούς αρμονίες και μελωδίες. Λόγω των περιορισμένων τεχνικών τους γνώσεων γύρω από την ηλεκτρονική, είχαν προσλάβει δύο ηλεκτρονικούς και έναν μαθηματικό για τα προγράμματα των υπολογιστών.Τα μέλη εναλλάσσονταν στα όργανα κατά τη διάρκεια των πολλών πολλών ωρών δουλειάς στο studio (αφού έβλεπαν τους εαυτούς τους ως Musik Arbeiter).



<<< (Μέρος 2ο)
Μέρος 4ο >>>